İlişkilerde Bağlanma Stilleri: Kaygılı-Kaçıngan Bağlanma Nedir?

Kaygılı bağlanma ; ilişkiler hakkında yüksek kaygı ve ilişkilerin sona ermesinden korkmayı içerirken, kaçıngan stil duygusal bağımlılıktan kaçınmayı içerir. Tipik olarak, bu bağlanma stilleri çocukken karşılanmamış sevgi ve ilgi ihtiyacı, anne baba ayrılığı gibi travmaların çocukluk döneminde yaşanmasının bir sonucu olarak görülür. Özellikle, bu iki stil de çok fazla kaygı tarafından yönlendirilir, çünkü her iki kategoriye de giren bireyler tatmin edici olmayan ilişkilerden ve karşılanmamış ihtiyaçlardan korkma ve deneyimleme eğilimindedir.

Oldukça sık görülense; kaygılı ve kaçıngan bağlanan bireylerin birbirlerini çekme eğiliminde olmasıdır. Ancak bu, beraberinde çeşitli zorlukları getirebilir. Bunun başlıca nedeni, her iki tarzın ihtiyaçlarının zıt görünmesidir: kaygılı bağlanan partnerin kendini güvende hissetmesi için çok yakın ve samimi bir ilişkiye ihtiyacı vardır, oysa kaçıngan bağlanan partner aralarında daha fazla duygusal alan olduğunda kendini daha güvende hisseder. Bazen, bu partnerler bağlanma yeniden meydana geldikçe birbirlerine çekilme eğilimindedir. Kaygılı bağlanan sürekli olarak terk edilmeyi bekler ve buna hazırlanırken, kaçıngan bağlanan kendini baskı altında ve güvensiz hisseder.

Bu farklılıkların bir sonucu olarak, döngüsel bir kalıp oluşur. Tipik olarak, kaygılı partner, kaçıngan partnerden olası geri çekilme veya terk edilme belirtilerine karşı oldukça hassastır ve bu kaygı, ilişkiyi korumak için bir çaresizliği tetikler. Ancak bu, artan tepkiler, suçlamalar ve sorunları hemen ele alma ve çözme ısrarı gibi yardımcı olmayan iletişim kalıplarıyla ifade edilir. Amaç, duygusal boşluğu mümkün olan en kısa sürede kapatmaktır. Kaçıngan bir partner için bu, bunaltıcı gelebilir ve kendi bağlanma tepkilerini tetikler. Kaygılı partneri yatıştırabilen güvenli-bağlı bir partnerin aksine, kaçıngan partner durumu bir tehdit olarak görür ve bildiği tek yolla başa çıkar - geri çekilmek ve daha fazla mesafe yaratmak. Boğulmuş ve kapanmış hissedebilirler. Bu da kaygılı partnerin aynı güvensizliklerini pekiştirir ve yeniden tetikler.

Göründüğü gibi, bu döngü genellikle verimsizdir. Her partner, kendi inançlarına ve ilişki fikirlerine dayalı olarak kendi hayatta kalma stillerine güvenir. Ancak, her iki partnerin de tatminsiz, geçersiz ve kabul edilmemiş hissetmesine neden olur. En önemlisi, birbirleriyle daha fazla güvensiz olma hissi yaratır.

Öncelikle, her iki stilin de "doğru" veya "yanlış" olmadığını belirtmek önemlidir. Bu, bir ilişkide her bir partnerin kendini güvende ve sevilmiş hissetme ihtiyacının farklı göründüğünü anlamakla ilgilidir. Farkına varılması gereken en önemli şey, bir ilişkinin birbirine bağımlı ve eşit derecede sorumlu yetişkinler içermesidir. Bu nedenle, her ikisinin de kendi seçimlerine katılması ve kendi ihtiyaçlarını iletmesi gerekir. Kendi bağlanma stilinizin ve bunun nasıl ortaya çıktığının farkına varın. Kendi tetikleyicilerinizin ve tepkilerinizin farkında olmak, bunları yardımcı olmayan şekillerde ortaya çıkmadan önce yakalama şansınızı artırabilir. Ayrıca, partnerinizle bu yönüyle ilgili olarak açık ve dürüst konuşmalar yapmak ve ihtiyaçlarınızı paylaşmanın yanı sıra onların ihtiyaçlarını öğrenmek ve onlarla empati kurmak da önemlidir. Bu, zaman zaman kendinizi zorlanmış hissedebileceğiniz ve bununla başa çıkmak için olağan mekanizmalara güvenmeden kaygıyla oturmanız gerekebileceği anlamına gelebilir.

Hem bireysel hem de birlikte keşif yapmak, şu anda kutuplaşan bir düzende eksik olabilecek dengeyi bulmanıza yardımcı olabilir. Birbirinize karşı şefkat, empati ve onayın güvenli ve tatmin edici bir ilişki kurmada uzun bir yol kat edebileceğini unutmayın.