Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Sınav süreci stres ve kaygi yönetimi

Bir kaç yıldır mezunum bu yaşıma kadar bütün notlarim cok iyiydi ama sinav surecinde bir turlu disiplinli uzun süreli çalisamiyorum hep basliyorum bir kaç ay geciyo bir şey istedigimi gibi olmuyo ya da bir kac gun konu yetistiremiyorum falan sonra bende bu isin ucu gidiyordu hafiften kaygi ve stres gelmeye başliyor sonra aylarca oldugum yerde ders çalişamiyorum ders çalişamadikça ağlama isteği geliyor ve ben bir yilimi daha çöp etmis oluyorum ben bu döngüden çok yoruldum bir türlü çikamiyorum şu an yine bu aylarda tekrar ders çalisma isteğim gitti . gece erken gitsem yatağa uyumak istemiyorum sabah erken uyanamiyorum uyansam bile o masanin başina geçemiyorum yoğun bir isteksizlik var. Her türlü yolu denedim ama bir türlü bu dönguden kurtulamadim. ne önerisiniz

Romantik İlişkiler

Ondan ayrılmak istemiyorum bu fikir bana acı veriyor

9 aylık bir ilişkim var. Aradığım, istediğim şeyler partnerimde var. Bana olan ilgisi alakası, sorumluluk bilinci, bana karşı olan sevgisi, rahatsız olduğum şeyleri hemen değiştirmesi, beni rahat hissettirmesi, dürüst olması. Onu seviyorum. Evlilik yolunda ilerliyoruz fakat onun geçmişinde yaşadığı yakın bir ilişki beni çok tetikliyor. Kafamda binlerce soru var. Bir kere olmuş ve pişman olmuş. Bunu bana dürüstçe söyledi. Ben partnerimin daha önce ilişki yaşamamış olmasını isteyen birisiydim. İlişki yaşamasını kabullenemiyorum. Bu konuyu devamlı didikliyorum, detay öğrenmeye çalışıyorum. Yanlış yapıyorum biliyorum. O her ne kadar aksini savunsa da her konuda onun ilki olduğumu söylese de onun bu konuda ilki olmayacağım ve özel olmayacağım. Bu konuda hassasım. İlişki yaşadığı kızla karşılaşma ihtimalim de var ve daha önce selamlaştığım, uzaktan tanıştığım bir kız. Bu durumu asla kabullenemiyorum. Partnerime öfke hissediyorum üstelik bana karşı hatası yokken. Sürekli tetikleniyorum acı çekiyorum ve ilişkimiz çok yıpranıyor. Üstelik defalarca pişman olduğu şeyi ona hatırlatmama rağmen bana karşı sabırlı. Ondan ayrılmak istemiyorum bu fikir bana acı veriyor. Ama bu durumu aşmadan onunla evlenmem ve ilişkimizi ilerletmem çok zor. Ne yapacağımı bilmiyorum. Lütfen yardımcı olun.

Sürekli yalnız kalıyorum

Merhaba üst üste kötü 2 ilişki yaşadım yine de bir şekilde kendimi toparlamaya çalıştım ama bu defa en yakınım dediğim arkadaşımla da iletişimi kestik. İyice kendi içime kapandım. İnsanlara yaklaşmak tanımak yorucu geliyor. Nasıl bir hayat yaşamak istediğimi bilmiyorum. Son yaşadığım ilişkiye o kadar bağlanmıştım ki kendisini geliştiren biriydi tüm kötü özelliklerinin yanında o yüzden kendi hayatımı unuttum. Son bir senedir bana şarkılar üzerinden gönderme yapıyordu sonra ben ona dönmeyince her şeyimi kapatınca göndermeli şarkıları kaldırdı pişmanlık içeren çok seviyorum tarzı şarkılar geldi yerine bunlar tesadüf değildi. Dönmedim ona Çünkü bana öyle şeyler yaşattı ki dönemedim en sonunda bitirdiğine dair şarkılar ekledi ben mi yanlış yapıyorum dedim kendi kendime ve aradım onu hiçbir olmamış gibi davrandı. Ben durup dururken 2 sene sonra aramışım gibi davrandı. Çok şaşırdım. Anlaşamamıştır bitmiştir bunu anlayabilirim ama ben bir şekilde hayata devam ediyordum arkadaşımla iletişimi kestikten sonra böyle şarkılı göndermeler yapması üstelik ayrılan oydu. Kalbimle mantığım arasında kaldım demişti. Bana da acı çektirdi. Ne yapmaya çalıştığını asla anlayamadım hiçbir zaman. İlişkide böyleydi çabalayacağını söyleyip hiçbir şey yapmazdı. Benim aramamı beklemiyordu belki de şarkıları kesti ne tesadüfse tam 2 ay oldu. Kendimi hiçbir yere ait hissedemiyorum. İnsanlar bunları yaşatıp hiçbir şey olmamış gibi devam ediyor.

