Çocuklara Boşanmayı Nasıl Anlatabiliriz?

Çocuklar bu süreçte hem anne hem de babasının hayatlarına dahil olmasını ister. Anne yada babanın bu süreçte çocuğun hayatından kopuk kalması halinde çocuklar onları sevmediğinizi düşünebilirler.

Bu dönemde çocuklar ebeveyn kavgaları görmektense; anne babanın daha iyi anlaştığını, onunla alakalı konularda uzlaşmacı bir tavır içinde olduğunuzu görmek isterler. Onunla alakalı olan herhangi bir konuda kavga ettiğinizde yanlış bir şey yaptıklarını düşünürler ve kendilerini suçlu hissederler.

Hem anne hem babalarıyla zaman geçirmek ve bu zamandan keyif almak isterler. Geçirilen zamanı annenin yanındayken babanın, babanın yanındayken annenin desteklemesini isterler. Anne ya da babanın geçirilen bu zamana ait kıskanç yada üzgün tavrı, çocuğa bir taraf tutması gerekiyormuş gibi bir tarafı daha fazla sevmesi gerekiyormuş gibi hissettirebilir.

Bu dönemde en sık yapılan hatalardan birisi de çocukla iletişim kurmaya çalışmaktır, oysa çocuklar bu mesaj alışverişinin ortasında kalmaktan son derece mutsuz olurlar ve sizin birbirinizle daha açık ve doğrudan bir iletişim kurmanızı beklerler.

Çocukların yanında anne yada baba hakkında kötü şeyler söylemek, onlara taraf tutmaları konusunda kendilerini baskı altında hissetmelerine neden olur.

Çocuklar büyürken anne babalarının yanında olduğunu bilmek ve onlara güvenmek isterler.

Çocuklarınıza boşanmanızı anlatmaya gelince, birçok ebeveyn donup kalır. Konuşmaya oturmadan önce ne söyleyeceğinizi hazırlayarak hem kendiniz hem de çocuklarınız için konuşmayı biraz daha kolaylaştırın. Zor soruları tahmin edebilir, kendi endişelerinizle önceden başa çıkabilir ve onlara ne söyleyeceğinizi dikkatlice planlayabilirseniz, çocuklarınızın bu haberle başa çıkmasına yardımcı olmak için daha donanımlı olursunuz.

Ne kadar zor olursa olsun, empatik bir ton yakalamaya çalışın ve en önemli noktaları hemen baştan ele alın. Çocuklarınıza dürüst ama çocuk dostu bir açıklama yapmayı unutmayın.

Gerçeği söyleyin. Çocuklarınız neden boşandığınızı bilme hakkına sahiptir, ancak uzun uzadıya nedenler onları sadece şaşırtabilir. "Artık anlaşamıyoruz" gibi basit ve dürüst bir şey seçin. Çocuklarınıza, bazen ebeveynler anlaşamasa da, ebeveynler ve çocuklar birbirlerini sevmekten vazgeçmez veya birbirlerinden boşanmazlar, bunu hatırlatmanız gerekebilir.

"Seni seviyorum" deyin. Kulağa ne kadar basit gelse de, çocuklarınıza onlara olan sevginizin değişmediğini bildirmek güçlü bir mesajdır. Onlara kahvaltılarını hazırlamaktan ödevlerine yardım etmeye kadar her şekilde onlarla ilgilenmeye devam edeceğinizi söyleyin.

Değişiklikleri ele alın. Çocuklarınızın hayatlarındaki değişikliklerle ilgili sorularını önceden tahmin edin ve bazı şeylerin farklı olacağını, bazılarının ise olmayacağını kabul edin. Her ayrıntıyla birlikte başa çıkabileceğinizi bilmelerini sağlayın.

Suçlamaktan kaçının. Çocuklarınıza karşı dürüst olmak, ancak eşinizi eleştirmemek hayati önem taşır. Bu, özellikle sadakatsizlik gibi incitici olaylar yaşandığında zor olabilir, ancak her şeye rağmen suçlama oyununu oynamaktan kaçınmalısınız.

