Aile

Aileme kötü davranmak istemiyorum

Gizli Kullanıcı31 Ağustos 2024 19:48

Öncelikle ben lise öğrencisiyim ve anne babama normalde çok bağlıyım onları seviyorum, onlar da beni seviyorlar biliyorum. Ama bana karşı herhangi bir uyarıda bulundukları anda kendime hakim olamıyorum. Mesela sabah annem kakao döktüğüm için biraz söylendi bende dayanamadım bağırdım, çağırdım çok sinirlendim babam kızınca susmak yerine ona da bağırdım. Ve normal bir şekilde gecebilirken zaman bir anda kaos ortamı oluşturdum. Kardeşim var bir de bir tık kıskanç sürekli özel eşyalarımla ilgileniyor ve laf atıyor o yüzden ne zaman yanıma gelse tersliyorum, bağırıyorum ona da. Bazen keşke olmasaydı diyorum. Ve annem çok üzülüyor biz iyi anlaşamadığımız için. Nasıl düzeltebilirim, huzuru sürekli bozuyormuş gibi hissediyorum. Sosyal kaygı bozukluğum var ama pek bir bağlantısı olduğunu düşünmesem de yine de söylemek istedim.

Bu soru 1 Eylül 2024 14:25 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,


Öncelikle, durumunuzu paylaştığınız için teşekkür ederim. Sizinle aynı duyguları yaşayan birçok insan var, bu yüzden yalnız olmadığınızı bilmenizi de isterim. Bu tür durumları ergenlik döneminde sıkça yaşayabilirsiniz. Duygusal dengeye ulaşmak, öfke patlamaları bu dönemlerde sık karşılaştığımız durumlardandır.

Bu konuyla ilgili size yardımcı olabilecek bazı adımlardan bahsedebiliriz:


Öncelikle öfkenizi anlamaya çalışın. Hangi durumlarda öfkeleniyorsunuz ? Öfkelendiğiniz de aklınızdan geçen düşünce ne oluyor? Bazen aklınızdan geçen düşünceler aslında duygularınızın kaynağı olabilir. bu yüzden eğer düşünceniz olumsuzsa bu da öfke duygusu olarak kendini ortaya çıkartabilir. Öfkelenmeden kendinizi ifade edebilmenin bir yolu olabilir mi ?


Öfke karşımıza iki şekilde çıkabilir. birincisi tamamen saf bir öfke diyebileceğimiz durumun ya da olayın bizde yaratmış olduğu öfkedir. İkincisi ise öfkenin altında gizli olan farklı bir duygudur. Biz bunu ikincil öfke deriz.

Örneğin; bir olay yaşadınız ve yaşadığınız bu olayla hayal kırıklığına uğradınız, üzüldünüz ve bunu göstermektense öfkelenmeyi tercih ettiniz. Siz yaşadığınız olaylarda hangi öfkeyi yaşıyorsunuz bunu da anlamaya çalışabilirsiniz.


Sosyal kaygı bozukluğunuz, bu öfke patlamalarını daha da şiddetlendirebilir. Sosyal kaygı, başkalarının sizi nasıl algıladığı konusunda aşırı duyarlılık ve eleştirilme korkusu yaratabilir. Bu da, uyarı aldığınızda veya eleştirildiğinizde, kendinizi savunma gereği hissetmenize neden olabilir.


Sosyal kaygınızın öfkenizi nasıl etkilediğini anlamak için, bu gibi durumlarda kendinizi nasıl hissettiğinizi ve bu duyguların öfkenize nasıl yol açtığını yazın.


Aile içerisinde bu durumları yaşamamak adına hepinizin birbirinize karşı sevgi ve saygı çerçevesinde, açık bir iletişimde bulunması süreci sizin için daha sağlıklı hale getirebilir.



Sağlıklı Günler Dilerim.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz


alinti

Teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Eşimle sürekli zıtlaşma halindeyiz bunu nasıl aşarız?

