Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

OKB miyim veya sorunum ne olabilir?

Merhaba yıllar önce söylenmiş olumsuz bir söz olay yapılmış jest mimik bile aklıma geliyor yıllardır yenileri oldukça da ekleniyor tabii, birkaç saniye önce söylenen bir sayıyı ise unutuyorum, bazen kapı kollarına dokunamıyor tokalaşınca elimi çok yıkıyorum masamda su şişesi bırakamıyorum bişey yaparlar diye, bazı insanların bana takıntılı olduğunu ve pis şeyler yaptıklarına yemin edebilir ama kanıtlayamam uzatmamak için olay örnekleri veremiyorum, tırnak etlerimi yiyorum, evden çıkmak istemiyorum, biri bir görev verince veya rica edince yapana kadar stres oluyorum iyi biçimde yapmak zorunda hissediyorum, belirsizlikten alıştığım yerlerin ortamların değişmesinden yeni bir yere gitmek zorunda kalmaktan çok rahatsız oluyorum, kafelerde tabak bardak kullanmakta zorlanıyorum, dışarıdaki masalara oturmaktan çekiniyorum daha önce sokak hayvanı yatmış olabilir diye, en basit sorunlar bile baskıya sebep oluyor, bazen kalbim çok hızlı atıyor, uyku problemim oluyor dönem dönem, düşük bile olsa bazı sesler ve kokular beni çok rahatsız ediyor, dikkatimi toparlamakta zorlanıyorum, kalabalığı sevmiyorum yeni biriyle tanışmayı sevmiyorum. Dağınık olduysa kusura bakmayın, sanırım kelime sınırı da var o sebeple daha fazla yazamıyorum aklıma ilk etapta gelenleri aktarmaya çalıştım.

Cinsellik

Cinsellik erkekler için bir ilişkinin olmazsa olmazı mıdır?

Sevgilimle 2 senedir beraberiz, ailelerimizinde bildiği bir uzaktan mesafe ilişkisi yaşıyoruz ve çoğu kez telefondan bazen de yan yana geldiğimizde de cinsel anlamda bazı şeyler yaşadık evlenmeden biraz ileri gittik. Daha önce ona evlenmeden önce bu kadar ileri gitmenin beni rahatsız ettiğini söylemiştim ama bir şekilde beni ikna etti bunlar olabilecek şeyler dedi zTen evlenicez dedi ben çok ciddiyim senle dedi seni kimselere vermem dedi. Gerçekten de evlilik konusunda ciddiydi. Bende onu arzuladığım için dayanamadım kendimi tutamadım ileri gittik. Ama aynı zamanda bu geçen 2 senede beni çok üzdü, ağlattı, çok kısıtladı, çok fazla tartışıp küstük ama yine de ayrılmadık. İkimizde ilk kez sevgili yapmıştık. Birbirimizin her konuda ilkiydik. Belki de bu mu bizi bağladı bu kadar zaman bilmiyorum. Tek bildiğim beni bu kadar üzen, tartışmalarda kalbimi kırıp hakaret eden, bi gün iyi olup diğer gün saçma sapan sebeplerden aramızı kötü eden bu adamla daha fazla cinsellik yaşamak istemediğimdi. Bende bunu ona güzel dille, kızmadan böyle hafif naz yaparak hatta kızacağını bildiğimden ‘ bana nikah kıymadan artık yok dedim’ gülerek o da güldü ama sonradan baktı ki ben ciddiyim surat astı ve trip atmıyorsun değil mi diye sorduğumda yok hayır sıkıntı yok tamam dedi uykum var diyip kapattık telefonu. Ama ertesi gün buna baya içerlediğini fark ettim ve de kızdım. Bunun için mi bugün böyle soğuksun böyle yapıyorsun dedim beni hiç düşünmüyorsun dedim o da dedi ki asıl sen beni düşünmüyorsun dedi ne var dedi 5 dk ayırsaydın dedi ben sana evlenmeden artık olmaz dedim dedim sen neyi uzatıyorsun dedim. Zaten artık istemiyorum dedi bi daha asla olmayacak dedi. Dışarı çıkacağımız zaman birbirimize haber verirdik artık verme istemiyorum onu da dedi. Bak dedim böyle yaparsan bu ilişkiyi bitiririm demiştim daha önce dedim. O da yiyorsa bitir dedi. Bende bitirdim. Takipten çıkardım o da bunu fark edince madem böyle yaptın dedi bu ilişki bi daha asla olmayacak dedi engelliyorum seni dedi ve beni engelledi bende onu. Ben böyle bi şey istedim diye bunu hak ettim mi ? Ben devam mı etmeliydim beni üzen ağlatan adamla böyle şeyler yaşamaya? Cinsellik olmadan tamam evet yaptık birkaç kez daha önce ama bundan böyle yapmadan devam edemez miydik? Çok mu önemli erkekler için cinsellik?