Anne ve baba olarak aynı dili kullanın. Mümkün olduğunca, ayrılığınız veya boşanmanız için önceden bir açıklama üzerinde anlaşmaya çalışın ve buna sadık kalın.

Konuşmalarınızı planlayın. Yaşam düzenlemelerinde herhangi bir değişiklik olmadan önce çocuklarınızla konuşmak için planlar yapın. Ve mümkünse eşiniz yanınızdayken konuşmayı planlayın.

Kısıtlama gösterin. Ayrılığın nedenlerini söylerken eşinize saygılı olun.

Özellikle ayrılığınızın veya boşanmanızın başlangıcında, çocuklarınıza ne kadar bilgi vereceğinizi seçmeniz gerekecektir. Belirli bilgilerin onları nasıl etkileyeceğini dikkatlice düşünün.

Yaşın farkında olun. Genel olarak, küçük çocuklar daha az ayrıntıya ihtiyaç duyar ve basit bir açıklama ile daha iyi başa çıkarken, büyük çocuklar daha fazla bilgiye ihtiyaç duyabilir.

Lojistik bilgileri paylaşın. Çocuklarınıza yaşam düzenlemelerindeki, okullarındaki veya aktivitelerindeki değişiklikleri anlatın, ancak onları ayrıntılarla boğmayın.

Gerçekçi olun. Çocuklarınıza ne kadar çok veya ne kadar az şey anlatmaya karar verirseniz verin, her şeyden önce bilgilerin doğru olması gerektiğini unutmayın.

Çocuklar için boşanma yoğun bir kayıp gibi hissedilebilir; bir ebeveynin kaybı, aile biriminin kaybı veya bildikleri hayatın kaybı. Çocuklarınızın duygularını ifade etmelerine yardımcı olarak kayıplarının acısını çekmelerine ve yeni koşullara uyum sağlamalarına yardımcı olabilirsiniz.

Dinleyin: Çocuğunuzu duygularını paylaşmaya teşvik edin ve onları gerçekten dinleyin. Beklemediğiniz şeyler yüzünden üzüntü, kayıp veya hayal kırıklığı hissediyor olabilirler.

Duygularını ifade edecek kelimeler bulmalarına yardımcı olun: Çocukların duygularını ifade etmekte zorluk çekmesi normaldir. Ruh hallerini fark ederek ve konuşmaları için onları teşvik ederek onlara yardımcı olabilirsiniz.

Dürüst olmalarına izin verin: Çocuklar sizi incitmekten korktukları için gerçek duygularını paylaşmaktan çekinebilirler. Ne söylerlerse söylesinler sorun olmadığını bilmelerini sağlayın. Boşanma için sizi suçlayabilirler ancak dürüst duygularını paylaşamazlarsa, bunları atlatmaları daha zor olacaktır.

Boşanma hakkında konuşmayı devam eden bir süreç haline getirin: Çocuklar büyüdükçe genellikle olan biten hakkında yeni soruları, hisleri veya endişeleri olur, bu yüzden aynı konuyu tekrar tekrar ele almak isteyebilirler.

Hislerini kabul edin: Sorunlarını çözemeyebilir veya üzüntülerini mutluluğa çeviremeyebilirsiniz, ancak duygularını reddetmek yerine kabul etmeniz önemlidir. Anladığınızı göstererek de güven uyandırabilirsiniz.

Çocuklara suçlu olmadıklarını bildirin: Birçok çocuk boşanmada bir rolleri olduğuna inanır, ebeveynleriyle tartıştıkları, kötü notlar aldıkları veya başlarının derde girdiği zamanları hatırlar.

Çocuklarınızın bu yanlış anlaşılmayı bırakmalarına yardımcı olmak için:

Kaydı düzeltin: Neden boşanmaya karar verdiğinizi tekrarlayın. Bazen kararınızın gerçek nedenini duymak yardımcı olabilir.

