Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Çocuğumda yaşanan dikkat eksikliği ve öğrenme güçlüğü
Çocuğum 1. sinifa yeni basladi. 2. grup seslere gecildi fakat daha ilk harfleri bile okumakta gucluk cekiyor su an. Odev yapamiyoruz cunku yaparken dikkati cabucak dagiliyor, sıkılıyor kisacasi odev yapmak istemiyor. Benzer durum sinifta da soz konusu. Bunlarin yani sira bazi temel kavramlari bile ogrenemiyor. Siniftaki arkadaslarinin isimlerini bile ogrenemiyor, hatirlayamiyor. Konusurken duraksiyor, tekrarliyor kisacasi gucluk cekiyor. Dijital cagda olmamizdan dolayi ne kadar uzak tutmaya calissak da surekli tablet, televizyon veya telefon basinda vakit oldurmek istiyor. Eskiden parka vs gitmek isterdi artik telefon, tablet bagimliligindan oturu surekli evde durmak bi yere gitmek istemiyor. Boyle oldukcs durum daha da ilerliyor ve kotulesiyor. Ne yapmaliyim?
Gizli Kullanıcı
İletişim kurmak yerine içime atıyorum
Merhaba çok hassas ve kırılgan bir yapım var duygusal dayanıklılığını nasıl arttırabilirim İnsanlarla açık iletişim kurmak yerine içime atıp alınganlık yapıyorum ihtiyaçlarımı nasıl net bir şekilde dile getirebilirim örnekler verebilir misiniz duygusal dayanıklılığımı nasıl arttırabilirim örnekler verebilir misiniz Sürekli içime atıp duygularımı düşüncelerimi ifade edememek beni yoruyor savunmasız hale getiriyor bu durumu nasıl düzeltebilirim nasıl başa çıkabilirim bu durumla teşekkürler
Gizli KullanıcıAğlama sorunumla nasıl başa çıkabilirim?
Her şeye ağlıyorum. her şeyden kastım olmicak yerde olmicak zamanda ağlıyorum. örneğin bi tartışmada, üzgünken soru sorulduğunda, veya beklemediğim bi iyi niyet gördüğümde. Örneğin bugün kendisine mahçup hissettiğim bir öğretmenim derste "sürekli kara kara düşünüyorsun, ya uyuyosun ya düşünüyorsun. Hic gülmüyorsun hayat böyle geçmez" dedi ve orda da ağladım. Bir keresinde de aynı öğretmen sinavda kopya çektiğimi öğrenmişti ve sınıfın ortasında bana bağırdığı zaman da kendimi tutamamış ağlamıştım (bunları yazarken de ağlıyorum) gibi gibi. . deger verdiğim bu ogretmenin gozunden düşmek beni çok mahçup etmisti, onun dersinde bana baktığında gözlerimi kaçırır, üzülürdüm. Bunlar sadece bi kaç örnekti. Onun dışında aslında cok fazla ağlamam hatta arkadaş grubumda herkese pozitif enerji veren güldüren kişiyim ama en ufak seyde bile boğazım düğümlenir konuşamam ağlarım. Hatta kendime baktığım zaman çoğu şeyi umursamam yada kendime bile öyle görünüm.
Gizli KullanıcıAilemin üzerimdeki etkisinden nasıl kurtulabilirim?
