Bebeğinizle Güvenli Bağ Kurmanın Önemi

Güvenli bağlanma bağı bebeğinize size güvenmeyi, duygularını size iletmeyi ve sonunda başkalarına da güvenmeyi öğretir. Siz ve bebeğiniz birbirinizle bağlantı kurduğunuzda, bebeğiniz sağlıklı bir benlik duygusuna sahip olmayı ve sevgi dolu, empatik bir ilişki içinde olmayı öğrenir.

Güvenli bağlanma, bebeğinizin beyninin sosyal ve duygusal gelişim, iletişim ve ilişkilerden sorumlu kısımlarının mümkün olan en iyi şekilde büyümesini ve gelişmesini sağlar. Bu ilişki, çocuğunuzun başkalarıyla sağlıklı bir şekilde bağlantı kurma yeteneğinin temeli haline gelir. Yetişkin ilişkilerinizde hafife alabileceğiniz nitelikler -empati, anlayış, sevgi ve başkalarına karşı duyarlı olma yeteneği gibi- ilk olarak bebeklikte öğrenilir.

Bebekler güvenli bir bağlanma bağı geliştirdiğinde, şunları daha iyi yaparlar;

Tatmin edici yakın ilişkiler geliştirmek.

Duygusal dengeyi korumak.

Kendilerine güvenmek ve kendileri hakkında iyi hissetmek.

Başkalarıyla birlikte olmaktan zevk almak.

Hayal kırıklığı ve kayıptan kurtulmak.

Duygularını paylaşmak ve destek aramak.

Güvenli bir bağlanma bağı anne için de iyidir. Doğa, anneleri ve bebeklerini güvenli bağlanma yoluyla "aşık olma" deneyimi yaşamaya programlamıştır. Bebeğinizle bağ kurduğunuzda yaşadığınız sevinç, uyku eksikliğinden kaynaklanan yorgunluğu ve bebeğinize nasıl bakacağınızı öğrenmenin stresini hafifletmek için uzun bir yol kat eder. Bağlanma süreci vücudunuzda sizi motive eden, size enerji veren ve mutlu hissetmenizi sağlayan endorfinleri serbest bırakır. Bebeğinizle güvenli bir bağ kurmak biraz çaba gerektirebilir, ancak ödüller ikiniz için de çok büyüktür.

Güvenli bağlanma bir gecede gerçekleşmez. Sizinle bebeğiniz arasında devam eden bir ortaklıktır. Zaman geçtikçe, ağlamaları anlamak, sinyalleri yorumlamak ve bebeğinizin yiyecek, dinlenme, sevgi ve rahatlık ihtiyaçlarına yanıt vermek daha kolay hale gelecektir; birbirinizi öğrenirken kendinize ve bebeğinize karşı sabırlı olmaya çalışın.

Güvenli bağlanma kendinize bakmakla başlar

Bebekler sessiz ve uyanık bir durumda olduklarında en etkili şekilde iletişim kurarlar ve siz de öyle. Ne kadar zor olursa olsun, bebeğinizle güvenli bir bağlanma bağı kurmak için kendinize bakmanız önemlidir.

Yeterince uyumaya çalışın. Uyku eksikliği sizi huysuz, isteksiz ve sinirli yapabilir. Bazı ebeveynler gece nöbetlerini değiştirmenin (iki gece çalışıp iki gece izin almanın) veya haftada en az bir sabah geç yatmanın faydalı olduğunu bulmuşlardır.

Evde destek isteyin. Özellikle yenidoğan dönemlerinde eşinizden, ailenizden veya arkadaşlarınızdan olabildiğince yardım alın.

Bir süre uzak kalmayı planlayın. Küçük bir bebeğe bakmak zorlu bir iştir ve biraz zaman ayırarak daha etkili bir şekilde ebeveynlik yapabilirsiniz. Bir kahve dükkanında geçirilen bir saat, yürüyüş, yoga dersi veya yapmak istediğiniz bir şey yapmak biraz perspektif ve yenilenmiş enerji sağlayabilir.

