Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Bu döngüde ne yapmam lazım?
Merhaba Betül Hocam🦢 Bir dönem sanaldan tanıştığım bir çocuk vardı. Onunla genelde cinsellik üzerine konuşuyorduk ve bu şekilde samimileştik. Ancak artık böyle bir şey istemiyorum, ciddi bir ilişki istiyorum. Aramızda bir gelecek olamayacağını biliyorum. Buna rağmen o çocuk arada bana yazıyor, hatta iki ay sonra bile yazabiliyor. Ben de her defasında ona cevap veriyorum. Normalde uzun uzun tartışıp laf sokardım ama artık kısa ve net olmaya çalışıyorum. İlginç olan şu: Onunla ilgili hiçbir beklentim yok, olamayacağını da biliyorum. Yine de bana yazınca kendimi iyi hissediyorum ve cevap vermek istiyorum. Bu his nereden geliyor olabilir ve bu döngüyü nasıl kırabilirim sizce? Yani ona bı zaafım varmış gibi hissediyorum ve her defasında onun yazdıklarına cevap veriyorum. Geleceğimiz yok bu da çaresiz hissettiriyordu bı zamanlar ama şu an öyle hissetmiyorum açıkçası. Ve ilginç tarafı o da vazgeçmiyor yazmaktan. En son ona yolumuz bir değil artık dememe rağmen. İkimiz sizce nasıl bı psikolojideyiz hocam?
Gizli Kullanıcı
kendimi toparlayamıyorum çalışamıyorum hedefim çok büyük geç kalmış hissediyorum
Lgs sınavına gireceğim hedefim çok yüksek 500 tam puan almak istiyorum ama kendimi toparlayamıyorum ve okulların açılmasına 23 gün kaldı ben hiçbir şey yapamadım çok geç kalmış hissediyorum bir türlü çalışamıyorum ne olduğunu anlamadım her şey üst üste geldi bu kişi ben değilim herkes çalışıyor ben bir türlü çalışmıyorum üstelik ben çok başarılı olmak istiyorum ve zorundayım kendimi toparlayamıyorum erken kalmak istiyorum kalk mı kalkamıyorum kalkmıyorum daha doğrusu bir şeyde zorlansam hemen bırakıyorum ama bu ben değilim ben başarılıydım çalışkandım ne oldu bana birden artık şimdi herkes ders çalışıyor dersle alakası olmayan biri bile zaten bir dershanede 5 saat ders görüyor ben dershaneye gitmeyeceğim Kunduz ve doping hafıza aldım ve bazen matematik özel ders alıyorum hep evde olacağım süreci böyle yürüteceğim ama çalışamıyorum kendimi toparlayamıyorum
Gizli Kullanıcısevgilim ve ailesinin garip halleri karşısında ne yapabilirim?
Benim annem ve babam ayrı kendimi bildim bileli babamla yaşıyorum şu an hali hazırda ciddi bir ilişkim var ama sevgilimin ailesine aşırı bağlı olduğunu düşünüyorum ve bu beni içten içe rahatsız ediyor mesela ben sevgilimle özel günleri hep ya bir gün önce ya da bir gün sonra kutlamak zorundayım bu hep o günler ailesine rezerve ya da biz bir yere gidecek olsak sürekli olarak arama ve mesaj var sevgilim ailenin tek çocuğu olduğu içinde böyle oluyor olabilir saygı duyuyorum sevgilim aile şirketinde çalışıyor işine gelince işten izin alabiliyor benleyken alamıyor mesela annesini bir arkadaşına götürmek için 40km gelip tekrar işe gidebiliyorken benimle buluşmak için 1 saat erken çıkamıyor eskiden okul zamanı her gün görüşebiliyorken şu an haftada 2 en fazla 3 gün görüşebiliyoruz ve bu günlerin en az birinde ailesi de oluyor aslında ailesini çok seviyorum annesini babasını ama aşırı müdahaleler mesela bizim yazlığımız var erkek arkadaşım bizim evde banyo etti diye bile laf ettiler başkasının evinde banyo edilir mi diye ama bu söyledikleri kişi benim evim kendilerin evinde ben banyo edim veya kalim rahatsız olmazlar bilhassa isterler ama sevgilim bizde kaldı mı sorun oluyorlar çok garip hissediyorum kendimi acaba çok mu sorun ediyorum diyorum mesela bizim görüşebildiğimiz günler genelde haftasını ve hafta içi bir gün ama sevgilim hafta sonunu beraber geçirmek yerine ailesiyle beraber günübirlik tatile gitti onu kısıtlamak istemiyorum ama şu sn benle olmasını isterdim benden çok bağımsız takılabiliyorken ben onsuz yapamıyorum çünkü çok seviyorum ve ilerde bizim kendi çekirdek ailemiz olamamızdan korkuyorum annesi şaka yoluyla birlikte büyük bir arsaları var orda evleri var arkasına bize de ev yaptırmak ietediklerini söylüyorlar bu bana çok garip geliyor hatta çok üzülüyorum çünkü sevgilim ailesine hiçbir şey demiyor bende kırmamak için susuyorum genelde olur diyorum nasip diyorum normalde ailesini çok seviyorum ama oğullarının bir hayatı olduğunu kabul etmiyorlar ailelerimiz tanıştı benim üniversitem bitince yüzükler takılacak ama hala sevgilimin eve geliş saatine karışıyorlar saat 23. 