Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Eşimin kumar bağımlılığı
Eşim kumar bağımlısı ve bu durum ilişkimizi kötü yönde etkiliyor. Bu durumu aşabilmemiz için neler yapmalıyız. Ben eşime bu konuda nasıl destek olabilirim. Bu durumdan ötürü de çok sık kavga ediyoruz ve ben psikolojik olarak çok kötü hissediyorum bu durumu bebeğime de yansıtıyorum. Kafamda sürekli kavgalar oluyor ve ben daralıyorum. Bu konuda ben ve eşim nasıl davranmalıyız. İlaç tedavisi oluyorum fakat o da bir noktadan sonra etki etmiyor.
Gizli Kullanıcı
Ayrıldığım erkek arkadaşımla aynı iş yerinde çalışıyorum
Merhaba, 1 ay önce ayrıldığım erkek arkadaşımla aynı yerde çalışıyoruz ve şirketteki diğer kadınlara samimi davranıyor, sosyal medyadan takipleşmeye de başladı. Bu krizi nasıl yönetebilirim? Canımı sıkıyor ve işten de ayrılamam şu dönemde. Bilinçli yapıp yapmadığını bilmiyorum. Ama bilerek yapıyor gibi geliyor bana. Ben olabildiğince nötr davranıyorum, laf sokma vs asla yapmıyorum. Başka ne yapabilirim? Yardımcı olursanız sevinirim, teşekkürler, iyi akşamlar.
Gizli Kullanıcıİlişki Bağımlılığı
ilişkimde çok fazla bağımlıyım karşı tarafa, uzun süredir birlikteyiz ama artık karşı tarafın ilgi ve sevgisinin kalmadığının farkındayım üstelik aldatıldım ve hala aldatılıyorum..sürekli onu alttan almaya onunla iletişime geçmeye çalışıyorum vazgeçemedim naptıysam ayrı kalamıyorum dayanamıyorum uzak durmaya..bana karşı çook fazla tahammülsüz bunu dile getirdiğimde ise iş ve ailesini bahane ediyor yada yapamıyorsan ayrıl diyor ki bunu baya hakaret içerikli yapıyor..
Gizli KullanıcıKızımın kapalı kapı fobisi var
Geçen sene kızım anaokulundayken tuvalette mahsur kaldı ve hickimse sesini duymamış ağlamış yumruk atarak kendi çabalarıyla çıkmış. Eve gelince bana anlattı bende öğretmenine söyledim. Öğretmeninin bu olaydan haberi bile yokmuş. Yavrum Allah bilir neler hissetti o an. Herkese bu olayı anlatiyor. Kızım şuan tuvalete tek giremiyor. Odasında kalamıyor. Ben olmadan uyumuyor ve kapı illaki açık kalacak. İlkokula başladı. Ocak ayinda tam 6 yasinda olacak. Öğretmenine bu durumdan bahsettim. Sağolsun tek tuvalete göndermiyor. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Çok üzülüyorum ama elimden birsey gelmiyor sanki. Ne yaptıysam korkusunu yenmesini sağlayamadım.
Gizli KullanıcıKendimi sevmiyorum, sevmek için ne yapmalıyım?
Kendimi sevemiyorum çünkü kimseye iyi geldiğimi düşünmüyorum ve zaten bunu bana hissettiriyorlar. Ailemden sevgi ve saygı görmedim hep aşağılandım ve bu süreç hala devam ediyor 26 yaşında olmama rağmen, bu yüzden insanlardan uzaklaşmaya başladım içimi açamamaya başladım. Küçükken taciz tecavüz çok yaşadım 8 ila 13 yaş arası aralıksızdı ve bunlar akrabam tarafından oldu ailem bilmiyor. Kendimi sevmek için bir neden bulamiyorum ve bu yüzden kendimi sevmiyorum. Kimseye iyi gelmiyorum çünkü sürekli dert yakınıyormuşum gibi hissediyorum ve son zamanlarda çok kişi çıktı hayatımdan ve bunlar için bile kendimi suçluyorum... Sevgi görmesem bile sevgimi tam anlamı ile gösteren birisi oldum her zaman ve bazen insanları boğuduğumu düşünüyorum kendimle alakalı problemlerim var en çok kendim ile savaşıyorum iç sesimi susturamıyorum...
Gizli KullanıcıHer şeye sinirlenmek
Fazla dusunmek takintili olmam her seye cok sinirlenmem surekli aglama istegi uzgun kotu dusunceler kimseyle konusmamak istememek duygulsalik beni kimse anlamiyor yalniz kalma istegi surekli dusunmek kendimi her zaman kotu hisetmek bas agrisi istah kaybi sarilma istegi duyma bir insana fazla takintili olma icime atiyorum her seyi icime attiklarim okadar cok varki sadece susuyorum her seye goz yumuyorum ne yapmaliyim
Gizli KullanıcıKendimi sevmiyorum nasıl sevebilirim?
Elimi attığım her şey mahvoluyor. Hiçbir şeyi beceremiyor gibi hissediyorum.Bi insanlara bakıyorum her şeyleri düzgün başarılılar ben neden böyleyim? Kendimi çok yetersiz hissediyorum. Yetersiz, beceriksiz, aptal gibi hissediyorum.Bu düşüncelerden nasıl kurtulacağım? Hiçbir zaman hayatımı yoluna koyamayacakmış gibi hissediyorum. Biri beni sevince nasıl olsa beni biraz tanıyınca beni sevmeyecek diye düşünüp kaçıyorum, uzaklaşıyorum. Insanlarin dusuncelerini çok önemsiyorum.Bazen fazla abartıp neredeyse hayatımı onlara göre yaşıyorum.Kendimi yetersiz, ezik gördüğüm için hiçbir şeyi kendime layık görmüyorum. Genelde ortamlarda dışlanan kişi varsa o ben oluyorum.
Gizli KullanıcıBirinin öldüğünü kabullenememek nasıl geçer?
Merhaba geçen yıl mayıs ayında babamın iş arkadaşı ve benim de abim olarak gördüğüm birisini kaybettik.Gençti. O zamanlar kabullenemiyordum bir türlü.Sanki hala ölmemiş gibiydi.Genç ölümler bizi daha da zorluyor gibi.İlk başta ben gidemedim günler geçtikten sonra gittim.Ama ailesi ne kadar üstünden günler geçse de acıları değişmemiş gibiydi.Aileyi öyle görmek beni daha da üzmüştü.1 yıldan fazla oldu ama hala alışamadım. Hala vefat etmemiş gibi geliyor. Bu durumun nasıl üstesinden gelebilirim. Yardımcı olursanız sevinirim. Teşekkür ederim.
Gizli KullanıcıBaşkası tarafından kışkırtıldığında nasıl davranılması gerekir?
Nişanlımla ayrıldık, 5 senelik bir ilişkimiz vardı. O gitmiş yerine başka birisi gelmiş sanki. Başka bir erkeği sürekli gözüme gözüme sokuyor, çok acı çekiyorum, dünyam başıma yıkılmış gibi hissediyorum, bir saniye hiç aklımdan çıkmıyor. İlaçlarla ayakta duruyorum antidepresan ve sinir için ilaç kullanıyorum. Çektiğim sıkıntının üstüne beni kışkırtmak için, acı çektirmek için elinden geleni yapıyor. Aynı binada oturuyoruz, bir erkeği sevgilisi olduğunu düşünüyorum, beni kışkırtmak ve acı çektirmek için kapıya kadar getirerek gözüme sokuyor. Çok zor engel oluyorum kendime, görmezden mi gelmem lazım ne yapmam gerekiyor, lütfen yardımcı olun.
Gizli KullanıcıSürekli aynı sorularla baş başa kalmak
Merhaba ben 20 lerin başında bir genç kızım. Küçüklüğümde hep sosyal bir kişilik olup büyüdüğünde mesafeli ama yine cana yakın diye tabir edilen bir insan haline geldim. Ortaokul ve lisede annemin her eve geldiğimde bugün kimle yemek yedin arkadaşın var mı gibi soruları yüzünden hiç arkadaş olmak istemediğim kızlarla arkadaşlık yaptım ve kötü deneyimler yaşadım. Sürekli kendimi eksik ve çirkin hissetmemi sağladılar. Büyüdükçe terapi alarak ve kendi üstümde çalışarak bunları hallettim. Fakat güven duygum eskisi gibi duvarsız kalmadı. Sınırlarım oluştu. Ve kendi kendime vakit geçirmeyi sever hale geldim. Ve üniversitedeyim şuan. Ne zaman yalnız bir kafeye ya da etkinliğe girsem senin arkadaşın yok mu niye tek geldin gibi sorularla karşılaşıyorum. Bunun sebebini anlayamadım. Sürekli gülücük saçan herkesi konuştuğunda eğlendiren biriyim ve bu soruyu benimle yakınlaştıktan sonra soruyorlar. Bu kadar eğlenceli bir kızsın nasıl arkadaşın az vb. diyorlar.Anlam veremiyorum ne yapacağımı da bilmiyorum. Bilinçaltımda eskiden kalma yalnızlık duygusu kaldığı için mi sürekli etrafımda bu sorularla karşılaşıyorum?
Gizli Kullanıcı