Eğitim

Her gün hedef koyup başlayamama sorununu nasıl aşarım?

Gizli Kullanıcı14 Ekim 2024 21:32

Okul, iş, spor gibi sorumlulukları aynı anda yürütüyorum. Yüksek hedefleri olan biri olarak her hafta kendime belli bir sayıda film ve belli bir sayıda kitap okuma hedefi koyuyorum. Çoğu zaman içimden gelmediğinden veya bu günün çok yorucu geçtiğini bahane ederek yapmıyorum. Bazı günler de gerçekten hedeflerini yapmama fırsat kalmıyor ve ben de yapmıyorum ama bunu daha sonra bahane de ediyorum. Hedeflediğim şeyler bana fazla geliyor olabilir ancak düşük hedefler de beni tatmin etmiyor ve düşük hedef koymak motivasyonumu bozuyor. Şu anki hedefim haftada 3 film bitirmek ve haftada toplam 8 saat okuma yapmak. Bunu belli günlere ayırdım.

Bu günlerden çıkınca, diğer günler hiç yapmıyorum. Bağımlılıklarımdan nasıl kurtulup hedeflediğim sorumluluklarımı nasıl yerine getirebileceğimi bilmiyorum. Hedefimi günlere ayırmak mı yoksa bir günde birden fazla hedefe odaklanarak haftasonumu boş bırakmaya çalışmak mı iyi bilmiyorum. Hafta sonu da işte çalıştığım için bol günüm hiç yok.

Bu soru 17 Ekim 2024 20:40 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, öncelikle kendinizi neden bu kadar meşgul etmek için uğraştığınızı bir düşünelim; zihninizi, bedeninizi bir an olsun boş bırakmak istemiyorsun ancak bu gerçekleşmesi mümkün olmayan bir beklenti olduğu için başaramadığınızda kendinizi yetersiz görüyor olabilirsiniz.

Yüksek standartları olan insanlar için yeterli olan onlara eksik gelir. Yaşamda oldukları yer için kendilerini takdir etmezler ve bulundukları konumdan tatmin olmazlar. Oysa yaşam eksikliklerle doludur. Hemen herkesin hiçbir şey yapmak istemediği, tüm gününü miskinlikle geçirdiği zamanlar olmuştur. Pazartesi diyete başlayacağını söyleyip başlayamamak, düzenli spora gitmeye karar verip 2.haftadan pes etmek….. evet bunlar çok normal, insan olmanın doğasından gelen belli iradesizlikler sonucu bunları yaşarız. Ancak bu durumları yaşayan herkes kendini yetersiz, planlarını gerçekleştiremeyen biri olarak görmez. Burada düşüncenizin ana kaynağının siz olduğunu fark edin, davranışlarınız yani gerçekleştiremediğiniz planlarınız değil. Düşüncenizi değiştirirseniz bu konudaki kaygılarınız azalacaktır.

bu konuyla ilgili yapabileceklerinize gelirsek;

kendinize sonuç değil süreç hedefleri koyun. Şu kadar kitabı ve filmi şu kadar günde bitireceğim değil. Bu hafta elimden geldiği kadar ve kendimi geliştirmek adına yeterince kitap okumaya ve film izlemeye çalışacağım. Bunu başardığımda kendimi takdir edeceğim. Kendinize belli bir sayı hedefi koymayın.

Standartlarınızı %25 oranında düşürmeye çalışın, yaşamınızda ne gibi değişiklikler olduğunu ele alın. Düşündüğünüz gibi bir felaketle karşılaşmayacaksınız.

Bizler düşüncelerimizi referans almaya meyilliyizdir ancak bazı durumlarda durumları değerlendirmede çarpıtmalar yapabiliriz. Bu konuyla ilgili çevrenizdeki insanlardan fikir alın; dışarıdan planlı biri olarak mı gözüküyorsunuz ? gününü dolu geçiren biri olduğunuzu mu düşünüyorlar ? onlar için de planlarına sadık kalamayan biri misiniz yoksa görev insanı mısınız ? gün içerisinde diğerlerinin neler yaptığını sorabilirsiniz, yine içinde bulunduğunuz durum gereği herkes bir şeyler yapıyor ama siz eksik kalıyorsunuz gibi hissedebilirsiniz.

Sevgili danışan yüksek standartlar yüzeyde pozitif bir şey gibi gözükse de kişiyi oldukça mutsuz kılar, kişi terapiyle birlikte sorunun nedenini, sürdüren faktörleri, tetikleyicilerini fark ederek sorunun ortadan kalkmasına yönelik çözüm yollarını keşfeder, uzman desteğini gerektiğinde ertelemeyin.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Eğitim

Kendi kendimi sabote mi ediyorum?

Üniversite hayatını oldukça uzatmış bir öğrenciyim gerçi lise, üniversiteye hazırlık yıllarında da çalışkan olduğumu hatırlamıyorum hatta sanırım tüm hayatım çalışmak,başarılı olmak isteyip bunu yapamamakla geçti. Yapamamak diyorum çünkü bu keyifle süren bir süreç olmuyor yani aslında ben hep çalışkan başarılı olmak istiyorum ama nedenini çözemediğim bir şekilde olmuyor. Makine mühendisliği okuyorum ve bölümüm de gerçekten zor evet ama hiçbir zaman hiçbir ders için sadece bir gün bile içime sindi gerçekten çalıştım diyemiyorum bu yüzden de bölüme laf etmekten önce kendime bakıp ve neden başarısız olduğumun baş kahramanını görüyorum. Aslında ne kadar saçma değil mi? Çalışmak istiyorum ama masaya oturamıyorum bazen oturuyorum ama derse bakabildiğim süre 15 dakika sonra hoop başka şeylerle uğraşyorum. Oldum olası ders çalışmaz tembel olarak nitelendirdim kendimi ama geçmiş zamanda bu durumun beni çok üzdüğünü yıprattığını farkettiğim süreçte bunun acaba tembellik olmayabilir mi düşünceleri yer etti aklımda. Dikkat dağınıklığım olduğunu düşünüp destek almak adına gittim ilaç kullandım ama o da hayretmedi ve bu süreçten sonra dikkat dağınıklığı ya da başka sebepten değil de ben kendi kendimi mi engelliyorum diye düşündüm. Ama bu çok saçma geliyor. Hayatım şuan bana bağlı ve ben her şeyden bihaber zaman öldürüyorum sadece üstelik sınavlarıma 10 gün kala bile bu boşa zaman öldürme olayı sürüyor. Son günlerde de yetişmeyecek düşüncesi. .. İşte tüm yıllar böyle geldi geçti. Bazen kendime çok öfkeleniyorum çünkü istediğim hayat için ders çalışmam öğrenmem lazım ama hep erteliyor sıkışınca da gerginlikten bir şey yapamıyorum. Ama son 2 3 haftadır yetiştirebilecekken asla kafamı veremedim koskoca bir gün toplasan verimli 30 dk çalıştım bu da hiçbir şey gerçekten. Ne yapıcam bunu nasıl aşıcam bilmiyorum. Ben acaba kendimi sabote mi ediyorum? Bu davranış şekillerinden nasıl kurtulabilirim?Teşekkür ederim.