00 olunca annesi aramaya hadi nerdesin demeye başlıyor mesela sevgilimin de şu an babasının işini devralması ona çok sorumluluk yüklüyor ve tek vakti artık akşam 8den sonra ve gün içinde de çok az konuşuyoruz açıkçası akşam kendine ait şeyler yapmak istiyor ama ben nedense kendiyle olmak istiyorum mesela kitap okumak istiyor bende diyorum ki beraber okuyalım tenise gitmek istiyor beraber olalım istiyorum ben mesela sevgilim yok demiyor ama evette demiyor daha bireysel takılmak istiyor sevgilimi çok seviyorum acaba ben mi çok abartıyorum
Gizli KullanıcıHayata sıfırdan başlamak
Merhaba ben uzun süredir depresyondayım yaklaşık üniversite mezuniyetimin üzerinden 5 sene geçmesiyle. KPSS çalışırken aldatılmıştım ve o sene ağlayarak ders çalıştım ve pandemi dönemiydi. Kendi şehrimde yeni arkadaşlar edinmiştim. Ama hiçbiri şu an kalmadı çünkü birisi evlendi birisiyle tartışmalı bir son yaşadık. Bir de sınıf arkadaşım vardı o da evlenip farkı şehire yerleşti. Aslında hepsiyle kafalarımız çok farklıydı. Onlar çeyiz vs konuşurken ben gezmek eğlenmek sürekli keşfetmek iyi bir iş hayali kuruyordum. Çünkü annemin bana öğüdü hep buydu. Önce meslek. Lisede kaldığım dönemde kaygı bozukluğum başladı. Kusarak öğürerek okula gidiyordum bu üniversite ve güncelde aynı devam ediyor. Kaygı depresyona tükenmişliğe sürükledi beni. Sonra biriyle tanıştım o tam benim kafadandı ama bana göre çok sosyal kalıyordu benim isteklerim böyleydi ama ne onun kadar arkadaş çevrem ne güzel bir mesleğim ne de hobim vardı. Onu zamanla sevdim ama farklılıklarda da fedakarlık yaptım kıyafetlerimden ödün verdim çünkü benim için mutlu olacağım bir hayat bundan daha fazlasıydı ama zamanla onun asla kendini değiştirmediği üstüne üstelik yaptığı tüm hatalarda onu bir şekilde anlamaya çalışıp affediyordum. Çünkü yaşadıklarını anlayabiliyordum. Biliyorum ki benim hayatım çok sıkıcı onunla güzel bir ritim yakalamıştık. Sonra ayrıldık ben yine aynı depresyona döndüm. Bu süreçte bir arkadaşlığımı da bitirdim iyice içime kapandım. Bulunduğum çevre veya gireceğim işler bana güzel bir çevre vermiyor. Bende evde oturarak bunu sağlayamıyorum. O ilk adımı atamıyorum. Bunun için ne yapmam lazım bilmiyorum. Onunla olsam hep düşünüyorum bu kişiyle olan diyaloğum standartlarım asla başka ilişkide olmayacak ama onunla olmak için de bedel gibi kıyafetlerimden ödün vermişim meğerse bilmeden. Fedakarlık şemasına girmişim. Şu an her şeyi daha net anlıyorum. Gittikçe idealize ettiğim hayallerim benden uzaklaşıyor. Kendimi geliştiremiyorum kendime ben kimim diye sorduğumda sessizliği sakinliği seven ama bir o kadar da hareketli konuşmayı çok sevmeyen ama yerime göre susmayan ya çok gezen ya depresyona girip kapanan hep böyle biriyim. Kendimi bulamadım kendime o doğru soruları nasıl soracağım
Gizli Kullanıcıdehb sorunumu nasıl düzeltebilirim
panik atağım var ve dehb olduğunu düşünüyorum ailem psikoloğa gitmeme hoş bakmaz ve sınav yılımı iyi geçirmek istiyorum psikolojik sorunlarım ile uğraşmak istemiyorum hep bir şeyler eksikmiş gibi hissettiriyor içimde ve babamla anlaşamadığımı düşünüyorum 40 gün boyunca şehir dışındaydım ve bir kere bile arayıp sormadı beni çok dokunuyor bu bana sınavı kazanacağıma inanıyorum ama olmayacakmış hissi var içimde kimseninde inandığını düşünmüyorum bu beni çok üzüyor ailem ortamında kendimi fazlalık oraya ait değilmiş gibi hissediyorum
Gizli KullanıcıAnksiyete bozukluğu panik atak
