Çocuk ve Ergen

Çocuğum yalnız kalmaktan korkuyor

Gizli Kullanıcı14 Ağustos 2024 14:26

Çocuğum hem yalnız kalmaktan korkuyor hemde bensiz hiç bir şey yapamıyor evin içinde odalarda bile benimle birlikte birinci sınıf olacak bu sene ne yapacağımı bilemiyorum çevresinde gördüğü her seyden çok çabuk etkileniyor ve maalesef bir yerden sonra bende sıkılıp ona karşı sesimi yükseltiyorum kendini başkasına karşı koruyamıyor biri bağırdığı zaman yada kızdığı zaman hemen her istediğini yapıyor haklı olsa bile karşı gelemiyor kendini nasıl savunacağını bilmiyor ve her seferinde uyarmama rağmen sonuç değişmiyor

Bu soru 22 Ağustos 2024 18:22 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,


Çocuğunuzla doğduğu andan itibaren kurduğunuz bağın özelliklerini bu durum için bir sebep olarak gösterebiliriz. Çocuğunuz size çok bağımlı, sürekli sizinle birlikte olmak istemesinin sebebi sizin de ona karşı bir bağımlılık halinde olmanız kaçınılmazdır. Bebeklik döneminden beri ona karşı fazla korumacı, onunla birlikte her anınızı hiç ayrılmadan geçirdiyseniz bu durumun gerçekleşmesi çok doğaldır.

Bebeklik döneminde yeterli ilgi, sevgi, bakım ihtiyaçlarını karşılayamayan çocuklar sizden ayrışmakta zorlanır ve sizi sürekli yanında isteyebilir.

Ebeveynlerin çocukları olumsuz etkilenmesin diye sürekli onlarla olması sürekli onları yanında istemesi çocukları belli bir yaştan sonra bahsettiğiniz gibi olumsuz etkileyebiliyor. Burada nedenlerini ararken bebeklik dönemini düşünüyor olmak ve oralarda ki davranışları düşünüyor olmak bizi doğru yola götürecektir.

Çocukların karşısına çıkan problemi onlar yerine bu problemi ebeveynleri çözüyorsa, çocukların problem çözme becerisi ve özgüveni sağlıklı şekilde gelişmeyecektir.

Çocuklara yapmak istedikleri alanda fırsat tanımak onlara bu alanı açmak hem kendisini geliştirmesine hem de siz olmadan da başarma duygusunu tatmasını sağlayacaktır. Çocuğun en önemli gelişim yıllarında ebeveynler çocuklara karşı; kabul edici, yapıcı, fırsat veren ve yol gösterici olmalıdır. Aileler çocukların sosyal yaşamında kendi başına bir şeyler yapabilmesini desteklemelidir.

Bu doğrultuda çocuğa gündelik yaşantısında fırsat vererek, bir iş yaparken çok müdahale etmeden ona güvendiğinizi söyleyerek ve ona gerekli motivasyonu vererek destek olabilirsiniz.

Örneğin;

Çocuğunuz bir şey yapmak istedi. Siz ''Ben yaparım hemen gitmemiz lazım'', ''Hayır sen şimdi bırak her yer mahvolur'', ''Bana ver hemen halledelim'', gibi çocuğa fırsat vermeden onun adına karar vererek onun başarma ihtimalini hiçe sayarak onun yerine yaparsanız çocuğun kendine olan güveninin gelişme aşamasında zorluk yaşarsınız.

Ama onun yerine ''Ben senin yanındayım, sana bunu nasıl yapacağını öğreteceğim, yapamazsan tekrar birlikte deneriz, benim de bunu öğrenmek zamanımı aldı ve ben sana büyük bir keyifle öğreteceğim'' gibi ona güvendiğinizi belirten sözel ifadeler çocuğunuzun sorumluluk alma becerisini ve kendi başına siz olmadan da bir şeyler yapma becerisini kazanmasını sağlayacaktır.

