Sosyal Hayat

Özgüven ve cesaret için ne yapmalıyım?

Gizli Kullanıcı24 Eylül 2024 00:35

37 yaşında evli ve iki çocuk sahibi bir kadınım.Yıllardır süre gelen problemimim cesaretsizlik ve utangaçlık.Örn; denize, havuza giremiyorum yüzemezsem ve herkes bana bakarsa, araba kullanamıyorum yanlış yaparsam diye, toplumda konuşamıyorum hemen yüzüm kızarıyor, tek başıma yürüyüşe çıkamıyorum sanki herkes bana bakıyor gibi.. bu durum beni içe kapanık ve mutsuz birisi yapıyor. Çok kitap okuyan ve araştıran biriyim ama olmuyor. Bu arada 3 yıldır kanser tedavisi görüyorum ve kemiklerime metastaz yapmış durumda sporda yapamıyorum. Ama bu yaşadığım problemler çok daha öncesine dayalı, hastalığımında bir miktar etkisi oldu.

Bu soru 24 Eylül 2024 13:53 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar sevgili danışan, bahsetmiş olduğunuz uzun süredir var olan utangaçlık problemi , beraberinde tedavi gördüğünüz hastalık sizin için yorucu ve zorlayıcı bir süreç olmalı. Bu durumda yaşamış olduğunuz içe kapanık, mutsuzluk halini anlayabiliyorum. Hissetmiş olduğunuz duygular için kendinizi yargılamayın. Geçirmiş olduğunuz bu süreçte hissettikleriniz çok normal. Ancak yaşanılan durumu kabul etmek, kendinizi yargılamamak iyileşmek için en büyük adım olacaktır.


Kaygı, insanlar için var olması gereken bir unsurdur. Çünkü kaygı insanlara gelecek olan herhangi bir tehlike için önlem alma uyarısı verir. Her insan kaygı düzeyini farklı yaşar, kimi düşük düzeyde yaşarken kimi orta düzeyde yaşayabilir. Ancak kaygı ve tehdit algısı doğru orantıda ilerlemiyorsa problem yaratabilir.


Burada bahsettiğiniz herkes bana bakıyor, yüzemem, konuşamam gibi ifadeleri incelemek gerekir. Zihninizde oluşmuş ve oturmuş olumsuz düşünceler var. Bunları olumlu ve gerçekçi düşünceler haline getirmek gerekir. Olumsuz düşünceyi değiştirmek için , düşünce yapınızı değiştirmeyi öğrenmeli ve bunu zihninize kanıtlamak için egzersizlerde bulunmalısınız.


Uzun süredir bu problemi yaşadığınızı dile getirmişsiniz. Bu süreç zaman ve sabır gerektiren bir süreçtir. Tek başınıza başa-çıkma konusunda zorlanırsanız uzman bir terapistten yardım almaktan çekinmeyin. Ben aşağıda düşünce yapınızı nasıl yönetebileceğiniz hakkında bir kaç ipucu vereceğim.


Örneğin ;sokakta yürürsem herkes bana bakar düşüncesini inceleyelim. Bu düşünce hakkında kendinize sorular sorun. Herkes size bakarsa ne olur? Size baktıklarını varsayalım başınıza en kötü ne gelebilir? Bu en kötü sonuç sizin için ne ifade diyor? En kötü senaryoyu zihninizde canlandırın. Bu sorgulama yöntemleriyle asıl kaygınızın sebebine ulaşabilirsiniz. Bu sorgulamayı yazarak yapmak size daha somut bir sonuç verecektir. Düşünüce zihninizde belirdikten hemen sonra bu sorgulamayı yapmak daha faydalı olacaktır. Çünkü geçmişi sorgularken zihin hatalı olabilir. Sorgulama yaptıktan sonra kendinize olumlu, gerçekçi , alternatif bir düşünce oluşturmaya çalışın. Ben örnek vereceğim siz kendi düşüncenize uygun yazabilirsiniz.

Örneğin;herkes bana bakarsa utancımdan bayılacağımı düşünüyorsam buna gerçekçi ve alternatif bir düşünce olarak; herkes bana bakarsa kaygılı hissedebilirim bu çok normal, ancak herkesin bana bakacağı bir durum yok baksa bile bu benim bayılmama sebep olmaz, tarzında düşünce geliştirebilirim.