Kaygı

3 yıllık ciddi ilişkim var onu kendime nasıl daha çok aşık edebilirim

3 yıllık sevgilim var kendime daha çok aşık etmek istiyorum aramızda bazı sorunlar var seviyoruz birbirimizi ama aramız biraz bozuk daha çok aşık olsun istiyorum benden başkasını gözü görmesin ben daha fazla sevsin aramızda sorunları halledelim istiyorum çok kıskanıyorum birine baksa kavga ediyorum anlaşamıyoruz ama bir birimizden vazgeçemiyoruz bir birimize yükselelim sevelim istiyorum ilişkimiz arzulu tutkulu vazgeçilmez olsun benden başkasını gözü görmesin gözümden kıskanıyorum onu çok hata yaptık bir birimize 3 sene içerisinde ama asla vazgeçmedik ben bi çok kez ayrıldım ama her ne olursa olsun o beni bırakmadı ailesi benden nefret ediyor benimle konuşmasını istemiyor sevgilimin sonumuz ne olacak bilmiyorum bir sonumuz yok sadece onu biliyorum ailesi yüzünden kafayı yiyeceğim evlilik istiyoruz aynı evin içinde yaşamak ama ailesinden korkuyor ailesi ne nerde o kafada ailesi varken bizim bir arada olmamız imkansız ailesinin karşına çıkıp seviyorum ben diyemez cesaret edemez ama biliyorum beni çok seviyor herkesten her şeyden ama bilmiyorum kafam çok karışık ve dolu

Romantik İlişkiler

Hislerim farklı gözlemlerim farklı şeyler söylüyor hangisine odaklanmalıyım?

Merhaba, 25 yaşındayım ve tanıştığım herkes benim çok küçük gösterdiğimi söylüyor minyon tipliyim. Bir çocuk var 20 yaşında açıkça bana hiçbir zaman hoşlandığını söylemedi fakat insanları kendi çapımda iyi analiz ettiğimi söylemeliyim çocuk bana ben ona bakmadığımda bakıyor bakınca gözlerini kaçıyor ve keyfi kaçıksa genelde bana abla diyor ama kadın içgüdülerim bana farklı şeyler söylüyor çocuk çok zeki ve hareketlerini iyi kontrol ediyor benim ona karşı bir hissim yok sadece duygularını anlamak bana ne gözle baktığını hislerimde yanılmadığımı kendime kanıtlamaya çalışıyorum. Genelde konuştuğunda ilgisiz davranıyor yaşımla ilgili şakalar yapıyor ama bakışlarını yakalıyorum hep üzerimde hissettiğim bakışları bana farklı şeyler söylüyor. Gözlerimin içine nadiren bakıyor bakınca da afallıyor. Onun akrabaları aynı iş yerinde acaba onlardan mı çekiniyor ilk başlarda üstüne başına dikkat ediyordu ama şu sıralar baya saldı. benden hoşlandığını hissediyorum ama davranışlarında aynı hisleri yakalayamıyorum aklımı çok kurcalıyor hislerime olan güvenimi baya zedeliyor her cümlesine abla kelimesini kullanıyor. Her gün farklı düşünmeme sebep oluyor bir gün beni güldürüyor ve sürekli etrafımda dolaşıyor ertesi gün her cümlesinde abla diyor ve soğuk davranıyor gerçekten kafam karıştı beni ablası gibi düşünüyorsa neden bu kadar tutarsız davranıyor normal davranmalı diye düşünüyorum bu çocuk benden ne istiyor ve bana karşı herhangi bir hissi var mı

Kronik Hastalıklarımla Birlikte Başarılı Olamıyorum.

20 senelik insüline bağımlı tip 1 diyabet hastasıyım. Üzerine Vitiligo, Polisitemia Vera, Hipertiroid, Venöz Yetmezlik gibi kronik hastalıklar eklendi. Bununla birlikte kendimi geliştirmek, kariyer yapmak, insanlara faydalı olmak, sosyalleşmek istiyorum. Hastalıklarım, günlük yaşantımda odaklanmama ve çalışmama aşırı mani oluyor. Yapmak istediklerimi bir türlü gerçekleştiremiyorum, mecburen geri adım atıyorum. . Muhafazakar bir insanım ama bir türlü huzurlu değilim. . Ne tavsiye edersiniz. Saygılarımla. ..

xpeople

Arkadaş ilişkilerinde nasıl olmalıyım?

