Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Özgüvenimi nasıl geliştirebilirim
Sosyal anksiyetem var ,özgüvensiz bir kızım Diğer insanlar gibi bende özgüvenli ve insanlı ortamlara girebilmek konuşabilmek istiyorum,kendimi çok kasıyorum ortamlarda Kendimi açıklayamıyorum konuşamıyorum konuşursam yanlış konuşurum diye korkuyorum ve çok çekiniyorum konuşmadan önce çok düşünüyorum ne diyeceğimi bilemiyorum ,insanlar bana laf söylediğinde onlara içimden geleni söyleyemiyorum sonradan hep aklıma geliyor bunu deseydim keşke diye, bunun için ne yapmam gerekiyor bana yardımcı olabilirmisiniz
Gizli Kullanıcı
Kendimi kabul ettirme kendimi sevdirme ihtiyacımla nasıl bas edebilirim?
Kişilik olarak sessiz ve sakin biriyim belki de bu yüzden insanlar beni görsün istiyorum bu yıl mezuna bıraktım ve cok iyi bi seviyeden mezuna bırakmadım daha gelismemis duzeyde mezuna bıraktım ve dershaneye gidiyorum gecen sene gittigim dershaneye cok fazla uyum pronlemi yasamadım dershanenin duzenini ve hocaları tanıyordum zaten ama arkadaslarıma alısamadım kendimi onlara kabul ettirmeye calısıyorum iyi niyetli yaklaşıyorum onlara ama onlarda bu ters tepiyor herhalde arkamdan iste zehra cok kotu sınıftan dusmesi gereken kisilerden biri netleride kotu muhabbeti donmus bunu guvenlır bi kısıden duyduhum icin inanıyorum beni üzmemek için su ana kadar soylemedigini soyledi aslında hiç soylemeyecrkmis ama laf arasında soyledi iste bu da beni uzdu cunku ben onların yanlıslarında hatalarında nasıl gormezden gelip onlara iyi niyet gösterdiysem benim arkamdanda boöyle demeleri beni üzdü ayrıca hepimizde aynı seviyedeyiz bazı denemelerde onlar yüksek yapar bazılarınsa ben. bu konunun yanında bi geometri ogretmenimiz var onun dersinde normalde hic soru sormam ama dun sordum koklu ifalerde alakalı cevap verdi sonra ogrermen arkadmdan gidip be kadar saçma sorular soruyor falan diyip beni asagılamıs bi ohrencisi yanına gelmis biraz basit bi soru sormus ogrermende simdi senin zehradan ne farkın kaldı bu soruyu okumadın mı falan demis boyle seylerde beni etkiledi dun erkenden yattım ama uyuyamadım saatlerce dusundum bunu hem utamdım hem üzüldüm ve bu iki olayda aynı gün yasanınca dayanamadım sanırım
Gizli KullanıcıErgen bireye nasıl davranmalıyım?
Benim 19 yaşında kızım var . 6 ay kadar önce internetten biriyle tanisti. Avukat olduğunu söylemiş bende araştırdım avukat olmadigini öğrendim. Bir büroda çalışıyor avukatlık yapıyor müvekkillerim var diyor. Diplomasi olmadığı için diğer avukatlardan vekillik alıp imza attığını söylüyormus işini bir şekilde yürütüyor. Devamsizlik yaptığı için okulda rektör idare etmiş daha sonra yakalanınca iki yıllık bir okuldan mezun gibi gostermek zorunda kaldılar beni diyormuş okulun adı karalanmasin diye böyle yalanlar söylüyor bilemiyorum bana yalan gibi geliyor. Kizimdan 7 yaş büyük birde çok huzursuzum elimden bir şeyde gelmiyor üniversiteyi kazanip aynı şehire gitmeyi düşünüyor. çok huzursuzum ne yapacağımı bilmiyorum
Gizli Kullanıcıİnsan ilişkilerinde zorluk yaşıyorum
Kendimi bir türlü rahat hissetmiyorum. İnsanlarla ilişki kuramıyormuşum gibi geliyor. Etrafımda bir sürü insan var ama samimiyet yok gibi yakın olduğum insanlar var ama onlarda hep vakit geçirebileceğim konumda değil. İnsanların benim hakkımda ki düşünceleri de beni yoruyor. Hep unutulan değer görmeyen biri gibi hissediyorum. Bana öyle yazan soran çok olmuyor. Ben de mi sorun var diye düşünüyorum çünkü bunu hep düzeltmeye çalışıyorum. İlişki kurmaya çalışıyorum yazıyorum ediyorum arıyorum hep ilgileniyorum. Mesela bir arkadaşıma yazdım. İzlemek istediğim bir anime filmi vardı. Onun afişini attım. Oda o animeyi seviyordu. birlikte gidelim dedi tamam dedim sonra ben sana döneceğim dedi ama üstünden 1 hafta geçti mesela dönmedi. Bunlar beni çok düşündürüyor. Çok mu düşünüyorum acaba insanları böyle davranmam mı onları itiyor. şu insan ilişkilerine kafayı çok takmış durumdayım çünkü bu konuyla alakalı çok eleştirildim. Hep bir yorum yapıldı hala yapılıyor. Erkek arkadaşım tarafından bile yapılıyor. Yok Nemrut suratlısın yok mimiksizsin yok anlaşılamayacak bir insansın. Yok sen kimseyi sevmiyorsun. Tepkilerin yok,Senden korkuyoruz,insanlara duygun geçmiyor,gülmek için gülüyor gibisin vs vs Gibi Ekstra olarak Çok lider ruhlu disiplinli olduğumu düşünüyorlar. Asker mesleğine de yakıştırma yapıyorlar. İnsanlara kök söktüreceğimi düşünüyorlar. Kendimle alakalı da olabilir sorun yaptığım her hareketi sorguluyorum bu da dışarıya yansıyor olabilir mimiklerimden ruh hali değişimlerimden. Artık yoruldum bu konulardan ne yapmam lazım. Ve bu ilişkilerinde çoğu şu anda iş ortamlarından dışarıda şu an pek bir ortamım yok. Orta okul ve lise döneminde de çok zorbalık yaşadım belki onlarında etkisi olabilir. Bilmiyorum işte durum böyle
Gizli KullanıcıKadınlar neden hep beni redediyor ?