Sabırlı olun: Çocuklar bir gün "anlıyor" gibi görünebilir ve ertesi gün emin olmayabilirler. Çocuğunuzun kafa karışıklığına veya yanlış anlamalarına sabırla yaklaşın.

Güven verin: Gerektiğinde, çocuklarınıza her iki ebeveynin de onları sevmeye devam edeceğini ve boşanmadan sorumlu olmadıklarını hatırlatın.

Güven ve sevgi verin: Çocuklar, ihtiyaç duydukları destek ve sevgi verildiğinde olağanüstü bir iyileşme yeteneğine sahiptir. Sözleriniz, eylemleriniz ve tutarlı kalma yeteneğiniz, çocuklarınıza değişmeyen sevginiz konusunda güven vermek için önemli araçlardır.

Her iki ebeveyn de hep olacak: Çocuklarınıza, aile biriminin fiziksel koşulları değişse bile, her iki ebeveyniyle de sağlıklı ve sevgi dolu ilişkilere sahip olmaya devam edebileceklerini bildirin.

Her şey yoluna girecek: Çocuklarınıza her şeyin her zaman kolay olmayacağını, ancak her şeyin yoluna gireceğini söyleyin. Her şeyin yoluna gireceğini bilmek, çocuklarınızın yeni bir duruma şans vermesi için teşvik sağlayabilir.

Yakınlık kurun: Fiziksel yakınlık (kucaklaşma, omuz sıvazlama veya basit bir yakınlık şeklinde) çocuğunuza sevginizi güvence altına almanın güçlü bir yoludur.

Dürüst olun: Çocuklar endişelerini veya kaygılarını dile getirdiğinde, doğruyu söyleyin. Cevabı bilmiyorsanız, şu anda emin olmadığınızı, ancak öğreneceğinizi ve her şeyin yoluna gireceğini nazikçe söyleyin.

Boşanma sırasında istikrar sağlayın: Çocukların esnek olmayı öğrenmeleri iyi olsa da, aynı anda birçok yeni duruma uyum sağlamak çok zor olabilir. Çocuklarınızın günlük yaşamlarında mümkün olduğunca fazla istikrar ve yapı sağlayarak değişime uyum sağlamalarına yardımcı olun.

Yapı ve süreklilik oluşturmanın katı programlara veya anne ve babanın rutinlerinin tam olarak aynı olması gerektiği anlamına gelmediğini unutmayın. Ancak her evde düzenli rutinler oluşturmak ve çocuklarınıza ne beklemeleri gerektiğini sürekli olarak iletmek, çocuklarınıza bir sakinlik ve istikrar duygusu sağlayacaktır.

Rutinlerin rahatlığı: Çocuklar, bundan sonra ne bekleyeceklerini bildiklerinde kendilerini daha güvende ve emniyette hissederler. Örneğin, ev değiştirdikleri zaman bile akşam yemeğinin ardından ödev ve ardından banyo yapıldığını bilmek, bir çocuğun zihnini rahatlatabilir. Rutin sürdürmek ayrıca çocuklarınızla kurallara, ödüllere ve disipline uymaya devam etmek anlamına gelir. Boşanma sırasında çocukları şımartma cazibesine, sınırlar koymayarak veya kuralları çiğnemelerine izin vermeyerek direnin.

Kendinize iyi bakın: Boşanmanız sırasında çocuklarınıza yardım etmeye gelince, eve götürülecek mesaj şudur: çocuklarınız için orada olabilmek için kendinize iyi bakın.

Bir ilişkinin sona ermesi her türlü acı verici ve rahatsız edici duyguyu tetikleyebilir. İlişkinizin kaybının yasını tutmanın yanı sıra, kafanız karışmış, izole olmuş ve gelecek hakkında korkulu hissedebilirsiniz. Ayrılık veya boşanmanın acısıyla sağlıklı yollarla nasıl başa çıkacağınızı öğrenerek, sakin kalmanız ve çocuklarınızın daha rahat hissetmesine yardımcı olmanız daha iyi olacaktır.

