Küçük oğlumun kayınvalideme yaklaşımı

Merhabalar. Öncelikle, Yaşadığınız durumun sizin tabirinizle “saçma” olmadığını, bu duyguların oldukça normal ve birçok ebeveynin karşılaştığı bir durum olduğunu bilmenizi isterim. Annelik birçok duyguyu beraberinde getiriyor ve yalnızca güzel duygulardan ibaret değil, özellikle yetersizlik, karamsarlık gibi duygular annelerin sıklıkla deneyimlediği bir duygudur. Bu duyguları kabullenebilmek kendinizi keşfetmeniz adına mükemmel bir fırsat. Buraya bu soruyu soruyor olmanız dahi bu keşif yolculuğuna çıkmak istediğiniz gösteriyor. Sakinleşin ve yaşadıklarınızı anlamlandırmaya çalışalım.

Yaşamda daha öncesinde deneyimlemediğiniz bir role sahip olduğunuzda, ne yapacağınızı ve nasıl hissedeceğinizi bilememeniz hiçte anormal değil. Her gün yeni bir şeyler deneyimliyor ve öğreniyorsunuz. Bu süreç kendinizi tanıyabilme adına mükemmel bir zaman. Neye ihtiyacın olduğunu da bu sayede öğrenebilirsin.

Bir çocuğun büyüme sürecinde, özellikle de sevgi dolu bir babaanne ve dededen bahsediyorsak, onlarla vakit geçirirken, böyle duygusal tepkiler göstermesi çok anlaşılır. Çocuklar yakın olmak ister, onlarla vakit geçirilmesini ister. O gün, onun için güzel bir gün olmuşsa oradan ayrılmak istememiş olabilir. Bu sizinle beraber olmak istemediği veya babaannesine daha çok bağlandığı anlamına gelmez. Birçok ebeveyn, çocuklarının başkalarıyla, özellikle de aile büyükleriyle güçlü bağlar kurduğunu gördüğünde benzer duygular yaşar. Burada ya benimle bağını koparırsa veya güvenli bir bağlanma gerçekleştiremezse diye korkuyor ve kaygılanıyor olabilirsiniz. Ancak çocuğunuz için başka hiçbir kimsenin dolduramayacağı bir konumdasınız. Yaşamda farklı nedenlerden kaynaklı çocuklarıyla gününü paylaşamayan birçok ebeveyn var ve burada önemli olan beraber olduğunuz vakitleri nasıl geçiriyor olduğunuzdur:

O vakti yalnızca birbirinize ayırdığınız bir zaman gereklidir ve bunu çocuğa aktarmalısınız: “şimdi seninle 1 saat başka hiçbir şey yapmadan oynayacağız, telefonuma da bakmayacağım, başka bir şeyle de ilgilenmeyeceğim, bu yalnızca senin için ayırdığım bir zaman” cümlelerini kullanmak önemlidir.

Çocuğa sık sık sevildiğini ve onunla olmadığınız vakitlerde onu terk etmediğinizi, onunla olmadığınız vakitlerde onu özlediğinizi ve onu düşündüğünüzü, babaannesiyle neler yaptığını merak ettiğinizi belirtmelisiniz.

Babaannesiyle olan ilişkisi, çocuğunuzun güçlü sosyal bağlar kurabildiğini ve farklı insanlarla güvenli bir şekilde ilişki geliştirebildiğini gösterir. Ancak belirttiğim gibi çocuğunuzun, babaanne ve dedesine olan sevgisi ve onlarla vakit geçirmek istemesi, sizinle olan bağını zayıflatmaz. Bu, sadece onun güvenli bir ortamda büyüdüğünü gösterir. Çocuğunuzun sizi sevdiğine ve ihtiyaç duyduğunda size döneceğine inanmalısınız. Her çocuk farklıdır ve bazen bir durumu ya da insanları tercih etmesi, onun gelişim sürecinin doğal bir parçası olabilir.

Yaşadığınız bu stresli duygularla başa çıkmak için bazı küçük adımlar atabilirsiniz. Örneğin, kendine biraz zaman ayırmayı deneyebilirsiniz:

Çocuğunuzla kaliteli zaman geçirmek için özel anlar yaratmak, bağınızı güçlendirebilir. Belki birlikte atölyelere katılmak, etkinlik keşfetmek iyi bir başlangıç olabilir (özellikle belediyelerin ve merkezlerin oldukça güzel atölyeleri var). Bu tür aktiviteler, aranızdaki bağı daha da kuvvetlendirebilir ve size kendinizi daha iyi hissettirebilir.

Ayrıca, kendinize karşı şefkatli olmayı unutmayın. Takıntılı düşüncelerle başa çıkmak zor olabilir, ancak bu konuda kendinize şu anki duygularınızı kabul etme izni verin. İhtiyaç duyduğunuz zaman duygularınızı biriyle paylaşmak da faydalı olacaktır. Bu kişi eş, dost, aile olabilir. Duygusal desteğe sahip olmak, bu süreci daha kolay yönetmenize yardımcı olabilir.

Sevgiler.