Yaş 35. Kız arkadaşım olmuyor. Ne yapsam ne denesem benden hoşlanmıyorlar. .15 yıldır Crossfit yapıyorum fiziğim çok iyi. Her 2-3 yılda bir salon değiştiriyorum. 3 yıldır latin dans kursuna gidiyorum. Kendime bakıyorum, Giyim tarzımda ortalama üstünde sayılır ama olmuyor. . Dans kursundan, veya spordan hoşlandıklarım olursa deniyorum ama olmuyor. Gidip hoşlanıyorum demiyorum, kahve içelim diyorum x bir gün için tabii cevap hayır. . Bazende konuşuyorum bakıyorum hoşlanmıyorlar. . Bazen'de hiç oralı olmuyorlar. . Pis değilim, bakımsız değilim. . Kendine bakmayan veya gerçekten kız gibi erkekler bile sevgili ediniyor. . Üzülmekten tükendim. Belki'de çirkinimdir dedim. Bir den fazla estetik operasyon oldum ve ciddi ücretler ödedim ama hayatım değişmedi. . Aslında nasıl birisiyim hoşlandığm kadınlar bilmiyor bile çünkü 1 kez kahve bile içmedik. . Ağzım çok iyi laf yapmaz normal ama her sevgilisi olan erkek çok iyi laf yapmıyor. Özgüven diyorlar ama çoğu erkek özgüvenli değil gördüğüm. Önüne gelen kızlara yılışıkca deniyorlar, kadınlar istemese bile hala sürekli ezik gibi çevresinde dolanmaya devam ediyorlar. Yada ilişkide türlü şeyler, yapıyorlar çevremizden görüyoruz. Her telden erkek seviliyor ama ben değil. . O kadar üzülüyorum ki son 2 yıldır artık tükeniyorum. Saçma ama bazen gözlerim doluyor. Neden neden diye. .. Kimsenin bana sevgi-hoşlanma borcu yok ve kadınlara kızmıyorum. O kadar itici miyim ? O kadar mı kötüyüm. Neyim ben ? İnsan değil miyim ?
Gizli KullanıcıKendime nasıl daha iyi davranırım? Basit şeyler bile beni niye zorluyor?
Basit seyler bile zor geliyor,kendime nasil daha iyi davranirim kendimi nasil sevebilirim,stresle meydana gelen sac koparma sorunum var napmam lazm nasil atlaticam cevrem ne kadar genis olursa olsun kendimi yalnizda hissediyorum olaylar kafamda buyuyor asik olmak birini sevmek bile zor geliyor insanlar soguk yabanci uzak gibi herseyden uzaklasiyor gibiyim uykusuz hissediyorum odaklanmakta gucluk cekiyorum planlarimi erteleyip duruyorum kendimi toparlamaya nerden baslayacagim
Gizli KullanıcıBabamın bebeği olma ihtimali nefesimi kesiyor. Bu hissi nasıl yenebilirim
benim annem vefat edeli baya oldu ve babam bir süre sonra baskasıyla evlendi seneler sonra bir cocukları oldu ama hamilelik boyunca bu cocugu bizden sakladılar ama ben gizlice öğrenip cocugun varlıgını biliyordum suanda cocugu seviyoruz ama o zamanlardaki olaylar bende cok kaygı bıraktı ve her ay ya tekrardan böyle bir durum olursa ve benden bizden saklarlarsa diye düşünüyorum cevreden de cok fazla tepki aldık ve ben onlarıda cok takıyorum yaşı 50 ye yakın menopoza mı giriyor bilmiyorum ama regl düzensizliği var bu ay olmadı ve beynim hemen ya gerçekten bir bebek varsa diye düsünmeye basladı bazen bu dusunce nefesimi kesiyor
Gizli KullanıcıTekrar iletişime geçmeli miyim?