Yalnızlıkla baş edemiyorum

bu hisle baş etmek çok zoruma gidiyor artık. sadece bir his degil bir gerceklik. kimsenin olmayısı ve paylasma ihtiyacim cok can sıkıcı olmaya basladi. konusamadiklarimi yazmaktan cok yoruldum. bazen insan kendi disindakilere de anlatmak istiyor. ama kimse yok. birine ihtiyac duymaktan nefret ediyorum ama bu ihtiyactan cok bir gereklilik gibi artık. kimse bu kadar yalnız kalmamalı. ya ben? ne yaptım da nerde hata yaptım da boyle bir basıma kaldim

Romantik İlişkiler

Depresif ve takıntılı bir insan olmayı nasıl bırakabilirim

Merhaba öncelikle, 3 sene kadar uzun bir süredir hayatımda biri var fakat anlaşamıyoruz devamlı olarak tartışma halindeyiz kavgaları benim çıkarttığımı düşünüyor ama benim tartışma sebebim onun hal ve hareketleri davranışlarından dolayı konuşmak istediğim konular da beni devamlı olarak susturuyor onunla böyle basit konuları tartışmamam gerektiğini söylüyor değer göremiyorum ve devamlı olarak ilişkide ki konumumu sorguluyorum benimle ciddi düşündüğünü söylüyor fakat hayatında aldığı kararlardan en son haberim oluyor ve mantiken hayatında olduğum için ilk olarak bilmem gerektiğini ve buna hakkım olduğunu düşünüyorum benimle konuşmadığı bana açıklama yapmadığı her konu da inanılmaz bir öfke basıyor beni sadece net açıklamalar istiyorum bana pek fazla vakit ayirmiyor devamlı olarak ben görüşelim diyorum ve biraz zoruma gidiyor ona bunu sorduğum zaman vaktimin çoğunu sana ayırıyorum gel dediğinde geliyorum diyor aka ben bir kere de ondan duymak istiyorum sürekli ilgi göstermesi için onu uyarıyorum misal birlikte oturuyoruz fakat devamlı olarak telefonla ilgileniyor ve bu beni çok kiriyor çünkü sohbet etmek istiyorum bunu oma söylediğimde biraz telefonla oynadım bunu bana çok mu görüyorsun ne doğal hakkım diyor ve benim devamlı olarak onun ise kendine göre küçük önemsiz tartışmalar çıkarttığını düşünüyorum benim yanımda sürekli sıkıldığını muhabbetimin onu sarmadığını düşünüyorum ve bu beni çok yoruyor sabahları direkt olarak üzgün uyanıyorum ve aklıma ilk gelen kendisi çok depresifim ve takıntı haline geldi sürekli uzun uzun şeyler yazarak ona hatalarını anlatmaya çalışıyorum ama beni geçiştirip kısa mesajlar yazıyor kendimi aptal gibi ve çok özgüvensiz hissettiğim için bugun bitirme kararı aldım ve pek oralı olmadı kendim bitirdiğim hal de çok üzgünüm ve kafa olarak çok yorgunum bana cinsel olarak yaklaşırken çok ilgili davranıyor ama sonrasında bu ilgiyi kesiyor bunu inan belirttiğim zaman da alınıyor ve sinirleniyor kullanıldığımı hissediyorum bazen ne yapmam gerekiyor bu insanlar hala devam etmeli miyim ilişkide ki yerimi sorguluyorum sürekli değersiz hissediyorum lütfen yardımcı olun