İşte bir yer haftadır kendimi hiç iyi hissetmiyorum anksiyete ataklarım. Çoğalmaya başladı yani eski günlerdeki gibi atak geçiriyorum işte karnım ağrıyor karnım ağrıyor işgal olursan ne yapacağım falan korkular yine tekrar döndü çünkü. Son bir haftam çok stresli geçti yani kendimi gücümü yetmiyor artık çığlık atmak istiyorum böyle atak geçiriyorum işte kendimi hiç iyi hissetmiyorum işte böyle psikolog a gitmek istedim ya da psikiyatri ise gitmek istiyorum maddi durumumdan dolayı hiç fırsat bulamıyorum ben acil olarak bir şey yapmam lazım çok acil ama yani artık dayanacak gücüm kalmadı ruhumun çektiği acıları artık bedenimi yansımaya başladı her yerim çok ağrıyor işte sürekli bir şeyler düşünüyorum sürekli son bir aydır kendimi iyi hissediyordum atak çok az geçiriyordum ama son bir haftada çok çoğalmaya başladı ve ben bunu kontrol edemiyorum magniy 6 ilacından içiyordum ama ya biraz da olsa rahatlattı ama yani bana iyi gelecek bir ilaç falan bulmam lazım en azından bu psikiyatriste gittim eve kadar indirme kontrol altında tutmak istiyorum ve sizin de desteğinizi ihtiyacım var sonuçta maddi durumumdan dolayı param yok olduğu için bir danışmana gidemiyorum psikiyatrisi falan sizden yardım istiyorum yani ben iyi gelecek ilaç falan olursa bana yazsanız ya da başka bir şekilde yardım etmek isterseniz çok memnun olurum çünkü çaresiz haldeyim
Gizli KullanıcıDışarı çıkmak istemiyorum
Dışarı çıkmak istemiyorum sadece okul zamanı dışarı çıkıyorum arkadaşlarım falan var ama sadece okul zamanı görüşüyoruz eskiden dışarı çıkmak istediğimde ailem izin vermediği için çıkmıyordum şimdi ise evde kalmaya alıştığım için çıkmıyorum çevremde ki herkes dışarı çıkmadığım için söyleniyor. Dışarıya güvenemediğim için evden çıkmıyorum sahte arkadaşlar, kötü ortamlar vbGeleceğim için bu durumdan dolayı kaygılıyım birinin bana yol göstermesi lazımSizce ne yapmalıyım?
Gizli KullanıcıKaygımı nasıl azaltabilirim yani çok fazla düşünmeye nasıl engel olabilirim?
Ya ben bir arkadaşıma yalan söyledim ve bunu ona itiraf ettim. Önce bana hiçbir şey demedi ama sonrasında iletişimimiz kesildi. Şimdi de diğer arkadaşlarım da bana soğuk yapıyor ve beni disliyorlar sanki öyle hissediyorum ve ben bu insanlarla okulda aynı sınıftayım ne yapmam gerektiğini bilmiyorum sadece çok mutsuzum ve kararsızım bir öneri istiyorum açıkçası kafam çok karışık lütfen yardım edin. Hani sınıf mi değiştirmeliyim okul mu bilmiyorum ama bir şeyler yapmam gerektiğinin farkındayım
Gizli KullanıcıVicdan azabı hissediyorum
Erkek arkadaşım Kendi cinsel hayatımla ilgili bir soru sordu ve ben evet yerine hayır dedim. Kendimi çok kötü hissediyorum yalan söylenecek şey o kadar basit bir şeydi ki erkek arkadaşım o şeye değil yalan söylediğim için daha tepki verir ve ne yapacağımı bilmyorum(sorduğu soru beni çok rahatsız etmişti dile getirmek yerine yalan söyledim) berbat biriyim ve kendimi kötü hissediyorum. Bir yandan onu şuan söylesem o kişi biraz anlayışsız birisi neden yaptın değilde sen ona yalan söylemişsen bitmiştir. Ve bundan çok korkuyorum. . yalan ise bana sen bunu daha önce kullandın mı dedi ve bende hayır dedim.
Gizli KullanıcıSevgilimle alakalı sorun
Merhaba öncelikle şimdiden teşekkür ederim okuyup cevap vereceğiniz için. Bir ilişkim vardı. Çok güzeldi. Sonradan ilişkim toksiğe döndü. Sonra da ayrıldık. Sevgilim geri geldi. Ama geri geldiğinde bu şekilde kavga edeceksek hiç başlamayalım dedi. Önceden olsa senle mutsuzluğada varım yeterki yanımda sen ol diyip yanımda duran bi insandı. Sonra bir şekilde barıştık ama söylediği şey hala zoruma gidiyor. Yani orada anlaşamasak şuanki bu güzel ilişkimiz olmayacaktı ve koyuyor ona konduramıyorum. Şuana kadar sevgisine inandığım tek erkekti. O gidince yerle bir olmuştum. Hala tam olarak atlatamıyorum. Bunu düşünüp sinirleniyorum. Neden bilmiyorum sürekli yanında ağlayasım geliyor hüngür hüngür. Midemde bir şey oturuyor ve baskı yapıyor sanki. Ve benden sonra hemen başka bir kızla konuşmuş. Beni yeteri kadar sevmiyor mu diye düşünüp duruyorum.
Gizli Kullanıcı