Erkek arkadaşım var sürekli onunla zaman geçirip sürekli onunla konuşmak istiyorum ayrıca o da bunu istiyor. Arkadaşlarımla arama mesafe giriyor bu ilişkileri terazide tutamıyorum. Arkadaşlarımla arama farklı şehirler girdiğinde mesafeler arttıkça benim de mesafem artıyor kendimi vefadız bir insanmışım gibi hissediyorum. Sonra da arkadaşlarım bana kırılınca bir adım gidemiyorum. Gönül almayı bilmiyorum. Bu konu da ne yapabilirim. Sosyalleşmeyi sevmiyorum sürekli evde zaman geçirmek istiyorum bu beni iyi yapmıyor kendimle küsmeme neden oluyor.

Aile

Ağlamamak için ne yapmalıyım?

Arkadaşlık ilişkilerim gayet iyi ama konu kendi ailemle olan ilişkime gelince hep bir çalkantılı. Annemi çok seviyorum ama bir çok şeyine tahammül edemiyorum. Her kavga ettiğimizde kendisinin bir anne ve benim bir çocuk olduğumu vurgulayıp kendi yaptıklarını meşru gösteriyor. Karşılığında konuştuğumda bir şekilde suçlu hep ben oluyorum ve kendimi kontrol edemeyip ağlıyorum. Sürekli bir şeyleri içime atmak zorundaymışım gibi hissediyorum. Annem tarafından asla anlaşıldığımı hissetmiyorum. Kendimi ifade etmekte güçlük çekiyorum çünkü sinirlenince ağlıyorum, kendimi ifade edemiyorum, ifade edemedikçe daha da öfkeleniyorum ve bir de bunun üstüne acıtasyon yaptığım söyleniyor. Gerçekten o an çevremdeki her şeyi yıkıp dökesim, boğazım yırtılırcasına bağırasım geliyor. Ama bunun sonuçlarının da iyi olmayacağının farkındayım. Boğuluyorum kendi annem tarafından. Ben ne yapacağım?

Kendi görünüşümle nasıl barışabilirim?

ne yaparsam yapayım kendimi beğenemiyorum cirkin olduğumu düşünüyorum. Ve bu hayatımın bir çok yerini etkiliyor çok basit şeyleri bile ve bu çok yorucu. Mesela arkadaşlarımla fotoğraf çekilemiyorum çünkü görünüşümün fotoğrafı mahvettiğini düşünüyorum. Ya da mesela bir şey yapmak istediğimde ne olduğu fark etmeksizin cirkin gözüktüğüm için bunu erteliyorum ya da hak etmediğimi düşünüyorum. Makyaj da yapsam güzel şeylerde giysem bir türlü bu hislerden kurtulamıyorum. Haliyle bunlar karsi cinsle konuşmami da zorlaştırıyor.

İnsanlara karşı güvenim azaldı

Merhaba önceden hayatın içinde sadece kaygıları olan strese girince midesi bulanan bu yüzden işe ara vermiş biriydim ama son 2 senedir insanlardan gördüğüm ve benimde bilinçsizce kötü davranışlarına izin verdiğim arkadaşım ve sevgilim oldu. 2 sene önce bana türlü haksızlıklar yapıp yalanlar söyleyen sonrada kendisini savunup ilişkiyi bitiren (aslında bitiren ben olmalıydım o yüzden izin vermiş oldum) ama sevgisini gözüme şarkılarla sokmaya çalışıp ben dönmeyince vazgeçen arayıp yüzleşince hiçbir şey olmamış gibi davranan bir döngüye hapsoldum. Kendimi bir süre insanlardan izole ettim. Arkadaşım dediğim insan güya kendini savundu ama aylarca ona yazdım sonunda içini kustu. Yanımda olduğu günlerin lafını yaptı. Hep derdini anlatıyorsun diyerek. O kadar yoruldum ki insanlarla arama hep sınır koyar oldum. Şu an bu yalnızlık bana iyi de geliyor. Ama bundan sonraki hayatıma alacağım insanlar için korku doluyum. Tanışır sohbet ederim biliyorum ki o eski ben içimde bir yerlerde duruyor ama yine yalnızlığı sessizliği seçerim buna çok eminim. Kim iyi kim kötü kim verdiğim emeğe değiyor kim arkamdan konuşuyor anlamak çok zor. 30 dan sonra hayat düzeni kurmak en zoru. İş bulmak için bir süre kendime gelmeyi bekledim. Çünkü gerçekten bir insanla daha hayal kırıklığı yaşayıp verdiğim emeklere yazık olmasına tahammülüm yoktu. Şu an huzurluyum ama biliyorum hayat bağ kurmadan da olmuyor.