Sosyal Hayat

Gelecek kaygısını nasıl yenerim

Merhaba benim gelecek kaygım son zamanlarda artış göstermeye başladı özellikle ailemin evlenmemeyi söylemesi yaşımın geçtiğini söylemesi ve yalnızlık korkusu çok artmaya başladı Ben ise sosyalleşmekte pek başarılı biri değilim kızlarla konuşmak o kadar zor geliyor ki çok hızlı konuşuyorum kekeliyorum heyecandan ve bu hayatımi olumsuz etkiliyor ve eleştirilmekten korkuyorum insanların düşüncesinin çok önemsiyorum ve bu benim hayatım olumsuz etkiliyor kendimi ise arka plan atıyorum önce başkaları mutluluğu diyorum başkalarını destek olurken kendime karşı bir acımasızlığım var mükemmeliyetçi bir tutumum var ve bu dünyada tek başıma kalmaktan korkum var uzun süredir tek geziyorum biri olduğu zaman ya da bir topluluk olduğu zaman rahatsızlık duyuyorum eleştirilmekten ya da alay edilmesinden bunu nasıl cozebilirim teşekkürler

Dengesiz tavırlar yüzünden evliliğim huzurlu değil ne yol izlemem gerekir

Aynı konuya normal bir tepki verirken İlerleyen zamanda o aynı konuya absürt tepkiler veriyorum eşimle aram açılıyor neden yaptığımı konuştuğum zaman sakinleştiğim zaman gereksiz tepki verdiğimi anlıyorum ama iş işten geçmiş oluyor yanlış yaptığımı o zaman anlıyorum ve böyle olduğu içinde eşimin morali bozuluyor iteleyerek bir ilişki yaşadığımızı huzursuz olduğunu söylüyor bende hatamın verdiğim tepkinin yanlış olduğunu o zaman anlıyorum neden böyle yaptığımı bilmiyorum sorun çıkaran taraf bu yüzden hep ben oluyorum kötü bir düşüncem olmadığının ben farkındayım ama bir süre sonra eşim böyle düşünmemeye bilerek yaptığımı ve bu yüzden kendini eksik hissettiğini söylüyor

erkek arkadaşım yüzünden çok canım yanıyor

Erkek arkadaşım 5 aydır sevgiliydik ve sonra öğrendim ki 4 yıllık ilişkisi varmış beni kullandı diğer kızı da aldatmış oldu ve onun için benden vazgeçti kişisel bozukluğu varmış hangi tür kişisel bozukluğu var bilmiyorum ama benden vazgeçti o kızı seçti. Çok canım yanıyor. Kalbim sıkışıyor ağrıyor sürekli ağlıyorum canım yanıyor erkek arkadaşım ikinize de seviyorum diyor ama onu seçiyor takıntı mı sevgi mi onunkisi anlamıyorum o kızı çoğu kişiyle aldatmış