Çok sevdiğim neredeyse 1 yıl süren ilişkiyi, 3 gün önce erkek arkadaşım sonlandırdı. Sonlandırma sebebi ikimizin ilişkide eşit değer vermememiz, benim onu defalarca kez habersiz bırakmam, geç mesaj atmam, sosyal medyaya fotoğraf koymak istememem gibi ben kaynaklı haklı sebepler. Bunları ilişki içinde çok kez dile getirmişti en sonunda beni telefonla arayıp ayrıldığını söyledi. Başta çok öfkelendim ve kızdım ama düşününce onun değerini anladım. Ona tekrar mesaj atıp bir kez daha görüşmek ve kendimde değişimler yaparak bu ilişkiye tekrar başlamak istiyorum. Ama reddedilmekten korkuyorum, yazmalı mıyım? Ya da ne zaman yazmalıyım?
Gizli KullanıcıBu zamana kadar kimseyle birlikte olmadığım için pişmanım yaşlandım resmen gençliğimin tadını çıkaramadım çok üzgünüm
Merhaba. 28 yaşındayım 15 gün sonra 29 olacağım ama olmak istemiyorum. 30 olacağım hâla bakireyim korkunç! Bütün arkadaşlarım evlendi. Bu zamana kadar kimseyle birlikte olmadığım için pişmanım yaşlandım resmen gençliğimin tadını çıkaramadım çok üzgünüm. Ben kariyer basamaklarımı tırmanırken arkadaşlarım 3-4 çocuk yapma peşinde. Kimisi sevgilim bana evlenme teklifi etmiyor diye ağlıyor benim bir sene önceki halim gibi ayrılın diyorum etmez belli çünkü artık erkekleri gözünden tanıyorum. Evli olan arkadaşlarımla sadece merhaba merhaba onlarla görüşmek içimden gelmiyor çünkü tek muhabbetleri sen neden evlenmiyorsun evlen artık bilmem ne! Ya ben keyfimden mi evlenmiyorum? Bende sizin gibi evlenip mutsuz olup evde oturmak istiyorum fakat kariyer hayatım hayallerim buna izin vermiyor, aile baskısı buna izin vermiyor maalesef. Bıktım insanların bu tavırlarından. Sonra işlerine gelmedi mi çok havalısın hayat sana güzel diyorlar. Desinler çok önemli değil. İşin kötü tarafı artık bende evlenmek istiyorum daha doğrusu hayatıma biri girsin istiyorum. Maalesef 2 sene beni oyalayan sevgilimden sonra birileriyle tanışmak konuşmak zor geliyor ve gerçekten kalbim bu devrin insanı değil. Şimdiki insanların tek derdi cinsellik olmuş maalesef ben 30 yıldır kimseyle birlikte olmadım. Pişmanım keşke yapsaymışım belki daha çabuk evlenirdim. Böyle dediğimizde kimsenin inanası bile gelmiyor devir öyle bir devir olmuş artık. Gerçekten yoluma nasıl devam edeceğim. .
Gizli KullanıcıHayatım nereye gidiyor?
Merhaba. 28 yaşındayım, 15 gün sonra 29 olacağım galiba inanamıyorum korkunç geliyor. Hayatım nereye gidiyor inanamiyorum. Ne bir aşk var hayatımda ne bir iş, ne mesleğimi elime alabildim ne de aşkıma sahip çıkabildim. Hayatım ellerimden akip gidiyor gibi hissediyorum. Neye elimi atsam kuruyor sanki. Bir insan bu kadar mı şanssız olur allahım. Sadece biraz sans istiyorum. 1 sene önce 2 senelik ilişkimden ayrıldım buraya da yazmıştım yine. Severek ayrıldım ilişkimiz ciddiye evrilmiyor diye. Pişman değilim ama benden daha beter olup Israrla ayrılmayan arkadaşlarımı gördükçe sinirleniyorum bi ben mi salagim beni oyalayan adamdan ayrıldım bu kadınların hiç mi gururu onuru yok diye sinirleniyorum ve bazen pişman oluyorum keşke bende ilişkide durup kendimi kandirsaydim. Eğer ilişkimize sahip çıksaydı devam ederdim fakat ayrılalım senin niyetin ciddi değil benle o ışığı sende görmüyorum dedikten sonra hiçbir şey demediği için bir senedir ne ben döndüm ne de o. ben mesleğimi yapmak istiyorum. Onun için çabalıyorum fakat hayat benim için öyle yavaş ilerliyor ki. canım çok yanıyor bazen allahim diyorum insanlar hemen her şeyin sahibi oluyor ben neden bu kadar emek harcamak zorundayım bi şeyi de bana hediye et evet emek olmadan yemek olmaz ama bu kadar da ugrastirilmaz ki insan. Bende insanım bende can’im!
nalin
