Selam değerli danışan, kendinize zaman ayırıp ve iç dünyanızı keşfetmeye başladığınızda zihninizde ilk olarak hangi olumlu anıların canlandığına odaklanalım. Geçmişte nelerden keyif alırdınız? Hangi aktiviteler sizi mutlu ederdi? Bu aktiviteleri tekrar yapmaya başlayarak, eski ilgi alanlarını canlandırabilirsiniz. Fakat bu anıların hemen yanına bir hüsran ve hasret etiketi yapıştırırsak sonuçlar şöyle gelişebilir: Biraz motivasyon yakalayıp denemeye başlayacakken bilinç olumsuz duygu etiketi ile istemsizce ters tepki verebilir. Bu tepkiler sizin o anki ruh halinize ve koşulunuza göre değişecektir. Bazen hevessizlik, üşengeçlik, bazen erteleme ya da duygusuzluk-keyifsizlik gibi kaçış tepkileri ortaya çıkarabilir. Siz ise içeride gelişen zihinsel süreçten bihaber şekilde sadece işe yaramadığını düşünebilirsiniz. Sonra bir kısır döngü başlar ve bir bakmışsınız ki tamamen motivasyon ve adaptasyon sorunları yaşayan birine dönüşmüşsünüz. Bunların önüne geçmek için artık şu yolu izlemeye ne dersiniz? birlikte geçmişin güzel deneyimleri ve bugünün yeni deneyimleri arasında hoş bir iş birliği yapmaktan bahsediyorum :) Eskiden özlediğiniz hal ve alışkanlıklarınızı hatırlama ve yad etme biçiminizi değiştirerek aslında duygusal eşleşmeleri onarmaya çalışmalıyız. Bununla birlikte, sadece geçmişe yüksek sadakat ve bağlılık göstermek yerine yeni kan (deneyim) takviyesine de açık olmalıyız. Eş zamanlı olarak aynı gün olmasa bile aynı hafta içerisinde bu yeni versiyon ve iş birliğine şans verebilir misiniz? Şimdiye kadar sizin söylediğiniz şekilde çabalarınızın boşa çıkma nedeni belki de hemen ve eski halinizle bir takım şeyler hissetmeyi beklemekti. Siz belki izin verseniz, yeni versiyonunuz ile öncekinden çok daha dolu ve gerçek bir yaşam enerjisi hissedeceksiniz.Duygusal hazırlık dışında pratikte aşama aşama bir proje gibi bu süreci şöyle işleyebiliriz: Bir defterle iki farklı zamanın günlüğünü tutabilir, bugüne ait düşüncelerinizi ve duygularını bir tarafa yazabilirsiniz. Diğer tarafa ise geçmişte size iyi gelen anıları ve hallerinizi yazabilirsiniz. Bu şekilde içsel sesinizi daha net duyabilir ve zihninizin nelerle meşgul olacağını izleyip kontrol edebilirsiniz. Bir gün, iki taraf- geçmiş ve bugün o defterin ortasında buluşacak. Siz de zamanla bunun orta yolunu bulmayı başaracaksınız :) Kendinizde hangi güçlü yönleri unuttuğunuzu düşünüyorsun? Örneğin, adalet duygusu gibi özellikleriniz kimliğinin önemli bir parçası olabilir. Bu güçlü yönlerinizi hatırlamak ve onlara yeni bakış açılarıyla odaklanmak sizi güçlendirebilir. Geçmişte yaptığınız hataları veya yaşadığınız zorlukları merhametle ele almaktan fayda görürsünüz. Kendinize anlayış göstermek, benliğinize yeniden bağlanmayı kolaylaştırabilir. Sizin kendinizle tekrar sağlam bir dostluk kurmaya ihtiyacınız var gibi görünüyor. Ve bunu suçlamayı terk etmeden, olgunca değiştiğinizi kabul etmeden ve merhametle hatalarını, yanlış seçim ve kararlarını affetmeden başarabilir misiniz? Ayrıca bu tür duygusal geçişlerde fiziksel olarak bol oksijen almak da çok büyük ihtiyaç. Çünkü oksijen hem mutluluk hormonlarını artırmaya hem de zihnin daha sağlıklı düşünmesine yardımcı olur. Hevesiniz gelene kadar en azından evdeyseniz cama, balkona; dışarıdaysanız deniz ya da ağaca yakın olmaya gayret edin lütfen. Kendinizi huzur ve sevgiyle keşfettiğiniz bir ömür diliyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Uzm. Psk.

