İyi Oluş Platformu
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Kendimi nasıl kabullenirim?
Kendimi kabul edemiyorum. Başkalarının onayına ihtiyacım var. Aslında bazı insanlardan onay almak istiyorum desem daha doğru olacaktır. Kendimi beğeniyorum yani beğendiğim oluyor ama bir ortama girince diğer insanlardan kendimi eksik, ezik çaresiz biri olarak görüyorum ve öyle hissediyorum. Kendimi hep ezikliyorum. Bunun bir çözümü yokmuş gibi geliyor. Bir çocuk seviyorum beni sevmiyor. Neyse diyorum başka birinden hoşlanıyorum. Yine asla sevilmiyorum. Sevilmeyecek biriymiş gibi hissediyorum. Herkes için çocuk oyuncağı olan şeyler benim için neden bu kadar yorucu oluyor bir türlü anlamıyorum. Eksiklerimi göremiyorum daha doğrusu her konuda kendimi ezdiğim için o kadar çok eksiğim oluyor ki nasıl değiştirilir bilemiyorum. Kendimin en iyi versiyonu ile tanişmak istiyorum. Ve bunu en etkili yolu nedir merak ediyorum. Kağıda bir şeyler anlatmak ya da ayna karşısına geçmek işe yaramıyor. İnanın bana yaramıyor.
Gizli Kullanıcı
Ailem kararlarıma saygı duymuyor bu süreci nasıl aşarım?
Annem uzun süredir ilişkide olduğum oğlanın ailesini onaylamıyor, onları ezip geçtiğimi düşünüyorlar ailesini uzun süredir tanıdığı icin evlendikten sonra mutlu olmıcamı düşünüyor. Sevgilimi bile tanımak istemiyor bu süreçte nasıl olacak bilmiyorum nasıl davranmam gerektiğini ne yapmam gerektiğini ailemi sonuçta bu süreçte kırmak da istemiyorum arkamda olmalarını istiyorum. Annem bu evlilikte mutlu olamıcağımı düşünüyor. Ailesi gibi olacağımı düşünüyor kötü şeyler yasıcamı düşünüyor ama benim kararlarıma saygı duyan yok sevgilimi bu uzun süredir yaşadığımız iliskiden sonra ayrılamam. Annem ayrılmamı istiyor. Napçamı nasıl davrancama artık şaşırdım sevgilimin hiç bir şeyden haberi yok böyle bir şey nasıl diyebilirim ki
Gizli KullanıcıSosyal kaygıyı ve pornografi bağımlılığı nasıl yenerim?
Merhaba Benim öncelikle sorunum kalabalık yerlerde kaygılı stresli hissetmem ve bundan dolayı arkadaş edinemiyorum ve ayrıca pornografi ve mastürbasyon bağımlılığı ile mücadele etmeye çalışıyorum bağımlılık krizlerine yeniliyorum yaklaşık 3 yıllık bir bağımlılık sürecim var akşamları geç uyuyor ve sabahları yorgun uyanıyorum ciddi bir ilişki yapamıyorum ne zaman biriyle konuşsam sıkılıyor bırakıyorum ve bu da asosyal biri olmama sebep oluyor sorumlulukları erteleme özelliğim var bu sebepten hayatım çok zor geçiyor aile evinde yaşıyorum hem çalışıyor hem açıktan okuyorum bu süreci nasıl yönetmeliyim nelere dikkat etmeliyim
Gizli KullanıcıNarsist biriyle nasıl devam edebilirim?
