Merhabalar, duygusal sabitlik göstermenizin sebebinin herhangi bir travma olmadığını söylüyorsunuz, elbette travmalar kişilerin duygu-durumlarında küntlüğe sebep olabilir ancak bunun yanında depresyon, tükenmişlik sendromu, madde kullanıma bağlı bozukluk, DEHB gibi sorunlar da kişide belirttiğiniz duyguları dışa vurma sorunları yaratır. Burada dikkat etmenizi istediğim şey eskiden çok basit aktivitelerden dahi keyif almanızı sağlayan şey haz alma kabiliyetinizdir. Şu anda keyif veren aktivitelere yönelik ilginiz azaldığı için haz alma kabiliyetinizde etkilenmiş durumda. Haz alma kabiliyeti yaşla da ilgilidir, özellikle çocuk ve ergenlikte hazlar daha yoğun yaşanır, bir çocuğun sevdiği elbiseyi giydiğinde ne kadar mutlu olduğunu ve onu asla çıkarmak istemediğini düşünelim, bu durum yetişkin bir insan için geçerli olamaz, yeni kıyafet mutlu eder ancak sevinçten havalara uçurmaz. Bu oldukça normal bir durumdur çünkü duygularımızı nasıl göstermemiz gerektiği de bizlere öğretilmiş bir davranıştır, duygularını absürt şekilde dışa vuran kişiler uyum sağlayamamış kişilerdir. Tüm bu söylediklerimden yola çıkarak hislerinizin eskisi gibi olmaması yaşınızla ve yaşınız içerisinde çevreden öğrendiklerinizle değişime uğramış normal bir durum olabileceği gibi birtakım sorunların sonucu ortaya çıkan majör bir keyifsizlikten kaynaklanıyor olabilir. Burada yaşamınızı ve kendinizi sorgulayarak işe başlayın: Yaşamınızda sizi en çok mutlu eden durumların listesini çıkarın (bu ne yaparsam yapayım neşeli olamıyorum düşüncesini sorgulamanızı sağlar). Bu listedeki durumların içinde daha çok bulunmaya çalışın, bazen bu zorlayıcı olabilir, müthiş bir keyifsizlikle kolunuzu dahi kaldırmak istemediğiniz zamanlar olabilir ancak bunu kendiniz için bir görev gibi belirlemelisiniz ve istikrarla yerine getirmelisiniz. Sürekli eskiye göre mutsuz olduğunuzu düşünmek sizi şu andan uzaklaştırır, şu an size eşlik eden duygulara odaklanın, o anda kalmaya çalışın, o an çok mutlu olduğunuz bir an olabileceği gibi mutsuz olduğunuz bir an da olabilir, kabullenin ve o duyguyu yaşayın, duygularınızı dışarıya vurmada daha cüretkar olun, duygularınızı dışa vurmamanızda bir fayda olacağını düşünüyor olabilir misiniz ? Bu hisler başa çıkılması güç bir biçimde günden güne kötüleşiyor ve günlük yaşamınızı etkiliyorsa mutlaka terapi desteğini öneririm.sevgiler.

Psk.

