Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Sinirlerime hakim olamıyorum ne yapmalıyım?
Olduk olmadık yerlerde çok sinirleniyorum, sinirimi boşaltmayınca hemen ağlamaya başlıyorum. Aile içinde de nişanlımla da olan kavgalarımda kendimi çok ezilmiş veya çok gereksiz bir insanmış gibi hissediyorum. Kendimi açıklamaya çalışıyorum, açıklayamayınca sinirleniyorum, sinirlenince ağlıyorum. Özgüvenim yok gibi hissediyorum. Bu durum dışarıdaki sosyal hayatıma da yansıyor, kendimi başkalarından hep düşük görüyorum, ya da korku içinde çıkıp eve geri döndüğüm zamanlar oluyor. Özgüvenimi kazanmak için ne yapmalıyım?
Yabancılaşma hissi nasıl geçer?
Ara ara gelip şiddetleniyor ve bazen gerçeklik algımı büyük düzeyde kaybedip atak yaşamama neden oluyor. Nefes egzersizleri veya ana odaklanıp etrafımdakileri sayıyorum. Ama sanki zihnim kendisini tamamen kilitlemiş. Sağlıklı düşünemiyorum. Ve "bu hisler birer yanılsama" diyemiyorum o an. Bu durum beni çok yordu. Bazen aklımı kaybedeceğimden korkuyorum. Bir şeyler yapmaya korkuyorum. Kendimi bambaşka bir evrene gelmiş gibi boşlukta hissediyorum. Bu durumdan nasıl kurtulabilirim?
Ailemi affedemiyorum benim suçum mu?
Ailemi affedemiyorum. Hayatım boyunca onlar ne dediyse hep onu yaptım, hep onları düşündüm. Yaşıtlarım gibi içten kahkahalarım yada hiç arkadaşım olmadı. Kalabalıklar içinde yalnızdım hep. Nasılsın diye soran olmadı. Evlendim görüşmeyi bıraktım şimdi hem özlüyorum hem affedemiyorum. Bana yine zarar vermelerinden korkuyorum. Benim suçum mu ? Hala korkak bir serçe gibi hissediyorum kendimi. Hala sevilmemeye layık. Hala koşulsuz sevgiyi hak etmeyen biri gibi hissediyorum. Birinin beni sevebilme ihtimali olduğunu bile yadırgıyorum. Ben onun istediği gibi biri olursam sever düşüncesinden çıkamıyorum. Benden esirgenen hayatı şuan yaşıyorum ama kursağımda kalan bir şeyler var. Eşim ile bir komedi tiyatrosuna gittik oradan çıkışta “ ben sen mutlu ol diye geldim ama senin yüzünü güldüremiyorum” dedi gülüp gülmediğimin farkında bile değildim. Hoş küçükken sırf güldük diye dayak yemişliğimiz olmuştu. Belki de ondandır kahkahalarımın suskunluğu…Hamileyim son haftalarım çok az kaldı kızıma kavuşmama. Bu aralar o kadar yorgun hissediyorum ki kendimi ruhen bedenen çok yorgunum. Durup dururken ağlama krizi yaşıyorum. Susuyorum kimseyle konuşmak görüşmek istemiyorum. Kafamın içi susmuyor, kalbim ve beynim arasında sıkıştım. Benim suçum mu bu yaşadığım duygular?
Nişanlımdan ayrıldım ve cinsel ilişkiye girdiğim için pişmanım onunla devam etmem gerekir mi?