Uzman Psikolog

Selam değerli danışan, özgüvensizlik, sosyal kaygı ve yalnızlık gibi durumlar genellikle birbirleriyle ilişkili ve birbirini besleyen kompleks duygusal süreçlerdir. İşte bu durumların nedenleri genel bir bütünlüğe sahip olmayıp, kişilerin biricik öyküsünde anlam kazanır. Senin yaşadığın sorunların kaynakları nasıl bir sentez oluşturmuş ve en çok nerelerde tetikleniyor diye analiz etmek yararlı olabilir. Çocukluk ve ergenlik döneminde yaşanan olumsuz deneyimler, sürekli eleştirilme, reddedilme veya ihmal gibi durumlar özgüven eksikliği gelişimine katkıda bulunabilir. Bu tür deneyimler, bireyin kendine olan güvenini zedeler ve sosyal ilişkilerde daha çekingen ve endişeli olmasına&nbsp;bazen yol açar. Sosyal çevrenden öğrendiğin bir kalıp ve alışkanlık olabilir mi ya da? Çünkü çevresel etkiler, özellikle aile içinde veya sosyal çevrede model alınan davranışlar, kişinin kendine güvenini ve sosyal becerilerini etkileyebilir. Ailede iletişim eksikliği, duygusal desteğin yetersiz olması veya aşırı koruyucu bir ortamda büyümek gibi faktörler sosyal kaygıyı ve yalnızlık hissini artırabilir. Kişisel özellikler ve doğal eğilimler de bu durumları etkileyebilir. Örneğin, doğuştan gelen çekingenlik veya hassaslık, sosyal etkileşimlerde daha zorlanmaya sebep olur çoğu zaman. Kendi hakkında olumsuz düşüncelere sahip olmak (örneğin, "başarısız olacağım", "kimse beni sevmiyor" gibi düşünceler), sosyal ortamlarda kendine olan güveni zayıflatabilir ve sosyal kaygıyı artırabilir. Sosyal fobi genellikle sosyal durumlarda aşırı kaygı, utanç ve özgüven eksikliğiyle karakterizedir. İnsanlarla etkileşimde bulunurken veya dikkat çekici durumlarda (örneğin, topluluk önünde konuşma gibi) yoğun kaygı yaşanabilir.&nbsp;Özellikle derin ve anlamlı ilişkilerde duyulan korku veya rahatsızlık olarak tanımlanabilir. Bu tür korkular, geçmişte yaşanan olumsuz deneyimler veya ilişkilerdeki zorluklar sonucu gelişebilir. Yakın ilişki korkusu da sosyal ilişkilerde sorunlara yol açabilir. Kendi duygularını ve düşüncelerini derinlemesine anlamaya çalışmak bir tür kişisel sorumluluk sayılır. Hangi durumlarda kendini rahat hissediyorsun, hangi durumlar seni geri çekmeye iter? Sosyal becerileri geliştirmek için fırsatlar yaratmak ve bu becerileri günlük hayatta uygulamak gerçekçi ve somut bir adım olacaktır. Ancak, bu süreçte kendini zorlamadan ve kendi hızında ilerlemek&nbsp;temel prensibin olmalı. Anlattıklarından ortaya çıkan başka bir durum da kendine karşı sahiplenme ve korumacılık konusunda güçlü bir otorite geliştirmediğin gerçeği. Belki hala bu duygusal açıdan edilgen ve başkası tarafından gelmesini beklediğin bir seviyedesin. Bunun farkında olmak ve o çocuğu korumak adına inisiyatif almak için kaderci bir yaklaşımla ya da kurban psikolojisiyle bekleme olur mu? Huzurla, öz güven ve cesaretle aynı anda güçlü ve korumacı bir figürü açığa çıkarabilirsin. Bu, iletişimdeki korumacı-savunmacı türden yaklaşım değil. Öz saygı ve içeriden onay verme gibi ihtiyaç karşılayan, başkalarının insafına bırakmadan kendini koruyabilen bir bilinç seviyesi aslında. Sadece özgün olmaya önem vererek dahi etkili bir adım atabilirsin :)Senin ve çevrenin varlığından memnun olduğu bir yaşam diliyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli danışan, bağlanma stillerimiz aslında bir yandan da bize bazı konularda ipuçları verir. Yaşadığımız fiziksel ve duygusal deformasyonlar, sağlıksız bağlanma şekillerinin bir belirtisi ve sonucu olarak da ortaya çıkabilir. Bağlanma ve ardından yaşanan kırılmalar, kişinin mizacına göre başka başka davranışlarla kendini gösterir. Kendinizden memnun olmadığınız, suçladığınız ve yargıladığınız sürece başkalarına sağlıksız şekilde bağlanmaya devam edersiniz. Çünkü insanın tabiatında, ait hissetmediği yerden güdüsel olarak kaçma eğilimi bulunur. Bu güdüler, sadece kaçmaya odaklanır; gideceği yerin ona iyi gelip gelmeyeceğini hesaplamaz. Bu nedenle, kendinizden kendi benliğinizi uzaklaştıracak öz yaklaşımlarda bulunmaktan kaçınmalısınız ilk olarak.Kendimizden öz şefkat ve hoş görüyü esirgeyerek başkalarına da hesapsızca dağıttığımız vakit; ismi konulamayan ve nedeni o an