Merhaba. İki buçuk yıllık evliyim ve beş aylık bebeğim var. Eşim için büyük bir şehirden küçücük bir ilçeye geldim. Onu çok seviyordum. Evlilik öncesi ve başları mutluydum. Zamanla büyük tartışmalarımız oldu. Hamilelik dönemim sürekli tartışmalı devam etti. Eve gelirdi. Hiç konuşmadan yemeğini yiyip kalkar televizyon odasına giderdi. Yanına gidip sohbet edelim benimle ilgilen dediğimde kıyamet kopardı. Yorgunum, beni yalnız bırak, evin işini yap sınava çalış diyerek beni odadan göndermeye çalışırdı hep. Benim sınava hazirlanmami istiyordu. Aynı zamanda ofisim olduğu ve yoğun iş temposu içerisinde olduğumdan ve ilk bebeğime hamile olduğumdan istediği sınava yeteri kadar çalışma fırsatım olmadı. Beni hep sorumsuzlukla itham eder. Ki ben ondan önceki hayatımda hep çok azimli, çok emek veren, alanında ülke geneli yarışmada birincilik alabilecek derecede başarılı bir insandım. Eşimin akrabaları, tanıdığı insanlar beni çok sever, çok değerli eşin var kıymetini iyi bil diye herkes nasihat eder. Bu nasihatler sanırım onu rahatsız ediyor. Kendisinin sağlam bağları olan bir aile hayatı olmamış. Babası annesini hep dövermiş. Kendisi hasta olduğunda, doktora götürün beni dediğinde kendisi de ailesinden şiddet görürmüş. Benim sakin, mutlu bir ailem var. Annem ve babam kardeşim ve bana çok düşkünler, biz bir araya gelince keyifle sohbet ederiz, eşim bu ilişkiden zannımca rahatsız oluyor. Ben ailemle oturup sohbet ettiğim süre içerisinde hep bir iş çıkarmaya o ortamı bozmaya çalışıyor. Yıllar sonra sevdiğim bir arkadaşımla kısa süreli buluştuğumda da sürekli beni sorumsuzlukla itham ederek buluşmamızı mahvetmişliği de var. Kendisi iş hayatında gerçekten sıkıntılı sorunlarla karşı karşıya geliyor, yeri geldi ağladı, ben hep onun yanında ona destek oldum. Doğum sürecimde kendi işlerimle alakalı üst üste terslikler yaşadım ve bu süreçte ben küçük bebeğimle ilgilenirken bu işlerle o ilgilenmek durumunda kaldı. Eşim işe başlayınca bebeğim için destek almak adına bebeğimle ben ailemin yanına gittik. Bana o süreçte sen garip birisin, senin bütün işlerin ters gidiyor, sende bir şey var diyip durdu, o anki lohusalık sürecimde bu söylemler bana çok ağır geldi. İmtihan gibi devam eden dış çevreden kaynaklı olumsuzluklar arttı ve en son olayda bana küfretti, lohusa olmamın onu ilgilendirmedigini söyledi. Benim onu hep benimle ilgilen diye darladığımı, kendisinin bu uzak kaldığımız süre içerisinde çok huzurlu olduğunu, çevredeki insanların durmadan eşin çok iyi dediğini ama benim ona eziyet ettiğimi bilmediklerini ifade etti. Bebeğim büyük bir rahatsızlık yaşıyordu o sıralar, ambulans ile birkaç defa hastaneye gitmek durumunda kaldık. Desteğine ihtiyacım var izin al gel dememe rağmen, bebeği için bile gelmedi yanımıza. Ben boşanmaya karar vermiştim ailem de bütün olaylara şahit olduğundan arkamdaydı. Ama yine bebeğim için bir şans vermek istedim. Hâlâ tartışmalarımız devam ediyor. Evde sigara içme dedim bebek için, burası benim de evim demeye getirdi. Neyse mutfakta içiyor pencereyi aç koku odaya gelmesin dememe rağmen açmıyor, soğuk oluyor hastalanırım diyor. Bari mutfaktan çıkarken aç diyorum ev soğuyor sen taktın kafana pencereyi koku falan yok diyor. Eve sen seversin diye sana bunu aldım diye gelir çoğunu zaten kendi tüketir, aslında kendi sevdiği şeydir. Ev işlerine asla yardımcı olmaz, bebeğin bakımında asla yardımcı olmaz. Ben yardım istediğimde beni yetersizlikle suçlar. Çoğu zaman bana yetersiz sorumsuz olduğumu hissettirmeye çalışır. Araştırmalarıma bakarak eşimin narsist olduğu konusunda anlamlandırma sağladım. Her istediğini alıyorum, ben dış işleri yaparım sen evdeki işleri yap diyor. Hem kendi işlerim, hem ev, hem bebeğim üzerine eşimin tutumu. Çok yalnızım, küçücük bir ilçede olduğumdan bir aktivite alanım da yok. Çoğu zaman boğulmuş hissediyorum, bebeğime yansıtırım diye endişeleniyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum.
Gizli Kullanıcıİlişki uzmanına gitmeli miyiz?