öncelikle 2. 5 yıllık ilişkimin nişanlılık evresine döndüğü zaman çatışma kavgalardan dolayı ayrılma kararı aldık anlaşamadığımız için zorla devam ettirdik emek zaman verdik bu ilişkiye diyerekten ama cinsel ilişki yaşadığımız için bu daha çok bastırdı ve hataları görmemeye başladım başkasıyla olamam diye düşündüm her şeyine razı gelmeliyim diye düşündüm ve kimseyle paylaşmadım ne yapmam gerekiyor kendimi affedemiyorum yaptığım yanlıştan dolayı suçluyorum ve o da bunun farkında bundan korktuğumunda farkında ailem bilmiyor bu ilişkide şiddet de gördüm şiddetten sonra cinsel eğilimle birlikte o şiddeti unutturduğunu farkına vardım kafamdan bir türlü atamıyorum hayatıma bakamıyorum hep aklıma geliyor hep ona geri dönüyorum her dediğine evet demek istemiyorum ama sırf ilerde başıma kötü şeyler gelmesin karşı taraftan diye onunla mutlu olacağımı sanıyorum ne yapmam gerekiyor yardımcı olur musunuz?Bir de sizden rica ediyorum bu sorumu paylaşmazsanız olur mu?
İnsanların bir şeyleri benden gizlemelerine karşılık ne yapmalıyım?
Hayatıma yeni giren insanların, benim onlara yapmayacağım hareketleri bana karşı yaptıklarını fark ediyorum. Bazı bilmem gereken konuları benden saklayarak eksik anlatıyorlar ve asıl olayı bana anlatanlar ise o kadar yakınımda bulunduğunu düşünmediğim kişiler. Arkamdan söylenenleri benden saklamaları ne anlama geliyor olabilir? Ne yapmalıyım? Yeni tanıştığım ve arkadaşım gördüğüm insanların arkamdan söylenenleri çıkarları için sakladıkları hissine kapılıyorum ancak bi yandan acaba ben mi abartmaktayım diye tereddüt etmiyor da değilim. Bu davranışlar onlara karşı bende bir çeşit güven sorununa yol açmakta.
Duygularımı anlayamıyorum ne olabilir?
Ben sevgilimden ayrılalı çok olmadı 2 hafta oldu ama kendisine git gide nefret beslemeye başladım ilk üzüldüm sonra boşverdim sonra tekrar yolda gördüm tekrar üzüldüm ve artık ondan nefret etmeye başladım aynı arkadaş ortamındayız ve buluşma ayarlanırsa gitmem gerekir ama onu görmek bile istemiyorum nefret oluşuyor ve gün boyunca bu kötü hisle geziyorum ne anlama geldiğini Bile anlayamıyorum ne yapıcam acaba
Kendimi iyileştiremiyorum ne yapmalıyım?
Merhaba, ben bir yıl önce çok sevdiğim birinden ayrıldım. Biz ilk başladığımızda arkadaştık. Benim telefonum bozuldu o da bana yedek eski bir telefon verdi. O telefonda onun eski mesajları vardı. Ben de merak edip okudum. Daha önce hayatına çok fazla kadın girmiş. Ciddi ilişkileri de olmuş ama gönül eğlendirmek veya başka bir niyetle kurduğu ilişkileri vardı. Beni rahatsız eden seviyesiz mesajlarıydı. Bir mesajlaşmasinda flört ettiği birini cinselliğe ikna etmeye çalışmasiydi. Henüz aramızda bir şey olmadığı için bu konuda ona bir şey diyemedim. Bir süre sonra sevgili olduk. O ilişki boyunca çok çabaladı güven vermeye çalıştı. Ben de onu zamanla çok sevdim aşık oldum ama bir türlü içime sinmeyen şeyler vardı. Ona karşı bir güvensizlik oluşmuştu. İlişkimiz boyunca beni aldatmadi en azından ben fark etmedim ama hep şüpheleniyordum ondan. Başka kızlarla olan muhabbeti