Stresli zamanlarda kendinizi sakinleştirmenin yollarını bulun. Bebekler sözlü olarak iletişim kuramadıklarından, kaygı veya stres belirtilerine karşı özellikle duyarlıdırlar. Bebeklerin sakinleşmek için dışarıdan yardıma ihtiyaçları vardır. Ancak endişeli bir bakıcı aslında bebeğin stresini artırabilir ve onu sakinleştirmeyi zorlaştırabilir. Stresli hissettiğinizde, bebeğinizle etkileşime girmeden önce sakinleşmenin yollarını bulmaya çalışın.

Derin bir nefes alın. Bu, bebeğinizi kucağınıza alıp sakinleştirmeye çalışmadan önce derin bir nefes alabilmeniz için bebeğinizin bir dakika daha ağlamasına izin vermek anlamına gelebilir.

Birlikte çalışın. Her şeyi tek başınıza yapmanız gerektiğini düşünmeyin. Günün huzursuz zamanlarında bebeğinizi tutmanıza veya ona bakmanıza yardımcı olması için eşinizin, arkadaşlarınızın, aile üyelerinizin veya bir bebek bakıcısının yardımını almaya çalışın.

Yürüyüşe çıkın. Temiz hava ve manzara değişikliği sizin ve bebeğiniz için harikalar yaratabilir. Özellikle stresli zamanlarda, çevrenizde bir değişiklik yapmayı deneyin ve bunun sizin ve bebeğinizin sakinleşmesine yardımcı olup olmadığına bakın.

Birden fazla çocuğu olan ebeveynler bilir ki, bir bebeğin ihtiyaçlarını karşılamak için tek bir basit formül yoktur. Her bebeğin doğumdan itibaren kendine özgü bir kişiliği ve tercihleri ​​vardır. Her bebeğin sinir sistemi de benzersizdir. Bazı bebekler gürültü ve aktivite ile sakinleşirken, diğerleri sakin ve sessiz olmayı tercih edebilir. Önemli olan bebeğinizin ipuçlarını öğrenmek ve bunlara göre yanıt vermektir.

Tüm sesler ve ağlamalar ilk başta aynı gelse de, bebeğiniz sizinle farklı şekillerde, ses ve hareket kullanarak iletişim kurar. Kambur bir sırt, buruşuk bir yüz, sıkıca kapalı gözler, kıvrık yumruklar, ovuşturulan gözler, hiperaktif veya çılgınca hareketler - tüm bu işaretler bebeğinizin duygusal ve fiziksel durumu hakkında belirli bir şeyi iletir. Göreviniz bir "duyusal dedektif" olmak ve bebeğinizin ne ilettiğini ve en iyi nasıl yanıt vereceğini bulmaktır.

Bebeğinizin duyusal ihtiyaçları hakkında ipuçları için yüz ifadelerini ve vücut hareketlerini izleyin. Örneğin, bebeğiniz üşüdüğünü veya kucaklanmaya ve sevilmeye ihtiyacı olduğunu belirtmek için vücut pozisyonunu ayarlayabilir veya yüz ifadesini değiştirebilir veya sesinize yanıt olarak kollarını ve bacaklarını hareket ettirebilir.

Bebeğinizin çıkardığı ses türlerine ve bu seslerin ne anlama geldiğine aşina olun. Örneğin, "Açım" sesi kısa, alçak perdeden bir ağlama olabilirken, "Yorgunum" sesi kesik kesik bir inleme olabilir.

Bebeğinizin ne tür dokunuşlardan hoşlandığını ve ne kadar baskıyı zevkli olarak deneyimlediğini not edin. Yenidoğanınız neredeyse her dokunuşta hayatı öğreniyor. Dokunuşunuz ne kadar nazik olursa, bebeğiniz dünyayı o kadar rahatlatıcı bir yer bulacaktır.

Bebeğinizin ne tür hareketlerden, seslerden ve ortamlardan hoşlandığına dikkat edin. Bazı bebekler sallanmak veya ileri geri yürütülmek gibi hareketlerle rahatlarken, diğerleri yumuşak müzik gibi seslere veya dışarı taşınmak gibi ortam değişikliklerine tepki verir. Bazen bebekler ne yaparsanız yapın huysuzlanırlar, örneğin diş çıkarırken, hastayken veya büyük bir gelişimsel değişim geçirirken. Bu olduğunda, bebeğinizle iletişim kurma ve onu sakinleştirme çabalarınızı sürdürün. Sabrınız, sevginiz ve ilginiz, huzursuzlanmaya devam etseler bile bebeğinize fayda sağlar.