Psikolog

Merhabalar. Partnerinizin karşı cinsle herhangi bir etkileşime girmemesini istiyorsunuz, burada bu isteğinize dair asıl düşüncelerinizi fark etmekte fayda var, hangi düşünceleriniz sonucu bu duygular ortaya çıkıyor ve hangi davranışları sergiliyorsunuz. Bir örnek üzerinden gidecek olursak:Olayımız erkek arkadaşınızın kız arkadaşlarıyla vakit geçiriyor olması Bu olaya dair temel inançlarınız: sevgilisi olan birinin karşı cinsten arkadaşı olamaz, insanlar güvenilmezdir. Aklınıza gelen olumsuz otomatik düşünce: bundan rahatsız olmama rağmen bunu yapıyor, benim rahatsızlığımı önemsemiyor.Duygularınız: öfke, kıskançlık, üzüntüDavranışlarınız: erkek arkadaşınızla kavga etmek.Temel inançlarınızı sorgulayarak işe başlayın, insanların güvenilmez olduğu inancı çocukluğunuzdan geliyor olabilir mi ? kendi ailenizde ebeveynlerinizin ilişkisi nasıldı ? aldatma veya boşanma gibi olaylar var mıdır ? Bu gibi söylemlerle büyümüş olma veya sıklıkla yaşamda maruz kalma ihtimaliniz var mıdır ? Buraları sorguladıktan sonra olumsuz otomatik düşüncelerinizi alternatif düşüncelerle değiştirelim:Erkek arkadaşımın karşı cinsle olan yakınlığından rahatsız değilim yalnızca bu iletişim beni rahatsız ediyor, erkek arkadaşım benim gibi düşünmek zorunda değil, benim bu konuda ne kadar tolerans gösterdiğim önemli olduğu gibi onun da rahatsızlığımı önemsemesi önemli, ortak hareket edebiliriz, örneğin:bu insanlarla ben de iletişim kurabilirim ve kendilerini tanıdığımda rahatlayabilirim. Özellikle iş yaşamında diğerleriyle iletişim kurmak gereklidir bunu istememem mantıklı olmaz, böyle düşünmemde erkek arkadaşımdan bağımsız kendi temel inançlarımın etkisi olabilir, bu inançlar beni ve ilişkimi olumsuz etkiliyorsa farkına varmam gerekli.Umarım bu kısıma kadar paylaşımlarım duygu ve düşüncelerinizi yeniden ele almanıza yardımcı olur. Son olarak ne yaparsanız partnerinizin daha çok bağlanacağına ilişkin sorunuzu cevaplamam gerekirse bu tamamen sizin “ilişki dinamiğinizle” ilgilidir. Her ilişkinin dinamiği farklıdır ve ilişkide kişileri tatmin eden durumlar farklıdır, kimileri için bu güvenle, kimileri maddiyat ve güçle, kimileri için cinsellikle veya çok daha farklı tatmin edici durumlarla ilişkilidir. Sizin ilişkinizde tatmin edici ögeleri bulun ve karşılıklı birbirinize daha çok sunmaya çalışın: beraberken birbirinize şu soruları sorabilirsiniz;beraber yapmayı en çok sevdiğin aktivemiz ne ?sana nasıl davrandığımda daha mutlu oluyorsun?bende en sevdiğin özellikler ne?sevmediğin özelliklerim neler ve bunları hangi özelliklerle değiştirmemi istersin?ilişkimizinden ne kadar memnunsun, örneğin:%85, ne olsaydı %100 olurdu?Bu sorularla birlikte ilişki memnuniyetinizi değerlendirebilir ve karşılıklı birçok paylaşımda bulunabilirsiniz.sevgiler.

Merhabalar, geçmiş yaşamınızdaki davranışlarınızın şu ana yansımasından korktuğunuzu anlayabiliyorum. İnsan olarak bizler eksiksiz ve hatasız olamayız, yaşamda birçok insanın bir başkasının bilmesini istemediği düşünceleri veya davranışları olabilir. Bu konuda kendinizi anormal hissetmenizi istemem. Bahsettiğiniz hatanın geçmişe dair olduğunu belirtmişsiniz, şu anda bu hatayı sürdürmüyor olmanız önemli. Kendinize o an başka türlü davranmam mümkün müydü ve şu anda olsa aynı davranışı sergiler miydim diye sormanız önemli.Kendinize karşı öz şefkatli olun, hatalarınızı ve eksik yönlerinizi kabullenin, kabullenmediğiniz sürece kendinizle ilgili oldukça olumsuz düşüncelerle savaşacaksınız, bir başkası sizinle aynı hatayı yapsaydı onun hakkında neler düşünürdünüz ? kendinize olduğunuz kadar acımasız düşünceleriniz olur muydu ? Bir arkadaşınız gelip size böyle bir hata yaptığını söyleseydi ona hangi tavsiyeleri verirdiniz? Bu davranış herkes için bir hata mıdır ? Bunun bir hata olduğunu söyleyen sizin ahlaki görüşünüz müdür yoksa etik kurallar mıdır ? Etik kurallar herkes için geçerli olan ve yapılmadığında kişiye ve çevresindekilere zarar verme ihtimali taşıyan kurallardır. Ahlaki görüş ise kişiden kişiye değişmekle birlikte kişinin içinde bulunduğu toplumdan oldukça etkilenir, davranışınızı gözden geçirin.Bu durumla savaşırken vücudunuz da alarm veriyor, bahsettiğiniz belirtiler kaygı belirtileridir. Kaygı ise geleceğe yönelik olabilecek olaylardan korkma sonucu ortaya çıkar. İlk olarak size önerim şimdi ve burada olmayı öğrenmektir. Şu anda geçmişteki hatanızı yaptığınız bir zaman diliminde değilsiniz ve elinizdeki tek an şu andır. Şu andaki duygularınıza odaklanın, duygularınızı kabullenin yokmuş gibi davranmayın. Bedensel belirtileri felaketleştirmeyin, kaygının vücudunuzu terk etmesine izin verin, bu belirtiler öldürücü değildir tam tersi alarm niteliğinde olup bir şeyler yapmanız gerektiğini gösterir, bu anlarda yapabileceğiniz en iyi şey sizi tetikleyen durumlardan uzak durarak nefesinize odaklanmaktır 4 saniye nefes al 4 saniye nefes ver egzersizini deneyin, bu belirtilerle başa çıkabilirsiniz. Zihne gelen olumsuz düşünceleri kovmaya çalışmak oldukça yorucu ve zorlayıcıdır, insan zihni düşünmek istemediği şeyleri daha çok düşünmeye meyillidir, zihninizde güvenli bir alan hayal edin ve belli zamanlarda bu düşünceleri orada paylaşın orada düşünün ve bırakın.Bu durum sizin için başa çıkmakta zorlayıcı ve günlük yaşamdaki işlevselliğinizi ciddi oranda etkiliyorsa mutlaka terapi almanızı öneririm.sevgiler.