3 yıldır evliyiz 11 aylık kızımız var evliliğim en başından beri güzeldi severek de evlendik ama doğumdan hemen önce başlayan ve sonrasında da devam eden ağlama krizlerim var beni rahatsız eden birşeyden bile bahsederken ağlamak istiyorum, cinsel ilişkiye girerken artık zevk almıyorum yan yana olmadığımız saatler içerisinde eşimi sürekli arayıp konuşmak istiyorum ama eve geldiğinde aynı isteğim olmuyor geceleri yanında uyuyamıyorum çoğu zaman bir sebep yokken bile ağlıyorum anlayışlı bir eşim vardır kararlarımı sorgulamaz ama dışarı çıkmak istediğimde çıkartır gezeriz gezdiğimizde de keyif almam eve geldiğim an modum düşer.
Gizli KullanıcıUzak mesafe ilişkisinde sevgilim instagram şifremi istiyor
Merhaba 20 yasindaym oncelikle sevgilim 21 yasnda. 2 yildir uzak mesafe iliskisi yasiyorum sevgilimle aynı is yerinde tanısmıstık ama belli ailevi sebepten başka şehire gitti ve 5 6 ayda 1 gorusmeye basladık iliskimizde bazı sorunlar oldu ben affetmemem gereken bazı seyleri affettim sans verdim sonra duzeldi ama şu sıralar instagram şifre konusuna takıldı şifremi istedi bende vermek istemedim ozel alanım diye ve bundan dolayı aramız soğuklaşmaya başladı ben ona guvendigim icin sifre istemedim 1 kez bile guvenmekten cok birbirimizin ozel alanına gireriz diye dusunup istemedim ki hala oyle dusunuyorum. Daha sonra dusuncelerimi paylastım sen boyle yapınca kotu hissediyorum vs vs duygularımı paylastım bi süre eskisi gibi oldu ozur diledi ben seni bilerek uzmedim dedi ama daha sonra yine soğuk olmaya basladı ve söyleyince soğuk yapmıyorum diyor ama soğuk ve ilgisiz yani bunu hissediyorum. Ve bu durum kafamı karıştırdığı kadar üzüyor da. Ne yapmam gerek bilmiyorum onu da seviyorum hatta bi 10 gun boyunca böyle yaptığı icin ona sordum ayrılmak mı istiyosun dedim hayır öyle birşey istemiyorum demişti ama davranısları hala aynı zaten mesafe olduğu için olaylar daha çok büyüyor yan yanayken hemen barışıyorduk. Aramızda soğukluk var ilgisi azaldı hatta yok gibi ama bunu ona söylediğimde kabul etmiyor bu sekilde giderse bitirmeyi dusunuyorum. Ondan bisey saklamıyorum ama sifremi vermek istemiyorum sanki verirsem beni kontrol etmeye calısıcak gibi hissediyorum. Sizce ne yapmalıyım
Gizli KullanıcıSürekli geçmişe veya geleceğe odaklanmak ve anı kaçırmak
Hayatı boyunca hep bulunduğu evi aynı ortamda yaşadığı insanları çevresindeki herşeyden şikayet eden şikayetci biri değilim tam tersine herseyi hemen kabullenen biriydim önceden ama kendimi tanımaya başlayınca biraz psikolojiyle ilgilenince bana etrafımdaki hersey o kadar zarar veriyormus ki onun farkına vardım ve uzaklaşmaya karar verdim ama aileden uzaklasamiyor insan herseyi saklayabilirim kaçabilirim ama uzaklaşmak olmuyor ev dediğin konfor alanındir rahat huzurlu hissettiğin bir yer olmalı ama benim evim yok öyle bir yerim yok bi kedim var o evim olabilir onun dışında yok bi evim aile de tüm kötülüklerin iyi niyetle yapıldığı yerdir bence o yüzden ya geçmişte bana zarar veren şeyleri düşünerek ya da gelecekte istediğim Bi hayatı hayal etmekle mahvediyorum anımı aslinda çoğu insanın olmak istediği yaştayım ama kafa olarak değilim çoğu kişi yaşıma göre çoğu şeyin fazla farkında olduğumu söyler bu bazen zarar da veriyor psikolojiyle ilgilenmeyi bırakmamı söylüyorlar ama ben o bölümü okumak istiyorum sormak istediğim şey ben nasıl bu anıma odaklanabilirim geçmişi nasıl affedip geleceğe adım atmak için bu ana odaklanırım?
Gizli KullanıcıAileyle doğru iletişim nasıl olur?
Merhaba şimdi benim mükemmeliyetçi bi ailem var ve hep onların istedigi bi cocuk tipi olmamı istediler bense hiç öyle biri değildim uzun zamandır da hiç onların yanında mutlu bir anım olduğunu hatırlamıyorum bile o kadar uzağım ilk kavgamı onlarla 13 yaşımda falan etmiştim cinsiyetçilik yapılmıştı ve bende karşı çıkmıştım bu duruma uzun bi süre böyle düşünüyorum diye alay konusu olmuştum gerçekten oysa ki o kadar haklıydım ki ben o yaşta onları düşünebiliyorken onlar niye beni anlamayı düşünmüyordu bilmiyorum neyse şu anda da odasından hiç çıkmayan biri oldum neden çünkü yaptığım her şeyde illa Bi kusur bulup onun üstüne basıldığı için her zaman eksikliklerime odaklanildigi için sonra dünde abim yanıma geldi çok seviyorum kendisini bana annemle babamın bir gün ölüp gideceklerini ve benimde pişman olacağımı belirtti bende bunun ajitasyon olduğunu söyledim sizce ajitasyon mudur
Gizli KullanıcıYeni bir adım atamıyorum ne yapmam gerekiyor?
Merhaba ben uzun süredir psikolojiyle ilgileniyorum gerek kitaplar okumak gerek potcastler olsun ama ben bi türlü kafamdaki yapmak istediğim şeyleri gerçekleştiremiyorum ders çalışmak istiyorum tamam yapıyorum bir iki gün sonra çok başka konulardan farklı şeyler oluyor eski bi travmam aklima geliyor oturup saatlerce duvara bakip düşündürür sonra aileyle ilgili birsey oluyor hersey üst üste gelmiş de ben en altta ezilmisim gibi hissediyorum ve bırakmak zorunda kalıyorum bırakmasam tam odaklanamıyorum bi faydası olmuyor sonra tamam psikolojimi düzeltecem kendime odaklanacam bi süre diyorum o da olmuyor ben hiç bir şeyi doğru düzgün yapamıyorum ya mükemmeliyetçi bi aile yüzünden mi böyle düşünüyorum bilmiyorum ama resmen düşüncelerimde boğulmuş gibiyim
Gizli KullanıcıŞekilci bir insan mıyım?
Yakın zamanda nahoş bir internet sitesinde biriyle tanıştık. Saatlerce konuştuk yakın bir sehirde yaşıyordu konuştuğumuzun üçüncü günü geldi ve ben de bundan rahatsız olmadım hiç güvensizlik de vermedi konuştuğumuz zaman da buluştuğumuz zamanda da. .. Fiziksel olarak ilgimi çekmedi bunu kendime söyleyince bile kötü hissediyorum ama fiziksel özelliklerin beğenilerin kişiden kişiye değiştiğini bildiğim için ve karşımdaki insana olumsuz bir şey de demedim bu konuda ama yine de düşünmek bile şekilci hissettiriyor kendimi bana ve sevmediğim bir özelliği kendimde görmek biraz üzücü geliyor bana. Kafamı karıştıran kısmı da fiiziksel özellikler dışında konuştuğumuz kadarıyla özellikler olarak çok benzememiz nezaket ve ince düşünme konusunda da öyle. .. Yani hayatımda olsa mutlu olacağımı ve mutsuz etmemek için elinden geleni yapacağını hissediyorum ama tam olarak tanımıyorum tabiki bunlar için erken olduğunun da farkındayım ama hislerim bu şekilde. Aile yapısı olarak da biraz farklıyız aslında ailesi benim aileme göre daha olaylı ve problemli denilebilir aslında. Elbette hala tanima seviyesindeyim ama fiziksel olarak beğeneceğim biri olmayışı kafamı karıştırmıyor değil, biliyorum diş görünüş her şey değil ama ileride ilişkimizde sorun olur mu diye düşünüyorum ya da bu sağlıklı bir ilişkiye engel olur mu? Aslında bir insanın bize uygun olup olmadığını ya da o ilişkiyi isteyip istemediğimizi nasıl anlayabiliriz kendimizi nasıl anlayabiliriz ne tarz sorular sormalıyız mesela?
Gizli Kullanıcı