5-6 yaş itibariyle ilkokula başlama dönemine gelmiş çocuklarda sorumluluk alma becerisi netlik kazandığı için ona ufak ufak sorumluluklar vererek bu aşamayı sağlıklı bir şekilde atlatabilirsiniz.

Mutlaka çocuğunuz bir şey anlattığında ebeveynleri olarak onu dinlemeli, ona konuşmasında ve kendisini ifade edebilmesinde ne kadar çok alan tanırsanız sosyal yaşamda kendisini başkalarına karşı daha özgüvenli şekilde ifade ederek onlara karşı kendisini savunabilecektir.


Çocuklar yerine karar vermeden önce ''çocuğum ne istiyor, acaba onun fikri ne, bu konuyla ilgili ona da danışalım'' gibi düşünceleri onunla birlikte paylaşırsanız, aile içerisinde kendisini baskı altında hissetmeden, özgür şekilde fikirlerini ifade etmeye başladığı anda sosyal ilişkileri de daha güçlü olacaktır. Kendine olan özgüveni arttıkça kendini savunma becerisi de artacaktır.

Onun bir çocuk olduğunu fark ederek her zaman ona alan tanımalı, fırsat vermeli, onun yanında olduğunuzu hissettirmelisiniz. En güvendiği insanların (ebeveynlerinin) onu anladığını hissederse sizinle olan bağımlı ilişkisi daha güvenli bir ilişki temeline dönüşecektir.


Ve en önemlisi onların bir gün büyüyeceğini unutmadan ona olan sevginizi, güveninizi, ilginizi hep göstererek büyümesine sağlıklı bir şekilde eşlik etmelisiniz.


Sağlıklı günler dilerim.

Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu


alinti

Yorumunuz eksiğimi görmemi sağladı orneklendirerek daha iyi pekisti kafamda çok sagolun

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Daha nereye kadar kendimi iyileştirmeye devam edebilirim?

Küçük yaştan beri psikolojik sorunlarım olduğunu düşünüyorum depresyon, çok fazla kurgulama, kurgulara inanmak, kontrol edilmeyen öfke, kontrol edilmeyen kaygı, üzüntü ile artan mide spazmları ve çok daha fazlası bunlarla yaşamaya devam ediyorum hayatımın sonuna kadar bunlarla birlikte olabilir miyim? Bunları azaltamadım bunlarla yaşamayı kabul ettim. Aynı zamanda 17 yaşında ms tanısı konulmuş 22 yaşında bireyim. Sorunlarımla yalnız başıma mücadele ettim. Panik atak sahibi olduğumu öğrenmiştim bir psikiyatri tarafından. Birkaç ilaç verildi kullanmadım faydasını görmedim yarıda bıraktım. Sebepsiz yere ağlayabiliyorum ve mutsuz olabiliyorum beni üzen çok şey var neden olduğunu bilmiyorum. Bunun yanı sıra basit bir nedene sahip olduğumda çok daha fazla yıkılmış hissediyorum. Bunca yük üzerine güçlü durmaya çalışıyorum ve güçsüzlüğün zayıflık getirdiğini etrafa kendimi düşürmemem gerektiğini düşünerek kendime inanılmaz yükleniyorum. Çevremde beni yeterince anlayan kişiler olduğunu düşünmüyorum çevremdeki kişilerden çok daha farklı bir düşünce yapım olduğuna inanıyorum biraz daha merhametli ince düşünceli ve insan fikirlerine önem veren bir kişilikte olduğumu fakat etrafındaki insanların bu tarz bireyler olmadığını görüyorum. İnancımı yitiriyorum çoğu şeye karşı. Kendimle ilgili net bir kimlik oluşturamıyorum özümde nasıl biri olduğumu tanıyamıyorum kim olduğumu bilemiyorum kendimi kaybetmiş hissediyorum çok daha fazlasını söyleyebileceğime eminim ama burada noktalandırmak istiyorum. Teşekkür ederim.