Merhabalar, yaşadığın baskıyı ve içinde bulunduğun durumun ne kadar zorlayıcı olduğunu anlayabiliyorum. Ülkemizde yaşadığın deneyimlere benzer şeyler yaşayan seninle aynı aile yapısına sahip birçok yaşıt hemcinsin olduğunu söyleyebilirim, elimden gelse hepinizin ailesine hissettiklerinizi ve yapılan bu kısıtlamaların sizler üzerindeki etkilerini anlatmak ve göstermek isterim. Aileler genellikle çocuklarını “korumak” amacıyla iyi niyetli kötülük yaparlar. Bunun bilincinde değildirler, onlar için bildikleri aile yapısı güvenlidir. Kendi ailelerinden gördüklerini tekrar etmeye meyillidirler ve çocuklarının kendi ayak izlerinin olduğu yerden gitmelerini isterler, diğer yollar onlar için güvensizdir.Ailelerde sıklıkla fark ettiğim şey ise gelişen yeni dünyada mutlaka birilerinin bu düzene baş kaldırdığıdır. Bu kişi dış dünyayla daha çok iletişimde olan ve güçlü farkındalıklara erişkin kişidir. Ancak bu baş kaldırı kişiye oldukça sıkıntı verir. Çoğu aile yapısı oldukça katıdır ve esnemeye müsait değildir, bazı durumlarda ise baş kaldıran kişi sayesinde zincir kırılabilir, bu her zaman kavgayla veya hiddetle olmak zorunda değildir. Bu kişi kendi başına da yaşamda kalabileceğini ailesine gösterdiğinde her şey daha kolay hale gelir. Aileler genellikle çocuklarının tek başına bir karar veremeyeceğini, doğru davranamayacağını düşündüğü için kendi kararlarını dayatırlar. Bu konuda neler yapabilirsin:Yaşamdaki başarılarını ailene kanıtlamak zorunda değilsin ancak bu başarıları paylaşman işini kolaylaştıracaktır.Sürekli bu durum içerisinde kendini depresif hissetmene gerek yok, ailenin şu anda izin verdiği aktivitelerden sana iyi gelenleri daha çok yapmalısın, elinde olan tek şey şu andır. Şu anı nasıl değerlendireceğin ise senin elinde, içinde bulunduğun tüm zorluklara rağmen seni mutlu edecek destekleyici ögelerini fark etmeni dilerim.Henüz 16 yaşında yaşamda birçok zorlukla, güzellikle karşılaşacaksın. Yaşamının hep böyle olacağını düşünerek günlerini geçirme, şu anı nasıl daha fazla güzelleştireceğine odaklan. Ailenin söylediklerini önemsediği seni anlayabilen ve yardımcı olabilecek birileri var mı ? Özellikle bir uzman tarafından ailenle bu durum hakkında konuşulabilir mi ? Bu okulundaki rehber öğretmenin olabilir mi mesela ? Bu sorun başa çıkılamayacak şekilde günlük yaşamdaki işlevselliğini sıklıkla etkiliyor ve depresif duygularla uğraşıyorsan terapi desteği almanı öneririm. Son olarak Zor Kişiliklerle Yaşamak adlı kitabı okumanı öneririm.sevgiler.

