Eğitim

Konfor alanını terk edememek

Gizli Kullanıcı27 Eylül 2024 05:33

Merhaba bugün üniversiteye gideceğim ilk kez bi süre geçti uyandıgımdan beri ve fark ettim ki ben konfor alanımdan çıkmak istemiyorum hatta bunun için şuan midem agrıyor. Sorun ailemden ayrı kalmak değil daha önce kaldım ona üzülmüyorum ama ne biliyim kurulu düzenimi bırakmak bana ters gibi geliyor . Elbette gittikten sonra sorun olmaz bılıyorum ama ne biliyim işte bu bir soru mu oldu onu da anlamadım ama yardımcı olursanız çok sevinirim

Bu soru 27 Eylül 2024 22:42 tarihinde Psikolog Nuray Halaç tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba sevgili danışan,

Öncelikle soru sorma cesaretinde bulunduğun için kendinle gurur duymalısın. Bu adımı atarak kendi psikolojik konfor alanını oluşturmak için hareket ettin.Bazen konfor alanını değiştirmek,terk etmek,kendine yeni konfor alanı oluşturmada cesaretli olmak oldukça zordur. Bu noktada seni anlamaya çalıştığımı söylemek isterim,şunu bilmelisin ki birçok insan bu durumu ve etkilerini yaşayamaktadır.Değişim ne kadar zor olursa olsun,yaşanılacak zorluklar kalıcı değil geçicidir,sonunda güzellikler seni bekliyor olabilir.Önemli olan bu stresli değişimin getirdiği etkileri hayatının işlevselliğini bozacağını düşündüğün noktada müdahale etmen ve bir destek alman olacaktır.Sresli değişim durumlarında psikolojik bulguların yanında fizyolojik bulgularda oluşmaktadır,burada midenin ağrıyor olması yaşaman gereken stresi yönetme konusunda yaşadığın zorluk neticesinde vücudun ve zihnin oluşturmuştur,oldukça olağan ve beklendik semptomlardan biridir.

Konfor alanımız yaşamımızda duygusal.fiziksel açıdan alışık olduğumuz güvende ve rahat hissetiğimiz ortamalardır.Burada risk bulunmaması,bulunsa bile tanıdığımız ve alışık olduğumuz bir yerden,kişiden geliyor olması etkiliidir.Risk almak olumsuz bir kalıp gibi gözüksede kimi başarılar,kazançlar,deneyimler bu risk sonucu kazanılmaktadır.Konfor alanına dönme isteğin düşüncen ya da eylemin ilk başta duygusal olark seni rahatlatsada bu senin kendi oluşturabileceğin yaşam yolunda olabilecek gelişmene ket vurabilir ve bu başarıları geciktirebilir.Bu yüzden alacağın riske karşı olan bakış açını değişitirmeli,seni bir dönüşümün beklediği düşüncesini kucaklamalısın.Üniversiteye geçmek,ailenden uzakta yaşamak senin açından kontrol edemediğin,belirsizlikler dolu bir olay olacağı için yoğun bir stres ve duygusal karmaşa yaratmaktadır.Ortada var olan bir bilinmezliğe karşı zihninde bazı çarpık bilişsel düşünceler oluşmaktadır bunlara sebep olan ise yanlış algılamalardır.Bu durumda zihnin de artış gösteren belirsizlik algıısı seni konfor alanına dönme,bulunman gereken ortamdan kaçınma davranışını oluşturmaktadır.

Konfor alanına dönme düşüncenin yarattığı etkileri en aza indirebilmek i ve stresini yönetebilmen için şunları deneyebilirsin;İlk olarak üniversiteye gidişini sorgulayarak neden orda bulunman gerektiği konusunda mantıklı ve gerçekçi yanıtlar bulmayı denemelisin.yeni konfor alanını oluşturabilmek için o ortamı iyi tanımalı ve bunun için yapabileceğin şeyleri adım adım not almalısın.bunu yapraken acele etmemeli en küçük adımdan en büyük adıma doğru sıralamalısın ki oluşabilecek riskleri en sağlıklıı şekilde yönetebilesin.Sahip olduğun rutinleri ve düzeni orada da oluşturabilir hatta yeni hobiler edinebilirsin.Üniversitede kulüplere kstılmak,yaşayacağın yeni yeri,ortamı keşfetmek örnek olabilir.Adım atmanın sonuçlarına odaklanarak adım atmaktan geri durmamalı ve bununla yüzleşmelisin.Umarım cevabım yardımcı olmuştur.

Sevgilerle ve musmutlu kalman dileğiyle,

Psikolog Nuray Halaç

Cevaplanmış benzer sorular

Eğitim

Kendi kendimi sabote mi ediyorum?

Üniversite hayatını oldukça uzatmış bir öğrenciyim gerçi lise, üniversiteye hazırlık yıllarında da çalışkan olduğumu hatırlamıyorum hatta sanırım tüm hayatım çalışmak,başarılı olmak isteyip bunu yapamamakla geçti. Yapamamak diyorum çünkü bu keyifle süren bir süreç olmuyor yani aslında ben hep çalışkan başarılı olmak istiyorum ama nedenini çözemediğim bir şekilde olmuyor. Makine mühendisliği okuyorum ve bölümüm de gerçekten zor evet ama hiçbir zaman hiçbir ders için sadece bir gün bile içime sindi gerçekten çalıştım diyemiyorum bu yüzden de bölüme laf etmekten önce kendime bakıp ve neden başarısız olduğumun baş kahramanını görüyorum. Aslında ne kadar saçma değil mi? Çalışmak istiyorum ama masaya oturamıyorum bazen oturuyorum ama derse bakabildiğim süre 15 dakika sonra hoop başka şeylerle uğraşyorum. Oldum olası ders çalışmaz tembel olarak nitelendirdim kendimi ama geçmiş zamanda bu durumun beni çok üzdüğünü yıprattığını farkettiğim süreçte bunun acaba tembellik olmayabilir mi düşünceleri yer etti aklımda. Dikkat dağınıklığım olduğunu düşünüp destek almak adına gittim ilaç kullandım ama o da hayretmedi ve bu süreçten sonra dikkat dağınıklığı ya da başka sebepten değil de ben kendi kendimi mi engelliyorum diye düşündüm. Ama bu çok saçma geliyor. Hayatım şuan bana bağlı ve ben her şeyden bihaber zaman öldürüyorum sadece üstelik sınavlarıma 10 gün kala bile bu boşa zaman öldürme olayı sürüyor. Son günlerde de yetişmeyecek düşüncesi. .. İşte tüm yıllar böyle geldi geçti. Bazen kendime çok öfkeleniyorum çünkü istediğim hayat için ders çalışmam öğrenmem lazım ama hep erteliyor sıkışınca da gerginlikten bir şey yapamıyorum. Ama son 2 3 haftadır yetiştirebilecekken asla kafamı veremedim koskoca bir gün toplasan verimli 30 dk çalıştım bu da hiçbir şey gerçekten. Ne yapıcam bunu nasıl aşıcam bilmiyorum. Ben acaba kendimi sabote mi ediyorum? Bu davranış şekillerinden nasıl kurtulabilirim?Teşekkür ederim.