beni çok rahatsız ediyordu. Birkaç defa farklı sebeplerden ayrılmak istedim ama o ayrılmadı devam etmek için çabaladı. Ben her seferinde onun uzattığı eli tuttum. Aslında amacım ayrılmak değildi tartışma sırasında çok öfleniyordum ve birden ayrılalım diyordum. Bir kere ben onun memleketine gittim sokakta el ele dolaşıyorduk birden elimi bıraktı. Ben başta bir şey demedim eve döndüm sonra konuyu açtım bana babama şehir dışına çıkacağımi söyledim beni o şekilde görseydi hoş olmazdı dedi. Ben hiç ona inanmadım ona beni birinden gizledigini aldattığni söyledim ve ayrıldım. Bir hafta sonra okul açıldı ve yine aynı şehre gittik. İlk hafta rapor aldı ve gelmedi. Sonraki hafta geldiğinde ilk gün hemen mesaj attı konuşmak istedi. Ona çok ağır hakaret etmiştim buna rağmen yine barışmak istedi. Tekrar denedik. Bu olaydan sonra ben artk ona güvenmeye inanmaya başladım. Sorun çıkarmak istemiyordum ama yine de içimde anlam veremediğim baş edemediğim bir güvensizlik vardı. Onun geçmişi beni çok etkilemişti. Ona yakıştıramadğm şeyler yapmıştı. Aslında mesele yapmasindan ziyade buna dair bir pişmanlık görmemememdi. Yaptıklarını yüzüne vurduğumda senden önceydi uzun zaman önceydi gibi şeyler diyordu. Oysa kiminin duygulari ile oynamış kiminden ise faydalanmaya çalışmıştı. Ben başta kabul ettim evet çünkü geçmişi ile yargılamak istemedim ona inanmak onunla ciddi bir yola girmek istedim. Başta mesajlarını okuduğumu söylemedim bile. İlişkimiz devam ederken tesadüfen telegramina baktm yani bir numaraya bakacaktim silmek için orda absürt telefon numaralarini gördüm. Rus 1,2,3,. .. diye kaydetmişti. Ben çok rahatsız oldum çok tartıştık ama onun dediği tek şey eskidendi. Ben beni rahatlatacak tek bir cümle bile ondan duyamıyordum. Memleketinde yaşadığımız olaydan sonra ayrıldık sonra yine barıştık ama hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Bu sefer o çok gelgitli oldu. Bir iyi bir kötüydü. Benm de dengemi iyice bozmuştu. Ona nasıl davranacağımi şaşırmıştim. Sonunda ayrılmak istedi ve ayrıldık. Ayrılık sürecinde birkaç kez iletişime girdik ama barışmadk. Aynı iş yerinde çalışıyorduk. Sürekli birbirimizi görüyorduk. Aradan 6 ay gibi bir zamandan sonra iş yerinden bir aradaşımizla sevgili oldu. O kız benimle daha çok samimiydi. Bir yandan da ayrıldığımızi fırsat bulup onunla yakinlaşmaya çalışıyordu. Bunu ben fark ediyordum ama sevdiğim adam bana bunu yapmaz gözümün önünde gidip başkasıyla olmaz diyordum. Oysa yanılmışım. Ben bir daha yeniden başlama her şeyi toparlma derdindeyken o artk kendine başka yol bulmuş ve o kızla birlikte olmuştu. Bu durumu bilmeden önce ben gidip onunla konuştum ona hâlâ onu sevdiğimi unutamadığımi söyledim ama o umursamadı. Beni suçladı. İlişkimiz boyunca onun da hataları vardı ama ben hataları karşısında yüksek tepki veriyordum ve ayrılıyordum. Ayrılık sebebimizin benden kaynakli olduğunu söyledi ve son konuşmamzda bile beni suçladı. Oysa onun o geçmişi benim içimde çok büyük bir korkuya ve endişeye sebep olmuştu. O bir türlü bunu anlamadı. Ben