22 yaşındayım 3 kardeşiz 2 abim var anne baba abi otoriter bi ailede büyüdüm. 1. 5 yıldır evliyim. severek ailemin istemediği birisiyle evlendim sevdiğim için mecbur kalarak evliliğime onay verdiler. Bu evlilik sürecinde ailemle çok ters düştüm büyük abimle yok denecek kadar az görüştüm. Ailem eşimi çoğu zaman yok sayıyor ve maddi olanaklardan da küçük görüyor ne kadar inkar etselerde gerçek bu. 1. 5 yıldır evliliğim olmasına rağmen hala ailem yüzünden kontrol edilmeye çalışıyorum bu duruma alışmış olduğum için sesimi çıkaramıyorum. Abimler her aradığında bir şey dediğinde kendimi kötü hissediyorum vücudumda ağrılar oluyor. Ailemden gizli kazandığım alışkanlıklarım var bunu öğrenicekler diye çok korkuyorum. Hala arkadaşlarımla ya da eşimin ailesiyle görüşürken kızmasınlar diye gizlemek durumunda kalıyorum. En ufak olayda ben ya da eşim aramadı diye herkes tarafından olay oluyor ve bu konuşmalar bana geldikçe ağlıyorum midem bulanıyor içimde kötü his oluşuyor bu durumu nasıl aşabilirim
Gizli KullanıcıÖzgür birey olmayı nasıl başarırım?
1. 5 yıldır evliyim ama hala ailemin baskılamalarından çıkamadım. Ailemin her konuda baskı kurması 2 abime karşı beni haksız eşimi küçük görmesi canımı sıkıyor. Hala onların istediklerini yapma mecburiyetinde bırakıyolar onlardan gizli yaptığım bir şeyi bile öğrenicekler diye korkuyorum. Evliyim hala bu durum geçmedi onların bana dayattığı durumdan çıkamıyorum hala onların istekleri olmayınca beni baskılıyorlar bu durumu aşamıyorum bu durumda ne yapmalıyım
Gizli KullanıcıMutluluk nasıl bulunur?
Merhaba hocam, kendimi son zamanlarda her şeyi sorgularken buluyorum yaşamdan zevk almıyorum hayat anlamsız geliyor, eskiden yeni bişey alınca çok mutlu oluyordum şimdi o kadar değil ,iki senedir anneyim sorumluluklarım çok ondan mı dolayı mı acaba çünkü hamileyken böyle değildi oğlumu çok seviyorum ama ilk defa anne oldum bütün işlerim oğlum oldu kendime çok vakit ayıramıyorum kişsel olarak arada çok fazla iyi oluyorum bazen aşırı mod düşük yardımcı olursanız sevinirim
Gizli Kullanıcıİlişkim nasıl daha sağlıklı hale gelir?
İlişkimi çok seviyorum ve ilk defa böyle bir ilişki yaşadığım için kendimi hem çok şanslı hissediyorum hem de dünyanın en güzel kadını gibi hissediyorum. Ancak, ilişkideki kıskançlıklarım bazen fazla olabiliyor. Samimi olmadığım insanlarla fiziksel temasa girmeyi sevmeyen biriyim ve bunu kendi hayatımda uyguluyorum. Aynı hassasiyeti erkek arkadaşımdan da bekliyorum. Fakat erkek arkadaşım tiyatro oyuncusu olduğu için, bazen farkında olmadan böyle durumların içinde bulunabiliyor. Bu da beni fazlasıyla düşündürüyor. İkimiz de ilişkimizi geleceğe yönelik planlarla sürdürüyoruz, ancak bu durumlara ilerde nasıl dayanırım ya da ne yapmalıyım, bilmiyorum. Her şeyi açıkça konuştuğumuz bir ilişkimiz var ama bu konuların sık sık gündeme gelmesi bazen can sıkıcı hale geliyor. Ben huzurlu bir ilişki istiyorum; hem mutlu ettiğim hem de mutlu edildiğim bir bağ. Bunun dengesini kurmak önemli, elbette her zaman her şey mükemmel olmayabilir. Ancak, erkek arkadaşımın bu durumlardan sıkıldığı için benden uzaklaştığını düşünüyorum. Ayrıca, onun iş ve okul çevresindeki bazı kadınların iyi karaktere sahip olmadığını gözlemliyorum. Okul dedikodularında, yeni gelen öğrencilerin başkalarıyla yaşadıkları ilişkilerden bahsedilmesi gibi konuları duymak beni endişelendiriyor ve huzursuz ediyor. Sizce bu durumda bendeki sorun nedir ve bu sorunu nasıl çözebilirim? Hem ilişkimde huzuru sağlamak hem de kendi düşüncelerimi daha sağlıklı bir hale getirmek için ne yapmalıyım?