Merhabalar, öfkenizi genel olarak diğer insanlara değil ailenize, partnerinize ve yakın arkadaşlarınıza yönelttiğinizi belirttiniz, bu insanların ortak özelliği var mıdır ? Örneğin alttan alan, ödün veren, tartışmalara kapalı, tartışmaya açık, tartışma becerileri eksik vs. Hangi özelliklerin sizi tetiklediğini fark etmek önemlidir, bunun yanında bu insanlardan bağımsız sizin genel düşünceleriniz de davranışlarınız üzerinde etkilidir. Yine örnekler üzerinden gitmem gerekirse: En yakınımdaki insanlar ne yaparsam yapayım benim yanımda olmalılar ve beni sevmeliler, en yakınımdaki insanlara öfkelensem de alttan almalılar, insan en çok en yakınındakilere öfkelenir zaten gibi genelleyici düşüncelere sahip olup olmadığınızı sorgulayın. Bu düşünceler mantıksız çarpıtmalarla dolu düşüncelerdir, alternatif düşünce oluşturmaya çalışın: Şu an karşımdaki insana öfkelenmiş olabilirim, öfke herkeste var olan bir duygudur ancak yıkıcı olmak zorunda değil, şu an bende öfke uyandıran şeye ben yanlış bir anlam yüklüyor olabilir miyim ? Öfkelendiğiniz durumların listesini çıkarın ve bu öfke anlarından önce neler yaptığınızı, öfke anında neler yaptığınızı fark edin. Öfke anında sempatik sinir sisteminiz devrededir, öncelikle hedefiniz vücudunuza, nefesinize yönelmek olsun, parasempatik sinir sisteminin devreye girmesi için 4 sn nefes al 4 sn nefes ver uygulamasını deneyin, öfkelendiğiniz ortamdan çıkabiliyorsanız mutlaka çıkın, vücudunuzdaki tepkiler geçene kadar dışarıda kalın o sırada öfkenizin sizinle ilgili taraflarını sorgulamaya çalışın. Bu şekilde öfkeli bir insan olmanızın yaşamda size getirdiği zorlukları fark edin, duygularınızı bu şekilde ortaya koymanız bu zorlukları yaşamanızı telafi edebilir mi ? buna değer mi ? buraları düşünün.Son olarak öfkenin ikincil bir duygu olduğunu söylemek isterim altında genellikle çok daha majör bir duygu vardır, örneğin trafikte aşırı öfkelenen bir insanı düşünelim bu kişinin asıl duygusu “engellenme”dir, oradan istediği gibi geçip gidemez ve diğer arabalar ona yol veremez yani kısıtlanır, siz de bu insanlara karşı öfkenizin altındaki duyguları anlamaya çalışın.Bu öfke sebebiyle günlük yaşamdaki ilişkileriniz oldukça zarar görüyor ve öfkenizle başa çıkamadığınızı düşünüyorsanız terapi ile üstesinden gelebileceğinizi belirtmek isterim.sevgiler.