Aile

sadece içimi dökmek ve destek almak istiyorum

merhaba son zamanlarda gerçekten kötü bir dönemden geçiyorum, hayatımın en kötü donemi diyebilirim. babam zorla beni istemediğim bir okula gönderiyor oranın eğitim seviyesi çok iyi duygusal değil mantıksal düşünüyor. her sabah kendimi zorla sürüklüyorum oraya. her neyse konu bu değil anneleri günü için anneme bir hafta boyunca harçlıklarımı biriktirerek bir hediye aldım çok hevesliydim mutlu olacağını düşünmüştüm birkaç gündür annemle de konuşmuyordum bir vesile olur dedim. hediyemi götürdüm bir yandan da video çekiyordum hemen "saçım açık niye çekiyorsun" falan demeye başladı güldüler dalga geçtiler benimle salak diye. hediyeye bakmadı bile ver hediyemi dedim odama gittim ve içim boşalana kadar ağladım arkadaşlarıma mesajları attım kimisi güldü,anneler böyle dedi,kimisi boşver dedi geçti kimisi umursamadı sadece tek bir kişinin beni gerçekten önemsediğine ve aynı duygusal zekaya sahip olduğuna inanıyorum o da daha görmedi mesaji. annem babam ile konuşurken duydum annem çok karışma ama uyar bir kere dedi benim bu konuda ki hassasiyetimi bilmiyor mu falan. odamda bile değilim doğrusu rahatça ağlamak için banyoya gittim,çıkmamı bekliyorlar suçlamak için çıkmak istemiyorum. sorunun bu olmadığına o kadar eminim ki doğum gününü kutlarken falan da video çekiyordum aksine çok mutlu olmuştu umrunda bile olmamıştı. bence birkaç gündür küs olduğumuz için nasıl tepki vereceğini bilemedi aklına ilk geleni yaptı ve ben çekip gidince geri adım atıp özür dilememek için bunu devam ettirdi kendi kafasında da haklı olduğuna inandırdı kendini. hep düşünürdüm abimler neden böyle günleri önemseyip anneme birşey almıyor diye hak etmiyormuş ki. sanki videoyu kime göstereceğim daha sonra istese silerdim zaten günümü mahvetmesine gerek yoktu. ailemden nefret ediyorum bazen sırf bunun için değil zamanında bana çok zor şeyler yaşattılar kapanmam için zorladılar bile her gün de yüzüme vuruyorlar kendim için etmediğim mücadele kalmadı, evlatliktan red bile edildim düşüncelerim için. hiçbir zaman güçlü anne figürüm olmadı hep babama bağlıydı. en yakın arkadaşıma bile anlatamıyorum. nasıl anlatayım ki utanç kaynağı,utanması gereken ben değilim biliyorum ama olmuyor işte. gerçekten suçlu olduğumu düşünmüyorum sizce öyle mi? acılarımı böyle rahat anlatabilen bir insan değilim toplumda iyi bir konuşmacı ve çok özgüvenli biriyim ama bu özgüvensiz tarafımı kimse bilmiyor. yeni yeni açıyorum kendimi. anlatsamda duygusal zekalarımız veya aile yapilarimiz aynı değil ki. babam beni çok seviyor biliyorum bende onu çok seviyorum o beni koşulsuz sevecek tek kişi herşeyim. tek bir kelimesi ile günümü kurtarabilir ama o dilsiz olmayı tercih ediyor işte. o çok zor şeyler yaşamış bu yüzden benim acılarımı dikkate almıyor. benden beklentileri var yaşam tarzım ile ilgili. ama öyle olmasa bile o beni kabullenmiş gibi hissediyorum öyle olmadığını çok iyi biliyorum ama sadece his işte. babama karşı hep çok sefkatliyim onu cok seviyorum. eminim ki o da beni çok seviyor ama bazı şeyler olmuyor işte. neden ona gösterdiğim anlayışı anneme gösteremiyorum bilmiyorum babamla küçüklüğümden beri çok yakın bir bağımız var onun babası ile sorunları var bana anlattığı her bir detayı aklımda tuttum onu iyileştirmeye, yani boyumdan büyük işlere kalkıştım yapmak zorunda olmadığımı biliyorum ama iyi hissediyorum yapınca. abim bütün gün babamın başında durarak yağcılık yapıyorum mirasini istiyorum saniyor. asla aramızda ki şeyi anlayamayacak. babam çok şanslı onunla aynı duygusal zekaya sahip bir çocuğu var. beni kendisine benzetiyor o öldükten sonra ailemi bir arada tutacak kişinin ben olduğumu düşünüyor. o da böyle yaptı ailesini hep bir arada tuttu. abim bu yüzden hep benden nefret etti küçümseyerek özgüvensizligini örtmeye çalıştı icten içe abilik dürtüleri olduğunu biliyorum bana bir zarar geldiğinde ilk o koşuyor ama benden nefret ediyormuş gibi davranıyor ben kıskandığını düşünüyorum ailenin tek kızı olduğum için hep ayrı bir muamele gördüm bir abim daha ve erkek kardeşim var. onlar bunu hiç sorun etmedi beni dışlamadı ama ortanca abim biraz farklı. babama benzemeye çalışıyor,ona özeniyor. ama bilmiyor ki bende bir zamanlar ona özendim. küçükken birbirimiz çok severdik ben hatırlamıyorum büyük abim diyor 4 kardeşiz iki,iki ayrılırmışız ben ve ortanca abim, büyük abım ve Küçük kardeşim. hep ortanca abime hayrandım ne yaparsa aynısını yapardım bana özenti derdi. hangi ara nefret eder oldu bilmiyorum arada iyi davranacakmıs gibi oluyor,hemen affediyorum ama o tekrardan beni dışlamaya devam ediyor. arkadaslik ilişkilerim de de böyle çok sosyal bir insanım,fazla arkadaşım var ama herkes ile iyi anlaşamıyorum çünkü beni kullanamıyorlar, bakıyorum kız arkadaşlarını pervane yapmış etrafında herkes tarafından ilgi görüyor. bana karşı kaba konuşmaya çalıştığında haddini bildiriyorum, bu yüzden beni sevmezler çok. ama her ne kadar gıcık olsam da kız bana Bir (1) gün iyi davranınca hemen yumuşuyorum. ve bunun abimden geldiğine inanıyorum. ve bahsettiğim gibi konumuza dönersek babamla her tartışmamız da beni sevmeyi bırakmadığını biliyordum. ama bu bağı annem ile hiç hissetmedim en ufak tartışmamız da beni sevmiyormus gibi hisettim. babamın tek sorunu baskıcı olması biliyorum yeterli bir sebep, normallestirmiyorum zaten. çok uzun yazdım ve daldan dala atladım çünkü hayatım ile ilgili hicbir detayi kaçırmanızı istemiyorum umarım yeterince detaylı yazmısımdir sizin cevabını benim için çok önemli. zaten kimseye bu kadar şeffaf olamıyorum ama sizin beni yargılamayacağınızı biliyorum. bu kadar derine inmeyi beklemiyordum ama yazdıkça yazasım geldi. sizin beni anlayacağınıza ve doğru kelimeleri seçeceginize inanıyorum. biliyorum birgün bağımsız biri olacağım büyüyeceğim. ama şuan bazen canımı yakıyor.