onu çok temiz sevdim. Yalansız dolansiz sevdim ama o bana yalanlar da söylemişti birkaç defa yalanını da yakalamıştm. Sonuna kadar inkâr etti. Hep beni suçladı. Ayrıldı ve gözümün önünde başkası ile oldu. Oysa ben bir ay sonra tayin isteyip gidecektim o bunu bilmesine rağmen beni üzmeyi tercih etti. Anılarımızı kirletti. Ona çok kızgın ve kırgınım. İçimde ona karşı bir yandan büyük bir öfke varken bir yandan da onu seviyor ve çok özlüyorum. Size güvensizlik vardı dedim ama bir yandan da onun merhametine insanligna çok inanmıştim. Beni çok inandığım yerden de vurdu. Onu sevdiğimi bildiği halde gitti başkasi ile oldu. Ben de dayanamadım ve tayin istedim. Su an farklı şehirlerdeyiz. Bir yıldır ayrıyız ama her şey dün gibi aklımda. Her şey canımı çok acıtıyor. Tüm yaşam sevincimi hayallerimi umutlarımı çaldı benden. Çocuk ruhluydum küçücük şeylerden mutlu olurdum ama artık o çocuk ruhum öldü. Kendimi iyileştiremiyorum toparlayamıyorum. Ailemin yanındaydım. İşim çok iyi gidiyor. Arkadaşlarım da iyi. Gezmeye eğlenmeye kendimi geliştirmeye çalışıyorum ama yine de aynı içimdeki bu kötü duygular gerçek anlamda mutlu olmama izin vermiyor. Bu durumda bile onu unutmak bana ağır geliyor. Bir yanım hâlâ özlüyor ve kavuşmak istiyor. Bir yandan da gururum baskın oluyor. Onunla son kez konuşmadım yaptıklarının hesabını soramadım. Sormak istedim ama beni anlamaz dedim sustum. Şimdi konuşmak istiyorum ama faydası olmaz biliyorum. Bu süreçte nasıl bir yol izleyeceğimi bilmiyorum. Her şey çok iyi gidiyor ama ben bir karanlık boşluktayim ne yapacağımı bilmiyorum. Hiçbir şey mutlu etmiyor beni. Öfkeli anımda ona beddua ederken özlediğimde ise bizim için dua ediyorum. Bu duygu karmaşası beni çok yordu.
Zihnim benimle sanki oyun oynuyor
Benim çocukluğum babasının alkol bağımlılığı sebebiyle sürekli annesine şiddet uygulayan ve buna şahit olan bir çocuk olarak geçti annemin kahramanı olarak görüyodum kendimi babam gece geç saate alkollü bir şekilde gelip annemi hep döverdi ben sanırım bu düşünceyle uyuyodum bu yüzden onların sesinden hep uyanırdım bir gün hasta numarası yapıp annemi ve babamın ilgisini kendi üzerime çekip annemi dayaktan kurtarırdım başka bir gün korktum yanınızda uyumak istiyorum diye yanlarına giderdim ve annem yine kurtulurdu allahtan babam çocuklarına düşkün bir adamdı da benim o bahanelerimde benle ilgilenmekten annemi unuturdu ben sonrasında annanemlerde kalmaya başladım ve onlardan kopuktum sonrasında babam cezaevinde girdi hala orda babama öfkem çok fazlaydı çocukluğumdaki olumsuzluklara çok odaklanmıştım babam cezaevindeyken 4yıl boyunca hiç onunla konuşmadım sonra kansere yakalandım ve sebebinin babama olan öfkemin ve hasretimin olduğunu düşündüm sonra içimdeki küçük kız ve ben onu affettik artık babamla aram çok iyi ama onunla ilgili birşey hatırlamıyorum yani beynim çocukluğumla ve babamla olan anıların bir çoğunu sildi gibi bazen bana anlattıklarında hatırlıyorum bazılarını anıları unuttuğumu biliyordum sebebini düşünüyordum acaba babamı hala affetmedim mi diye