Sık sık egzersiz yapın ve sağlıklı beslenin: Egzersiz, boşanmada yaygın olan birikmiş stresi ve hayal kırıklığını hafifletir. Ve evde yemek pişirmek (veya bir kişi için yemek yapmayı öğrenmek) dışarıdan sipariş vermekten daha fazla çaba gerektirse de, sağlıklı beslenmek sizi içten ve dıştan daha iyi hissettirecektir; bu yüzden abur cubur ve hazır yiyeceklerden uzak durun.

Arkadaşlarınızı sık sık görün: Evinizde kalıp boşanma hakkında kaçınılmaz olarak soru soracak arkadaşlarınızı ve ailenizi görmemek cazip gelebilir; ancak gerçek şu ki, başkalarından yüz yüze destek almak, ayrılığın stresini azaltmak ve bu zor zamanı atlatmak için hayati önem taşır. Ayrılığınız hakkında konuşmak istemiyorsanız, arkadaşlarınızdan konuyu kapatmalarını isteyin; anlayacaklardır.

Bir günlük tutun: Duygularınızı, düşüncelerinizi ve ruh halinizi yazmak gerginliği, üzüntüyü ve öfkeyi atmanıza yardımcı olabilir. Zaman geçtikçe, ne kadar yol kat ettiğinize geri dönebilirsiniz.

Destek arayın: Boşanma karmaşık ve streslidir ve destek olmadan yıkıcı olabilir.

Arkadaşlarınıza yaslanın: Acı, öfke, hayal kırıklığı gibi hissettiğiniz zor duygular hakkında arkadaşlarınızla veya bir destek grubuyla yüz yüze konuşun, böylece bunu çocuklarınıza yansıtmazsınız. Evliyken sosyal çevrenizi ihmal ettiyseniz ve dertleşebileceğiniz kimseniz olmadığını düşünüyorsanız, yeni arkadaşlıklar kurmak için asla geç değildir.

Çocuğunuza asla olumsuz duygularınızı boşaltmayın: Ne yaparsanız yapın, çocuğunuzu bir arkadaşınızla konuşur gibi konuşmak için kullanmayın.

Gülmeye devam edin: Hayatınıza ve çocuklarınızın hayatlarına olabildiğince mizah katmaya ve oyun oynamaya çalışın; bu stresi azaltabilir ve hepinize üzüntü ve öfkeden bir mola verebilir.

Bir terapiste görünün: Yoğun öfke, korku, keder, utanç veya suçluluk hissediyorsanız, bu duygularla başa çıkmanıza yardımcı olması için bir terapist bulun; şahsen veya çevrimiçi bir terapi platformu aracılığıyla olabilir.

Eski eşinizle uzlaşın: Ebeveynler arasındaki çatışmalar -ayrı olsun ya da olmasın- çocuklar için çok zararlı olabilir. Çocuklarınızı kavgalarınızın ortasına koymaktan veya onları aranızda seçim yapmak zorunda hissettirmekten kaçınmak çok önemlidir. Bu süreçte eşinizle uzlaşana dek çocuklarınızın üzülmesini önlemek için ;

Başka bir yere götürün: Çocuklarınızın önünde, ister şahsen ister telefonda olsun, asla tartışmayın. Eski eşinizden başka bir zaman konuşmasını isteyin veya konuşmayı tamamen bırakın.

Zarif olun: Çocuklarınızla diğer ebeveynin davranışlarının ayrıntıları hakkında konuşmaktan kaçının. Bu, kitaptaki en eski kuraldır: Söyleyecek güzel bir şeyiniz yoksa, hiçbir şey söylemeyin.