Gizli KullanıcıNasıl kontrol huyumdan vazgeçebilirim?
Güvende olmak benim için çok önemli. Herhangi bir belirsizlik, beni oldukça rahatsız ediyor. Belirli bir zamandan mı kaynaklanıyor bilmiyorum ama uzun bir süredir etrafımdaki her şeyi kontrol altına almaya çalışıyorum. Bu durum, gerçekten zihinsel olarak beni o kadar etkiliyor ki çok yorulmuş hissediyorum. Bu kontrol ihtiyacımı partnerim sayesinde fark ettim. Cinsel yaşantımızda her şeyi yönetmeye çalıştığımı ve onun yönlendirmelerine izin vermediğimi söyledi. Bu sözlerinden sonra modum oldukça düştü. Bu olay, yalnızca cinsel hayatımı değil, ilişkimi, arkadaşlıklarımı, işimi ve hatta kendimi bile kontrol altında tutmaya çalıştığımın bir göstergesi oldu. Akışta kalmayı öğrenmek istiyorum. Erkek arkadaşıma güveniyorum, ancak aklıma sürekli “Ya beni üzerse, ya aldatılır mıyım?” gibi düşünceler geliyor. Halbuki, beni ne kadar güzel ve narin bir şekilde sevdiğinin de farkındayım. Bu düşünceleri nasıl aşabilirim ve kontrol etmeyi bırakıp akışta kalmayı nasıl başarabilirim?
Gizli KullanıcıBabam annemi aldatıyor ne yapmalıyım?
Selam benim annem özellikle son birkaç yıldır babam konusunda çok şüpheli ki haklı da. Çünkü babam telefonuna biri yaklaşmayadursun hemen gerilip telefonunu saklamaya çalışıyor. Birkaç hafta önce babamın telefonuna ben de bakarken -çok nadiren elime alabilirim- başka kadınlarla mesajlaştığını fark ettim. Bu mesajlar hiç de masum mesajlar degildi üstelik cinsel icerik de içeriyordu. Ben babamın telefonuna bakmayı takıntı haline getirirken mesajlaşmalar da hiz kesmeden devam ediyordu. Babam ben olayı öğrendikten birkaç gün sonra doktor arkadaşlarıyla beraber bir vakıf aracılığıyla Bursa'ya gitmişti ve kadınlardan birisi de aynı tarihte Bursa çevresindeymiş. Muhtemelen bu kadınla Bursa'da tanışmış. Şimdi ise annem babamın kendisine karşı olan ilgisizliğinden şikayet ediyor. Ben de her gün olayı bildiğim takdirde anlatmamamın ağırlığıyla eziliyorum. Ailede bunu bilen tek kişi benim ve bu daha da yoruyor. Ne yapsam neler olacağını asla kestiremiyorum. Bu konu hayatımı çok bulandırıyor ve ne yapacağımı bilmiyorum.
Gizli KullanıcıKendimi her zaman suçlu görmemeyi nasıl başarırım
Küçük, büyük farketmezksizin bütün kötü olumsuz olaylardan kendimi suçluyorum, hep kendimi suçlarken buluyorum. Her kötü olayın sorumlusu benmişim gibi kafamın içinde kendime soyleniyorum ve bu gittikçe beni yoruyor. Bazenleri kendimden bıktırıyor, hep bir köşede kendimi suçluyorken buluyorum, bundan vazgeçmeyi ne kadar denesemde bırakamıyorum, hem fiziksel hem psikolojikmen beni yoruyor, vazgeçmek için neler yapmalıyımm? Zorluk bir süreç, ne veya neler yapmayalım?
Gizli Kullanıcı
