Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

İlişkimi bitirdim ama çok kötü hissediyorum

Merhabalar ben uzun zamandır duygularını hissetmeyen hissizleşen biri olmuştum çünkü bağlanmak en büyük korkumdu ama bunun çok yanlış olduğunu fark ettim kaçtığım şeylerin içinde güzel şeylerden de kaçıyordum aynı zamanda sonra karşıma biri çıktı gerçekten tekrar aşık olabileceğimi sevebileceğimi gördüm 4 Ay gibi bi süre görüşüyorduk ama son zamanlarda bazı hareketleri beni gerçekten çok rahatsız ediyordu ailesiyle yaşadığı problemler yüzünden herşeyden kaçıyor olması hiçbir şeyle yüzleşmek istemiyor oluşu gerçeklerden hep kaçıyordu ve ilişkimizde de bunu yapıyordu bi sorun olunca üzerine konuşmak yerine uzaklaşıp sonra da hiçbir şey olmamış gibi davranmayı tercih ederdi ve ben bundan çok rahatsız olurdum dile getirirdim özür falan dilerdi ama yine aynı değişen bise olmazdı ve bardağı taşıran son damla da beni paylaştığı şeylerden gizlemesi oldu ciddi bir güven problemi oluştu bende ve bunu daha önce de yapmıştı daha önce de kavga etmiştik buna rağmen tekrar aynı şeyi yaptı ve bu bana kendimi çok değersiz hissettirdi doğru düzgün bir açıklama bile yapmadı söylediği şeye ben inanmadım ve ayrıldım o da sen bilirsin dedi tekrar yazdı bana ama farklı konularda hiçbir şey olmamış gibi konuşmak için ama benim kendime olan saygım buna izin vermedi çünkü bana ayıp oluyordu artık bende sinirlenip o an aklımdan geçen Herşeyi söyleyip bir daha karşıma çıkma diyip bitirdim ama şu an o kadar kötü hissediyorum ki anlatamam sanki hayatım başıma yıkılmış gibi sanki artık nasıl yaşanır bilmiyorum gibi içimde çok acıyan bi yer var geri dönmek affetmek istiyorum ama öylesini de yapamam artık çünkü tekrar olursak bile ne yaparsam affediyor gibi düşünüp beni kaybetmekten korkmayıp yine beni düşünmeden hareket edecek ama böyle de bitsin istemiyorum kafam çok karışık çok kötü hissediyorum geri dönmek istemiyorum ama canım yanıyor son kez bi arayıp bana bi açıklama yapmasını isteyebilir miyim onu da bilmiyorum içimden bi ses seviyorsan git konuş hallet diyor ama hep ben mi çabalayacam sizce ne yapmalıyım ben

Sevgilime inanmalı mıyım?

Merhaba, 4 bucuk yıllık uzak mesafe bir ilişkim var. İliskimizin bazi yönleri toksik olduğundan ilk yıllar bazı konulara pek takılmıyordum. Ama hep guven problemleri yaşadığım bir iliskiydi çünkü sevgilim yalan söylemişti bana bir kac kez. Kısa bir süre önce sevgilim bana evlilik teklif etti. O günden beri güven problemlerim arşa çıkmış durumda. Bugüne dek sorun yaşadığımız 5-6 tane spesifik olay var, bunların bir kısmında kendisi ne dese de ben yalan söylediğine inanıyorum. Çünkü daha önce yüzüme baka baka yalan söylediğini gördüm. Fakat elimde net bi kanıt olmadığı için tamamen yalandır deyip gidemiyorum da. Çünkü normalde iliskimiz fena değil. Sizce ne yapmalıyım? Durup dururken aklıma geçmiş geliyor ve kesin bana başka yalanlar da söyledi diye sıkıntı yaşıyorum. Tekliften sonra yalan soylemedigini düşünüyorum ama onckei zamanlardaki seyler basit de olsa içime sinmiyor. O kadar iyi niyetliydim ki bazıları cok bariz olsa da inandim ama aldatilma vs bariz bir sey olmadığı için devam ettim. Şimdi bir yil iki yıl onceyi düşünüp sıkıntı yaşıyorum.

