Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Neden insanları kaybetmekten çok korkuyorum
Kimseyi kaybetmemek için sürekli kendimden ödün veriyorum ve bu karşıma bi problem olarak donuyor maddi manevi her şekilde ve bunlara rağmen yetemiyormusum gibi ne geliyor karşılık beklemiyorum ama ben o duruma düşsem kimsenin gelip elimden tutmayacagında da eminim ne olursa olsun o içimdeki yetersizlik hissi ne yaparsam yapayım geçmiyor sürekli bunaltıyor içimi ve en kötüsü de insanları kaybetmekten aşırı korkuyorum ama kaybetsemde bi müddet sonra olmasada olurmus diyorum
Gizli Kullanıcı
Sevilmemekten korkuyorum
sevgilim var çok seviyorum onun beni sevdiğini de biliyorum. her an beni bırakacak diye korkuyorum kendimi sevilmez ve beğenilmez hissediyorum. bu duygular beni yemek yemeye itiyor ve çok fazla yemek yiyorum. çok kaygılıyım. bazen kimseyle konuşmak istemiyorum. her şeyde kendimi suçluyorum ve kendimi sevemiyorum kendimi tanımak istiyorum ben olmak istiyorum. halsiz ve yorgunum sürekli bunu aşmak istiyorum. kendimi sevmek istiyorum
Gizli KullanıcıAni değişimler neden olur
Her gün ani değişimler yaşamak normal değil ve insanı belirsizlik yorar ben neyim olduğunu bilmiyorum borderline benziyor sürekli oluyor bide ve gerçekten hayatımı yaşayamıyorum bunun yüzünden ilaç kullandım etkisi vardı işe yaramıyordu ailem de psikoloğa götürmüyor ve bende gitmeyi bilmiyorum reşitim ama tek başıma gidemem yanımda birinin olması gerek zaten ani değişimlerde aile desteği çok önemli onlardan da destek gelmeyince kötü oluyor
Gizli KullanıcıBazı insanları görünce tedirgin olmamak için ne yapmam gerekir?
Benim arkadaş grubum vardı ve biz olaylı bir şekilde arkadaşlığımızı bitirdik. Şöyle ki ben bunlardan birini her gördüğümde karnıma bir anda bir ağrı giriyor tedirgin oluyorum. Aynı sınıftayız bazı derslerimiz ortak ve onlar ile her denk geldiğimde acaba benim hakkımda ne düşünüyorlar şimdi benim arkamdan konuşacaklar diye kendi kendime iç sesimle konuşuyorum. Ona benzer bir görünce de yerimi değiştiriyorum. Hemen kendime çeki düzen veriyorum, daha güzel, daha konuşkan hale geliyorum. Sadece bu kişi de değil aramın bozul olduğu herkes ve onların arkadaşları ile de çünkü bakışları beni tedirgin ediyor ben bakmıyorum onlara ama onların gözlerini hep üstümde görüyorum ve bu beni rahatsız hissettiriyor. Kendime odaklanıyım diyorum olmuyor . Sınıfta arkadaşım yok başka bölümlerden var o sebeple sınıfta daha çok hissediyorum. Onun beni yalnız görmesi beni hiç mutlu yapmıyor.
Gizli KullanıcıOkulda çok dışlanıyorum ve sürekli tuvalete gidiyorum
hic arkadasim yok anlayacagin ne okula ne disarda kuzenim bile yok yani kisaca oturup dertlesebilecegim yada mesajlasacagim hadi onuda gectim gulup eglenebileceim biri bile yok assiiri dislaniyorum lutfen bana bir yol goster he bide iletisim kuramiyorum yani sohbetim sarmiyor kisaca bundan da kurtulmak istiyorum ama olmuyor kac kez denedim ailem le de bir sey konusamiyorum benim tt izlememe bahane buluyorlar evde bu yuzden surekli kavga var mutlu degilim. ..
Gizli KullanıcıHedef ve isteğim yok. Sizce sorun nedir?