İletişim

Yalnızlığımla nasıl başa çıkabilirim

Okulda herkes benimle dış görünüşüm yüzünden dalga geçiyor. Kimse benim güzel olduğumu düşünmüyor. Bir de benim sadece 2 tane arkadaşım var. Onlarla çok eğleniyorum ama okul olmasa yapayalnızım. Tek çocuğum. Konuşacak kimsem yok. Başkaları da dalga geçince ben içime kapanıyorum, çok sessizim. Sürekli ağlıyorum. Sanaldan arkadaş yapmak istiyorum ama onlarda da sürekli konuşmak istiyorum. Öyle olunca da insanlar sıkılıyo ve beni bırakıyorlar

Romantik İlişkiler

Kız arkadaşımın bana saygısızlık yaptığını düşünüyorum?

Kız arkadaşıma duygularımı ifade etmeye çalışınca bana ağır sözler söylüyor, örneğin: nazlanma, prenses misin, ben sana çok değer vermişim, sen sürekli problem çıkarıyorsun, ben senle olmakla yanlış karar almışım. ., bunları öfkeliyken söylüyor, ben de bir erkek olarak kırmızı çizgim kendime olan saygımdır, bunları söylediği için özür diledi ama yine de ben unutamıyorum yani güvendiğim bu kızın bana böyle şeyler söylemesi?, bu yüzden konuyu bir daha açtım ve çözüm odaklı konuşmaya çalıştım, sonunda yine de bana sen alıngansın ve benzeri, sonra dedi ki sen ne sanıyorsun ben istesem başka erkek bulamaz mıyım, bana her gün erkekler yürüyor? Ben bu cümleyi sindiremiyorum, neden böyle bir şey dedin sorduğumda bu kadar erkek varken ben seni seçtim demek için söylemiş, ama yine de bu bana çok büyük saygısızlık yani gerçekten ayıp, sizce nasıl davranmalıyım hem onunla hem kendim ile bu konuda.