Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Olmayacağını bile bile umut etmek
Merhaba uzun zaman önce yaklaşık 1 buçuk sene önce bitmiş bir ilişkim oldu. Bu ilişkide öyle şeyler yaşandı ki aslında hem çok sevdim hem çok canım yanmasına rağmen kaldım. Benim boşlukta olduğum bir dönemdi. O dönem tanıştım. Buluşmadan sevgili olduk buluştuk konuştuk. Eski ilişkimde aldatılmıştım ve liseden üniversiteye kadar süren bir ilişkiydi aramızda sohbet yoktu. Onunla ben kendimi hayata çok kapatmıştım. Bu kişiyle tanışınca nerdeyse istediğim her şey onda vardı. Sosyaldi konuşkandı hobileri vardı çok iyi üniversitede okumuş mesleği vs her açıdan çok iyidi. Muhafazakardı ve ben en başında kıyafetlerimden ödün vermiştim. Tabi ben tanımak istedim. Ama kendimi sorguladım. Böyle birinin benimle ne işi var diye. Her şey o kadar güzel gidiyordu ki. Sürekli eğleniyorduk gülüyorduk. Sonra onun yanına gidince bir kaç geçirdik eski ilişkisine dair silinmemiş saklanan mesajlar favorilerimiş ayrı klasör açılmış resimler telefonunda duruyordu. Meğer beni yara bandı olana kullanacakmış. Bunu görünce kahroldum. Daha sonra o da üzüldü ağladı. Onun iyi bir insan olduğu belliydi. Ona sarıldım. O anki duygum şevkatti hatırlıyorum. Çünkü çaresizliğini pişmanlığını gözlerinde gördüm. Onunla o gece oturdum konuştum eğer içinde bir şey kaldıysa devam etmeyelim ama çabalamak istersen ben bunları unutmaya hazırım dedim. O da tamam dedi biz devam ettik ama sorunlar bitmedi eskiye dair sürekli bir fotoğraf not vs her köşeden çıkıyordu. En son hiçbir şeyin silinmediğini ona yazılan şiirlerin vs telefonunda saklandığını gördüm. Artık bu son noktaydı. Üstelik arkadaşlarıyla olan konuşmaları da silmişti. Benden resmen bir şeyler saklıyordu. Tüm bu olanlarla birlikte o gün yine onun yanında kaldım ama tükendiğimi hissediyordum. O yüzden sadece yanındaydım gülemedim eğlenemedim. Aklımda soru işaretlileriyle geçirdim o günü. Aradan zaman geçince bana ayrılma konuşması yaptı. Bunları ilerde görseydim de yine böyle tepkiler mi verecekmişim benim de beklentilerim karşılanmıyor ilerde sen başkalarının yanında da bana böyle davranırsın diyerek ayrıldı benden hatalarına tepki gösterdiğim için suçlandım. Daha sonra onu biraz izledim ve sanki hayatına hiç girmemişim gibi devam etti. Ben bu süreçte yaşadıklarımda hayatı öğrendim. Ben sadece sevmiştim. Meğer fedakarlıklar beklentiler yalanlar dolanlar bunları hesaba katmamıştım. İçimden gelerek fedakarlıklar yaptım bu kadar hataya rağmen kaldım yanında. Ama o bunları benim üzerime yıkıp gitti. Üzerimdeki enkazı tahmin edersiniz. Üzerinden 1 sene geçti. Çok yorgunum ama çok dersimi aldım. Gücüm yok belki ama anlatırken bile ona karşı sevgi duyduğum için kendime kızıyorum. O şimdi benden adım bekliyor. Dönmemi yeniden ona o eski saflığımı göstermemi bekliyor. Belki pişman belki de sadece ona gösterdiğim sevgiyi özledi. Ama şuna çok eminim ki artık ben eski ben değilim. Yaşadıklarım çok ağır çok yorgunum ama bitmesi gereken şeyi neden bitiremiyorum. Çok manipülatif biri. Ben onun yanında sakin sessiz uyumlu kalıyorum. Bu yüzden de kendimi savunduğum an suçlanıyorum. Tüm bunların farkında olmak yetmiyor. Kafamdan çıkaramıyorum ne yapmam lazım
Gizli Kullanıcı
İş ortamındaki stresim
Çalıştığım firmada üretim şefiyim üretim planlama sefiyle tartistigimizda patronum her zaman bana tamam yani sus bitir diyor Görevimin dışında olan bütün işleri bana veriyorlar personelin ve çıkan ürünlerin sorumluluğu da bende bide üstüne eksik elaman olduğunda uretimdede çalışıyorum ne yapsam olmuyor kimseyi memnun edemiyorum personele ayrı bana ayrı davranıyorlar bu sefer personel dinlediğimde sözünü geciremiyorsun oluyor isler yetişmediginde ister istemez strese giriyorum ve sertlesiyorum oda olmuyor ne yapmalıyım
Gizli KullanıcıSınav için yapılan aile baskısı nasıl azaltılır?
Ailem sınav için fazlaca baskı yapmaya başladı ve en son dün akşam sinirlenip alın siz girin sınava diyip kriz geçirdim, her şeyi fırlattım. Artık nasıl baş edeceğimi bilmiyorum, basıl yaklaşmam gerektiğini bilmiyorum lütfen bana bi akıl verin ailem iyice delirdi gibi geliyor bana. Sanki tüm hayatım sınava bağlıymış gibi davranıyorlar, eğer sınavda başarılı olamazsam inşaat işçisi olacağımı düşünüyorlar. Sizce onları nasıl yaklaşırsam bu durumu azalttırabilirim
Gizli KullanıcıÇocukken yaşadığım travmalar bugünü etkiler mi?
