Eğitim

Başaramama korkusu

gulsuyilmaz2 Eylül 2024 18:12

Okula gidiyorum sanki kazanamayacağım üniversiteyi gibi geliyor motivasyonum düşük ders çalışmak içimden gelmiyor aşçılık istiyorum meslek olarak ailemin gözünde çok küçük görünüyor istediğim meslek böyle yapmaları da beni manipüle ediyor ve duygularımı altüst ediyor sürekli uyuyorum ve yemek yiyorum stres üzüntülü olduğum zamanlarda motivasyonum çok düştü sanki yapamayacağım gibi hissediyorum ve bu da beni daha duygusal hale getiriyor ve ağlıyorum

Bu soru 3 Eylül 2024 14:44 tarihinde Uzman Psikolog Berfin Kübra Sönmez tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Selamlar ,yaşadığınız kaygıyı anlıyorum. Hayatımızın bazı dönemlerinde ki seçimler, kararlar, ayrılmalar, birleşmeler bizim için kaygı yaratabilir. Özellikle insanın belirsizliklerle baş başa kalması, gelecekte ne olacağını bilmemek, seçimlerinin hayatını nasıl etkileyeceğini kestirememek oldukça kaygılandırıcı bir durumdur. Bu yaşadığınız kaygı durumlarının çoğu insanda bulunduğunu yalnız olmadığınızı bilin ve kendinizi yargılamayın.

Sanki üniversiteyi kazanamayacağım düşüncesi zihnimizin bir bilişsel çarpıtmasıdır. Bu çarpıtma falcılık olarak yorumlanabilir. Zaten kazanamayacağım düşüncesi zihinde yerleştiğinde , ders çalışma için gerekli motivasyon sağlanamaz. Ve böylece kısır bir döngüye girersiniz. Bu yüzden motivasyon eksikliğinizi anlayabiliyorum. Ancak istenilen hedefe ulaşmak için adım atmak önemli. Sizin motivasyonunuzu düşüren durumlarla ve insanlarla sağlıklı sınırlar koyarak hedefinizin ilk adımını atabilirsiniz.

Kendi duygu , düşünce ve isteklerinizi araştırıp kendinizden emin olduğunuzda insanlar çokta sorgulama içine girmek istemezler. Tabi ki aile üyeleri iyiliğiniz için yorumlarda bulunabilir, eleştirebilir, fikir verebilirler. Ancak bu durumların sizi olumsuz etkileyecek şekilde olduğunu düşünüyorsanız.

İlk adım olarak yapmanız gereken ,çevrenizle , ailenizle dürüst ve açık şekilde iletişim kurmak olacaktır. Aile üyelerinizi karşınıza alıp şu an bu bölümü istediğinizi, belki bu isteğinizin devam edeceğini belki ilerleyen zamanlarda fikir değiştirebileceğinizi kendinizi anlama , tanıma ve sınava hazırlanma döneminde desteklemelerini isteyebilirsiniz. Yapılan olumsuz yorumların sizin duygu-durumunuzu , davranışlarınızı ve düşüncelerinizi negatif yönde etkilediğini anlatabilirsiniz.

Karşı tarafı da aynı şekilde yargılayıcı olmadan ve empatik bir şekilde dinlemek faydalı olacaktır.

Bu konuda çevrenizle yaptığınız konuşmadan sonra ise yapmanız gereken bir adım daha atmak.

Kısır-döngü içerisine girdiğiniz için başlarda motivasyonu sağlamakta zorlanabilirsiniz. Ancak hiç bir döngüyü yıkmak imkansız değildir. Daha önceki durumlarla nasıl başa-çıktığınızı, geçtiğiniz sınavları, başardığınız durumları hatırlayın. Ve küçük küçük adımlarla çalışmaya başlayın. İlk başta zorlanacak olsanız bile bu durumda kalmak ve devam ettirmek bir süre sonra zorlanmayı azalatacak ve keyifli hale bile gelebilecektir. Bu çalışma sürecinde kendi kişisel ihtiyaçlarınızı, isteklerinizi, hobilerinize ayırdığınız zamanları da ihmal etmemek mantıklı olacaktır. Bu yüzden gününüzü, haftanızı hatta ayınızı bile planlı ilerletmek motivasyon açısından destekleyecektir. Kendinize gerçekçi ulaşılabilir hedefler koyun ve bu hedefleri tamamladığınızda kendinize küçük ödüller verin. Bu da bir sonraki basamak için sizi motive edecektir.