Bunu her düşünceniz için tekrarlayın ve bunu zihninize kabul ettirmek için kendinize hedefler koyun. Örneğin insanlarla iletişim kuramıyorsanız her gün biriyle iletişime geçmeye, selam vermeye çalışın. Probleme yönelik yapabileceğiniz egzersizler tasarlayın bu durum sizi zorlasa bile içinde kalmaya devam edin. Zihin zamanla kaygının yersiz olduğunu, tehlike altında olmadığınızı kabul edecektir.


Umarım cevabım faydalı olmuştur.



Sevgiyle kalın.


Uzm. Psk. Berfin Sönmez

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Babam sevgilim ile evlenmemi istemiyor zora koşuyor durumu

3 gün önce hemen hemen 2 yıllık ilişkimi sonlandırdım. Ciddi bir adın atmak istedik fakat ailem bunu istemedi babam bu ilişkiye daha doğrusu erkek arkadaşımın ailesine karşıydı onları sevmediğini bize göre insanlar olmadığını belirtti sürekli ama ben istiyorsam olacağını da dile getirdi fakat olmaması için elinden geleni yaptı ailelerin tanışma sürecini uzattı erkek arkadaşımın babası babamla konuşmak istediğinde erkek arkadaşımın babasının her şeyi aceleye getirme durumunu beğenmeyen babam babasını kovdu erkek arkadaşımın babası kanser hastası son evrede tedavi görüyordu ve bizim ciddi bir adım atışımızı görmek istedi acelesi bu yüzdendi. Bunu anlamak istemeyen babam süreci uzattı uzattıkça erkek arkadaşımın ailesini oyaladıkça erkek arkadaşım babama bilendi ve nefret etmeye başladı ben nefretinin önüne geçemedim. erkek arkadaşım defalarca babasının ölmesi dahilinde bizim evliliğimizin onun için bir öneminin olmadığını belirtiyordu. Ve sonunda babası vefat etti 3 ay önce bu süreç ailecek çok zordu onlar için bende elimden geldiğince destek olmaya yanlarında bulunmaya çalıştım bir nevi vicdanımı rahatlatmak istedim babamın açığını kapatmaya çalıştım belki ben onlara iyi olursam ailemin babamın yaptıkları göze gelmez diye düşündüm. Ama bu tabiki erkek arkadaşım için geçerli olmadı babama daha çok bilendi nefret etti ve intikam almak istedi onlara nasıl davranıldıysa aynı şekilde babama davranmayı kendine bir görev edindi evlenene kadar görüşürüm evlendikten sonra babanla yüz yüze dahi gelmek istemiyorum selam dahi vermem evinize ayak basmam sen ailenin evine gidebilirsin ama ben gelmem demeye başladı. Her konusu açıldığı da hiddetlendi kendimi ortaya attığı da benim için dediğimde kendini ortaya atma sen ayrısın dedi. Bu süreçte babam hala onları kale almadı ve ailesini eve tanışmaya konuşmaya çağırmadı ailesi ve erkek arkadaşım daha çok hiddetlendi. Bu aramızda gerginliklere ve kavgalara sebep oluyordu ve bu yüzden ben elimden geldiğince erkek arkadaşımla konuşmamaya mesaj aramamaya çalışıyordum çünkü artık ne zaman konuşsam konu sürekli dönüp dolaşıp aileme yaptıklarına niye onları çağırmadıklarına ya da onlara evlilik konusunda bir cevap vermediklerine geliyordu ve bu beni kötü hissettiriyordu ben ilişkide kavga ermeyi gerilmeyi seven bir insan değilim daha doğrusu gerginliği seven bir yapım yok stres benim peşimi bırakmadı ve gün geçtikçe depresyona girdim ağlama krizleri sinir krizleri geçirdim ara ara içime kapandım iştahım kesildi zayıfladım sürekli uyku halindeydim uyumak ve uyanmak istemedim hiç ölmek daha kolay geldi çoğu zaman ama kendi canıma kıymayı hiç düşünmedim ilaçları bağımlı oldum sürekli baş ağrılarım nüksetti ve bu süreçte erkek arkdaşım ailem beni hiç anlamadı bu ilişki sürecinde ben sürekli alttan alan orta yol bulmaya çalışan herkesin gönlünü