Birine nasıl yardım edebilirim?
Merhabalar, kendimden ziyade başka biri (ablam) hakkında soru soracağım. Sorum gerçekten saçma olabilir ama sürekli üzgün olmasına alışamıyoruz. Bilgi vermem gerekirse şöyle özetlemek istiyorum: Atanmak, işini yapmak her zamanki önceliği oldu ve 2-3 yıl Kpss'ye çalıştı, iyi bir derece yaptı, kasımda atandı birkaç gün öncede görevine başladı. Atandıktan sonra meslek seçimi pişmanlığı yaşadı (keşke bu bölümü okumasaydım medyada çalışabileceğim bir bölüm okusaydım tarzı pişmanlıklar), sonra atandığı yeri tercihlerinde ilk sıraya yazıp daha metropol bir yeri ilk sıralara yazmamanın ve oraya atanmamanın pişmanlığını yaşadı/yaşıyor ve bir sürü fırsatı kaçırdığını düşünüyor. Ama şu an atanıp görev yaptığı yeri tercih ederken çok mutluydu tercih zamanlarında. Yani 3 yıldır "atansam, göreve başlasam" diyordu hayaller kuruyordu, atandı göreve başladı ama hiç mutlu değil, heyecanlı değil, isteksiz, her gün ağlıyor. Sürekli 'tercih hatası yaptım' diyor ama avantajlardan ziyade dezavantajlara odaklanıyor atandığı yer için. Görev süren bittiğinde istediğin yere tayin yaparsın diyoruz bu sefer de 'o yaşta n sonra ne yapayım orayı' diyor. Neşeli, hareketli biriydi ama şimdi her gün ağlıyor. Nasıl bir yol izleyeceğimizi bilmiyoruz ailece her yolu denedik. Danışmanlık almasını öneriyoruz ama hiç bir şeye hevesi olmadığından onu da yapmıyor. Hayattaki tek ve en önem gösterdiği amacını gerçekleştirdi ama hiç mutlu değil. Neden böyle ve nasıl düzeltebiliriz ya da moral verebiliriz?
Bu soru 9 Ocak 2025 13:54 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar Sevgili Danışan,
Ablanızın yaşadığı durumu anlama ve ona destek olma isteğinizi tebrik ederek başlamak isterim. Bu durum, ciddi bir hayal kırıklığı ve beklentilerin karşılanmaması ile yaşanılan bir süreç olarak gözüküyor. Daha detaylı bakarak nasıl bir ilerleme ile süreci yönetebilirsiniz birlikte inceleyelim.
Ablanız, büyük bir hedefe (atama) ulaşana kadar bu hayale tutunmuş olabilir. Ve bu süreçte mutluluğunu tamamen atanma fikrine bağlamış olabilir. Ancak, hedef gerçekleştiğinde de beklentilerinin karşılanmaması veya hayal ettiği tatminlik duygusunu yaşayamaması oldukça yaygın görülen bir tepkidir aslında. Ablanızın şu an da yaşadığı durum;
- Meslek seçimi ve yer tercihi pişmanlığı. Bu keşke farklı bir yol seçseydim düşüncesidir.
- Hedefe ulaşma sonrası tatminsizlik gibi durumlar, aslında hayal edilen gelecekle mevcut gerçekliğin uyuşmamasından kaynaklı olabilir.
Ablanız, şu anda daha çok kaçırdığı fırsatlara, geçmiş tercihlerine odaklanıyor olabilir. Fakat bu düşünceler mutsuzluğa sebep olur. Bunun için yaşadığı durumu farkına varması ve şimdiki ana odaklanması için çalışması önemlidir, bunları yapmak yaşadığı pişmanlıkla başa çıkmaya yardımcıdır. Bunu nasıl yapabilir?
“Geçmişte verdiğim kararı o anki en iyi bilgilerle aldım.” düşüncesine odaklanmasını sağlayın. Bunu ona anlatın.
Olumlu yanları listelememeyi birlikte deneyin. Atandığı yerin ve yaptığı işin olumlu yönlerini konuşun ve birlikte belirleyin sonrasında o listeye odaklanmasına yardımcı olabilirsiniz. Bunu masasına veya telefonuna görebileceği yerlere de koyma fikrini paylaşabilirsiniz.
Sürekli ağlama ve isteksizlik gibi durumlar, depresif belirtilere işaret ediyor olabilir. Ancak kendi başına çözmekte zorlanıyor. Bunun için şunları deneyebilirsiniz:
Hedef değişikliği yerine mevcut durumu ‘kabul etme’ çalışmaları yapmasına teşvik edici olabilirsiniz. Uzun vadeli olarak bir değişim düşünebilir ablanız ancak şimdiki durumunu yönetmesine yardımcı olabilmek için kabullenmesi çok önemlidir.
Küçük hedefler belirlenerek motivasyonunu artırmaya destek olabilirsiniz. Günlük yapabileceği küçük başarılar olsun bunlar. Örneğin iş dışında yeni bir hobiye başlamak. Bu tatmin olma duygusunu artırabilir. Birlikte yeni şeyler deneyebilirsiniz, ona teşvik olmak için sizin desteğiniz önemlidir.
Ablanız, terapi desteğini kabul etmesi çok faydalı olur. Ona hissettiklerinin birçok insanın yaşadığı yaygın bir durum olduğunu anlatın. Psikolojik destek almanın bir sorun değil, yaşam kalitesini artıracak bir çözüm olduğunu vurgulayın. Yaşadığı durumun normal olabileceğini ve bunu deneyimleyen birçok insanın olduğunu bilmesi ona iyi hissettirebilir. Yüz yüze psikolog görüşmesini istemediği için belki online seçeneği de sunabilirsiniz. Kendi yaşam alanında katılım sağlayabileceği rahat bir deneyim sağlayabilir.
Son olarak bu süreçler zaman isteyebilir. Duygularını kabullenilmesi yavaş ve zaman alıcı olacaktır. Ona duygularını ifade etmesi için güvenli bir alan sunun, yanlış hissetmediğini, hissettiği her duygunun normal olduğunu ve duygularının geçici olduğunu sık sık hatırlatabilirsiniz.
Onun yanında olduğunuzu ve bu durumda yalnız olmadığını hissettirmeniz oldukça kıymetli. Ablanıza ve size yardımcı olabilmek benim için değerliydi.
Tekrar sormak istediğiniz sorularınız olursa, bizlerle paylaşabileceğinizi unutmayın. Hoşça kalın…
Sevgiyle,
Psikolog İrem Bor