Merhabalar, çocukluğunuzu kendi çocuklarınıza yansıtma kaygısına sahip olduğunuzu anlayabiliyorum. İnanın bu kaygıya sahip olmanız bile bu zinciri bozmak için gerekli farkındalığa erişmiş olduğunuzu gösteriyor, ancak fark edersek değiştirebiliriz. Çocukluğunuzda size “yeterince sevgi gösterilmediğini” ve huzurlu olmayan bir aile içinde büyüdüğünüzü belirtmişsiniz, bu eksiklikler elbette yaşam içerisinde kendini gösterebilir, size verilmeyen sevginin peşine yaşam boyunca koşabilirsiniz, bazen de size verilen sevgi yeterli dahi olsa sizin için eksik gelir çünkü siz eksiklik duygusuna aşinasınız bu sizin bildiğiniz bir duygu. Çocukluk deneyimlerimizin yaşamımıza olan etkisini yok sayamayız ancak bu etkilerle başa çıkmayı öğrendiğimizde yaşamdaki işlevselliğimiz bozulmaz ve kendimizi yetersiz hissetmeyiz. Başa çıkabilmeniz için size birkaç yöntemden bahsetmek isterim.Öncelikle yaşamdaki hiçbir annenin kendi geçmişinden bağımsız bir çocuk dünyaya getirdiği söylenemez, elbette izler taşınır. Ancak bizler çocukların başa çıkma mekanizmalarını çok hafife alıyoruz. Belki de çocuklarımız üzerinde hiçbir yan etkimizin olmamasını talep ediyoruz, oysaki yeterince iyi bir anne olmamız yeterli.Yeterince iyi anne; Winnicott’un tabiridir. Çocuğun temel ihtiyaçlarını karşılayan, ona koşulsuz sevgi ve bakım veren anneyi yansıtır, mükemmel bir anne değildir, kendi ruhsal yapılanmasının getirdiği sorunlar da olabilir, ancak çocuğunun da mükemmel olmasını beklemez, ona zorluklarla başa çıkması için alan tanır, eksik duyguların yerine getirilmesi ve ifade edilmesi için neler yapabileceğini keşfetmesini bekler. Kendinize şu soruyu sormanızı dilerim ben “yeterince iyi bir anne olabilir miyim” Ailenize karşı belli farkındalıklarla sahip olduğunuz öfkeyi ve kırgınlığı anlayabiliyorum, çocuklukta yaşadıklarınızın yetişkin haline yansımalarını aileniz biliyor mu ? öfkenizin ve kırgınlığınızı kaynağına yansıtmakta fayda var, neler hissettiğinizi, nasıl düşündüğünüzü onlara anlatabilir ve yüzleşebilir misiniz ? bunu yapamıyorsanız onlara mektup yazabilirsiniz bu mektubu vermek zorunda da değilsiniz, sadece ailenize de değil çocukluğunuzla da konuşun, ona da mektup yazıp “sevgi görmemenin seninle hiçbir ilgisi yok sen de her çocuk kadar sevgiyi hak eden ve sağlıklı bir aile ortamında büyümesi gereken bir çocuktun” diyebilirsiniz. Tüm bunları yaşayan çocuk halinizi ailenize karşı koruyabilirsiniz çünkü şu anda bir yetişkinsiniz ve başa çıkmayı öğrenmek durumundasınız. Yaşamdaki her sorunu kendi başımıza halledemeyiz hatta çoğunlukla başa çıkmak için tüm mekanizmalarımızı kullanırız, terapi tam olarak başa çıkma mekanizmalarınızı keşfetmenizi ve geçmişe dönerek kendinizle bağlantı kurmanızı sağlar, çocuk yapmayla ilgili kaygılarınız azalmamakla birlikte giderek daha sorunlu bir hale geliyorsa ve bu farkındalıklarla başa çıkmakta oldukça zorlanıyorsanız mutlaka terapi almanızı öneririm.sevgiler.

Merhabalar, romantik ilişki konusunda oldukça ikilem yaşadığınızı anlayabiliyorum, sizin için ilişkiler yıpratıcı bir alan ve bu düşünceye sahip olduğunuz için de karşınıza çıkan insanlara şüpheyle yaklaşıyorsunuz. Kendinizi o ilişkiye bıraktığınızda ne olacağını deneyimlemediğiniz için ilişkide rahat ve şüphesiz olduğunuzda nasıl bir partner olacağınızı göremiyorsunuz. Bilinmezlik okyanusu diyebiliriz. İlişkiler konusunda bu tip olumsuz inanışlara sahip bireyler bu düşüncelerle 3 şekilde başa çıkar. Teslim Olma: Romantik ilişkilerin güvensiz bir alan olduğunu düşünse ve bu durumdan oldukça korksa da kendini sürekli aldatıldığı veya zarar gördüğü ilişkiler içinde bulur, kendini bu düşüncelere teslim eder. Karşıt Tepki Oluşturma: İnsanların güvenilmez olduğunu düşünür ve aldatılmamak için aldatır, zarar görmemek için zarar verir, ilişkide yıkıcı partner olur.Kaçma: Kişi ilişkilere dair olumsuz otomatik düşünceleri nedeniyle zarar görmekten kaçınmak için ilişkilere başlamaz, başlasa dahi sürdüremez.Paylaşımlarınızdan gelecekte olabilecek olaylara karşı “evham” sebebiyle kaygıya sahip olduğunuzu anlayabiliyorum, bu kaygı sizi bir şeylerden koruyor olarak gözükebilir ancak kaygı bu kadar masum ve işe yarar bir şey olsaydı bizi rahatsız etmezdi. Herkes birtakım kaygılara sahip olabilir ancak bu kaygılar sebebiyle yaşamınızdaki bazı alanlardan geri kaldığınızı fark etmekte fayda var. Bunun nedeni çocukluktan gelen aşırı denetimci ebeveynlerle büyümek, yanlış yapmama odaklı yetiştirilmek, çocukken dahi yetişkinlerin sorumluluklarını almak gibi erken çocukluk dönemleriyle ilgili olabilir. Yani karşısınızdaki insandan tamamen bağımsız o kişiyle ilgili düşüncelere sahip olabilirsiniz, aslında bunlar sizin temeldeki inanışlarınızdır. Temel inanışlarınızı sorgulayın:Sizin için dünya tehlikeli bir yer mi ? İnsanlar güvenilmez mi ? İlişkiler yorucu mu ? Bu genellemeler yerine mantıklı düşünceler yerleştirin:Dünyada tehlikeli olan insanlar vardır ancak kendimi korumayı bilmem bu tehlikelerden beni olabildiğince uzak tutacaktır, insanların hepsi güvenilmez değildir, çevremde güvenilir partner örnekleri var, kimse yoksa bile bu benim partnerim olmayacağı anlamına gelmez. Aynı anda hem ilişkim olup hem de huzurlu olabilirim, doğru ilişkideyken insan zaten huzurlu hisseder, özel bir çabaya gerek yok…. Bunlar alternatif düşüncelerdir ve oldukça işlevsellerdir.Sizin için ilişkilerdeki tehlike işaretlerini belirleyin ve bu işaretlere ışık tutan partnerlerden uzak durun, güven veren ve şu anınızı iyileştiren kişilere şans vermeyi deneyebilirsiniz.sevgiler.

