Ağır depresyon ve asosyalikten nasıl kurtulurum?

Merhabalar, paylaşımızdan sosyal ortamlardan uzaklaştığınızı ve depresif duygularla başa çıkmaya çalıştığınızı anlayabiliyorum. Bu iki durum sıklıkla beraber görülür. Kişi olumsuz düşüncelerle uğraşırken kendini istemsizce dış dünyadan soyutlar, dış dünyadan soyutlandıkça olumsuz düşünceleri daha da ağırlaşır. Bu sorunun uzun zamandan beri sizinle olduğunu belirttiniz, tetikleyen bir durumun varlığı söz konusu mudur ? Yerleşmiş olumsuz düşüncelerimizin altında temel inançlarımız vardır, temel inançlar çocukluk dönemine dayanır, çocukken yaşanılan travmalar, ebeveyn ilgisizliği ve sevgisizliği, kayıplar kendimize karşı algımızı belirler. “Ben kötü biriyim” “ben sevilmezim” temel inançlarına sahip olduğumuzda ise dünya çekilmez bir yer haline gelir. Böyle bir durumda aşırı genellemeler yapılır; örneğin ufak bir hata yapan kişinin tümüyle başarısız biri olduğunu düşünmesi, kendisiyle ilgili olmayan durumları bile kişiselleştirmesi sıklıkla görülür. Burada bu sorunlarla başa çıkmanızda size yardımcı olacak stratejilerden bahsetmek istiyorum.

Etkinliklerinizin kaydını tutun; gün içerisinde hangi saatlerde neler yaptığınızı yazın (hiçbir şey yapmıyorum tarzı düşüncelerinizin doğruluğunu sınayın)

Yaptığınız etkinlikleri hoşnut olma durumunuza göre 0-10 arasında değerlendirin (ne yaparsam yapayım mutsuzum düşüncelerinizin doğruluğunu sınayın) 5-10 arasındaki davranışların sıklığını arttırın.

Akşamları depresyon yaşadığınızı söylüyorsunuz, akşamları aklınızdan neler geçiyor, neler düşünüyorsunuz ? hangi duygular size eşlik ediyor ? hangi düşünceler sizi daha çok kaygılandırır ? En çok kaygı uyandıran düşüncelerinizi fark edin ve düşüncelerinizin gerçeklik payını sorgulayın, düşüncenizi ele alın; başka türlü düşünmek mümkün mü ? Depresyonda kişiler alternatif düşünce üretemezler bu yüzden tek düşünce oldukça yorucudur.

Sosyal kaygınızla ilgili ise insanların sizinle çok fazla ilgilendiğini düşünüyor olabilirsiniz, yanlışlarınızı ve hatalarınızı görmeye çalıştıkları hissine kapılabilirsiniz ancak çoğu zaman bu gerçeği yansıtmaz;

insanlarla konuşurken göz teması kurun, beden dilinizi kullanın

karşınızdaki kişiyi dikkatli biçimde dinleyin

bir konuşma başlatın devam ettirin ve bitirin

talepte bulunun ve bir talebi reddedin

görüş belirtin, fark etmez cümlesini kullanmayın.

Son olarak yaşamda herkes kadar değeriniz olduğunu fark edin, bu sorunlarla uğraşan tek kişi değilsiniz ve ne kadar zorlayıcı olabileceğini anlayabiliyorum, bununla başa çıkabilirsiniz, ancak tek başınıza üstesinden gelmek zorunda değilsiniz, bu sorun uzun süredir sizinle ve sık tekrarlanıyorsa, günlük yaşamdaki işlevselliğinizi etkiyorsa mutlaka terapi almanızı öneririm.

sevgiler.