Aileden uzaklaşmamak için ne yapmam gerek?
Ablamla hiçbir şekilde anlaşamıyoruz. Alttan alıyorum güzel konuşuyorum buna eminim ama o hep tartışma kavga etme laf sokma derdinde. Bu tartışmalar sadece bana karşı değil herkese karşı böyle. Yaş sınırı yok bu arada anneme babama da böyle davranışları. Şu hayatta tartışmadığı insan var mıdır ki? Sanmam.. Artık ablamı gerçekten idare edemiyorum. Her gün tartışacak bir şey buluyor. Ondan soğuyorum artık ve soğuyunca, sinir anında ona hastasın iyi değilsin hareketlerine bir bak, öz eleştiri yap, psikolojik yardım al diyorum ki ihtiyacı var bunları dediğim için de vicdan azabı çekiyorum o benim kardeşim diye. Ne yapmam gerekiyor?
Bu soru 27 Ağustos 2024 16:43 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar, ailemizin içinde zor kişilikler var olduğunda bu durumla başa çıkmak oldukça zorlayıcı olabiliyor. Yaşamımızın çoğunluğunu geçirdiğimiz evimiz bizim için huzurlu bir alan olması gerekirken bunu engelleyen kişilere karşı öfkeli olmakla birlikte neler hissedip, nasıl davranacağımızı bilemiyor olabiliriz. Burada durumun karşı tarafla ilgisinden önce bizimle ilgili kısımlarını fark etmemizde fayda var.
Ablanızla özellikle hangi durumlarda kavga ettiğinizi fark edin, sizin kırmızı çizgileriniz neler ? Ablanızdan bağımsız olarak hangi duyumları aldığınızda aşırı öfkeleniyorsunuz, hangi davranışlara tahammülünüz yok ? Bu söylemler ve davranışlara sizin yüklediğiniz anlamlar nelerdir ? Tolerans göstermekte zorlandığınız durumlar neler buraları fark edin.
Beraber yaşamak durumunda olduğumuz kişilerin de çizgilerini fark etmemiz gerekli. Karşıdan gelen sinyalleri anlayabilmeliyiz, hangi davranışlar ve söylemlerimiz karşı tarafla ilişkilerimizi daha da yıpratıyor ? karşı tarafın bizimle ilgili hoşlanmadığı durumlar neler ? bu hoşnutsuzluğun bizimle ilgili olan taraflarını düzeltebilme şansımız var mı ? Buraları sorgulayın.
Tartışmaların ardında büyük bir öfke görülür, öfke ise genellikle ikincil bir duygudur, öfkenin ardında başka daha güçlü bir duygu yatar. Çocuklukta sıklıkla anlaşamayan kardeşlerin büyüdüklerinde anlaşabilmelerinin sebebi çocukluktaki tartışmaların ardında “kıskançlık” duygusunun öfke ile bastırılmasıdır ve büyüdükçe kıskançlık duygusu yerini kardeşlik ve minnet duygularına bırakır. Burada ablanıza karşı hissettiğiniz duyguların farkına varın ve bu duyguları kabullenin, bu duygular ne olursa olsun duygulara sahip değilmişsiniz gibi yaşamak kadar kötü değildir.
Son olarak ablanızın herkese karşı böyle olduğunu paylaştınız, bu çok zorlayıcı bir yaşam olsa gerek, bu şekilde davranmasının ardında kendisinin de farkında olmadığı nedenler olabilir, birbirinize daha çok paylaşım yaparak yaşamınızda neler olup bittiğini, nelerle uğraştığınızı anlatabilmeniz oldukça faydalı olur.
Son olarak Zor Kişiliklerle Yaşamak adlı kitabı okumanızı mutlaka öneririm.
sevgiler.
