Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Sosyal fobi ve anksiyetem var okula işe gidemiyorum ilaçlar yan etki yapıyo maddi durumum çok kötü
Çok travmalı zorbalanmalı eksik yetersiz değersiz hissettirildiğim kaoslu bi hayatım oldu sosyal ortamlara giremiyorum tek başıma birşey yapamıyorum işe gidemiyorum okula gidemiyorum psikoloğa gitmeye param yok psikiyatride ilaçlar bana yan etki yapıyo bütün hayatım evde boş geçiyor bana bir çıkış yolu gösterin lütfen yetişkin gibi olamadım hayatımı sürdüremiyorum böyle olmaktan depresyona girdim çok kötüyüm insanlarla iletişim kuramıyorum çok zorlanıyorum özgüvenim kalmadı
Gizli Kullanıcı
Kızımın bu sorununu nasıl çözebilirim
Merhaba öncelikle kızım 8 yaşında kıyafet takıntısı var 5 yaşından beri var ama 2 senedir hayli artmış durumda Her sabah okula giderken mutlaka geç kalıyoruz 1 saate ne giyeceğini seçemiyor her gün atlet külot değiştiriyor atleti giyip elbise gibi aşağı çekiştiriyor artık kızım yırtılacak diyorum o derece dinlemiyor beni. Basket kursuna gidiyor saçlarını toplamam gerekiyor terleyip hasta olmasın diye o illa salık kalacak diye ağlıyor o şekilde Basket oynuyor bunun gibi örnekler yani bu konuda ne yapabilirim acaba
Gizli KullanıcıKızımla alakalı takıntı
Merhabalar kızımda bazı takıntılar başladı kızım 8 yaşında örneğin sabah okula kıyafet seçememesinden dolayı hep geç kalıyoruz her gün atlet külotunu muhakkak değişecek atleti giydiğinde elbise gibi aşağı çekiştirerek giyiyor tayt asla giymez sıkıyomuş annecim giymen gerek diyorum çünkü bazı yerlerde mecbur istemeğini giymek zorunda. Basket kursuna gidiyor mesela saçlarını toplaması gerekiyor diğer türlü terleyip hasta olacak yok onada ağlayıp itiraz ediyor saçım salık kalacak diye ben bu konularda çok zorlanıyorum ne yapmalıyım yeri geliyo sert davranıyorum kurallara uysun diye ama hayır ben uymak zorunda değilim diyor
Gizli KullanıcıBazen aklıma gelmesi normal mi?
merhaba betül hocammben 2022 senesinde sosyal medyadan bi çocukla konuşmaya başladım. benden 5 yaş küçüktü. ben onun yaşlarındayken hiç o tarz da bir erkekle iletişim kurmamıştım sevgilim olmadı. .. O benim bir nevi içimdeki o çocuğa dokundu sanırım. . bana çok iyi geliyordu. ama zamanla ben bağlandım hayaller kurdum. ama o bana bizden olmaz yaş farkı mesafe farkı kültürel farklılar var dedi amacı zaten ciddi değildi evet benim de değildi ama sonradan işte ister istemez ona alıştım ve en önemlisi bir erkeğe güvenip kendimi açtım. genelde kimseyle bu kadar süre konuşmazdım. 2 buçuk sene konuştum ama dolu dolu değildi işte. .. .. bana hiç yapmayacağım şeyler yaptırdı hep kontrol ediyodum onu wp den ve instadan. . kimi ekliyor acaba onunla bununla konuşuyomu vs vs. . diye. . çok yıprandım hem de bir hiç uğruna zten ciddi değildi benle ben niye buna bu kadar anlam yükledim diye sordum hep kendime ama ilkti benim açımdan ve güvenmiştim sanırım ondan biraz da kendiimi onda buldum benzer yanlarımız vardı çünkü fazlasıyla, en son 1 ay önce zaten yine bir hata ettim bana yazdı aradı tartıştık ve engelleştik. . arada aklıma geliyor. keşke böyle olmasaydı diyorum. onun yüzünden saçma şeyler yaptım hem de hiç değmeyecek birine. beni çok tetikledi ve kaygılandırdı ama umrunda değildim bence hiç.
Gizli KullanıcıKendimi nasıl anlayabilirim?
Her şeyden korkuyorum. Olasılıklar beni o kadar korkutuyor ki evden dışarı çıkmak hatta iletişim kurmak bir işkence haline geldi. Geçen yaz 2 ay boyunca sdece meyveyle beslenebildim. 45 kiloya düştüm. Üniversitem başlayınca o ruh halinden biraz kurtuldum. Hiç yakın arkadaşım yok. Resim çizerken, gitar çalarken, sanat üzerine okumalar yaparken biraz rahatlıyorum. Nadiren de olmayan şeyler görüyorum. Sol elimde bir göz, ayak bileklerimde zincirler veya olmadık anlarda siluet karaltılar. 2 senedir bu durumu yaşıyorum. Son zamanlarda aynada kendimi yabancı görmeye başladım. Düşüncelerim baya karışık. Ve sık sık kendimi,çevremi, hayatımı, geçmişimi, geleceğimi sorguluyorum: neden? Biraz kayboldum, çok yoruldum. Yol arıyorum.
edasuhRuh sağlığı düzeltmek istiyorum
Sürekli olarak eşimin beni aldattığını düşünüyorum her dışarı çıktığında dekontlardan nerede olduğuna bakıyorum vb. Evde onu beklerken ama sınıfına bırakılmış annesini bekleyen çocuk gibiyim sürekli ağlıyorum aslında bi aldatma belirtisi de yok o kötü bir şey dediğinde kafama vuruyorum rahatlamak için onun her şeyini takıyorum dışarıda arkadaş ile yemek yediğinde bile ben evdeyim diye o geziyor diye ağlıyorum hiç iyi değilim toparlanmak istiyorum bir tane de bebeğimiz var ona bakıyorum aşık oldum üniversitesi bırakıp 20 yaşında evlendim 21 de çocuk oldu eşim çok dışarı çıkmamıda istemiyor her gün evde çocuk bakıyorum evdeyim yani ama ben eşimi çok seviyorum onsuz yapamıyorum onunla ilgili her şeyi takıyorum geçen Ankara'ya gitti her saat başı aradım bana yalan mı söylüyor nerede diye artık o da benim taktığım şeyleri gittiğini söylemiyor ( kötü yerler değil ben sadece takıyorum örneğin arkadaş ile iki bardak bir şeyler içmesi gibi normal bir restoranda) söylemeyince ben öğrenince sonradan daha da takıntılı olup onu darlıyorum o gelene kadar eve oturma odasında yatıyorum bu yazıyı okuyan psikolog kim ise ben çok neşe dolu başarılı bir o kadar hayatı seven bir insandım şimdi nefes alamıyorum lütfen yardımcı olun
Gizli KullanıcıDissosyatif hastalığı var bende ne yapmalıyım bilmiyorum
Ben 23 yaşındayım evliyim çocuk annesiyim bu hastalık bende 12 yaşındayken başladı ama kimse beni anlamadı kimseye de anlatmadım bu durumu zor bir durumdu ama kimse beni görmüyordu anlamak istemiyordu annem babam ayrılmıştı ben babamın ailesiyle yaşıyordum babaannem ve amcamla hiç kolay bir süreç değildi çok zorlu bir süreçti geçmiş çok kötü geçti benim için 17 yaşında evlendim mutlu olacağını düşündüm üç çocuğum oldu yani nasıl hissettiğimi tam anlayamıyorum hep kendi kendime konuşuyorum ağlıyorum kahkaha atıyorum ama tabi bununla eşime söyledim psikoloğa gitmek istiyorum bir kere gittim bu hastalığa sahip olduğumu öğrendim ne yapacağımı bilmiyorum bir kere tek gittim ilaçlar falan verdi doktor kullandım eşim bir daha izin vermedi gitmeme gerek yok dedi sen sağlıklı sın seni hiçbir şeyin yok dedi saçlarımı da çekiyorum bu da bir hastalık ama umurumda değil ne yapmalıyım bilmiyorum ayrılmak istiyorum çocuklarım var güvendiğim ailem annem babam yok kimsem yok nasıl yapacağımı bilmiyorum ben tedavi olmak istiyorum ama bunu kabul etmiyor sanki suçmuş gibi görüyor Bir de kendisi zaten eşim çok cimri asla yani normal bir insan gibi değil ben anlamıyorum sorun bende diyorum ama ondaki sorunlar beni daha çok delirtiyor daha çok sinirlendiriyor öfkelendiriyor çocuklara kızıyorum çocuktur yaramazlık yaparlar onlara bağırıyorum onlara kızıyorum anlamıyor o
yasKendimi hiç beğenmiyorum çok çirkinim çok yetersizim
Kendime her baktığımda kötü hissediyorum sadece çok nadir kendini iyi hissediyorum 172 boy 68 kiloyum ama kendimi iri büyük obez çirkin gibi hissediyorum efektsiz fotoğraf bile çekilemiyorum birinin beni sevebileceğine inanmıyorum sevsem bile o bana bakmaz diye düşünüyorum Ne yapmam gerekiyor asla bilmiyorum daha da kilo vermeye çalışıyorum ama yetmiyor bilmiyorum işin içinden çıkamıyorum o yüzden destek almak istedim umarım yeterli olur
Gizli KullanıcıEşim çıplak fotoğraflara bakıyoe
Henüz 5 aylık evliyiz eşimle gittiğimiz tatilde benden uzaklaşıp çıplak bir kadının fotoğrafına baktığını yakaladım sonrasında çok büyük kavga ettik aşamadım boşanmak istediğimi söyledim fakat affettim. Sonrasında 6-7 defa yaptı güvensizlikle şüpheyle ölüyor gibi hissediyorum beni çok sevdiğini söylüyor kendisi beni çok seviyor hissediyorum fakat bunu kavga etmemize rağmen defalarca yaptı. akıllanır diye düşünüp çekip gittim tekrar yaptı. Kendi elimde değil diyor huyum bir zevk almıyorum diyor ama ısrarla bakıyor bende kaldıramıyorum çıkıp gitmek istiyorum gitmek istediğimde bağırıyor küfürlee ediyor sonra ağlıyor narsist bir kişiliği var ne yapmam gerekiyor bilmiyorum
Gizli Kullanıcıokulda kendimi boğluyomul gibi hissediyorum nası düzelirim
sınıfta oturduğumda boğulucak gibi oluyorum sanki kafese sıkışmış gibi kalbim hızlanıyor karnıma ağrı giriyo beş dakikda bir tuvalete gitme ihtiyacım oluyo herkes bana bakıyormuş gibi hissediyorum bu durum geçen sene sınav senemde başladı artık okula gitmek istemiyorum yedi yirmi dört bunu düşüniyorum okula gidersem yeniden yaşanmasından korkuyorum zihnimde olduğunu biliyorum ama engel olamıyorum yakında sınavların başlıyor artık sorunsuzca okula gitmek istiyorum
Gizli Kullanıcı
