• Anasayfa
  • Sorular
  • Ben sürekli bir şeyleri sayıyorum örneğin dolap kapaklarını yerdeki karoları ve derse dersi derken kafam çok başka şeylere gidiyor ve kayboluyorum o şeyler içerisinde bunun nedeni nedir
Çocuk ve Ergen

Ben sürekli bir şeyleri sayıyorum örneğin dolap kapaklarını yerdeki karoları ve derse dersi derken kafam çok başka şeylere gidiyor ve kayboluyorum o şeyler içerisinde bunun nedeni nedir

Gizli Kullanıcı29 Nisan 2024 09:57

Ve sürekli bir kaygı içerisindeyim sürekli uyumak kimseyle konuşmak istemiyorum sürekli öfke halindeyim bunun nedenini öğrenmek istiyorum bu bir hastalıkmı artık bir şeyler yapmak okula gitmek istemiyorum gece uyuyamıyorum saatlerce yatakta dönüyorum. Bunu kimseyle paylaşmak istemiyorum artık bunları yaşamakta istemiyorum çok daralıyorum sanki her an bir şey olacakmış gibi hissediyorum

Bu soru 29 Nisan 2024 15:54 tarihinde Uzman Psikolog Merve Ulusoy tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Bir durumun bir hastalık mı veya değil mi olduğunu anlayabilmemiz için öncelikle bu durumun sıklığı, sizin düzenli hayatınızı ne kadar etkilediği gibi güncel bilgilere sahip olmamız gerekir. Fakat anlattıklarınızdan şunları anlıyorum, okula, uykunuza ve sosyal hayatınıza yansıyan bir durum mevcut. Bu durum sizlerin desteğe ihtiyacınızı olduğunu gösteriyor. Sizin hayatınızda artık bir problem olmaya başlamış gibi duruyor. Öncelikle yanınızda, güvendiğiniz insanlara son dönemlerde zorlandığınızı paylaşabilirsiniz. Bu zorluk durumunu onlar da bilirlerse sizlere destek olabilirler. Günlük duygularınızı yazabilirsiniz. Nefes egzersizleri yapabilirsiniz. Fakat şunları da değerlendirmenizi isterim; gün içerisinde neyi ne kadar ve hangi zamanlar saydığınızı not edin. Bunların güncel bir tablosu olabilirse sizlerin sürecinize destekleyici olabilir. Hala daha bu sorunla ilgili zorlanmanız bir ayı geçirse bir psikolojik destek almanızı öneririm.


Sağlıklı günler dilerim


Psk. Merve Ulusoy

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Tesekkür ederim.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Bazen kendimi bilmediğim yerlerde buluyorum

Hafızamda bir sorun olduğunu düşünüyorum. Bazen kendimi neden orada oldugumu bilmediğim yerlerde buluyorum bu çok sık olmuyor ve tek başına yeterli bir sorun olduğunu düşünmüyorum fakat hafızamda normalde de büyük bir boşluk var. Geçmiş hakkında hiç birşey hatırlamıyorum. Ailemi tanıyorum, yabancılık çekmiyorum ama onlarla ilgili neredeyse hiç bir anıya sahip değilim. Günlüğüme yazdığım şeylere baktığımda bana ait hissettirmiyor. Duygularım çok değişken. Günlüğüme yazdığım birkaç şeyi buraya alıntılamak istiyorum."Birlikte otostop çekmemiz, son otobüsü kaçırınca ki boşvermişliğimiz, kumların üzerinde çılgınlar gibi dans etmemiz, plajda az daha boğuluyor olmamız, dondurma yerken kazıklanmamız, gecelere kadar dolaşmamız.Sadece, sevdiğim insanlara senden bahsetmek istiyorum. Seninle gezdiğimiz şehirleri, birlikte yaptığımız şeyleri en önemlisi denize gittiğimiz geceleri anlatmak istiyorum.Çünkü seni düşününce aklıma gelen ilk şey deniz oluyor.""Bunca zaman sonra bile silmeyi başaramadığım tek şey sensin.""Benden birçok 'iyilik' istedin, hepsini seve seve yerine getirdim. Çıkış yolları ararken sapağı geçtiğimizi fark etmedim.Nihayetinde seni en yakın benzinlikte indirdim ve aracı denize sürdüm.""Onlara dönüp, hiç birşey hatırlamadığımı söyledim. Herşeyi hatırlıyordum.""Sadece silmeye devam et. Doğru anıyı bulana kadar zihnini darmadağın et. Yok et kendini, uzaklaş. Kim olduğunu bile bilmeden böl ruhunu. Sanki hiç yapmamışsın gibi, kaç. Sonra tekrar ayağa kalk ve çürümüş bedenini ruhuna kat. Yalan söyle ve gülümse.""Beni duymanın senin için imkansız olduğunu söyledin, bu yüzden kağıda yazdım.Yazanları okuyamacak kadar uzağımdaydın, bende kağıdı suya bıraktım. Ve bu kez, suya dokunmanın senin için zor olduğunu söyledin.""İki köpek ve bir kedimiz olsun, bahçeli iki katlı ahşap bir evimiz. Ağaçlar olsun etrafında ama ıssız değil. Komşularımız olsun, genç bir çift.Bahçemizde çiçekler olsun, güzel karanfillerimiz olsun. Komşularımız müziğin sesini sonuna kadar açsınlar bir gece yarısı, bizde ertesi gün işe gidecek olalım. Ama nasıl sinirliyiz... olsun bir orta yol buluruz çünkü birlikteyiz."

Romantik İlişkiler

Eşim Bana Değer Vermiyor

merhaba, 3 yıllık evliyim. 2 yaşında kızım var. Üniversite mezunuyum fakat çalışmıyorum. Eşim evde hiç iletişim kurmuyor benimle defalarca bunun tartışmasını yaşadık fakat telefona bağlı yaşıyor her yerde kafası telefonda. Evlenmeden öncede değer görmedim ailem tarafından sorunlu bir ailem vardı annem de benim gibi görülmedi sevilmedi. Bende onun kaderini mi yaşıyorum ? Evlilik çocuk ev işi her şeye ben koşuyorum dinlenecek zamanım da bile yalnız kalıyorum. 3 yıldır basım oksanmadı gözümun içine bakılmadı. Gitmeyi boşanmayı denedim ama maddi bir gecum kaynağım yok ailemde de el atacak birileri yok. Böyle olacağını hiç ummazdım. Bir yere giderken bir şeyler yaparken bile söyleniyor hiç bir şey keyif almıyor eşim. Bende kizimla birlikte anılar biriktirmeye çalışıyorum. Küçük bir yerde oturuyoruz imkanlar kısıtlı elimden geldiğince mutlu olmaya çalışıyorum. Fakat sürekli ağlıyorum dediklerini çok takiyorum sürekli beni suçluyor yoruldum artık. Başka insanlar gibi maddi şeyler de istemedim her konuda yardımcı oldum. Evde yokmuş gibi kendime bakmaya da çalıştım ama sürekli aşağı çekildim. Ne yaparsam yapayım içimde biraz bile sabır mutluluk kalmamış gibi bir sıkıntı içindeyim. Sevilmemeye alışmak gibi bir şey. Her konuda yalnız hissediyorum çocuğuma bile yansıyor artık kafamda sürekli sürekli aynı şeyler tekrar ediyor. Uyuyamıyorum, iştahım da açıldı bu süreçte kendime aynda da bakınca çirkin oldugum için sevilmiyorum diyorum. Psikolojik şiddet gibi bir şey sanki kendime iyi gelmrk için ne yapmam gerekiyor