Eşimin yaptığı herhangi bir hata konusunda konuşmaya kalkınca bana kızıyor, konuyu konuşmak istediğimde konuşmak istemiyor, üstünü kapatıyor benim sinirim de o anlayana kadar geçiyor ama içimde kalıyor. Yavaş yavaş duygularımı yitirmeye başladım artık onu hiç görmek ya da bir konuyu tartışmak istemiyorum. Her konuda önceliği kendisi, bir kızımız var ama ne bana ne kızımıza öncelik veriyor, ya telefonda ya da arkadaşlarıyla buluşmaya gidiyor. Onlara kolayca vakit ayırdığını, bizle bir şey yapmasını istediğimde ertelediğini ya da yapmak istemediğini söylediğimde suçlu beni görüyor, ne yapıcaz ki diyerek yine konuyu kapatıyor. Maddi durumunun olmadığını öne sürüyor ama kendine para harcamaktan çekinmiyor. Ben de maddi konuda dikkat eden bir insanım ama çocuk dolayısı ile çalışamadığımdan ister istemez onun maaşıyla hareket ediyoruz. Bu süreçte de bana kira ve borçları ödemek için para veriyor sadece. Sosyal hayatımız yok. Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum artık bu durum beni bunaltmaya başladı. Maddi konular çok önemli olmasa bile en azından vakit ayırmasını beni dinlemesini istiyorum onları da yapmak ona zor geliyor gibi hissediyorum. Ben konuştukça beni iğneleyici laflar kullanarak ağlattı 2 saate yakın ağladım ama dönüp de bakmadı bile bana. Sonraki gün özür dilese de o özür benim için pek bir şey ifade etmedi. Şu an sadece ondan uzak durmak istiyorum. Yanımda oldukça duygularıma zarar verdiğini hissediyorum aynı zamanda seviyorum ama artık öfkem sevgimin önüne geçmeye başladı. ..

Aile

Geçmişi her konuya dahil etmeden nasıl anda kalabilirim?

Geçmişte yaşadığım olayların etkisini üzerimden atamıyorum. Haksız yere patlanan o kişi olup işler kötüye gitmesin diye susmayı tercih ederek yada mecbur kalarak iyi olacağını düşündüğüm şeylerin sonrasında da yapılan yanlışın görülmemesi ve aynı şekilde haksız konuşmaların devam etmesi sonucunda en ufak yaşanan olayda itham da bütün kötü hissettiğim anların duyguların içimi kaplaması ve bunu biriyle paylaştığım da bana karşı yargıların oluşması mesela senin ailende böyle davrandı gibi ama ortada öyle bişey yok sırf konuyu manipüle edilmesi için söylenen asıl konudan uzaklaşmaya sebebiyet verdiği için daha çok sinirlerim anlasilmadigimi ailesine karşı korunmadigimi düşündugum için yüksek sesle konuşmaya ve fiziksel olarak kendimi iyi hissetmemeye başlıyorum geçmişte içimden atamadigim soyleyemedigim iyi olacağını düşünürek yaptığım hiçbir şeyin karşılığını ilerleyen zamanda da görmemek kalbini kırıyor ve bu kirikliklar hiç beklemedigim bı anda aklıma gelip hem düşüncelerimi hem vaktini hem enerjimi bitiriyor ama ben anı yaşamak istiyorum o an veremedigim tepkinin sorumlulugunu yada suclulugunu yaşamak istemiyorum çünkü bu hem beni hemde eşimi çok yoruyor herşey guzelken bir anda ne olduğunu anlayamıyorumyaşanılanlar annesi yüzünden yaşanılanlar içime sığmıyor hak etmediğim halde bu muameleyi görmek devam ettirilmesi canımı çok yakıyor uzaklaşmak istemiyorum ama yakında olamıyorum değersizlik hissediyorum hakkım savunulmamis gibi mutluluğum bı anda hiç alakasız biri yüzünden elimden gidince içimdeki duygulara sahip cikamadigim için kendimi suçluyorum kimden ne bekliyorum bilmiyorum neden böyle tekrarlayan düşünceler sariyo bilmiyorum çözmek ve geçmişi kiriklarla dolduran birinin geleceğimife mahvetmesine izin vermek onların manipülasyonlarina gelmek istemiyorum beni ve ilişkimi yıpratıyor siradanlasmis gibi hissediyorum sevdiğim adamı içimdeki duygularla anksiyeteyle baş edemediğim için bırakıp gitmek istemiyorum herşeyi akışına bırakmak istiyorum her zaman biriyle iyi olmaya çalışmak yada biriyle kötü olmak fikri beni neden geriyo bilmiyorum bı kerede kaybeden onlar olsun kendimi varlığımı göstermeye ihtiyacım yok ama neden bunu davranışlarına yansitamiyorum. Bu düşüncelerle başa çıkamayip anımı da kaybediyorum düşünce silsilesinden çıkmak istiyorum kendime eşime çocuğuma odaklanmak ve akışında gelen duygularla iyi ya da kötü yaşamak istiyorum eşimle bir olup bu mücadeleyi vermek bu hayatı yaşamak istiyorum enerjimi sömüren insanlardan benim hakliligimi anlamalarını istiyorum ve bunun ne yapmam lazım üstüme düşen görev ne bilemiyorum düşüncelerim içinde kayboluyorum ve durgunlasiyorum bu ilişki dinamigine iyi gelmiyo hassas bı insan miyim birazcık ilgimi bekliyorum eşimin beni sevdiğini yanımda olduğunu biliyorum ama bazen de gönlüm hoş edilsin minik jestler bekliyorum bu karışık duygu durumunu anksiyetemle öfkemle nasıl baş edil anda kalıp anı yaşayıp anı değerlendirebilirim ?