anlaşılamayan ağlama ve öfke nöbetleri geçirilmesi olasıdır. Bu, bir tür isyan ve adalet arayışıdır. Öz saygı ve öz sevgi kaynaklarımızın greve çıkarken duygu yönetimini etkisiz hale getirmiş, adeta fabrikanın çalışmasını durdurmuş gibi düşünebilirsiniz. Başkalarını sürekli olarak affetmek, sınırlarınızı aşabilir ve öz saygınızı zedeleyebilir. Kendinizi değersiz hissettiğinizde veya birilerini kaybetmekten korktuğunuzda, sınırlarınızı gözden geçirmek&nbsp;en doğrusu olacaktır. Başkalarının duygusal ihtiyaçlarını önemseyerek kendi duygusal ihtiyaçlarınızı ihmal etmek, uzun vadede size zarar verebilir. Kendi ihtiyaçlarınıza ve duygularınıza dikkat etmek, sağlıklı bir ilişki kurmanın temelidir ayrıca. Bir ilişki sona erdiğinde veya birisi sizi incittiğinde, hemen affetmek yerine zaman vermek önemlidir. bu süre, aynı zamanda sizin hak ettiğiniz değeri ve saygıyı karşı taraftan görebilmeniz adına bir telafi fırsatıdır. İlişkiyi ve duygularınızı değerlendirme sürecine izin vermek, daha sağlıklı kararlar almanıza&nbsp;yardım edebilir. Kendi duygusal ihtiyaçlarınızı ve sizi yoran bu bağlanma biçiminin kökenlerini anlamak, durumu yönetmenize ve düzeltmenize de olanak sağlar. Kendinizden esirgediğiniz ya da sizin de kendinize sağlayabileceğinizden haberiniz olmadığı o kaynaklara ulaşmaya odaklanın lütfen. Uzun yıllar, hep mahalledeki kuyunun başında sıra beklemiş birisinin, refleks olarak evdeki çeşmeyi es geçmesi çok doğal. Ama öz farkındalık ve kabul desteği ile; kendi içinizdeki güç ve irade sayesinde, istediğiniz an istediğiniz kadar duygusal besine ulaşabileceğinizi artık biliyorsunuz :) Kendinize yetebildiğiniz fikrine alışkanlık kazanmak için zaman vermeniz gerek sadece. Kendinizle ve başkalarıyla sağlıklı bağlar kurmanızı umuyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli danışan, sürekli dert anlatma veya ilgi çekici şeylerden bahsetme isteği, belki de duygusal ihtiyaçlarınızın karşılanmadığını veya duygusal olarak desteklenmediğinizi hissetmenizden kaynaklanabilir. İnsanlarla bağlantı kurma ve onların dikkatini çekme ihtiyacı duyabilirsiniz. Belirli bir dönemde veya yaşamınızda dikkat çekilme ihtiyacını artıran bir durum oldu mu? Belki de çocuklukta yeterince ilgi görmemiş olabilirsiniz. Adeta tetikleyici olarak yakın zamanlarda yaşadığınız bir stres veya travma sonrası dikkat çekme ihtiyacı artmış&nbsp;gibi görünüyor. Bahsettiğiniz şekilde kontrolsüz denecek derecede konuşma isteği, stres bozukluğu işaretlerindendir. Her insan, yaşadığı stres ve travma sonrası duygu durum bozukluğunu farklı şekillerde dışa vurur. Her insanın yarasının farklı şekillerde kanaması gibi. Dolayısıyla biz sadece ilgi isteğinize ve iletişim sorunlarınıza odaklanırsak, yeterince yararlı ve sürdürülebilir değişimler yaşanmayabilir. Tüm bunların yanı sıra içsel olarak denge sağlamakta zorlanıyor olabilirsiniz. Duygusal dalgalanmalar veya içsel boşluk hissi, sürekli dert anlatma veya ilgi çekici konularla kendinizi doldurmaya çalışmanıza neden olabilir. Öz farkındalık ile kendinize dönüp şu soruyu acele etmeden cevaplar mısınız kendinize: derdinizi anlatmak veya ilgi çekici konularla kendinizi ifade etmek, bir eksikliği telafi etme çabası mı? İnsanın zihninde bitmeyen ve farkında olunmayan telaş varken de, zihni sürekli konuşur. Kişi, sonra da baş etme yöntemi olarak bu susmayan telaşlı iç sesi dışarı yansıtır. Bu bir tür yardım çağrısıdır. İlgi ve konuşma isteğiyle maskelenmiş gibi görünen bir tür stres ve kaygı bozukluğunu andırıyor. İçinizde ne zamandır ve nelere dair korku ve eksiklik hissettiğinizi keşfedebilmek için verimli bir sessizliğe ihtiyacınız var. Düzenli egzersiz yapmak, sağlıklı beslenmek, yeterince uyumak gibi kendine iyi bakma alışkanlıkları edinmek, genel ruh halinizi ve duygusal dengeyi iyileştirebilir. Daha dingin bir zihne ulaşmanın yolu bunlara devamlılıktan geçer. Duygusal regülasyon tekniklerini de hazır hissettiğiniz zaman denemeye başlarsanız, duygusal dalgalanmalarla başa çıkmanıza yardımcı olabilir. Bu teknikler arasında örnek olarak derin nefes alma, meditasyon ve telkin gibi yöntemler yer alır. Yazı ile terapi atölyelerimde ve duygu yönetimine dair