Merhabalar,Ben uzun süredir çalışmak istemiyorum ama maaşımı ve pozisyonumu yükselterek bir şekilde 10 sene idare ettim. Ama özellikle son 2 senedir çok zorlandım. Ben kendimi çok yeterli bulmasam da genelde de hep başarılıydım. 1. 5 senedir istemediğim bir işte çalışıyorum ve işi hiç umursamıyorum. Kimse bir şey demiyor ama bence performansım da kötü. İşleri son gün yapıyorum. İş değiştirmek ve başka bir iş yapmak da istemiyorum. Uzun yıllardır düşünüyorum ama keyif alarak yapabileceğim hiç bir şey yok. Tatil yapmak da hiç bir işe yaramıyor. Bir yenilenme hissetmiyorum. Artık maaş veya pozisyon beni tatmin etmiyor. Sabahları kalkmak istemiyorum. Gerçi çocukluğumdan beri sabahları kalkmaktan nefret ediyorum. Erteleme davranışları sergiliyorum. En basit şeyleri yapmak bile zor geliyor. Ama mesela sporumu çok iyi yapıyorum, sağlığıma genel olarak çok dikkat ediyorum. Bir iki senedir doğru düzgün ne kitap okuyorum, ne film, dizi izliyorum. Çok fazla arkadaşım yok. Olanlarla da ara ara görüşüyorum. Çok samimi ve sıkı bir dostum yok. Son 2 senedir sosyal medya kullanımım da çok arttı. Uykularım yıllardır dinlendirmiyor. Şu an sadece spor yapıyorum, sağlığıma dikkat ediyorum, yatırım yapıyorum ve zorunlu şeyleri yapıyorum. Arada da arkadaşlarımla buluşup, etkinliklere katılıyorum. Onun dışında evde ya da sosyal medyada takılıyorum. Bir hedefim yok. Bir istediğim yok. Sorun nedir?
Gizli KullanıcıHayata yeniden başlıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum
Merhaba ben 30 yaşındayım. 2 sene önce hayatımda en yakınım dediğim çoğu insan hayatımdan çıktı. Düşündüm ve bu iki insanın ortak noktası terapiye gidip kendi sınırlarını çizip asla karşıdakini düşünmemeleriydi. Hatta bunları terapide nasıl bir bakış açısıyla dinleyip içselleştirdilerse adeta böyle intikam alır gibi kendilerini önemsemeye başladılar. Onların çözemedikleri problem başkalarıylaydı ama beni o kadar travmatize ettiler ki beni. Biri eski sevgilimi o da eski ilişkisinde sınır koymayı öğrenmiş çünkü karşıdaki bunu güzel bir şekilde yapmış kırmadan incitmeden durumu açıklayıp ayrılmış ama kendisi beni süründürdü resmen sınır koyma adı altında kendi istedikleri olmayınca sen şöyle birisin diye etiketleme yapıyordu sonunda bana öyle şeyler yaşatıp ayrıldı ki ne hesap sorabiliyorsunuz çünkü siz güvendiniz her yaptığı şeyden sonra konuşup beni bu sefer anlamıştır dediniz. Diğeri en yakın arkadaşımdı o da yakın arkadaşında haksızlık yaşadı sanki ona bu yaşatılmamış gibi aynısı bana yaşattı. Her insan bir önceki ilişkisi üzerinden bir bakış açısıyla değerlendiriyor dünyayı ama aynı yerden can yakmayayım demiyor. Aksine intikam alır gibi bunu benden çıkardı ikisi de. Şu an ben hayata sıfırdan başlıyorum ne çevrem var ne işim ve hayatın içinde diken üzerinde gibiyim sağlıklı ilişki nedir bir ortamda samimi şekilde nasıl olunur unuttum. Herkes bir yerden yaraladı beni. Ben bunları nasıl atlatacağım bilmiyorum.
Gizli KullanıcıEşim bazen porno videoları izliyor. Boşanmalı mıyım?