yapmaya çalışan yeri geldiğinde erkek arkadaşımın gazıyla ailemin üstüne yürüyen onları bir şeylere zorlayan taraf dediğimi yaptırmaya çalışan taraf oldum hep çabaladım çırpındım ve sonu da soruldum erkek arkadaşım beni sürekli bir seçim yapmaya zorladı ya ben ya ailen ,ya baban ya ben ,gel elimi tut ya da babanın evinde kal ,bir karar ver gibi cümleler kurdu hep bana. Onu anlamaya çalıştım hep anlayışlı olmaya çalıştım. Babam beraberliğimizi onayladı ama bu seferde şartlar koşmaya başladı biz doğulu insanlarız altına düşkünlüğümüz çok 650-700 gram civarı altın istedi ev istedi ve tabiki olmazsa olmazı düğünün yapılmasını istedi. Babam acıları dinsin biraz zaman geçsin içleri soğusun düğünlerini yapsınlar derken karşı taraf babaları on olmadığı isteyipte göremediği düğünü yapmak istemediler bu konuda erkek arkadaşım kesinlikle taviz vermedi evlenmeyecek dahi olsam düğün yapmam bekar kalırım dedi keza erkek arkadaşımın annesinde öyle yapmayacaklarını anneme kötü bir üslupla belirtti. Altınlar çok geldi aşamayacaklarını belirttiler altınlar konusunda bir nebze anlaştık ama düğün olmadı ben dulmuymuşum ya da kız kurusunuymuşumda düğün yapılmadan sessiz sedasız evden çıkacakmışım kendine değer kıymet ver dendi bana ailem tarafından. Bu konuda da orta yolu bulmaya çalıştım ama her ili tarafta yanaşmadı ve ben çok yoruldum bıktım yıldım kaldıramadım uyuyamıyor yiyemiyor içemiyordum bu süreçte. Erkek arkadaşım artık bir karar vermemi istedi ve bende düşünüp taşındıktan sonra ayrılmamızın her iki taraf için de iyi olacağını düşündüm aileler çok yüz göz olmuştu erkek arkadaşımın aileme karşı bir saygısı yoktu kalamamıştı herkese bilenmiş sürekli konuştuğumuzda bana senin ailen senin ailen diye başlayan cümleler kuruyordu. Bu bizim ikinci ayrılışım oldu bu arada ilkinde birinci senemiz olduğunda çıkarmaya başladığımız gün benden ayrılmıştı ben çok derinden sarsılmış ilk ilişkim ve gerçekten sevmiştim ailem yüzünden yine son bulmuştu o evlenmek için acele ederken ailem ablamın evliliği gündemdeyken bu ilişkiye olumlu bakmamıştı bir süre beklememizi söylemişlerdi ama o beklemek istememişti ve bitirmişti aradan 4-5 ay geçtikten sonra tekrar başlamak istedi ailesi tarafından aranmıştım bir şans daha vermeye karar vermiştim bu aslında onun beni terketmesiyle benim onu içimde bitiremezken alakalıydı bir şans daha vermek istedim ama şimdi keşke vermeseydim diyorum vermeseydim bu stresli sıkıntılı günleri yaşamamış olacaktım ve belkide onu unutmuş olacaktım şimdikini de ben bitirdim ama ilki kadar acı vermedi bana kalbim acımadı ölecekmişim gibi hissetmedim ilkinde böyle olmuştu çünkü. Şimdi ne düşünmem gerektiğini ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Yengesi hallolur bunlar tekrar başlarsınız dedi ama çevrem buna onay vermiyor bende ne yapacağımı bilmiyorum gözüm sürekli mesaj kutusuna gidiyor bir beklentim varmış ama olmasını da istemiyormuş gibi hissediyorum. telefonunu silmedim instagramdan takipleşiyorum hala ablalarının numaraları ekli bende annesininki ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ne düşünmeliyim bilmiyorum seviyor muyum evet ama ölüyorum bitiyorum diyecek kadar değil yine aynı şeyleri yaşmak istemiyorum o stresi gerginliği yaşamak istemiyorum ayrıldığımızı bir tek aileden ablam kardeşim ve anneme söyleyebildim babamın haberi yok hoş söylesem göbek atar herhalde ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim ?