Aile

Ağır Bir Ruhsal Acı

Gizli Kullanıcı24 Şubat 2025 22:16

Geçmişimle geleceğim arasında sıkışıp kalmiş gibi hissediyorum.Elimde olmayan mecburi sebeplerden geçmişime vefasızlık etmişim gibi hissediyorum ki ediyorum. Bu duygularla bugünümü geleceğimi de yaşayamıyorum. Geçmişimle geleceğim arasında sıkışıp kaldım. Ben bir tercih yapmak zorunda mıyım. Ne geçmişimden kopmak istiyorum ne de geleceğimden vazgeçmek istiyorum. Çekirdek ailemle ebeveyn ailem arasında kaldım. Geleceğime odaklansam yalnızca olmuyor, geçmişimde benim ebeveynlerim onlara ihanet ediyomuş gibi hissediyorum

Bu soru 26 Şubat 2025 14:30 tarihinde Klinik Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. İçinde bulunduğunuz durumun gerçekten karmaşık ve duygusal olarak zorlayıcı olduğunu söyleyebilirim. Geçmiş ve gelecek arasında sıkışmış hissediyor olmanız iki tarafın da sizin için önemli olduğunu gösteriyor. Bu tür duygusal ikilemler insanı hem zihinsel hem duygusal olarak yorabilir.

Bizler bir ailenin içine doğar ve büyürüz. Kim olacağımız üzerinde ailemizin oldukça büyük bir payı vardır. Aile, sarmaşık gibidir. Bizler tıpkı bir sarmaşık gibi tutunur ve büyürüz, ancak bazen de ailemiz tıpkı bir sarmaşık gibi bizi boğabilir. Sizin durumunuzda sarmaşığı kesip atmak istemediğinizin farkındayım, bu çok insani bir duygu. O sarmaşık sizi yansıtıyor, sizin bir yere ait olduğunuzu gösteriyor. Çünkü sarmaşığın nasıl güçlü bir tutunma ihtiyacı varsa bizlerin de kaç yaşına gelirsek gelelim ailemize karşı güçlü bir bağlanma ihtiyacımız vardır.

Bir yandan geçmişinize duyduğunuz bağlılık ve vefa duygusu, diğer yandan kendi hayatınıza ve geleceğine dair planlarınız arasında sıkışmış hissetmek, pek çok kişinin zaman zaman yaşadığı bir durumdur. Geçmişimiz, kimliğimizi oluşturan önemli bir parça ve onunla bağımızı tamamen koparmamız gerektiğini düşünmek hem zor hem de gerekli değil. Aynı şekilde geleceğe dair umut ve hayaller de yaşamımıza anlam katan unsurlardır. Öncelikle bir tercih yapmanızın gerekmemesini umarım, çünkü yapacağınız tercih öyle ya da böyle sizi mutsuz kılacaktır.

Her iki tarafa da adil bir şekilde zaman ve enerji ayırmanın yollarını bulmak, bu tür ikilemleri aşmanıza yardımcı olabilir. Bir tercih yapmaya itiliyorsanız öncelikle bu “itilme” davranışını hayatınızdan çıkarmanız gerekmektedir. Bunun için sağlıklı sınırlar koyabilirsiniz. Her iki taraf için de çaba göstermelisiniz. Yapacağınız her haraketin yaşamınıza nasıl yansıyacağını düşünün, dengeyi siz kuramazsanız kimse kuramaz.

Çekirdek aileniz ve ebeveyn aileniz arasında kaldığınızı ifade etmeniz ise, birçok kişinin empati kurabileceği bir durum. Çoğu zaman, aile içinde farklı rolleri ve beklentileri dengelemeye çalışırken, kendimizi tükenmiş hissedebiliriz. Çekirdek ailenize ve ebeveynlerinize karşı olan sorumlulukların, birbirinden bağımsız şeyler gibi görünebilir, her iki tarafın da senin için ne kadar değerli olduğunu onlara hissettirmek, içsel çatışmalarını hafifletebilir. Bu da davranışlarla gösterebileceğiniz bir çabayla gerçekleşir.

Bizler geçmişte değil, bugünde yaşarız. Geçmişe saplanıp kalırsak bugünü nasıl yaşamamız gerektiğini bilemeyiz, geçmişte nasıl yaşadığımızı unutursak ise yarınımızı şekillendiremeyiz. Bizler geçmişte öğrenir, geleceğe aktarırız. Geleceğinizi seçerken geçmişinizi yok etmemelisiniz ancak bugününüzden de vazgeçmemelisiniz. İki tarafla kurduğunuz ilişkiler birbirinden farklı anlamlar taşır ve biri diğerinin yerine geçemez, şu anda bir karar vermek zorundaymış gibi hissedebilirsiniz ancak belki de zaman vermek gereklidir. Kafanız bu denli karışıkken herhangi bir karar vermemek doğru olacaktır.

Sevgiler.

alinti

Mantıklı Doğru Tespitler Teşekkürler

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Evlilik sorunları ve kendimi nasıl toparlayabilirim

İyi günler ben 30 yaşında evli bir kız çocuğu annesiyim evliliğim başlarda çok iyiydi çok mutluyduk fakat uzun zamandır özellikle son iki senedir iki üç kez boşanma davası açıp vazgeçecek durumlara geldik çok bunaldım yataktan çıkmak istemiyorum dışarı çıkacak enerji bulamıyorum evde iki iş yapıp zar zor geri yatağa atıyorum kendimi çocuğuma bile sevgi gosteresim yok eşimin ailesiyle kalıyoruz abisi kız kardeşi ve annesi bide biz abisi dışında kimseyle muhattap olmak istemiyorum hiç birini sevmiyorum özellikle kız kardesiyle evlendiğimizden beri dusman gibiyiz eşim ise çalışır yataktan öğlen iki üç gibi kalkar direkt ise gider gece yarisi 3 4lerde gelir kendine anca yeter kazandığı para bu zamana kadar ben kendi kazandığım maaş ile kızıma evime baktım hatta belki ayrı eve çıkarız diye çeyiz bile yaptım fakat son iki aydır halsizlikden işi bıraktım ve iki aydır beş kuruş para vermediği gibi kredi borcumuzu ödemediği için kendi emegimle biriktirdiğim altinlarimi bozdurup krediyi bile ben ödedim eve beş kuruş vermez asla bana da öyle ilgi zaten sıfır aslında anlatılacak o kadar çok şey var ki şuan beni anlamanız bile mümkün değil kaynanam köye gider yazları yazın çocuğumu ise götürür kızımla beraber çalışıp akşam 10da işten çıkarız ona rağmen ailesine asla kendimi begendiremedim hiç bir zaman helal olsun sana demediler herkes çocuğuna bak çalışma dedi çalışmadım ailesi nin paraya ihtiyaci oldu Birgül ise gir dediler ne istediklerini hiç bir zaman anlamadım herkese hep iyi niyetli oldugum halde hiç bir zaman hakkettigim gibi değer görmedim ve şuan tükenmiş gibi hissediyorum kendimi bir ailem yok gidecek bir yerim yok bosansam tek başıma nereye gideceğim çocuğu nasıl bırakacağım boşanmasam kendimi nasıl iyilestirecegim