İyi niyetli aile ve arkadaşlarınızdan gelen akran baskısına dikkat edin. Onların bebeği için işe yarayan şey sizin bebeğiniz için işe yaramayabilir. Bebeğinizi sakinleştirmek ve yatıştırmak için gerekenleri öğrenerek güven duygusunu başlatırsınız ve bebeğiniz kendi kendini sakinleştirmeyi öğrenme sürecine başlar.

Bebeğinizin erken belirtilerinin ve sinyallerinin çoğu, yiyecek ve uygun dinlenme ihtiyacıyla ilgilidir. Beslenme sıklığını artırmak veya uygun durumlarda dinlenmek için biraz ekstra zaman eklemek, bebeğinizin uyanıkken etkileşim kurma ve etkileşim kurma becerisinde büyük bir fark yaratabilir.

Uygun dinlenme olmadan, bir bebek sakin, uyanık ve sizinle etkileşime girmeye hazır olamaz. Bebekler çok uyurlar (ilk birkaç ayda genellikle günde 16-18 saat) ve uyku sinyalleri beklediğinizden daha sık gelir. Genellikle, aşırı yorgun olan bebekler aşırı uyanık davranabilir ve çılgınca hareket edebilirler. Bu enerjiyi etkileşime girmeye davet olarak görebilirsiniz, ancak aslında bu, bebeğinizin uyku vaktinin 30 dakika önce olması gerektiğini söylemesinin bir yoludur.

Açlık ayrıca bebeğinizden gelen birçok erken ipucunun nedeni olacaktır. Programlar faydalıdır, ancak büyüme atakları ve gelişimsel değişiklikler bebeğinizin ihtiyaçlarının birkaç haftada bir değişmesine neden olabilir, bu nedenle benzersiz işaretlerine ve sinyallerine dikkat etmek faydalıdır.

Bebeğinizle eğlenmenin, oynamanın, kucaklamanın ve mutluluğu paylaşmanın önemi yeterince vurgulanamaz. Gülümsemeler, kahkahalar, dokunma ve etkileşim, bir bebeğin gelişimi için yemek veya uyku kadar önemlidir. Vücut diliniz, ses tonunuz ve sevgi dolu dokunuşunuz, bebeğinizle iletişim kurmanın önemli yollarıdır.

Bebeğinizin oynamak istediğine dair işaretler gördüğünüzde, rahatlamaya çalışın ve ardından bebeğinizle gülümsemeler, komik yüz ifadeleri ve mutlu sesler alışverişinin tadını çıkarın. Oyuncaklar, kitaplar ve müzik, oyun için faydalı bir başlangıç ​​noktası sağlayabilir, ancak genellikle bebeğinizi etkileşime davet etmek için gereken tek şey bir saklambaç oyunu veya aptalca bir sestir. Sinir sistemi gelişmemiş bebekler çok çabuk yorulur, bu nedenle bebeğinizin aşırı uyarıldığı için oyundan çekilmesi gerektiğine dair işaretlere dikkat edin. Bebeğinizle nasıl oynayacağınız konusunda kendinizi rahatsız veya emin değilseniz, denemeye devam edin.

Çocuğunuzla etkileşim kurmanın sevincini deneyimlediğinizde herhangi bir rahatsızlık veya utanç ortadan kalkacaktır.

Bebeğinizle bağ kurmak için her zaman mükemmel bir ebeveyn olmak zorunda değilsiniz. Sadece elinizden gelenin en iyisini yapın ve bebeğinizin ne istediğini her zaman bilemeseniz bile endişelenmeyin. Bağlanmayı güvensiz değil, güvenli kılan şey, bebeğinizle etkileşimin kalitesi ve duyarlılığı ve kaçırılan bir sinyali fark edip onarma isteğidir.