seanslarda kullandığım bir başka yöntemi paylaşmak isterim: Duygusal dalgalanmalarınızı anlamak ve ifade etmek için günlük olarak duygu günlüğü tutabilirsiniz. İnsanları farkında olmadan birer günlük gibi duygu-düşünce aktarım aracı olarak kodlamanın da önüne geçebilir zamanla :) Bu teknik ayrıca, hangi duyguların sizi nasıl etkilediğini görmek ve bu duyguları daha sağlıklı bir şekilde ifade etmek için farkındalığınızı artırabilir. Yalnızlık hissiyle başa çıkmak için de yeni sosyal bağlantılar kurmak güzel bir motivasyon olabilir. İlgi alanlarınıza uygun gruplara katılarak, hiç deneyimlemediğiniz etkinlikleri araştırmakla meşgul olarak yeni arkadaşlar edinebilirsiniz. Sosyal doyum, iç dengeye götüren bir yol olabilir. Bazen bu, kapalı alandan oksijen dolu bir açık alana çıkmak gibi nefes aldırır. Zihindeki telaş ve duygulardaki harareti yatıştıran bir insan sirkülasyonu gibi gelebilir. Cesaret edemediğiniz için ertelediğiniz sosyal deneyimlerden başlayabilirsiniz :)Zihinsel denge ve dinginlik dolu bir yaşam diliyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli danışan, öz güven eksikliğimiz aslında başka yoksunluklarımızın üstünde yer alan bir maske ve ana başlık olabilir. Daha iyi yardımcı olabilmek adına, sorunları parçalar halinde ele alalım mı birlikte? Temele kendinizi neden sevmediğiniz ve iç çatışmalar yaşadığınızdan başlayalım. İnsanlar genellikle çocukluk dönemlerinde edindikleri veya çevrelerinden aldıkları olumsuz mesajlarla büyürler. Bu mesajlar, değersiz hissetmelerine veya kendilerini sevmekte zorlanmalarına neden olabilir. İçeride bir yerden sonra o yetişkinlerin sesi iç ses olarak yerleşir, sonra başka kişilerin olumsuz yorumları ve yargıları ile pekişir. Bir yerde bu sesi susturmak ve kendi sesinizi bulmakla yüzleşmelisiniz. Bu da en kolay nasıl mümkün biliyor musunuz? Edilgen olma tarafından inisiyatif almaya, çocuk duygusal zekasından yetişkin irade ve özgürlüğüne geçmeye hakkınız ve gücünüz olduğunu kabul ettiğiniz zaman. :) Kendinize doğru kaynaklardan beslenme alışkanlığı ederek, aşama aşama duygusal zekanızı eğitmek mümkün. Bunun için başkalarının sevilmeye ve onaya layık olduğunuzu sürekli söylemeleri, bu kaynaklara giden tek ve en etkili yol değil. Bunun yanı sıra toplumda değer verilen şeyler (başarılar, maddi durum, fiziksel görünüm vb.) üzerinden kendini değerlendirmek, insanların kendilerini sevmesini ve kabul etmesini zorlaştırabilir. Bu tür dışsal ölçütler, gerçek benlikten uzaklaşmalarına neden olabilir. İçe dönerek, sizde bu kriterlerin olup olmadığını gözlemlediniz mi?Özgüven eksikliği genellikle içsel konuşmalarımızın sonucudur. Kendinizi sürekli eleştiriyor veya olumsuz düşünceler besliyorsanız, bunları fark ettiğinizde durun, şarteli kapatıp tüm elektrik kaçağının önüne geçer gibi kontrolü ele almaya odaklanın lütfen. Zihninizde karmaşa yaratan bu düşünceleri olumlu ve yapıcı düşüncelerle değiştirebilmek için kendinize ait anılardan beslenmeye ihtiyacımız olacak bu kısımda. Sağlam bir öz güven oluşana dek, tekrar tekrar bu pratiği yapmanız gerekebilir. Bu yüzden zaman zaman yazılı, telkin yoluyla ve düşünsel olarak, kaynaklarınızı bir kenarda hazır tutmak iyi hazırlık olacaktır. Küçümsemeden, küçüklüğünüz itibariyle başkasına iyi geldiğiniz, başardığınız, kazandığınız, anlam bulduğunuz ve anlam kattığınız ne kadar anı ve an varsa hepsini değerlendirin bu süreçte. Bazen danışanlarıma somut kutulara yazarak ya da o anları hatırlatan fotoğraf ve çizimleri biriktirmelerini öneririm. Yıkıcı sesleri ve görüntüleri, iyileriyle değiştirirken hafife alınmayacak kadar büyük etkilerine tanık olduk. Bunlarla birlikte kendinizi gerçekten yeniden ve heyecanla bir dost gibi, şehir gibi tanımaya ve yaşamaya odaklanın lütfen. Şöyle de düşünebilirsiniz, size emanet edilmiş ve gönlünü hoş etmek istediğiniz bir çocuk olsaydı ona nasıl yaklaşırdınız? Onu, ezber bir zihniyetle genel geçer hobilerle ve oyunlarla oyalamayı mı tercih ederdiniz, yoksa ona gerçekten hitap eden, onu tanımlayan ihtiyaçları mı karşılamak isterdiniz? Evinizden, en güvenli alanınızdan başlayarak ve adım adım genişleterek hemen her yerde kendi içinizdeki gence şunu sorun