Kendi fiziksel ve psikolojik sağlamlığınızı korumak adına düzenli uyumalı ve beslenmelisiniz. Yaşam doyumunuzu arttıracak aktivitelerde bulunabilirsiniz. Egzersiz yapmak, yürüyüşe çıkmak , film izlemek, cilt bakımı yapmak, arkadaşlarla vakit geçirmek bunlara örnek gösterilebilir.

Kendi gücünüzün farkına varmaya çalışın ve daha önceki başarılarınızı düşünün. Umarım cevabım faydalı olmuştur.

Sevgiyle kalın.

Uzm.Psk. Berfin Sönmez


alinti

Çok teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Ailem sürekli darlıyor beni ne yapmalıyım?

Aileme karşı kendimi fazla sorumluluk sahibi hissediyorum. Ve öyle olmasa bile bazen benden kendilerini utandıracak bir şey yapmamı bekliyorlarmış gibi hissediyorum.Ne zaman dışarı çıksam sürekli eve gelmem için darlıyorlar denilen saatten birazcık daha geç gelsem azarlanıyorum. Ama bunu ablam ya da küçük kardeşim yapsa hiçbir şey denmiyor. Bunu annemle babama belirttiğimde onların nerde kimle ne yaptığını bildiklerini ama benim ne yaptığımı bilmediklerini söylüyorlar. Oysaki ne yapacağımı söylüyorum, kimle olduğumu biliyorlar.Ablama göre daha sosyal biriyim, giyimime daha çok dikkat ederim, makyajı ailemde büyüklerimden kimse sevmese de ben sevip yaparım ve bu durum çok gözlerine batıyor. Sanki ben kendimi birilerine beğendirmeye çalışıyorum, kendilerinin uygun bulmayacağı hareketleri yapacakmışım gibi tepki alıyor gibi hissediyorum.Bir başka durum ise babamın bana karşı tavırları. Belki ben kafamda büyütüyorumdur bilemiyorum. Ama ablamın benim yaşımdaki halinin babamla iletişimiyle benim şuanki iletişimimi kıyasladığımda ortada bi iletişim yok gibi görüyorum.Babamın hatrı için istediği birçok şeyi yapıp onun gözüne girmeye çalışsam da asla ona yetemiyorum. Mesela babamın annesi hastalık hastası bir kadın olduğu için sürekli hastayım hastayım diye geziyor. Babamın babası da benim onların evinde kalmamı, yemeklerini yapmamı, temizliklerini yapmamı istiyor. Bunu da ben istemiyorum. Tamam bazı zamanlar gidip yemeklerini hazırlayıp temizliklerini yapıyorum ama bunu sürekli hale getirmek istemiyorum. Babam istemediğimi bildiği için fazla ısrar etmiyor ama içten içe bunu istediğini de biliyorum. Çünkü mesela ben gezmeye gidiyorum dediğimde kendi anne babasının yanına gitmemi orda takılmamı istiyor. Bana iş yaptırmak isteyen adamların yanında ne kadar rahat olabilirim, ne kadar mutlu olabilirim?Bunu ona tam olarak anlatamıyorum ve bu da beni sinirlendiriyor.Şu an babamın annesi dediğim gibi hastayım diyip durduğu için yaklaşık bir haftadır bizde kalıyor ve onunla ilgilenmemizi bekliyor sürekli olarak. Benim de özellikle son üç gündür geçmeyen bir baş ağrım var. Ağrı kesici alınca biraz azalıyor ama sürekli olarak da ağrı kesici içmek istemiyorum. Bunu anneme dediğimde beni babamın annesine benzetti. Ben de aşk olsun dedim buna karşılık ne var işte onun gibi sürekli başım ağrıyo karnım ağrıyo diyip duruyosun dedi. Ben de tamam daha da söylemem dedim.Ben öyle sürekli hastaneye gideyim ilaç içeyim tarzında biri değilim, çoğu zaman son raddeye kadar kendim iyileşmeye çalışırım, dinlenirim çay çorba içerim. Ona rağmen birkaç şikayetlenmem bile sorun çıkartıyomuşum gibi tepki almama sebep oluyor.Bu tarz durumlar yüzünden anne babama sinirleniyor, babamın annesiyle babasına kinleniyorum ister istemez.Çünkü onlar yüzünden kendi çocuklarının problemlerini gözardı ediyorlar, abartıyomuşuz gibi tepki veriyorlar. Ben de bu durumlara karşı olan kırgınlığımı öfkeyle sinirle dışarı vuruyorum bu da sadece bana zarar oluyor.Ailemin bu hallerini nasıl görmezden gelebilirim? Ya da nasıl anlayışla karşılayabilirim?