Psikoloji

Sağlık anksiyetesi nasıl atlatılır?

Gizli Kullanıcı12 Kasım 2024 20:54

Öncelikle şöyle sağlık konusunda kaygılarım var hep bir şey olmasından bayılmasın yada kalp krizi geçirmekten korkuyorum kalbim hep hızlı atıyor bunun için kalp doktoruna gittim ve psikolojik olduğunu söyledi çarpıntı için ilaç verdi ama bu sefer de ilaç bana dokuncak mi şu bu olucak mi diye düşünüyorum ne yapmalıyım doktoruma çok kez sordum bir yan etkisi olmadığını ve çarpıntılarıma çok iyi geleceğini söyledi

Bu soru 13 Kasım 2024 09:44 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar, sevgili danışan. Anlatmış olduğunuz sağlık ile ilgili kaygılarınızı anlıyorum. Kaygılarınızın getirmiş olduğu fiziksel tepkileri hissetmek ve bu fiziksel tepkilerim getirdiği yorgunluk çok normal hissettiklerinizi anlayabiliyorum.


Kaygının varolduğu durumlarda zihin bilinçli olarak düşünemez. Zihinde bilişsel çarpıtmalar yer alır. Bunlar herhangi bir olayı ya da durumu felaketleştirmek, ya hep ya da hiç olarak düşünmek, akıl okumak , aşırı genellemek gibi olabilir.


Bu konuda yapılması gereken ilk şey zihindeki bilişsel çarpıtmaları düzeltmek, var olan olumsuz ve gerçekçi olmayan düşüncelerinizi daha gerçekçi ve olumlu bir düşünce şekline çekmek olacaktır.


Bir kağıda zihninizde beliren olumsuz ve gerçekçi olmayan düşünceleri not ediniz. Ardından her bir düşünce için bu soruları kendinize yöneltiniz.

  • Daha önce bu olay başıma geldi mi?
  • Gelmediyse bu olayın başıma gelme olasılığı yüzde kaç?
  • Sürekli sağlığımla alakalı endişelenmemin sonucu ne? Bana ne katkısı oluyor?

Daha sonra bu düşüncenizle alakalı aksi kanıtlar bulmaya çalışın. Bir davadaymış ve aksi kanıtlarla savunuyormuş gibi düşünün. Örneğin; şu an kaygımdan dolayı kalp çarpıntısı yaşıyor olabilirim ama bu benim kalp krizi geçireceğim anlamına gelmez daha önce kalp krizi geçirip ,bayılmadım.

Zamanla düşüncelerimi değiştirerek ve egzersiz yaparak bunun üstesinden gelebilirim.

benzeri bir düşünce yapısıyla kendinize aksi kanıtlar bulabilir ve rahatlama konusunda daha iyi hissedebilirsiniz.


Düşüncelerinizi incelerken en olumsuz sonucu hayal edin. Kalp çarpıntısı yaşadığınızda en kötü ihtimalle ne olabilir derinlere iyice inin. En kötü senaryoyu gözünüzde canlandırdığınızda başa çıkmak için bu durumda ne yapabilirsiniz? Bunu araştırın. Olma olasılığının ne derecede olduğunu araştırın. En kötü senaryonun gerçekleştiğini varsayarsak başa çıkmak için geliştirdiğiniz stratejiler kaygı esnasında size bir yol haritası sunabilir bu da sizi rahatlatabilir.


Bu egzersizler esnasında fiziksel tepkileri rahatlatmak amacıyla meditasyon ve nefes egzersizi öğrenmeyi deneyebilirsiniz.


Bahsetmiş olduğunuz kaygılarınızı anlıyorum. Bu kaygılarla başa çıkmayı öğrenmek zaman ve sabır gerektiren bir süreçtir. Bu konuda tek başınıza İlerlemekte güçlük çekerseniz bir terapistten yardım almaktan çekinmeyin.


Umarım cevabım faydalı olmuştur.


Sevgiyle kalın ⭐️


Uzm.Psk. Berfin Sönmez

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Çok teşekkür ederim

Gizli Kullanıcı

Peki ilaç konusunda ne yapmayalım doktorum çarpıntı ilacımı devam etmemi söyledi hem seni rahatlatır bırakırsan carpintilar devam edebilir dedi ama sana kalmış ben yok kafama takmam diyorsan kullanma başka şeyler bul dedi sizce ne yapmaliyim

uzmpskberfinkubrasonmez

Maalesef ilaç konusunda bilgilendirme yetkisine sahip değilim, bu konu hakkında hekiminizle görüşerek karar vermelisiniz. Sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Perinatolojik kayıplar niçin bir ölüm sayılmıyor?

Geçen yıl 7 aylık bebeğimin karnımda kalbi durdu . Şuan bunları konuşabiliyorum ya da konuşmaya çalışıyorum zaman geçtikçe hafifliyor mu yoksa alışılıyor mu bilemiyorum neyse şuna değinmek istiyorum acımı tam anlamıyla yaşayamadım ve bu içimde bir ukte bir suçluluk duygusu gibi kaldı şimdi bir bebeğim oldu gayet sağlıklı ve mutlu ama ben onu her sevişimde sanki kaybettiğim bebeğimi önemsemediğim onun acısını çok çabuk unutmuşum gibi hissediyorum buna sebep olan şeyler de şunlar çevrem bana bir kayıp yaşamışım gibi değilde sanki düşük yapmışım gibi davrandılar ama ben 12 saat sancı çekip doğum yaptım ve bebeğimi bir kez bile göremedim kucağıma alamadım bunu çok basit algıladılar benim acımı resmen içime sindirdiler şimdi her mezarına gidişimde o günü tekrar yaşıyorum ve acımı en dibine kadar yaşasaydım keşke diyorum …ve onun mezarını her görüşümde acaba nasıldı eli kolu yüzü gözleri saçları var mıydı acaba kime benziyordu bunları merak ediyorum yeni bir bebeğimiz oldu diye acaba bize kızıyor mudur? Onu daha mı az istedik sanıyordur ? Gibi gibi birçok şey demem o ki çevre perinatolojik kayıpları gerçekten bilmiyorum ve büyük cahillik yanımda rahatça bebeğimin ölümünden konuşuyorlar ben üzülecek miyim demiyorlar ama 10 yaşında ölseydi benim çocuğum adını bile anamazlardı isyanım çok büyük etrafıma özellikle anneme eşime aileme ve yakınlarıma söyleyeceklerim bu kadar dahasını yazamıyorum …

Psikoloji

Olmayan stres yönetimini nasıl çözebilirim?

Merhaba ben özel bir okulda burslu okuyan bir üniversite öğrencisiyim. Bu sene derslerim geçen senelere göre biraz daha fazla ve yoğun. Konuların içeriği çok fazla, bazı hocalarımız gerçekten çok kasıntı, %100 ingilizce bölüm okuyorum ve yeterince zor değilmiş gibi daha da zorlaştırıyorlar. Bitmek bilmeyen bir vize haftasındayım. Psikolojik olarak ne kadar yıprandığımı anlatamam. Bunun üzerine çalışıyorum ve işe gitmek zorundayım. Ailem işime çok önem veriyor. Tam bana uygun bir hobi olduğunu düşündükleri için. Stres içinde yüzüyormuş gibi hissediyorum ve stresimi kontrol edememeye başlamayı geçiyorum birkaç gündür bana fazla, ağır gelen sorumluluklarım yüzünden ağlayıp duruyorum. Ailemin ya da işte gördüğüm insanların benden beklentisini yerine getiremiyorum. En son ne zaman kafa dağıtmak için dışarı çıktım hatırlamıyorum. Sürekli ders çalışmam gerekiyor diye geziyorum. Kafamın içinde sorumluluklarımı her saat başı bana hatırlatıp duran sesler susmuyor. Okulda bursluyum derslerimden kalamam ama çalışmam gerekiyor ara da veremem. İnsanların isteklerini karşılamak zorunda değilim ya da her zaman tam karşılayamayabilirim farkındayım. İnsanlar böyle dönemlerden geçebilirler ve biliyorum bu sadece bir dönem, illaki geçecek. Elimden gelenin en iyisini yapıp bırakmam gerektiğini de biliyorum ama bu dönemde bilmek yetmiyor gerçekten. Stresimi yönetemeyip normalde yapabileceğim şeyleri de yapamıyorum. Gerçekten psikolojik olarak yorulmaya başladım. Ne yapmalıyım?