lütfen: "Sen gerçekten ne yapmak istiyorsun? Sana gerçekten ne iyi gelir?" Özgün oldukça, özgür olan bir çocuğu yeniden büyüteceğiniz bir yolculuk olacak. Sizin öz güven ve öz sevgi eksikliğinizin kökeninde yatan izlere, bu bakış açılarının daha güzel dokunacağını umuyorum. Diğer kişilerle ve duygusal ilişkilerle ilgili kısmı ise, bu sağlam yapıyla yönetmekte zorlanmayacaksınız :)Kendinize şefkat ve saygıyla yaklaştığınız bir yaşam diliyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli danışan, hazırlandığınız mesleği de göz önünde bulundurursak; bu tür zorlayıcı bir fobiyle baş etmeyi öğrendiğinizde, başka insanlara da yararı olacak bir deneyim ve olgunluğa kavuşacağınızı umuyorum :) Bizim mesleğimiz biraz da böyledir aslında; fobilerimiz, kaygılarımız ve her türden insani problemimiz olabilir. Bunları ilk olarak biz kendimize yakıştıramama halinden vaz geçersek, mükemmeliyetçilik baskısından kurtuluruz. Yalın haliyle, gayet doğal görerek var olan sorunumuzu çözmeye odaklanabiliriz. Bu nedenle, farkında olmadan veya açıktan kendinize bir süredir mesleki kaygı da yüklüyorsanız lütfen ilk bundan özgürleşmeye dikkat edin ve sadece insan olarak bu fobiye sahip olduğunuza odaklanın. Çözüm odaklı yaklaşımda ilk etapta nedenler ve bugünkü yaşam bağlantıları birlikte ele alınırsa daha yararlı olacaktır. Olası sebeplerle güncel hayatınızdaki uzantıları arasında ilişki kurmaya çalışalım mı birlikte?İleri seviyedeki glossofobi (konuşma kaygısı), kişinin&nbsp;belirli durumlarda kaygı yaşama eğilimine ve genetik faktörlere dayanabilir. Örneğin; Ailede veya yakın akrabalarda benzer kaygı bozuklukları olan bireylerde glossofobi daha sık görülebilir. Ayrıca geçmişte yaşanan olumsuz konuşma deneyimleri (örneğin, utandırıcı bir durum yaşamak veya olumsuz tepkiler almak) glossofobi gelişiminde rol oynayabilir. Bu tür deneyimler sonucunda kişi, gelecekte benzer durumlardan kaçınma eğilimine girebilir. Toplumun veya kültürün belirlediği sosyal beklentiler veya performans standartları,&nbsp;başkaları tarafından nasıl görüldüğü konusundaki endişeleri,&nbsp;yeterliliğini ve öz güvenini sorgulamak gibi faktörler en belirgin alt yapıyı oluşturur. Sonrasında, sizin devamını nasıl ve hangi durumların yoksunluğu nedeniyle getirdiğiniz de bugünün pekiştireç görevini görür. Dolayısıyla, geçmişten gelen kaynak ile birlikte bugün sizi kontrolsüz bırakan duygu ve düşünceleri eş zamanlı yeniden yapılandırmak faydalı olabilir. Aşamalı maruz kalma yöntemi, kişi doğru ön hazırlığı yaptıktan sonra etki gösterir. Bahsettiğim konularda kendinize örneğin mesleki ya da zaman açısından baskı yaptığınız zaman tam adapte olamazsınız. Zihni bir çocuk gibi düşünün lütfen; "Gözüm üstünde, hadi!" benzeri telaş veya güvensizlikle başında beklediğimiz çocuğun eli ayağına dolanır ya mesela, bilinç de bunu yaşar. Denemeler yaparken bize somut ve davranışsal denemelerin yanı sıra yarar sağlayacak en büyük destek; bakış açımızda yapılandırma ve olgunluğa gitmek; bir nevi duygusal zekayı eğitmek. Çünkü yaşadığınız bu fobide sebepler zincirini bir çok etki doldursa da ucu mutlaka şu bakış açısına dayanıyor: Başkaları benim ve konuşmam hakkında ne düşünecek, nasıl bir hale düşeceğim? Temelde kendimize dair olan her şeyi insani ve şefkat-saygı duyulası görmeyi içselleştirirsek, sadece glossofobi değil olası diğer sosyal kaygı türlerinin de önüne geçmiş oluruz. Olumsuz düşünce kalıplarını ve öze dayalı eksikleri (öz güven, öz sevgi, öz şefkat, öz saygı) tanıyıp değiştirmenin yanı sıra, bazı tekniklerden de yardım almanızı öneririm. Böylece iç ve dış kaynaklar aynı anda beslenebilir. Konuşma tekniklerini öğrenmek ve pratik yapmak, kendinize olan güveninizi artırabilir. Doğru nefes alma, ses kontrolü ve beden dilini kullanma gibi beceriler, konuşma sırasında daha rahat ve etkili olmanıza yardımcı olabilir. Özellikle kendinize insan olarak neden değer verdiğinizi kendi içinizde sindirebildiğiniz zaman, bu duruşunuza ve beden dilinize yansır. Muhataplarımız, önce bakışlarınızdaki ve duruşunuzdaki emin-öz saygılı halden etkilenir. Sonra konuşmalarınızı kısa ama size göre anlamlı ve değerli olacak şekilde ifade etmeye odaklanın lütfen, çünkü buradaki güven duygusu da karşıya geçer. Sonra bir sirkülasyon başlar; güzel geri bildirimler aldıkça hitabet alanınızı genişletirsiniz; siz daha huzurlu ve keyifli konuştukça başkaları daha çok dinlemek ister, bu böyle devam eder. İstisna iletişim sorunları dışında... Size umut vermesini umarak paylaşayım; ben liseye kadar çok sessiz ve neredeyse kitaplar dışında hiç kimseyle konuşmayan bir gençtim. Aradaki değişimi görmek için sosyal medya hesaplarıma göz atmak motivasyonunuzu artırır diye umuyorum :)Mesleki ve özel yaşamınızda, kendinize ve başkalarına huzur, keyif veren konuşmalar diliyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli anne, yeni doğum yapmış olmanın hormonel etkileri, duygusal tepkilerinizi etkileyebilir. Ancak, bu dönem kadınların hiç ortada olmayan sorunları varmış gibi gösterdikleri türden düşünceleri de haklı çıkarmaz. Siz de bu öz farkındalık ile duygularınızın sadece bu etkilerden kaynaklanmadığını ve asıl sorunun eşinizin aile konusundaki tutumu olduğunu belirtmişsiniz. Eşinizin bilinçlenmesi gereken taraf, sizin bir geçiş ve toparlanma evresinde olduğunuz konusu aslında. Hassas ve alıngan olunan değil, hassas olunması gereken bir dönemdesiniz. Lohusalık psikolojisi, bir kadının fiziksel iyileşme süreciyle birlikte duygusal destek ve anlayışı da gerektirir. Bu süreçte kadınların kendilerine ve ihtiyaçlarına dikkat etmeleri kendisine karşı temel sorumluluğu sayılır. Moral ve motivasyonunuzu güçlendirmek, duygusal dalgalanmalarla başa çıkmak için&nbsp;çevrenin yargılamasını göze alarak kendinize özen göstermelisiniz. Bazı lohusa annelerden, doğum sonrası kendisiyle ilgilenmek adına yaptığı davranışların çevresi tarafından hoş karşılanmadığını dinlemiştim. Böyle davranan kişiler bazen de öğrenme psikolojisi ile, gördüklerini tekrar eden nesil davranışlarıdır. Ama o an lohusalık psikolojisi bunu ayırt edecek ve önemsemeyecek olgunlukta-sağlamlıkta olmayabilir. Bu sebeple, hem fiziksel ihtiyaçları hem de mental doyumu karşılayacak şekilde siz kendi kaynaklarınızı doldurmaya özen gösterin lütfen. Edilgen olmak, hak ettiğimiz saygı ve ilgiyi beklemek uzun sürdüğü zaman hayal kırıklığı ve öfkeye neden olur çoğunlukla. Şimdi, siz kendi gereksinimlerinizi daha iyi tanıyan biri olarak başkalarının bu farkındalığa ya da hoş görü seviyesine gelmesini beklemeden, gerekeni yapmaya programlayın zihninizi. Uykunuzu, beslenmenizi, keyif ve neşe veren konuları ertelemeyin, bastırmayın. &nbsp;Bunların yanı sıra, doğum sonrası anksiyete, sürekli endişe, kaygı veya korku hissetme durumunu içerebilir. Özellikle yeni anne olmanın getirdiği sorumluluklarla ilgili endişeler bu durumu tetikleyebilir. Devamında, eşinizden beklediğiniz ve onun vadettiği hususların gerçekleşeceğine inancınız azalmış, güveniniz de sarsılmış olması gayet sağlıklı. Fakat bu kaygıların günlük işlevinizi, huzurunuzu etkisiz hale getirecek derecede sizi kontrol etmesine izin vermemek adına neler yapabilirsiniz? Size başka zamanlarda pratik ve ulaşılabilir şekilde iyi ve neşeli hissettiren eylemler neler? Onları, bu olumsuz duyguların sizi ele geçirmemesi adına günlük listenize ekleyebilirsiniz :) Ayrıca sizi aşağı çeken başka bir konu olarak; eşinizin ailesine olan bağlılığı ve sizin kendi ailenize karşı özlem ve bağlılığınız arasındaki denge, ilişkinizin sağlığı açısından yıpratıcı olmuş gibi görünüyor. Eşinizle bu konuda daha derinlemesine konuşarak, her iki tarafın da duygusal ihtiyaçlarının nasıl karşılanabileceği konusunda ortak bir anlayışa varmak&nbsp;elbette evlilik içi iletişim gereğidir. Ancak şu dönemde önceliğiniz, geçiş sürecinizi en verimli şekilde tamamlamak olmalı. Yeterince dinlenmiş, hormonel ve duygusal sağlamlığı kazanmış halinizle, sırasıyla ailevi sorunlarınıza derinlemesine odaklanabilirsiniz. O zamana dek, geçmiş birikimle ve niyetlerle birlikte ele almadan; sadece ailenize olan özlem ve görüşme isteğini vurgulamak gibi paylaşımlara odaklanın olur mu? :)Büyüdüğünüz ve oluşturduğunuz ailelerle güzellik dolu bir ömür diliyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli danışan, eş tarafından değer görmek; hayata karşı pozitif bir tutum