Eğitim

Kalabalığa Karşı Konuşamama

Gizli Kullanıcı10 Temmuz 2024 17:19

Okulda edebiyat dersi için konuşma yapacakken veya bir şey anlatacaksam kalbim sıkışıyor nefes alma zorluğu çekiyorum. Bu sorunum yüzünden arkadaşlarım benimle hep dalga geçiyor ayriyetten ailemde üstüme çok fazla baskı uyguluyor bu konu da 'konuşmak zor değil' diyerekten. Sosyal hayatımı ise olumsuz etkiliyor. Kendimde de bu yüzden sürekli ağlama hissiyatı, mutsuzluk gibi duygular var. Hayatımı ise bu kötü yönde etkiliyor

Bu soru 11 Temmuz 2024 11:55 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili danışan, 


İnsanların karşısında konuşma yaparken çoğu zaman gergin hissediyor olmanız, heyecanlanmanız anlaşılır bir duygudur. Konuşma yaparken normal bir düzeyde kaygılanmanız, kaygınızı kontrollü bir şekilde hissetmeniz faydalı bir durumdur. Böylelikle konuşmanız için gerekli özeni göstermenize yardımcı olur. Hata yapmanızı engelleyebilir. Ancak insanların önünce konuşma yaparken aşırı kaygılı olduğunuzda, kaygınızı kontrol edemediğiniz durumda problem olarak ele alabiliriz. 


İnsanların karşısında konuşma yaparken aşırı kaygılanma hali nefes darlığı, kalp sıkışması gibi fiziksel semptomlara neden olmuş görünüyor. Bu fiziksel semptomlarınız insanların karşısında konuşmanızdan ziyade konuşma yapmadan önceki düşüncelerinizde veya konuşma esnasındaki düşüncelerinizden kaynaklanıyor olabilir. 


Konuşma yaparken kaygılandığınız, gergin hissettiğiniz yani bu duygularınızı tetikleyen olumsuz düşüncelerden kaçınma ihtiyacı duyuyor olabilirsiniz. Kaçındıkça aslında daha çok rahatsız edici olduğunu farkında olmayabilirsiniz. Pembe fil egzersizini bu kaçınmanızı farkında olmanız için uygulayabilirsiniz.


•Gözlerinizi kapatarak pembe bir fil hayal etmenizi istiyorum. Dilediğiniz gibi hayal edebilirsiniz. 


Oldukça kolay bir şekilde hayal ettiniz değil mi?


•Şimdi tekrardan gözlerinizi kapatarak pembe fili düşünmemenizi istiyorum. Hiçbir şekilde hayal etmeyin, hissetmeyin. Pembe fil hariç her şeyi düşünebilirsiniz.


Bu sefer oldukça zorlayıcı bir deneyim oldu değil mi? Rahatsız edici hele geldi pembe fili düşünememek. 


Tıpkı bu deneyiminizde olduğu gibi insanların karşısında konuşma yaparken kaçındığınız olumsuz düşünceleriniz her o olayda size bu şekilde rahatsız edici hissettiriyor olabilir.


 İnsanların karşısında eskiden deneyimlediğiniz en eski anınızı gözden geçirerek başa çıkma becerilerinizi sorgulayabilirsiniz.


-Ne olmuştu? O an nasıl başa çıkmıştınız? 


Sonrasında güncel düşüncelerinizi gözden geçirebilirsiniz.


•Edebiyat dersi için konuşma yapmadan tam öncesinde ne düşünüyorsunuz? 


•Konuşurken o esnada ne düşünüyorsunuz?


•Konuştuktan sonra ne düşünüyorsunuz?


Düşüncelerinizi netleştirip tanımladığınızda gerçekçi o düşüncenizi destekleyen kanıtlarınız neler onlara göz atabilirsiniz.


•Konuşma yaparken saçmalayacağınızı düşündüren ne olabilir? 


•Saçmaladığınıza dair kanıtlarınız var mı? Varsa neler? 


Sevgili danışan, sürecinizin daha derinlemesine çözümlemek için psikoloğa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz. 


Sevgiler.


Klinik Psikolog Pınar Özdemir.

Cevaplanmış benzer sorular

Eğitim

Akranlarım, bana karşı neden böyle davrandılar?

Eğitim hayatım boyunca hep çok başarılı bir öğrenciydim. Öğretmenlerim ve yakın çevrem tarafından hep takdir edildim. Çok saygılı ve efendi biti olduğumu herkes, söyler. Her başarı, beraberinde bazı sorunları da getiriyor. Örneğin ilkokulda ve ortaokulda sınıf arkadaşlarım, sınıfta herkesin doğum gününü parti ile tek tek kutlarken sıra bana gelince-birkaç dostum hariç- hep es geçtiler. Ötekileştirildiğimi özellikle hissettim. Lisede çok mutluydum. Rüyalarda yaşıyor gibiydim. Üniversiteye geçiş sınavında ilk 900'de yer aldım ve istediğim bölüme yerleştim. Düzenli ve disiplinli olarak çalıştım. Üniversitede sınıf arkadaşlarım tarafından gene dışlandım, ötekileştirildim. Onlara karşı hiçbir şey yapmadım. Kendi hâlimde ders çalıştım. Kımseyi kırmadım. İncitmemeye özen gösterdim. Ama onlar, benimle hiçbir şey yapmak istemediler. Sınıfça etkinlik yaptıklarında bana hiçbir zaman haber vermediler. Hep, yalnız kaldım. Ben etkinlik yaptığımda gerek aynı bölümden gerekse farklı bölümden arkadaşlarımı çağırıyordum ama genel olarak benimle bir şey yapmak istemediler. Üniversitede dışlandığımı, ötekileştirildiğimi, istenmediğimi, yalnızlığın acı yüzünü iliklerime kadar hissettim. Üniversite hayatım boyunca sadece yurt arkadaşlarımla eğlenebildim. Bazen acaba bende mi sorun var diye düşündüm. Benden yaşça büyük olanlar, hocalarım, öğretmenlerim; beni hep çok sevip takdir ettiler ama akranlarım, beni hiçbir zaman istemedi. Acaba neden?