Psikoloji

içe döndüm, yaşadıklarımı anlamlandıramıyorum

Merhaba benim kişilik yapım her zaman sessiz sakin uyumlu içe dönük şeklinde. Genelde böyle tanımlarlar. Genelde çok sosyal biri değilim ama uyum sağlayan bir yapım vardır. Üniversite gittiğimde çok kendimi açamadım sürekli eve geliyordum. Kaygılıydım o dönem hep mide bulantıları vs yaşıyordum. Alışamamış adapte olamamıştım. Sosyalleşememiştim. Çevremde genelde çok insan olmadı. Çok kaygılı yapım yüzünden bende hayatı böyle istediğim gibi yaşayamadım. Mide bulantılarım hep devam etti. Depresif olduğumda işe başlarken veya çok kaygılanınca psikoloji okuması yaptım bolca. Sanki vücudumun alarm sistemi bozulmuş gibiydi. Nefes çalışmaları yaptım. Ama kökenindeki problemi bulamıyorum. Bu lisede sınıfta kaldığım dönem başlamıştı bende. O dönem yalnızdım kimse yoktu içe kapanıktım. Yeni bir sınıfa yeni dönemi tekrar okumak vs bunlar beni çok kaygılandırmış belli ki. Bir de o dönem erkek arkadaşım beni kandırmıştı arkadan oyunlar çevirmişti. Arkadaşlarımla beraber. O yüzden aynı okulda aynı döneme yeniden başlamak kimseyi tanımamak beni ürkütmüştü. Her sabah öğürerek okula gidiyordum. Bu dönem çalışmıyorum. Hayatıma biri girmişti. O da eski ilişkisini unutamamıştı. Ben tekrar bir şans verdim içinde bir şey kalmadıysa devam edelim dedim. Ama tekrar tekrar bana aynı şeyleri yaşattı. Hayal kırıklığına uğradım her defasında. O sosyal biri ben içe dönük biriyim. Yaşamlarımız çok farklıydı. Yalanlar sürekli aynı hatalar çok yorulmuştum artık benim tepkilerim genelde susarak içe dönük olduğum için sessiz mesafe koyarak olur. Son raddede onunla böyle bir şey yaşamıştık. Tepkilerim yüzünden çok eleştirildim. Kaygılı olduğum için de böyle sürekli iniş çıkışlı bir ilişki bana zor geliyordu. Ben sakinlikten hoşlanan biriyim. Ama sürekli başka biri başka insanlar bunlar beni çok yoruyor. Yapım gereği de kendi hayatımda 6 tane arkadaşım vardır. Onun hayatı sürekli yeni insanlar yeni yerler üzerine konuşkan biri. Bense çok az insan seven biriyim. Sorunlu gibi gözükmekten yoruldum. Son yaşadıklarımdan sonra içe döndüm ve uzun süre kimseyle temas etmedim. Şimdi ne yapmam gerek bilmiyorum yardım edin. Bende gördüğünüz eksiklikleri lütfen söyleyin. Kaygılı ruh halim hayatı sürekli negatif algılama biçimim insanlarla iletişimden yorulmam geri çekilmem bunlar yüzünden güzel bakamıyorum son yaşadıklarımın çok etkisi var bunda. Şimdiden teşekkür ederim

İş Hayatı

İş yerindeki verimlilik ile stres arasındaki ilişki?

Merhabalar, yakın zamanda ilk kez Amerikalı psikologlar Robert Yerkes ve John Dodson tarafından ortaya atılan Yerkes-Dodson Yasasını okudum ve dikkatimi çekdi. Bu psikolojik teori, iş yerindeki verimlilik ile stres arasındaki ilişkiyi açıklar. Psikolog olarak sizin düşüncenizi merak ediyorum. Burada stres derken iş yükünün fazlalığı mı kastediliyor, yoksa yöneticiler tarafından işin yapılması için uygulanan baskı mı?Bence her iki durumda da düşük stres seviyesinde yüksek verim elde etmek mümkündür. Bu noktada çalışanın bireysel sorumluluğu da devreye giriyor. Eğer sorumluluk duygusu yüksekse, orta düzeyde stresle bile verimlilik sağlanabilir. Siz ne düşünüyorsunuz?

Psikoloji

Tahammül seviyem sıfır bunu nasıl yükseltebilirim?

Tahammül seviyem yerlerde . En sevdiğim insanlara bile bi noktadan sonra tahammül edemiyorum . Mesela üst üste soru sorulması beni bunaltıyor ve sinirlenip sesimi yükseltebiliyorum . Söylenen normal şeyleri bile ters anlıyorum . Sert tepki verip daha sonra bunun için üzülüyorum . Sabrın neden tükendi anlamıyorum. Bunu nasıl çözerim onu da bilmiyorum . Ha bir de gereken tepkiyi gerektiği yerde veremiyorum sonradan aklıma gelip pişman oluyorum keşke böyle yapsaydım böyle deseydim diye ama olay anında bana bi kal geliyo beynim kendini kapatıyor sanki insanların iyi niyetle söylemediği şeyleri o an algılayamıyorum . Olayı tekrar düşündüğümde de neden böyle bi tepki vermedim diyip kendime öfkeleniyorum . Gereken tepkiyi gerektiği yerde vermeyi öğrenmek istiyorum , insanlara sınır çizmeyi ben böyle bi insanım diye ortaya bir çizgi koymayı istiyorum artık .

Sevgilimden ayrıldım nedenini anlamıyorum

Merhaba, Ben sevgilimden yeni ayrıldım ama nedeni hiç anlaşılmıyor bir buçuk yıldır sevgiliyiz ben eminim onu çok iyi davrandım zaten çok seviyorum aşığım kıza ama bi yeterli değildi gibi ilişki girmeden önce yaklaşık bir yıl falan yakın arkadaştık her şey çok güzeldi çok anlaşıyoruz bazı şeyler farklıyız ama onlarda bi sebep değildi ve uzaktan ilişki yaşıyoruz her tatıldı onun yanında geliyorum güzel vakit geçiriyoruz sonra okuluma dönüyorum ama yaklaşık 8 ay önce ayrılma konuşma geçirdikkız beni çok seviyor ama duygusal olarak hala o yakın arkadaşlıktan çıkmadı yada en doğrusu bazen beni çok seviyor bazen o duygu geri geliyor ve öyle ama o konuşma sonrasında her şey çok güzel geçiyordu bir ay sonra onun yanında geldim çok çok güzel vakit geçirdik ama bu ayın başı ve sonrası bazı tartışmalar olmuş ikimizin zor zaman geçiriyorduk bi anda her şey değişti bana çok soğuk davranmaya başladı ve iki gün sonra ayrılma muhabbeti açıldı iki gün önce çok güzeldik her şey bi anda bana dedi ki ben seni çok seviyorum ama aşık değilim ve duygu geri geldi bende dedim ki yüz yüze konuşsak daha iyi olur ikimizi ama o da ikimizin okulumuzun bitinci iki gün normal geçti sonra dedim onun yanına gideyim gittim yine çok güzel vakit geçirdik kız biraz yorgundu çünkü yorgun bi dönem geçiriyordu ve her şey çok güzel geçiyor diye ben sandım ki o konuşma anda oldu ve gitti anı bi sinir sonra yine okuduğum şehri geldim ve üç gün güzel geçti ve yine bana dedi ki konumuz havada kaldı dedim ben senin yanına geldim çok güzel vakit geçirdik niye açmadın bana dedi ki seni bekliyordum yine aynı muhabbet oldukızın duyguları çok karmaşık ve ilk defa böyle davranıyor bana çok değişik geldi bende sabah yazdım istediğin gibi olsun onu istiyorsan onu yaparız onun üstünde daha fazla konuştuk ve kız bana dedi ki senin gibi bulmayacağım ve sen beni çok mutlu ettin ama ben bu ilişki doğru düzgün yürütmedim sen doğru kişiydin ve doğru ilişki ama ben düzgün yürütmedim bende bi şey demedim saygı duydum bu bir buçuk yılda kızın çok duygusal değişikliği oluyordu ve ben o kızı çok seviyorum acaba bu anı duygusal değişikliği sonra bana özler mi yada özlemez mi ben onu gerçekten çok seviyorum geçen ayrılma konuştuğumuzda bir süre mesafe koyduk ve kız dayanamadı döndü acaba döner mi

İlişkimde hangi noktadayım, bir ilişkim var mı?

Merhaba, neredeyse 2 yıllık bir arkadaşlığım var. Ne yazık ki ilişkimizin tanımını koyamıyorum. Kız arkadaşım çok kararsız. Net değil. Bir an çok iyiyiz, bir an sar başa yapıyoruz. Yani tam sevgili olduk olacağız diyorum (çünkü davranışları bunu gösteriyor, hayaller kuruyor, evlilik fikirleri geliyor, eşyalara kadar düşünüyor, güzel ve etkileyici konuşuyor) sonra bir anda hiçbir şey olmamış gibi davranıyor. İkilemde kalıyorum. "Arkadaşız, bir şey olursa ben belli ederim" diyor. Lakin belli ediyor da, ama sonra bir anda ne oluyor da yeniden başlıyoruz anlam veremiyorum. "Romantik değilim, nomantiğim" diyor ve bazen "Odunum, hödüğüm" demekten kaçınmıyor. Geçmiş ilişkilerinde incindiğini ya da ilgi görmediğini, belirttiği oldu. Her şeyi aşırı olmamakla birlikte ölçülü yapmaya çaba gösteriyorum. Ama sonuçta anatomimiz buna engel oluyor. Erkek olarak güzel sözlerin seline kapılıyoruz. Bunlarında farkındayım. "Biz neyiz" diye sorduğumda arkadaşız. "Sanki hep istediğim ama olmayan, sonunda karşıma çıkan arkadaşımsın" diyor. Benimleyken çok mutlu olduğunu, güvende, özgür ve neşeli hissettiğini, zamanın nasıl geçtiğini anlamadığını söyleyip duruyor. Bir an elimi tutarken bir gün geliyor hiç tutmuyor. Sanki o, eski o değil gibi davranıyor. Mümkün olduğunca anlayışlı davranıyorum. Alttan alıyorum. Fedakarlık yapıyorum. Ama günü geliyor, "üzerime çok düşüyorsun, fazla ilgi gösteriyorsun" diyor. Aradan birkaç gün geçiyor. "İlgiyi severim" diyor. Nerede hata yaptığımı anlamaya çalışıyorum. Çözemiyorum da :) takıldım kaldım. "Sene sonunda ailemle tanışırsın, seneye evleniriz" diyen biri, az geçiyor. .. "Evlenmeyi düşünmüyorum, ne senle ne başkasıyla" diyor. Anlayacağınız kafam epey karıştı. Önceden aşıktım. Hala seviyorum. Sayesinde duygularımı kontrol etmeyi öğrendim. Bana çok şey kattı ve öğretti. Lakin bizim işimiz öğretmenlik değil. İlişkiyi sağlıklı yaşamaktır diye düşünüyorum. Bir gün "psikolojik destek almalı mıyım?" dedi "sen bilirsin" dedim. Yine biraz zaman geçti "benim desteğe ihtiyacım yok" dedi, -ki arkadaşları "desteğe ihtiyacı olduğunu kabullenmiyor" diye söylüyorlar. Kızdığı zaman hemen engelliyor. Hiçbir şekilde iletişim kuramıyorum. Sonraki gün barışıyor. Çocuk değiliz, ikimiz de olgun insanlarız. Arkadaşlarına, ailesine, herkese beni anlattığını belirtiyor. Evlenmek istemeyen ya da gelecek planlamayan biri bunları neden yapar?Beni standart olarak arıyor: "Neredesin, ne yapıyorsun" Aynını ben yapınca "bana hesap vermene gerek yok" diyor. Bende kırılıyorum tabii ki, "Beni arada şaşırt" diyorum. Geçenlerde otururken "sana alyans çok yakışır" diyen biri, iki gün geçti. Sanki dünkü arkadaşmışız gibi davrandı. "Fazla naz aşık usandırır" dedim de, "usandıysan git" dedi. Bırakıp gitmekte istemiyorum. Bir kadına yapılacak en büyük haksızlık olur bu! Ama bir cevap arıyorum. Çözümü kendim bulamadım o yüzden size yazdım. teşekkürler

Bu duygudan nasıl kurtulurum

Benim sevgilim var ve onun yakın bir arkadaşı var her gün denk geliyoruz okul falan filan derken çocuk iyi biri sevgilisi vardı bugün ayrılmış tekrar barışabilirler tabi neyse çocuk hoşuma gidiyor mu gitmiyor mu anlamıyorum ama neden her gördüğümde bu duyguyu yaşıyorum anlamıyorum ve benim sevgilim var yani çocuk da öyle bir gözle bakmaz bana diye düşünüyorum çünkü yenge falan diyor bana zaten ama neden böyle bir duyguya düştüm anlayamıyorum ve hoş değil sanırım

Kaygı

Çok mükemmelliyetçiyim ve gereksiz takıntılıyım ve çok kafaya takıyorum

Merhaba ben gereksiz mükemmelliyetçiliğimden ve takıntılı huylarımdan bıktım. Gereksizce her şeyi taktığımdan dolayı da bazen uyumakta zorluk çekiyorum, sınavlarda bazne dalıyroum ve sınavlarımı yetiştiremiyorum. Öncelikle mükemmelliyetçiliğimden başlayacağım ve diğer konulara bağlayacağım. Aslında bu biraz da ailem yüzünden çünkü büyürken her zaman beni en iyisi ol diyerek büyüttüler ve ilkokulda hiç kimse ders çalışmazken babam bana günlük olarka sürekli test çözdürürdü. İlkokulu sınıf birincisi olarak bitirdim. Herkes her zaman "Sıla neden her şeye katılıyor?" , "Yalaka. " gibi lakaplar takardı. Çünkü mesela bir yarışma olurdu ben katılırdım. Bir program olurdu girerdim. Başkanlık seçimi olurdu katılırdım. Küçük çaplı olanları kazanırdım ama başkanlık seçimi gibi şeyleri kazanamamıştım o zamanlar ve gerçekten belki ben kendime fazla yükleniyorum ama her zaman kendim birdahaki sene başkan olmalıyım derdim. Daha sonra ortaokula geçtiğimde tek denemede bursluluk sınavını kazandım. Daha sonra karantina girdi hayatımıza. O hastalık korkusunun ve yalnızlığın da getirdiği şeylerle nasıl tanımlanır bilmiyorum ama sanarım bunalıma girdim. Kendimi sevmedim. Çevreden bıktım. Aslında ergenlikten dolayı da olabilirdi ama o dönemler çok zor düşünceler içine girdim ve dolayısıyla derslerimde düşmüştü. Başarısız bir öğrenci olmuştum. Hatta bir keresinde sırt bölgemde kabarmalar olmuştu. Doktor fazla stres flaan fistan demişti. Sonra işte ortaokuluda bu şekilde bunalımda geçirdim. Son senemde eski sınıf öğretmenim sağ olsun benim durhunluğumun nedenini bana sormuştu ve benimle saatlerce ilgilenmişti. Onun sayesinde belki de şimdi buradayım. O dönemler ailem bile görmezden gelmişti. Benim durumumu. Abim de bu tarz şeyler yaşıyordu. Daha sonra bir sroun ortaya çıkmıştı ve babamlar yakalamıştı. O zaman abim psikoloğa gitmek istemişti. Ben de ondan cesaret alıp bende istiyorum demiştim. Abim işte düşünmekten uyuyamıyorum, donup kalıyorum falan diye anlatıyordu annemlere, ben de ben de de oluyor diyordum. Bahsettiği yakındığı her durumu bende yaşamıştım. Ama abimi gönderdiler ve beni göndermediler. Daha sonraki zamanlarda bir gece patlamıştım. Ağlıyordum. Çok şiddetli bir şekilde. Daha sonra ailemin yanımda olmasını istediğim için odamdan çıkıp salona gittim. Babam vardı sadece. Madem abime destek oluyorlar bana da olurlar diye düşündüm. Babamın yanına gititm ve gerçekten ilgilendi. Ya da ilgileniyormuş gibi yaptı. Sadece işte takma. Çok yaktığın için oluyor. Kendini şartlandırıyorsun demişti. Başımı falan da okşamıştı o zaman ona kanmıştım sanarım. Şimdiki zamanlarda babamın bu konu hşç umrunda değil. O zaman bana bir şey