Bebeğinizle güvenli bir bağlanma kurmak için mükemmel olmanız gerekmez. Bebeğinizin ipuçlarını kaçırdığınız zamanları fark ettiğiniz ve bebeğinizin neye ihtiyacı olduğunu anlamaya çalışmaya devam ettiğiniz sürece, güvenli bağlanma süreci yolunda gider. Aslında, aranızda bir kopukluk olduğunu fark etme ve bunu onarmaya çalışma süreci, bebeğinizle olan ilişkinizi bile güçlendirebilir.

Ebeveynlik, sıklıkla yapacağınız en zor iş olarak lanse edilir. Küçük bir varlığın nasıl bu kadar çok çalışma gerektirebileceği şaşırtıcıdır. Ancak hiç kimse bir bebeğe 24 saat boyunca tam olarak hazır ve dikkatli olamaz. Her ebeveynin rahat, sakin ve ilgili kalabilmesi için yardıma ve desteğe ihtiyacı vardır.

Annenin geçimini sağladığı ve babanın evde kaldığı evlerde, babanın (bebeğin birincil bakıcısı olarak) bebeğiyle duygusal bağ kurması da eşit derecede önemlidir. Bir bebeğe bakarken aynı anda bebekle duygusal bağ kurmak için gereken çoklu görev türü babalar için daha zor olabilir (bilgi kadınlarda korpus kallozum olarak bilinen beyin bölümünden daha kolay geçer ve bu tür çoklu görevi kolaylaştırır). Ancak, biraz daha fazla çabayla babalar yine de aynı sonuçları elde edebilir.

Babalar, bebeklerinin birincil bakıcıları olarak, şunları içeren aktiviteleri paylaşabilirler:

Biberonla besleme: Bir baba olarak, bebeğinizin gözlerinin içine bakarak, gülümseyerek ve konuşarak, beslenme ve bez değiştirme işlemlerini yaparken bebeğinizle özel bir bağ kurabilirsiniz.

Bebeğinizle konuşmak: kitap okumak veya şarkı söylemek. Bebeğiniz ne dediğinizi anlamasa bile, sakin ve güven verici sesinizi duymak ona güven verir.

Saklambaç oynamak ve bebeğinizin hareketlerini taklit etmek.

Bebeğinizin guguklamalarını ve diğer seslendirmelerini taklit etmek.

Bebeğinizi mümkün olduğunca tutmak ve ona dokunmak. Günlük aktiviteleriniz sırasında ön bebek taşıyıcısı, kese veya askı kullanarak bebeğinizi yakın tutabilirsiniz.

Bebeğinizin yüzünüzün farklı dokularını hissetmesini sağlamak.

Çoğu bebek bakıcılarıyla bağ kurmaya hazır bir şekilde doğar, ancak bazen bebeklerin güvenli bağlanmanın önüne geçen sorunları olur. Bunlara şunlar dahildir:

1. Sinir sistemleri zayıf olan bebekler.
2. Rahimde veya doğumda sorunlar yaşayan bebekler.
3. Doğumda veya çok erken yaşta sağlık sorunları yaşayan bebekler.
4. Yoğun bakımda zaman geçiren prematüre bebekler.
5. Doğumda birincil bakıcılarından ayrılmış bebekler.
6. Bir dizi bakıcı deneyimi yaşamış bebekler.

Daha zorlu sorunlar ne kadar erken belirlenirse, düzeltilmesi o kadar kolay olur. Yardım için çocuk doktorunuza, bebek ruh sağlığı uzmanına veya erken müdahale konusunda eğitimli birine başvurabilirsiniz.

Bebekken güvenli bir bağlanma bağı yaşamamış ebeveynler, bebekleriyle duygusal olarak bağ kurmakta zorluk çekebilirler. Bebeğinizle bağ kurma yeteneğinizin önüne geçebilecek diğer zorluklar şunlardır:

1. Depresyon, anksiyete veya diğer duygusal sorunlar.
2. Uyuşturucu veya alkol sorunları.
3. Yüksek düzeyde stres (finansal sorunlar, destek eksikliği, aşırı çalışma vb.).
4. Taciz edici, ihmal edilmiş veya kaotik bir çocukluk geçmişi.
5. Güvenli olmayan bir ortamda yaşamak.
6. Başlıca kendi çocukluk deneyimlerinizden olumsuz anılar.