Merhabalar, öncelikli olarak kendinizle ilgili olan algılarınızla başlamak istiyorum. Düşük benlik algısına sahip bireyler yaşamda sevilmeyeceğini, güzel bulunmayacağını düşünebilir, bu düşüncelerin kaynağını çocukluktaki yaşantılar oluşturur, paylaşımlarınızdan çocuklukta zorba kişilerle uğraştığınızı anlayabiliyorum. Çocuklukta birçoğumuz zorba çocuklar yüzünden aşağılanmış veya kendini kusurlu olarak görmüştür. Yaşam içerisinde benlik algımızı iyileştirerek ve bu zorlukları yaşadığımız dönemde karşı tarafında bizim gibi “çocuk” olduğunun bilinciyle genellikle bu deneyimlerin üstesinden geliriz ve yaşamımızı etkilemez. Ancak diğer yandan sorunlarla başa çıkma yöntemlerini henüz keşfedememiş olanlar için bu deneyimler yetişkin yaşamına da yansır, öncelikli sorgulamanızı istediğim yer benlik algınızın size neler söylediğidir ? siz kötü biri misiniz ? sevilmeye layık değil misiniz ? çirkin misiniz ? değersiz misiniz ? Bu algılara sahipseniz yaşam içerisinde size ne kadar öyle olmadığınız söylense de tam tersine inanmaya devam edebilirsiniz. Bu karşı taraftaki insanlardan bağımsız sizinle ilgili olan taraftır. İnsanların sizi yargılayacaklarına olan inancınız nereden geliyor ? bu inanca yönelik kanıtlarınız neler / anti kanıtlarınız neler ? bu inancınız dışında başka türlü düşünmek mümkün müdür ? insanlar tıpkı çocukluktaki kadar yargılayıcı mıdır ? çocukken sizi zorbalayan çocukların mükemmel olduğunu mu düşünüyorsunuz? Tabiki de öyle değillerdi, kendi eksiklerini diğeri üzerinden bilinç dışı gidermeye çalışan çocuk bencilliğine sahip bireylerdi. Sosyal kaygıdan ötürü sizinle henüz tam bir iletişime girmemiş olan kişilere ilginiz olması çok normal, bu kişiden hoşlanmadığınızı söylesenizde gerçek sizi tanıdığında ortaya çıkabileceğini düşündüğünüz olumsuz düşüncelere sahip olmaması adına tanışmak istemiyor olabilirsiniz. Bununla birlikte ilginizin orada olması da çok anlaşılır. Sosyal kaygınızın üzerine gidin, insanların sizin düşündüğünüz kadar sizinle ilgili kötü, olumsuz düşüncelere sahip olmadığını size söyleyebilirim. Kusurlarımızı diğerlerinden daha fazla görmeye meyilliyizdir. Sosyal kaygı uyandıran durumları listeleyin ve zorluk açısından puanlandırın en zor duruma 10 deyin, en az sıkıntı yaratana 1 puan verin ve düşük puanlı davranışların üzerine gitmeyle işe başlayın. Örneğin tanımadığınız biriyle iletişim başlatma 10 puanlık bir durum olsun, Tanımadığınız insanların içerisinde tanıdığınız biriyle konuşma selamlaşma da 3 olsun3 puanlık davranışla işe başlayın, kaygının sizi ele geçirmesine izin vermeyin, davranış denemeleriyle üstesinden gelmeye çalışın.Bu sorun sizin için başa çıkılamaz bir halde her gün katlanarak büyüyor ve günlük yaşamdaki işlevselliğinizi etkiliyorsa mutlaka terapi desteği almanızı öneririm, tek başınıza mücadele etmek zorunda değilsiniz.sevgiler.

Merhabalar, karşı tarafın davranışlarını yorumlamaya çalışmak ve amaçlarına dair nedenler bulmaya uğraşmak oldukça yorucu ve genellikle beyhude bir çabadır. Size partnerinizin neden böyle davrandığını belli bağlanma şekilleriyle açıklayabilirim onun dışında partnerinizin değil sizin neden böyle bir ilişki içerisinde bulunduğunuz üzerine düşünebiliriz. Bizler kendimiz haricindeki insanların davranışlarından ve düşüncelerinden sorumlu değiliz ve kontrol sahibi olamadığımız gibi %100 doğru çıkarımlar yapamayız. Paylaşımlarınızdan partnerinizin kaygılı - kararsız bağlanma şekline sahip olabileceğini düşünmekteyim. Kaçıngan-kararsız bağlanma biçimi kişinin çocukluk döneminde anneyle güvenli bağlanamamasının sonucu olarak yetişkin yaşamında ilişkilere başlama-ilişkileri sürdürmede kararsız olma ve ilişkide aşırı kaygılı davranma görülür. Bunun yanında bireyin ilişkilere dair bakış açısı (yetiştirilme ve çevre faktörüyle) önemlidir ve ilişkilere dair mantıksız düşünceler ilişki anksiyetesi doğurur. Örneğin: bir ilişkide sürekli mutlu olması gerektiğini sürekli heyecanlı olması gerektiğini düşünen partner bu genellemelere ulaşamayınca ilişkiyi bitirmek ister, bu bir mutluluk tuzağıdır. Daha sonrasında sizinle yeniden iletişim kurma çabası bu heyecanı aramaya yönelik olabilir.Burada asıl önemli olan ilişkide belli davranış kalıplarını tekrarlayan, düşüncelerinizi sürekli hatalı bulan ve yanlışlarını kabul etmeyen bir partnerle ilişki sürdürme motivasyonunuzu sorgulamanızdır. Çocuklukta size aynı hisleri yaşatan bireyler var mıydı? sizi sürekli eleştiren, düşüncelerinizi önemsemeyen, özellikle ebeveynlerinizden ? bu davranışlar sizi oldukça rahatsız etse de tanıdık duygular uyandırdığı için size bilinçdışı bir güven verir. Yani çocukluğunuzdaki kişilere benzer partnerler seçiyor olabilirsiniz, genellikle bu tip ilişkiler içerisinde oluyorsanız burada kimyanızın aşırı uyuştuğunu düşündüğünüz partnerlerden uzak durmakta fayda var sizin geçmiş yaşam tecrübelerinizi tetiklediği için ilgi uyandırıyor olabilir. Partnerinizin davranışlarını ve söylemlerini yorumlamak yerine kendinizle ilgilendiğinizde çok daha huzurlu ve farkındalık sahibi olduğunuzu hissedebileceksiniz. Herkes kadar sağlıklı bir ilişki içerisinde bulunmaya hakkınız var. Yaşamdaki yerinizi fark edin.sevgiler.