Nazik olun: Eski eşinizle etkileşimlerinizde nazik olun. Bu, yalnızca çocuklarınız için iyi bir örnek oluşturmakla kalmaz, aynı zamanda eski eşinizin de yanıt olarak nazik olmasını teşvik edebilir.

Olumlu tarafa bakın: Tüm aile üyelerinin güçlü yönlerine odaklanmayı seçin. Çocukları da aynısını yapmaya teşvik edin.

Üzerinde çalışın: Eski eşinizle mümkün olan en kısa sürede dostça bir ilişki geliştirmeyi bir öncelik haline getirin. Sizi arkadaş canlısı olarak izlemek, çocukları rahatlatabilir ve aynı zamanda sorun çözme becerileri öğretebilir.

Kendinizi, ebeveynliğin ayrıntıları konusunda eski eşinizle sık sık savaşırken buluyorsanız, geri çekilip elinizdeki daha büyük amacı hatırlamaya çalışın.

Kendinize şunu hatırlatın: Uzun vadede çocuklarınız için en iyisi nedir? Hayatları boyunca her iki ebeveyniyle de iyi bir ilişkiye sahip olmak.

Sakin kalmak için önceden düşünün. Uzun vadeli hedefleri aklınızda tutabilirseniz -çocuklarınızın fiziksel ve ruhsal sağlığı, bağımsızlığınız- günlük ayrıntılar hakkında anlaşmazlıklardan kaçınabilirsiniz.

Herkesin refahını düşünün. Çocuklarınızın, kendinizin ve evet, hatta eski eşinizin mutluluğu, boşandıktan sonraki yeni hayatınızın büyük resmindeki geniş fırça darbeleri olmalıdır.

Bazı çocuklar boşanma sürecini nispeten az sorunla atlatırken, diğerleri çok zor zamanlar geçirir. Çocukların çeşitli zor duygular hissetmesi normaldir, ancak zaman, sevgi ve güvence iyileşmelerine yardımcı olmalıdır.

Boşanmaya veya ayrılığa karşı normal tepkiler nelerdir?

Güçlü duygular çocuklar için zor olsa da, boşanmanın ardından çocuklar için aşağıdaki tepkiler normaldir.

Öfke: Çocuklarınız normallik duygusunu yok ettiğiniz için size ve eşinize karşı öfke, hiddet ve kızgınlıklarını ifade edebilirler.

Kaygı: Çocukların hayatlarında büyük değişikliklerle karşılaştıklarında kaygılı hissetmeleri doğaldır.

Hafif depresyon: Ailenin yeni durumuyla ilgili üzüntü normaldir ve umutsuzluk ve çaresizlik hissiyle birleşen üzüntü muhtemelen hafif bir depresyon biçimine dönüşecektir.

Çocuklarınızın ayrılık veya boşanmayla ilgili sorunlarını çözmeleri biraz zaman alacaktır, ancak zamanla kademeli bir iyileşme görmelisiniz. Boşanmanızdan birkaç ay sonra işler düzelmek yerine daha da kötüye gidiyorsa, çocuğunuzun depresyon, kaygı veya öfke içinde sıkışmış olabileceği ve biraz ek desteğe ihtiyacı olabileceği anlamına gelebilir. Çocuklarda boşanmayla ilgili depresyon veya kaygının uyarı işaretlerine dikkat edin:

1. Uyku sorunları
2. Konsantrasyon eksikliği
3. Okulda sorun
4. Uyuşturucu veya alkol bağımlılığı
5. Kendine zarar verme, kendini kesme veya yeme bozuklukları
6. Sık sık öfkeli veya şiddetli patlamalar
7. Sevdiklerinizden uzaklaşma
8. Sevdiğiniz aktivitelere ilgisizlik

Bu veya boşanmayla ilgili diğer uyarı işaretlerini çocuğunuzun doktoru, öğretmenleri ile görüşün veya belirli sorunlarla başa çıkma konusunda rehberlik için bir çocuk terapistine danışın.