ama çok odaklanmamıştım taki sevgilimle olan anılarımı unutana kadar sevgilimle aram çok iyiymiş herkesin imrendiği bir ilişki içindeymişiz öyle söylüyorlar bende içimde hissediyorum ama 3kez beni terk edip barıştık bunları net bir şekilde hatırlıyorum en sonki ayrılışımızın ilk gecesinde çok ağladım ve canım çok yandı sonradan onunla ilgili hiç birşey hissetmemeye başladım aklımı yitirecek gibi oluyorum onu sevmiyomuyum artık diye bile düşünüyorum ama içimde ona olan sevgimi hissedebiliyorum fakat bazı anıları unutmamın sebebi ne bilmiyorum onunla olan bazı anılarım hayal meyal geliyo ama hiç bir his yok onu gördüğümde sadece içimden sarılmak geldi içimden ama benim hatırlamadığım şeyler var ve bu olay sadece ayrıldıktan 2gün sonra ortaya çıktı evet babamla olan bazı anılar yok ama sevgilimde de olması ve bu kısa süre içinde gerçekleşmesi beni şaşırtıyor hislerim dondu gibi sanki ağlamak geliyo içimden ağlayamıyorum,üzülemiyorum,gülüp eğlenemiyorum babama ve sevgilime çok değer veriyorum babam ilk aşkım ve sevgilim son aşkım diye görüyorum bilmiyorum onlara çok anlam yükledim diye mi böyle oldu aslında bunun sebebini öğrenirsem yıllar önce babamda olan gizemi de çözmüş olucam
Neden bu kadar çok alınganlık yapıyorum?
Alınganlık huyumu yenmek istiyorum fakat ne yaparsam yapayım bir türlü üstesinden gelemiyorum. Süreç genelde şöyle ilerliyor: Herhangi bir kişi bana sarkastik bir şaka yapıyor ancak ben bunu kasıtlı olarak ve benim zayıf noktamı bildiği için yaptığını düşünüp karşı tarafa cephe alıyorum direkt ama üzerinden çok geçmeden fark ediyorum ve diyorum ki benim o zayıf noktamı nereden bilecek ki alt tarafı bir şaka yaptı ve belki de çok iyi arkadaş olacağım kişiyi bu şekilde kaybetmiş oldum Bunu nasıl aşabilirim? Bi teknik ve günlük hayatıma entegre edebileceğim bir yolu varsa lütfen paylaşın benimle
Benden bir anda uzaklaşan kişiyle nasıl iletişim kurmalıyım?
Merhaba benim birlikte vakit geçirmekten hoşlandığım birisi vardı aramızdaki sorunları hallettik ilişkimiz iyi gidiyordu ve uzak mesafe ilişkisi bir konuda anlaştık ve sözünü dinlemedim ve sonra yazdığımda küs olmadığımızı söyledi 2 haftadır benim mesajlarıma bakmamaya benimle ilgilenmemeye başladı aradığımda ise çok güzel bir konuşma geçirmiştik ve aradan 3 gün geçti yazdım ama bugün mesajıma hiç bakmadı kendini bir anda geri çekti yani bu kelimeleri yazarken kendimi çok değersiz gibi hissediyorum zoruma gidiyor yani beni cezalandırmak için mi yapıyor diye düşünmüyor değilim gerçekten bir insan bu kadar katı olmamalı diye düşünüyorum kafam karışık allak bullak oldum sürekli telefonuma yazmış mı diye kontrol ediyorum beynim kafam çok dolu mesafe koyucam onsuz duramıyorum yani onunla konuşunca kendimi iyi hissediyorum bana cevap vermeyince de kötü hissediyorum yani sıkışmış kalmış gibiyim aynı ,konuşmayı kesince benle bir daha konuşmama ihtimali kalbimi kırmıyor değil ve bu durum mideme ağrı yapıyor ve yemek yiyemiyorum endişeli oluyorum ben bu durumdan nasıl kurtulabilirim çözüm önerileriniz nelerdir?