Anksiyetede tam olarak iyileşmek mümkün mü?
Merhaba ben 22 yaşında bir kadınım. Küçüklüğümden beri anksiyeteyle büyütüldüm, bu yüzden ailemi suçlamıyorum. Çünkü onlar da öylelerdi ve onlarda bunu öğrendi. Çocukken aşırı derece de sakin bir çocuktum. Hatta sesim bile çıkmazdı. Ancak böyle olursam sevilebileceğimi düşünüyordum herhalde. Annemde babamda çok kaygılı insanlar. Büyüdüm ve ergenlik dönemine girdim. Agresifleşmeye başladım, annemi çok yoruyordum. Eski küçük ben gitmiş yerine başka biri gelmişti. Ben de okb olduğunu farkettim. Bir gün arkadaşlarımla konuşurken herkeste olduğunu düşündüğüm bir şeyi onlara anlattım. Onlarda bana böyle şeyler yaşamadıklarını ve düşünmediklerini söylediler. Bu şekilde farkettim eve gittim ve internette baktım okb imiş adı.
Psikiyatriye gittik annem pek ilaç kullanmamı istemiyordu. Adı prozac. Ama yine de kullandım. Bu ilaç beni iyi etkilemedi. Hem ergenlik dönemindeydim, iyice düştüm. Belki benim için uygun bir ilaç değildi. İlaçla beraber terapide gördüm. Pek etkisi olmadı. 2 3 sene ilaç ve terapiden sonra artık çok sıkıldım. Annemle azaltarak bıraktık ilacı. Doktorla konuşmadık bile... Çok yanlıştı biliyorum. Daha çok büyüdüm ve bu sefer ben de anksiyete çıktı. Okb"em baya bir azalmıştı. Ama anksiyete hayatımı çok zorlaştırıyordu 1 bucuk sene once yeniden psikologa gittim. Bu psikolog bilişsel davranışçı terapi yapıyordu.
Bana baya iyi geldi. Psikoloğum terapiye direndiğim için psikiyatriyle görüşmemi söyledi. Orada bana misal başladık. Önce 50 sonra 100 sonra 150 mg'a çıktık. Bu ilac beni prozac gibi kötü etkilemedi hatta gerçekten iyi geldi. Terapi de çok etkili oldu. Ama korkuyorum. İlacımı bıraktığımda olacaklardan, terapisiz yapabilecek miyim diye korkuyorum. Bunlari da bana hastalığım düşündürüyor biliyorum. Ama gerçekten bir şeyi çok merak ediyorum gerçekten tamamen iyileşmek ve tamamen sağlıklı olmak diye bir şey var mı? Bu kıstas nasıl konuluyor. Teşekkür ederim. Sevgiler 💚🌼
Bu soru 13 Ekim 2024 20:55 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar, uzun bir süre ruh sağlığınızla ilgili sorunlarla uğraştığınızı anlayabiliyorum. Bu süreç oldukça zorlayıcı ve başa çıkılması güç olabilir. Sorunlarınızı görmezden gelmeyip çözümlerine ilişkin adımlar atmanızı takdir ediyorum. Birçok insan bu farkındalıklara ulaşamadan yaşamlarına aynı döngüde devam ediyorlar ve elbette bu çok yıpratıcı bir hal alıyor.
OKB için anksiyetenin bir türü diyebiliriz. O yüzden yaşamınızın bir bölümünde OKB ile diğer tarafında kaygıyla uğraştığınız dönemler olması çok anlaşılır. Öncelikle bilmenizi istediğim şey anksiyetenin öldürücü bir hastalık olmadığıdır. Yaşamınızı çok fazla etkilediği ve sizi mutsuz kıldığı için bir an önce hayatınızdan çıkıp gitmesini istemeniz çok anlaşılır, anksiyete gelir evinize misafir olur, neye ihtiyacı olduğunu bilmenizi ister, onu anlar ve ihtiyaçlarını karşılarsak evimizden gider. Yaşamınız boyunca bununla uğraşmak zorunda değilsiniz;
ilk olarak şu anınıza odaklanın; ilerlediğiniz yolu fark edin, çaba gösterdiğiniz ve olduğunuz konumda ne kadar huzurlu hissettiğinizle ilgilenin, ilacı ve terapiyi bıraktığınızda neler olacağını düşünmeniz de kaygıdır, istemsizce kaygıya hizmet ederiz, bunu durdurmak için ise şu anın içinde kalmayı öğrenmeliyiz; gelecekte ilacı bıraktığınızda nasıl olacağını bilemezsiniz, yaşanmamış olaylar bilinmezliklerle doludur, bir şey olduğunda onunla o zaman ilgilenirsiniz, elinizdeki tek şey şu andır. Şu anınızı daha sağlıklı bir hale getirirseniz geleceğiniz de bu yönde şekillenecektir.
Terapi almış olmanız uygulanan yöntemlere de hakim olduğunuz anlamına gelir, kaygı problemleri terapide güzel sonuçlar verir, paylaştıklarınızdan kaynaklı sorununuza ilişkin belli farkındalıklara sahip olduğunuzu anlayabiliyorum, değişmek için önce fark etmek ve değişim için karar vermek gereklidir. Daha iyi olma yolunuzda mutlaka yolunuzda taşlar olacaktır ancak devam etmelisiniz. Tamamen sağlıklı olmak ve iyileşmek gerçek yaşama dair bir cümle değildir, yaşam beraberinde zorlukları, hataları getirecektir. Bunun yerine kendinize sonuç odaklı değil süreç odaklı hedefler koyun; “Bu süreçte kendim için elimden geleni yapacağım ve kendimi çabalarım için takdir edeceğim”demek önemlidir.
Sevgili danışan kolay olmayacak ama her gün daha az zor gelecek, terapi sürecinizi ihmal etmeyin, ruh sağlığı ertelenecek bir durum değildir. Bu noktada tek başınıza başa çıkmaya çalışmayın, herkes bu sorunlarla uğraşabilir, başa çıkabilenler çözüm yollarını arayanlardır.
sevgiler.
