Eğitim

Her zaman ağlama, bitmeme ve kaçma hissi

Gizli Kullanıcı25 Haziran 2024 00:02

Lise son sınıf öğrencisiyim ve yarın sınavım var bu yıl o kadar kötü geçti ki hep ağlıyorum hep bitmesini istiyorum ama hiç bitmeyecek gibi geliyor hep çalışmaktan kaçınıyorum bir gün bile ağlamaksız geçmiyor o kadar huzursuzum ki

Bu soru 26 Haziran 2024 11:32 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba,


Her bir bireyin sahip olduğu, kendisiyle ilişkili geçici veya kalıcı olan rolleri vardır. Mesela annelik, çalışan kadın, arkadaşlık, kardeşlik, öğrencilik gibi birçok örnek verebiliriz. Tıpkı bu roller gibi sahip olduğunuz bu öğrencilik rolünüzü yürütmeye çalıştığınızı ve bu role dair huzursuz hissettiğinizden söz ettiniz. Bu yılınızın kötü geçtiğini, neredeyse her gün ağladığınızdan söz ettiniz. Öncellikle huzursuz olduğunuz, kaçındığınız davranışınız için pembe fil örneğinden söze başlamak istiyorum.


Sizden gözlerinizi kapatıp pembe bir fil düşünmenizi istiyorum. Pembe fili hayal ettikten sonra gözlerinizi açabilirsiniz. Çok rahat bir şekilde pembe fili düşündünüz. Şimdi tekrar gözlerinizi kapatmanızı, pembe fil düşünmemenizi istiyorum. Hiçbir şekilde pembe fili düşünmeyin. Buna düşünmeseniz bile gözünüzün önüne ısrarla gelmesi, sağdan soldan pembe file dair hislerinizin olması da dâhil. Pembe fil harici her şeyi düşünebilirsiniz. Gözlerinizi tekrar açabilirsiniz.


Pembe fili düşünmeme deneyiminiz nasıl geçti? Pembe fili düşünmemek için çaba sarf ettiniz, zorlandınız hatta belki rahatsız edici geldi. Tıpkı bu deneyimde olduğu gibi ders çalışmaktan kaçınmanız sizi zorlu, rahatsız edici hissettiriyor olabilir. Ders çalışmanızla ilişkili kaçındığınız olumsuz düşünceleriniz mevcut olabilir. Ders çalışmanızla ilişki nasıl kaçınıyorsunuz buna odaklanabilirsiniz.

Bir diğer aşamada yaşadığınız sorunu anlayıp değerlendirmek yol haritanızı oluşturmanıza kolaylık sağlayabilir.  


İlk olarak bu yıl içerisinde kötü geçtiğini düşündüğünüz olayları liste yapabilirsiniz. Listenizi oluşturduktan sonra sizi en çok kötü hissettiren olaydan en az kötü hissettiren olaya doğru sıralayabilirsiniz. En sonunda ise şu sorular üzerinden değerlendirme yapabilirsiniz.


-Günlük işlevinizi sürdürmenize engel olan, ders çalışmanızdan kaçınmanıza sebep olabilecek olayı veya olaylar gözünüze çarptı mı?


-Huzursuz olma hali veya ağlamalarınızı deneyimlediğiniz en eski anınızı hatırlıyor musunuz? Ne olmuştu? Şu anda yaşadığınızla benzer etkenleri var mı?


Kendinizi gözlemlediğiniz takdirde yaşadığınız problemleri netleştirebilir, tanımlayabilirsiniz.


Ek olarak yaşadığınız problemlere çözüm odaklı penceresinden bakmayı deneyebilirsiniz. Mesela ne istediğinizi bilmek ve çözümlemek için kendinize soracağını soru şu olabilir.


‘’Sihirli bir değneğin olduğunu varsayalım. Yarın sabah uyandığınızda hayatınızda değiştirmek istediğiniz her şey değişti, artık ağlamıyorsunuz, huzursuz hissetmiyorsunuz. Mucizelerle dolu bir sabaha uyandınız. Peki siz bu sihirli değneğin neleri değiştirmesini isterdiniz?’’


Bu soruya verdiğiniz cevapları belirlediğinizde bu cevapların gerçekleşmesi için neler yapabileceğinize odaklanabilirsiniz.


Son olarak yaşadığınız huzursuz olma hali, ağlamalarınızın yoğunluğu artmaya devam ediyorsa, başa çıkamadığınızı düşünüyorsanız psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.


Sevgiler.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir

Cevaplanmış benzer sorular

Eğitim

Kendi kendimi sabote mi ediyorum?

Üniversite hayatını oldukça uzatmış bir öğrenciyim gerçi lise, üniversiteye hazırlık yıllarında da çalışkan olduğumu hatırlamıyorum hatta sanırım tüm hayatım çalışmak,başarılı olmak isteyip bunu yapamamakla geçti. Yapamamak diyorum çünkü bu keyifle süren bir süreç olmuyor yani aslında ben hep çalışkan başarılı olmak istiyorum ama nedenini çözemediğim bir şekilde olmuyor. Makine mühendisliği okuyorum ve bölümüm de gerçekten zor evet ama hiçbir zaman hiçbir ders için sadece bir gün bile içime sindi gerçekten çalıştım diyemiyorum bu yüzden de bölüme laf etmekten önce kendime bakıp ve neden başarısız olduğumun baş kahramanını görüyorum. Aslında ne kadar saçma değil mi? Çalışmak istiyorum ama masaya oturamıyorum bazen oturuyorum ama derse bakabildiğim süre 15 dakika sonra hoop başka şeylerle uğraşyorum. Oldum olası ders çalışmaz tembel olarak nitelendirdim kendimi ama geçmiş zamanda bu durumun beni çok üzdüğünü yıprattığını farkettiğim süreçte bunun acaba tembellik olmayabilir mi düşünceleri yer etti aklımda. Dikkat dağınıklığım olduğunu düşünüp destek almak adına gittim ilaç kullandım ama o da hayretmedi ve bu süreçten sonra dikkat dağınıklığı ya da başka sebepten değil de ben kendi kendimi mi engelliyorum diye düşündüm. Ama bu çok saçma geliyor. Hayatım şuan bana bağlı ve ben her şeyden bihaber zaman öldürüyorum sadece üstelik sınavlarıma 10 gün kala bile bu boşa zaman öldürme olayı sürüyor. Son günlerde de yetişmeyecek düşüncesi. .. İşte tüm yıllar böyle geldi geçti. Bazen kendime çok öfkeleniyorum çünkü istediğim hayat için ders çalışmam öğrenmem lazım ama hep erteliyor sıkışınca da gerginlikten bir şey yapamıyorum. Ama son 2 3 haftadır yetiştirebilecekken asla kafamı veremedim koskoca bir gün toplasan verimli 30 dk çalıştım bu da hiçbir şey gerçekten. Ne yapıcam bunu nasıl aşıcam bilmiyorum. Ben acaba kendimi sabote mi ediyorum? Bu davranış şekillerinden nasıl kurtulabilirim?Teşekkür ederim.