• Anasayfa
  • Sorular
  • Anksiyete ve heyecan fiziksel sağlığımıza zarar verir mi?
Psikoloji

Anksiyete ve heyecan fiziksel sağlığımıza zarar verir mi?

Gizli Kullanıcı22 Ekim 2024 17:55

Hocam merhaba ben senelerdir kaygı hastalığıyla uğraşıyorum panik oluyorum biryere giderken veya bi ortamdayken heyecanlanıyorum ve kendime asla engel olamıyorum herseyi takıyorum ve endişeleniyorum hamileyken o kadar kötü günler yaşadım çok korkuyordum geceleri çarpıntıdan uyuyamıyordum sürekli korkudan hastaneye gidiyordum ve birşeyin yok diyip geri gönderiyorlardı sonra psikiyatriste gittim ilaca başladım zamanla daha iyi oldum ama heyecanım panik halim yine var özellikle hastaneye gidip tansiyonumu ölçecekleri zaman çok heyecanlanıyorum bu durum benim kalbime bir zarar verecek diye düşünüp duruyorum .

Bu soru 26 Ekim 2024 22:27 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar. Anksiyete öldürücü bir hastalık değildir. Anksiyete kişide neden olduğu semptomlar gereğiyle kişiyi öleceğine inandırabilen bir sorundur. Bu semptomlar aşırı terleme, kalbin hızla atması, el ayak titremesi, vücudun aşırı ısınması gibi durumlar olabilir. Zaten o sırada kaygıyla uğraşan, aklındaki düşünceler sebebiyle gardını indirmiş biri için bu yaşanan semptomlar daha da kaygı uyandırır ve kişi bir döngü içine girer. Döngüler oldukça zorlayıcıdır. Sorununuzun çözümü adına adımlar attığınızı görebiliyorum, çabalamaya devam edin, kaygının sizi ele geçirmesine izin vermeyin. Kaygıyı zihninizden atmaya çalışmayın, düşünmemeye çalıştığımız şeyleri daha çok düşünürken buluruz kendimizi. Şöyle düşünün; bir nehirin kenarında oturmuş ve geçip giden tekneleri izliyorsunuz. Tekneler sizin aklınıza gelen sizi kaygıya boğan düşünceleriniz. Kenarda durun ve tekneleri izlemeye devam edin. Gözünüzün önünden geçip gitmelerini izleyin. Kendinizi bir anda bir teknenin içinde bulabilirsiniz; fark edin ve hemen tekneden inip suda yüzüp kenara çıkın. Teknenin sizi alıp götürmesine izin vermeyin. Kaygı uyandıran düşünceleriniz yokmuş gibi davranmayın onları kabul edin ancak onlara hizmet etmeyin.

Paylaştıklarınızdan özellikle sağlıkla ilgili kaygılara sahip olduğunuzu anlayabiliyorum. Burada sizi tetikleyen durumları fark edin; örneğin semptomları internette aratmak. Uzun vadede size oldukça zarar verir, tetikleyen faktörlerden uzak durmalısınız.

Sağlıkla ilgili düşünceler aklınıza geldiğinde düşüncelerinize kanıt arayın. Birçok kanıt olarak düşündüğünüz şeyin bir his olduğunu fark edeceksiniz. Hislerinizi referans olarak algılamayın. Anti kanıtları düşünün. Örneğin; daha öncesinde sorun olduğunu düşündüğünüz durumlarda doktorlar tarafından bir şeyiniz olmadığı söylendi. Buradan her semptomun bir hastalık belirtisi olmadığını söyleyebiliriz. Diğer yandan hastalık belirtileri tıbbi bir neden olmaksızın kaygılarınızın vücudunuz yoluyla dışa vurumu olabilir. Bahsettiğiniz panik hallerinde “şu an bunları yaşamam öleceğim anlamına gelmiyor, daha öncesinde de yaşadım ve geçecek, sakinleşirsem her şey yoluna girebilir” demek ve nefesinize odaklanmak iyi gelecektir. Çoğu bedensel semptomlar nefesin kontrol edilememesinden kaynaklı yaşanıyor.