Merhaba sayın psikolog. Bazen yaşadığım yoğun duyguların nedenini anlayamıyorum. Ufak bir tartışmada fazla kırılıyor, eleştirildiğimde panik oluyorum. Geçmişime döndüğümde, çocukken yaşadığım bazı olayların hala içimde iz bıraktığını fark ediyorum. O zamanlar konuşamadığım, bastırdığım duygular şimdi sessizce hayatımı yönlendiriyor olabilir mi? Çocukluk travmalarım bugünkü kararlarımı, ilişkilerimi, hatta özgüvenimi etkiliyor mu? Bu duygularla yüzleşmek bana nasıl bir özgürlük kazandırır? Geçmişten özgürleşmenin yolları nelerdir?
havsKıyaslanma duygusuyla başa çıkmak için ne yapabilirim?
Başkalarının hayatı hep daha güzel, daha başarılı gibi geliyor. Sosyal medyada gördüğüm insanlar hep mutlu, üretken ve dolu dolu yaşıyor gibi. Ben ise eksik hissediyorum. Kendi yoluma odaklanmakta zorlanıyorum çünkü sürekli başkalarının ilerleyişini izliyorum. Bu da beni değersiz, yetersiz biriymişim gibi hissettiriyor. Oysa herkesin yolculuğu farklı. Kıyaslama duygusu hayatımı ele geçirmeden nasıl dur diyebilirim? Kendi değerimi anlamak ve içsel huzuru bulmak için nasıl bir yol izleyebilirim?
miyavİlişkilerde sağlıklı sınırlar nasıl kurulur?
Birini sevmekle kendinden vazgeçmek arasındaki çizgi bazen çok ince oluyor. Sevdiğim kişiye karşı “hayır” diyemediğim anlar beni tüketiyor. İlişkide sınır koyduğumda bencillikle suçlanmaktan korkuyorum. Ama bir yandan da kendi isteklerimi, ihtiyaçlarımı göz ardı ettiğimi fark ediyorum. Kendi sınırlarımı koruyarak sevgi dolu bir ilişki mümkün mü? Sağlıklı bir ilişki için nerede durmam gerektiğini nasıl belirlerim? Hem karşımdakini kırmadan hem de kendimi koruyarak bir denge kurmanın yolları nelerdir?
Gizli KullanıcıPanik atak geldiğinde ne yapmalıyım?
Birden gelen o yoğun korku hissi. .. Kalbim sıkışıyor, nefesim daralıyor, bayılacakmışım gibi hissediyorum. O anlarda dış dünyayla bağlantım kopuyor gibi oluyor. Herkes bana sakin olmamı söylüyor ama bu benim elimde değil. Panik ataklar yüzünden hayatımı kısıtlamaya başladım, bazı yerlere gitmekten, yalnız kalmaktan korkuyorum. Bu durumun beni kontrol etmesine daha fazla izin vermek istemiyorum. Panik atak geldiğinde ne yapmalıyım? Bu anları hafifletmek veya önlemek için hangi yöntemleri deneyebilirim?
Gizli KullanıcıSürekli geçmişi düşünmekten nasıl kurtulurum?
Bazen gece yatağa yattığımda geçmişte yaşadığım olaylar film şeridi gibi gözümün önünden geçiyor. Keşkelerle, pişmanlıklarla dolu anılar zihnimi meşgul ediyor. O anları değiştiremeyeceğimi bilsem de, düşünmeden edemiyorum. Sanki geçmişte takılı kalmış gibiyim ve bu beni bugünden koparıyor. Kendimi affetmekte, olanları kabullenmekte zorlanıyorum. Sürekli geçmişi düşünmek psikolojimi etkiliyor. Bu döngüden çıkmak, anda kalabilmek mümkün mü? Geçmişi bırakmak için hangi duygularla yüzleşmem gerekiyor?
cicek2Aile baskısı altında kendim olmayı nasıl başarırım?
Ailem iyi niyetle davransa da bazen onların beklentileri beni boğuyor. Hayatımla ilgili kararlar alırken kendi isteklerim değil, onların düşünceleri ağır basıyor. Ne zaman farklı bir yol çizmek istesem, kendimi suçlu hissediyorum. Onları üzmeden kendim olabilmek mümkün mü? Kendi hayatımı yaşamak istiyorum ama bu onları dışlamak anlamına mı gelir? Aile sevgisiyle baskı arasındaki farkı nasıl anlayabilirim? Kendi değerlerimi yaşarken aile bağlarımı korumanın yolları var mı? Gerçekten özgür olmak ne demek?
Gizli KullanıcıÖzgüvenimi nasıl geliştirebilirim?
Bir ortama girdiğimde ilk düşündüğüm şey “acaba yanlış bir şey mi söylüyorum?” oluyor. İnsanların gözlerine bakmakta zorlanıyorum, sesimi çıkarmaktan çekiniyorum. İçimden hep daha fazlasını yapabileceğime inanıyorum ama sanki içimde beni sürekli aşağı çeken bir ses var. Başkalarının onayına bağımlı yaşamak beni yoruyor. Kendime güvenmeyi öğrenmek istiyorum ama nereden başlamalıyım? Özgüven eksikliğinin kökeni ne olabilir? Daha sağlam ve kendinden emin biri olmak için hangi adımları atmalıyım?
Gizli Kullanıcı