Merhabalar, 1 ay önce sağlık durumunuzla ilgili tetiklendiğinizi anlıyorum, daha öncesinde sağlıkla ilgili kaygılara sahip miydiniz ? Genel olarak hasta olmakla ilgili kaygılara sahip kişiler veya somatik ağrılarla (fiziksel olmayan psikolojik ağrılar) uğraşanlar bedensel belirtilerini abartma eğilimi taşırlar. Belli bir sağlık problemi sonucu ortaya çıkan evhamlar ise genellikle sağlık düzeldiğinde ortadan kalkar, diğer taraftan ortadan kalkmayan sağlık kaygılarının altında kişinin bu durumla başa çıkamayacağına yönelik düşünceleri yatıyor olabilir. Öncelikle bahsettiğiniz bedensel belirtilere sahip olduğunuzda neler yaptığınızı ve neler düşündüğünüzü fark ederek işe başlayabilirsiniz. Örneğin kalp atışınız hızlanıyor ve nefesiniz daralıyor, sizde bu duyumları felakete yoruyorsunuz. Bu duyumlar gerçekten felaket habercisi midir ? Hızlı bir şekilde merdiven inip-çıkın aynı şeyleri yaşarsınız değil mi ? bu duyumları yaşarken nefesinize odaklanmanızı tavsiye ederim, kısa sürede rahatlayabilirsiniz.Bahsettiğiniz olumsuz düşünceler aklınıza geldiğinde tam olarak ne yapıyordunuz ? Bu düşüncelerden önce neler yapıyordunuz ? Sizi tetikleyen durumları fark edin, örneğin bedensel belirtileri internette araştırmak kaygınızı arttırıyorsa bu davranıştan vazgeçmelisiniz, diğer yandan bu düşünceler zihninize geldikten sonra da neler yaptığınız önemlidir. Bunları yapmadığınızda neler olabileceğini göremediğiniz için bu davranışları sürdürmeye devam edersiniz, bu davranışlar kısa süreli rahatlık sağlasa da uzun vadede sizi daha çok tetikler. Olumsuz düşüncelerinize dair kanıt - karşı kanıtları değerlendirin. Kötü bir hastalığa sahip olduğunuza dair kanıtlarınız nelerdir ? Karşı kanıtları ele alın; bulmakta güçlük çekerseniz size birkaç örnek vermek isterim; doktorların bir şey olmadığını söylemesi ve bedensel belirtilerinizin %100 hastalık habercisi olmadığı gibi kanıtları bulun.Bedensel belirtileri yaşarken hangi duyguları hissediyorsunuz ? nasıl tarif edersiniz ? bu duyguyu bedeninizin en çok neresinde hissediyorsunuz? bu hisleri yaşadığınız geçmiş yaşam deneyimlerinizi hatırlamaya çalışın. Geçmişten tetiklendiğiniz durumları fark etmekte fayda var. Bahsettiğiniz sorun günlük yaşamdaki işlevselliğinizi dahi bozacak bir şekilde majör olarak ilerliyor ve başa çıkmakta oldukça zorlanıyorsanız terapi desteğini mutlaka öneririm. sevgiler.

Psk. Şevval Aydın

Türkiye, İstanbul

Hakkımda

Eğitim

Seminerler / Konferanslar (Sertifikalar)

Uzmanlık Alanları

Çalışma Ekolleri

Popüler Yazılar

Hakkımızda

Gizlilik