Çocuğuma karşı nasıl davranmalıyım?
Merhaba, 27 yaşındayım. 3 yaşına girmek üzere olan bir oğlum var. Onu çok seviyorum ama sevgim ona da bana da zarar verecek diye korkuyorum. Sürekli onun için endişeleniyorum. Ya balkona çıkarsa oradan düşerse? Ya eline bıçak alır bir yerini keserse? Ya biri onu benden alırsa? Babasıyla dışarı çıktığında babasının dikkati dağılır onu kaybederse ya da yola atlarsa? Bunları düşündükçe kalp çarpıntım başlıyor. Sonra daha da telaş yapıyorum. Ya çocuğumla başbaşayken bana bir şey olursa aç kalırsa ağlarsa sesini kimse duymazsa... Bu duygularla başa çıkamıyorum. Ne yapmalıyım?
Bu soru 11 Haziran 2024 20:00 tarihinde Uzman Psikolog İlknur Aksu tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Selam değerli danışan, ebeveynlikle birlikte gelen güzelliklerin yanı sıra bazı baş edilemeyen kaygılar da eşlik edebilir. Tamamen bitmesi beklenemez belki ama en aza indirmek adına kendimizi bazen yabancı gözüyle izlemek yararlı olacaktır. Endişelerinizi değerlendirirken gerçekçi olmaya çalışabilirsiniz. Herhangi bir tehlike oluşturabilecek durumları belirleyin ve bu durumlarla başa çıkmak için alabileceğiniz önlemleri düşünün sonra lütfen.
Çocuk güvenliği konusunda bilgi edinmek ve önlemler almak, endişelerinizi azaltabilir. Evdeki potansiyel tehlikeleri belirleyin ve çocuğunuzu korumak için güvenliği artıracak önlemler almaya odaklanabilirsiniz. Bilgi her zaman güveni ve iç rahatlığını beraberinde getirir. Başlarda ihtiyaç duyduğunuz oranda rahatlayamasanız da, gereken tedbir ve bilgiyi edindikten sonra tekrar tekrar pekiştirmiş olacaksınız.
Potansiyel sonuçlar hem iyi hem de kötü olasılıklar için geçerliyken, neden hep olumsuz olanı düşünüyorsunuz? Geçmişte yaşadığınız bir takım anıların etkisindeyseniz bunları doğru düşüncelerle tekrar yapılandırmaya ihtiyacınız var demektir. Bu yüzden korkularınızın alt yapısını ve kaynağını keşfetmeye dikkatlice konsantre olmalısınız.
Çocukları sevmek ve onların güvenliği için endişelenmek, ebeveyn olmanın doğal bir parçasıdır. Ancak, endişenin kontrol altına alınamaz hale gelmesi ve günlük yaşamı etkilemesi durumunda bu durum daha ciddi bir meseleye dönüşebilir. Kendi ihtiyaçlarınızı ihmal ediyor musunuz? Kendinize zaman ayırmak, dinlenmek ve kendinize daha iyi bakmayı amaç edinmek yararlı olacaktır. Çünkü kendinizi iyi hissettiğinizde, çocuğunuzla ilgilenme yeteneğiniz de artacaktır. En önemlisi, zihninizin mesaisini dengeli şekilde sarf etmeye başladığınızda; düşünceleriniz çocuğunuza dair fazla detaylı olasılıklara odaklanmayı terk edecektir. :)
Fazla kaygılı ebeveynlerin çocuklarının duygusal gelişimine olumsuz müdahale etme ihtimalini de göz önünde bulundurmalıyız. Aranızda kaygılı bağlanma olmaması adına tedbirli ama bir yerde kendi hayatına da odaklanabilen bir zihinsel sürece girilmesi gerekiyor diye düşünüyorum.
Dengenizi koruduğunuz ve ruhen huzurlu olduğunuz bir ebeveynlik diliyorum.
Sağlık dileği ve sevgilerimle...