olursa gel bana anlat ben arkandayım gibi şeyler söylemişti. Hatta istersen seni de gönderelim psikoloğa falan demişti. Tabi dediklerinin hepsi yalanmış. Dediklerinin hiçbirinin arkasında durmadı. Mesela bir dert anlatıyorum hemen sinirlenip üste çıkmaya çalışıyor, dinlemiyor, başından savıyor ve bunalr beni gerçekten üzüyor. Şuan lisedeyim ve yine birincilikle bitiryorum dönemleri ama hepsini annem babam mutlu olsun, gururlu olsun. Abimin notları düşük geldiğinde üzüldükleri gibi üzülmesinler, emekelri boşa çıkmasın amacım. Ama onu belgelerini, başarı belgelerini getirdiğimde aferin diyip geçiyorlar. Sınıftaki en yüksek notu alıyorum, niyr yüz değil diyorlar. Düşük aldığımda da en kötüsü ben oluyorum. Düşük dediğimde 70 falan. Lisedeki çoğu kişinin en iyi notları bazen 70 oluyor. Gerçekten anlayamıyorum. Ne yaparsam ailemi düşünüyorum. Mesela okulda bir şey yapıyoruz. Çalışmada, provalarda yanlış harketler kesinlikle yapamam, şaka bile yapamam hatta arkadşalarımla fısıltıyal bile konuşamam. Neden? Çünkü ailem öğrenirse bana oaln güvenleri zedelenir. Babam öğretmenlerimle içli dışlı olup bizi takip eder. Hatta bir keresinde abim kurstan çıkarken onu izlemiştik. Gerçekten kurstan mı çıkıyor diye. Mesela derste bir soruyu yanlış yapıyorum. O zaman suçluluktan uyuyamıyorum ve ne zaman o hocanın dersine girsek o yanlışı hatırlayıp beni aşağılayacakmış gibi hissediyorum. Çünkü arkadaşlarımın ve öğretmenlerin gözü benim üzerimde. Çünkğ ben onu öğrencisiyim ama ben sadece bir insanım. Robot değilim, bazen hata yapabilirim. Duygularım var ve herkes bunları unutuyor. Bana robotmuşum gibi, duygusuz biriymişim gibi davranıp laflar atıyorlar. Bazen bana insan değilsin manasında atıflarda bulunuyorlar ve brn bunlardan gerçekten bıktım. Yaptığım en ufak şeyi bile her gün düşünüyorum. Bunların yanında çok saçma bir takıntı tarzı bir şeyim daha var. Mesela çekirdek çitliyoruz. O sırada çitlediğim çekirdeği ön sağ dişimle çitlediysem ondan sonra çitleyeceğim çekirdeği soldakiyle çitlemem lazım. Mesela bşr lokmayı ağzımın sağ tarafıyla çiğnediysem diğer lokmayı sol tarafla çiğnemem lazım. Bir parmağımı bile kütletirsem vücudumda kütletebildiğim her yeri kütletmem gerek. Eğer yapmazsam bu saydıklarımı değişik bir his geliyor yani nasıl anlatsam. .. Hani sabah kalktığımızda vücudumuzu esnetmeden önce değişik bi sırt ağrısı tarzı bir şey hissederiz ya o tarz çok rahatsız edici bir şey ve tüm vücudumu etkiliyor. Böyle irkilme falan geliyor ve gerçekten bazen toplum içinde de bu hissiyat gelince zoe surumda kalıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum. Bu hislerle, düşüncelerle naısl başa çıkacağımı anlayamıyorum. Şimdiden bunu okuduğunuz için teşekkür ederim.

Psikoloji

Uzak mesafe ilişkim Betül Canbel

Merhaba Betül hocam Sınavlarım bitti sınava girmeden önce Mustafa bugün için geçen hafta yapmak istediğim dışarıda konuşma olayını bu hafta kendisi dillendirmezse ben de çoğu şey bitecek diye düşünmüştüm ama kendisi söyledi ben eve gelir gelmez apar topar hazırlanıp bekletmeden çıkayım düşüncesin deyken ondan haber alamıyordum meğer balkon yıkıyormuş yıkayayım hemen çıkalım dedi ben şu an kahvemi yapıyorum ben de kahvemi yapıyorum konuşmanın sonunda ne hissedeceğimi çok merak ediyorum