Sevgili danışan kalbinizin zarar göreceğine dair endişenizi şöyle test edebilirsiniz; hızlı bir şekilde merdiven inip çıktığınızda aynı belirtileri yaşarsınız ancak bugün hızla merdiven turu yaptığım için kalbim zarar görmüş olabilir diye düşünmezsiniz, burada bir kalp hastalığınız varsa tabiki de kalbi zorlayan aktiviteler önerilmeyecektir ancak böyle bir şeyden bahsetmiyorsak panik halindeyken yaşadığınız semptomların kesinlikle kalbinizi etkileyebileceğini söyleyemeyiz.

Tüm bu kaygılarınızın yanında kaygınızla başa çıkmak adına sağlığınıza iyi gelecek davranışlar sergileyin: düzenli egzersiz yapın, yeme ve uyku düzeninize dikkat edin, bunlar sizin koruyucunuz olacaktır.

İlaç kullanımı yanında terapi almanızı da öneririm. Sorununuzun olası nedenlerini ve başa çıkma yöntemlerinizi keşfetmede psikolojik destek oldukça önemli ve gereklidir, terapi iyileştirir, ertelemeyin.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Belirli profildeki insanlarla saçma bir ilişki kurup takıntı yapıyorum

Merhaba, öncelikle geçmiş yıllarda (ortaokul dönemi özellikle) sosyal anksiyetenin manyak bir seviyesini yaşamış birisiyim şuanda baya azaldı. Sormadan önce annemle ilişkimizin iyi olmadığını belirtmek isterim belki bununla ilgili bir şeydir bilmiyorum. Ortaokulda aşırı mutsuz ve kaygılı olduğum bir dönemde bir hocam benim durumumu fark edip sürekli beni izlemeye başladı hatta bir odaya götürüp bir şey anlatmak isteyip istemediğimi sormuştu sonrasında onunla zihnimde garip bir ilişki kurmaya başladım sürekli onunla ilgili düşünceler geçiyordu kafamda. Gerçek hayatta beni sürekli gözetlediği için takıntı yapmıştım, mesela arabasının rengini biliyordum ve yoldaki bütün o renk arabalar geçerken aşırı terliyordum vs. o geçiyor ve beni izliyor gibi hissediyordum böyle her an her yerde beni izliyordu sanki her yerden o çıkacak gibi stres oluyordum. Ama bir yandan da zihnimde içimdeki kocaman bir boşluğu onunla doldurmaya çalışıyordum. Yani gerçek hayatta sürekli beni izleyen ve kaygılı hissettiren birisiyken zihnimde çok şefkatli benim istediğim gibi davranan sarıldığımı düşündüğüm birisiydi ya da ona benzeyen şefkatli birisini kurmuştum kafamda. Bir de onun hayatındaki her şeyi aşırı merak eden ve takıntı haline getiren ayrıca kıskanmaya başlamıştım diğerlerinden. Oturduğu mahalle, yaptığı hobiler, hayatındaki insanlar, doğduğu yer fln sürekli bir araştırma halindeydim o şeyleri gördüğümde oralardan geçtiğimde sadece zihnimde o vardı zihnim her an onunla doluydu yani ve bu beni çok yoruyordu. Bu böyle yıllarca sürdü sonra zar zor bitti. Daha sonrasında yine onun profilindeki insanları takmaya başladım bu şekilde, gerçek hayatta başlarda iyi bir ilişkimiz oluyordu ama sonrasında takıntı haline getirmeye başladığımı fark ettiğimde korkup uzaklaşmaya çalışırken onları da üzüyordum. Sonra bir psikologa gitmeye karar verdim sosyal kaygı için. Ve o kişiyi de bu profilde birini seçtim ve ona da takıntı yaptım her an sürekli zihnimde onunla konuşuyorum diğerlerinde olduğu gibi gerçek seanslarda konustuklarimiz da zihnimde tekrarlanip duruyor uyuyamıyorum artık ve onun hayatına da taktım yukarda bahsettiğim gibi . Konuşurken bazen saçmalıyorum soru soruyor ve farklı bir şey anlatıyorum kaygilanip beynim duruyor oradayken eve gidince de kendime aşırı kızıp sinirimi kendimden çıkartıyorum o yüzden artık devam etmek istemiyorum ama zihnimde bitmiycek biliyorum orda çözmek istediğim sorunlarda da bu yüzden pek ilerleme kat edemedim bir de onu da üzmek istemiyorum. Umarım anlamışsınızdır nasıl bir manyağım bende bilmiyorum ne yapmalıyım?