sergilemeye neden olur ve yaşam dolu olduğumuzu gösterebilir. Fakat en yakınımız dahi olsa, başka birinin bize olan davranışlarına ve bizimle paylaşımlarına bağlı olan yaşama sevinci uzun vadede mutluluk ve güven vermez. Eşinizin size değer vermemesiyle birlikte, sizin de içsel motivasyonunuzu kaybetmeniz arasında güçlü bir bağ oluşmuş gibi görünüyor. Çünkü insanlar duygusal olarak bağlantı kurma ve anlaşılmak isteme eğilimindedirler. Eğer eşiniz size değer vermiyorsa, duygusal ihtiyaçlarınızın karşılanmadığını hissedebilirsiniz. Bu da mutsuzluğa yol açabilir. Bir ilişkide değer görmek, partnerinizle aranızdaki duygusal güveni ve bağlılığı güçlendirir. Eğer değer görmediğinizi hissediyorsanız, bu güven ve bağlılık duygusu zarar görebilir ve bu da mutsuzluğa zemin hazırlayabilir. Eşinizin size değer vermemesi, bir ilişkide temel ihtiyaçlardan biri olan sevgi, saygı ve kabul görmeme hissine sebep olduğunda, bu duygularla baş etmek adına neler yaptınız? Bazen kendimize odaklandığımızı düşündüğümüz zamanlarda, aslında yüzeysel ve çok da adapte olmadığımız eylemlerde bulunuruz. Kendinizle meşgul olduğunuz anlarda bile zihninizin eşinizin ilgisiyle ve düşünceleriyle meşgul olduğunu fark ettiniz mi hiç? Yoksa gerçekten kendi duygusal kaynaklarınızı doldurmaya tam konsantre olup öz sevginizi merkeze koyabildiniz mi?Daha önce bir takım çarelere baş vurup netice alamadığımız yerde durursak, ümidimizin önüne bağımlılıklarımız ve kurban psikolojisi geçebilir. O bilinç seviyesinde olan birey ise, sürekli çarenin sadece kendisinden sevgiyi esirgeyen o kişide olduğunu hatırlatır. Eşiniz, birlikte, ilişkinizdeki sorunları çözmek için ortak çözüm yolları bulmaya yanaşmıyorsa çift terapisi önerebilirsiniz. Hiç bir şekilde çözüm odaklı yaklaşmıyorsa, bu evlilikte ne tür olumsuz duygular yaşadığınızı samimi ve kararlı şekilde ifade edin lütfen. Maddi zorluklar nedeniyle ayrılık ya da boşanma gibi adımları atmada güçlük çekiyorsanız, belki de geçici bir süre için o ortamda olduğunuzu kendinize telkin etmek iyi gelebilir. Çünkü hiç bir zihin ve ruh, sevilmediği, mutsuz ve ait olmadığını düşündüğünü ortama mecbur kaldığını hissetmek istemez. Mecburiyet değil, misafirlik gibi özgür ve tahammül edilesi bir süreç olduğunu hatırlamak, mental olarak dayanıklılığınızı artırabilir. Evli ve yalnız bir çok kadın danışanım oldu, hepsinin ayrı ayrı hikayelerinin güzel bir yere evirildiğine tanıklık ettim. Sizin de insan, kadın ve anne rollerinizde sevilmeyle ilgili küçücük bir şüphe duymadan yaşamanızı diliyorum.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli danışan, üniversite hayatıyla birlikte hayatınızda önemli değişiklikler yaşamışsınız ve bu süreç sizi biraz yıpratmış gibi görünüyor. Ailenizle olan ilişkinizde bir kopukluk yaşamış ve bu da sizin için zorlu bir süreç olmuş. Üniversiteye başladığınızda popüler biri olarak tanınmanıza rağmen, zamanla daha sakin bir hayat tarzını tercih etmeye başlamışsınız. Bu değişimin altında yatan nedenler üzerinde düşünmek ve kendinizi daha iyi anlamak için daha önceki bakış açınızdan farklı bir bilince ihtiyaç duyulabilir.Gelecek kaygısı duymak son derece anlaşılabilir, özellikle de birçok yeni sorumlulukla karşı karşıya kaldığınız bir dönemde. Ancak sürekli bu kaygılarla boğuşmak, ruhsal olarak sizi yorabilir. Belki biraz zaman ayırarak ve kendinize odaklanarak, bu kaygıları daha yönetilebilir hale getirebilirsiniz.Özlediğiniz Zilan gibi bir kişi olmak istemeniz doğal. Enerjik, öğrenmeye hevesli ve düzenli bir hayatı olan biri olmak, size mutluluk verecekse bu hedefe odaklanabilirsiniz. Ancak unutmayın ki herkesin kendi zamanlaması ve yaşam tarzı vardır. Kendinizi zorlamadan, adım adım ilerleyerek bu hedeflere ulaşabilirsiniz. Ailenizle ilişkinizdeki kopukluk, üniversiteye geçişinizle daha da belirginleşmiş gibi görünüyor. Üniversiteye başladığınızda popülerlik elde etmiş olsanız da, zamanla daha sakin bir yaşam tarzını tercih etmeye&nbsp;de hakkınız var. Bununla ilgili açıktan ya da gizli bir suçluluk hissi taşıyor musunuz? Hep aynı tutumlarda ve fedakarlıkta olma zorunluluğu sizi dolaylı bir vicdan sömürüsüne de itebilir. Kendi kendinize ya da çevrenizin bir şekilde vicdanınızı sorgulatacak biçimde davranması, mutlu olmaya ve keyif almaya karşı suçluluk hissi yaratabilir. Bunların farkında olmak bile çözüme, iyileşmeye giden güzel bir aşamadır. :)Gelecek kaygısı duymak da özellikle de üniversite gibi önemli bir dönemde hoş görü isteyen bir duygu değil mi? Ancak bu kaygıların sizi aşırı derecede yoruyor olması uzun vadede size memnuniyetsizlik, neşe eksikliği olarak dönmüş bir ihtimalle. Enerjik, öğrenmeye hevesli ve düzenli bir hayatı olan biri olmak istemeniz gayet doğal. Belki bu özellikleri tekrar kazanmak için küçük adımlarla başlayabilirsiniz. Yeni ilgi alanları keşfetmek veya eski hobilerinize zaman ayırmak, enerjinizi ve motivasyonunuzu artırabilir. Kendinizin bile tamamen aynısını kopyalamaya çalışmayın lütfen. Şu anki fikirsel ve deneyimsel olgunluğunuzla, özünüzdeki o kızı koruyarak ama bu tohumdan başka türlü meyveler yetiştirerek de mutlu olabilirsiniz. Her şeyin zamanla düzeleceğine inanmaktan vaz geçmezseniz, yeni versiyonunuz ve eskiden özlediğiniz yapıcı özellikleriniz arasında harika bir sentez çıkaracaksınız :)İç barış ve neşe dolu bir yaşam dilerim.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Selam değerli danışan, duygularınızı ifade etmeden önce kendinizi hazır hissetmek ve uygun bir ortam seçmek biraz zamanınızı almış gibi görünüyor. Bu bekleme ve erteleme süreci insanı bir aşamadan sonra daha kaygılı hissettirebilir. Bekleme nedenlerinizde kendinizce haklı olduğunuz noktalar da gözlemliyorum. Fakat kısık ateşte bekleyen çayın tadı daha lezzetli olsa da, bir demlenme süresi aşıldıktan sonra o da acı tat vermeye başlar. Duygularınız, sabrınız belki sizi belli bir olgunluğa getirme konusunda yardımcı da olmuştur. Aşkın, yoğun ve içten duyguların en güzel yanlarından biri de budur. İnsanı, hayatın geneline yayılacak şekilde büyütür ve derinleştirir. Fakat olduğunuz yerde kalmaktan memnun musunuz yoksa gelişiminizde başka bir basamağa geçip beklemenin getirdiği sancılardan daha başka duyguları da tatmak ister misiniz?Duygularınızı ifade ettikten sonra karşı tarafın da duygularını ve düşüncelerini dinlemeye açık olamamaktan kaynaklı bir tutukluk yaşadınız belki de. Duygularımızı ifade edememe sebebimizi doğru anlamak, bunu yenmeye daha etkin şekilde yardım eder. Kendinizde sonuçlarına katlanacak gücü görebiliyor musunuz mesela? Karşı tarafın duygusal olarak yanıt vermesine veya durumu sindirmesine zaman tanıyabilmek gibi. Duyguların ortaya çıkması ve paylaşılması zaman alabilir, bu süreci sabırla yönetmeye&nbsp;gücünüz, dayanıklılığınız olup olmadığını gözlemlemek gerekir. Daha uzun süre duygularınızı bastırmak ve onları dışa vurmamak sizi içsel olarak yıpratabilir.&nbsp;İfade ettiğinizde karşı tarafın tepkisi ne olabilir? Bunları düşünmek önemli bir nokta ancak, bu düşünceler sizi duygularınızı ifade etmekten alıkoymamalıdır. Karşı tarafın size vereceği cevaba hazırlıklı olun, her ihtimali göz önünde bulundurun. Kendinize; seven yanınıza samimi şekilde, her koşulda sahip çıkmanız öz saygı ve öz sevgiye bir yatırım olacak. Daha önemlisi, kendinize böyle şanslar veriyor olmak, deneme yanılma ve sonuçlara rağmen benliğinizin yanında olmak hayatınız boyunca ihtiyacınız olan bir güç. :)Üniversiteye gideceğinizde, yeni bir başlangıç yapacaksınız. Karşılaşma ihtimalinizin azalması sizi rahatlatabilir ya da bu durumu daha da zorlaştırabilir. Bu süreçte kendinizi tanımak ve kendi mutluluğunuz için doğru adımları atmaya çalışmak; kişisel yolculuğunuzu öncelik edinmeye destek olur. Bir insanı, bir işi, hatta bir şehri hayal ettiğimiz ve arzuladığımız ölçüde yaşamak mümkün olmayabilir. Denemek ve devam etmek arasında bir dengede durmaktan vaz geçmeyin, olur mu? Ne kadar yoğun duygu ve ilgi beslesek de biricik olan tek şey kendi yolumuz ve hikayemiz. Bu yüzden ifade ederken kendimizi bastırmamak adına şunu hep hatırlamanızı istiyorum: Kendinizi açtığınızda, ortaya çıkan sonuç, sonunuz olmayacak :) Kendinizle ve çevrenizle çok etkin iletişim kurduğunuz bir yaşam dilerim.Sağlık dileği ve sevgilerimle...

Uzm. Psk. İlknur Aksu

İstanbul

Hakkımda

Eğitim

Popüler Yazılar

Hakkımızda

Gizlilik