6 yıllık evliyiz. Eşimin her ay telefonundan porno görüntülere veya daha iki gün önce instagramda kadınların çıplak görüntü, fotoraflarına videolarına baktığını gördüm saygısızca. Pişman olup yapmicam deyip tekrar yapiyor. Terapi ise yaramadi. Mental ve pskilojikmen beni mahfediyor. Onun disinda cok iyi bir insan ve baba. Tek sorunumuz bu. Bosanmayi dusunuyorum ama aileme anlatamiyorum gururumdan. Avrupada yasiyoruz Piskologa bu nedenle bosanmak istedigimi soyledim cunku beni cok yipratiyor bu durum. 6 yildir bi cikmazin icindeyim. Bas edemiyorum. Saygisizca buluyorum midem almiyor kaldiramiyorum. Konusmak fayda etmiyor yalvarip yakarip yine aynisini. Aileside biliyor destek veriyolar yapma diye. Ama baska kadinlar gibi gormezden gelemiyorum. Gururuma yediremiyorum. Piskologa bosanmayi soyledigimde porno videoya bakildigi icin bosanilmaz diye guldu dalga gecti. Beni anlamadigini hissettim cok sasirdim ve pisman oldum gittigime. Cok ama cok rahatsiz ediyor bu durum. Hicbir degisiklik yok. 2 tane. kucuk cocugumuz var. Kalbimi cok acitiyor. Ne yapmaliyim. Bu neden icin bosanmak gercekten sacma mi?
Gizli KullanıcıEşim ile ailem arasında kalıyorum. Ne yapmalıyım?
Kız kardeşim ile eşim arasında bir sürtüşme oldu sonra barıştılar ancak eşim onun düğününe gitmek istemiyor ne yapa bilirim bu konuda benimle tartışıyor ben ise sadece onun için değil bulunmam gereken bir yer olduğu için gitmek istiyorum sürekli kendimi baskı altında kalmış gibi hissediyorum bu konuda acil yardım eder misiniz teşekkürler kendimi mutsuz hissediyorum ve kaygılı düşünceli bunalımda halsiz bitkin
pmcke8rr8w9uzubrh3jap-hesabini-sildiAile, iş hayatında sorunlar yaşıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum
ben kadir 21 yders çalışmayı sevmezdim kitap açmadan lise bitirdim ne olmak istiyorsun dendiğinde aklıma hiç bir şey gelmezdi ve halen de gelmiyor ailemin yanında 2 yıl çalıştım babamın tırları abiminde galerisi var fakat onlarla anlaşamıyorum belki de her erkek çocuğunun istediği işler 18 yaşımda onlardan ayrılıp 50 den fazla iş değiştirdim ve hiç bir yerde yapamıyorum en uzun 1 ay çalıştım ve abilerim ve ailem bu işlerde süreklilik sağlayamadığım için bundan bi . .. . olmaz diye sürekli konuşup benim özgüvenimi yıktılar sanki böyle kabuklarımdan çıkamıyor hissediyorum 2 ay kuryelik yaptım motor aldım borç ile kaza geçirdim kaburgam kırıldı 4 ay yattım icralık oldum sonrasında maddeyi öğrenince ailem beni evden attı şu an abimin galerisinde yatıp kalkıyorum . 2 gün çalışıyorum 1 gün çalışamıyorum içime bi şey düşüyor yapasım gelmiyor kalkasım gelmiyor dün 8 10 saat çalışan kadir bir bardak su veremiyor çok kötü durumdayım borçlarımı ödemem gerekiyor zorundayım ama yapamıyorum hiç bir şey umrunda değil bu çocuğun derlerdi hep ailem tabi aile sıkıntılarımda çok mevcut babam darp etti 18 yaşımda ona dava açtım 5 yıl denetimi var sonra 3 ay yangın merdiveninde yattım aile içi evlat ayırt etme vs mevcuttu babamın yaş 63 eski kafalı bi adam madde bağımlısı değilim bazen içiyorum onu da belirteyim şimdiden teşekkür ederim okuyup vakit. .
Gizli Kullanıcı
