Aile

Annem bipolar ve tedaviyi kabul etmiyor

Gizli Kullanıcı21 Mayıs 2024 18:29

Annemi 4-5 yıl önce psikiyatriye getirdiğimizde bipolar ve bir ucunun şizofreniye dönük olduğunu öğrendik ama tedavi olmayı ve hasta olduğunu reddetti ve bıraktı. Aradan geçen yıllarda durumu daha da kötüleşti sürekli gerçek olmayan olayları varsayıyor ve halüsinasyonlar görüyor, insanalara saldırmaya çalışıyor.

Biz ne yaparsak yapalım tedavi olmayı ve hasta olduğunu kabul etmiyor. Bizim onun kötülüğünü istediğimizi düşünerek tedavi olmayı kabul ettiremiyoruz. Çok zor durumdayız geceleri bize zarar veriri diye uyuyamıyoruz. Ne yapmamız gerekiyor tedavi etmeye inandırmak için nasıl bir yol izlemeliyiz yardımcı olursanız çok sevinirim.🙏🏻

Bu soru 21 Mayıs 2024 23:40 tarihinde Psikolog Sinem Temel tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, öncelikle geçmiş olsun.

Bu tür durumlarda dürüst ve samimi olmak önemlidir. Kişiyi kandırmamak gereklidir.

İlk aşamada “Biliyorsun biz seni en çok seven insanlarız. Biz senin bu aralar biraz sıkıntılı olduğunu, çok iyi olmadığını düşünüyoruz. Mutsuz ve gergin olduğunu düşünüyoruz. Seni mutlu ve iyi görmüyoruz. Huzursuz görüyoruz. Sen kendinin iyi olduğunu düşünüyorsan bile biz bir doktora gidelim. Senin iyi olduğunu o kişi bize söylesin. İyi olduğun fikrini biz doktordan alırsak rahatlayacağız. O yüzden bizi lütfen kırma. Bizimle beraber bir doktora gel. Eğer bir problem yoksa zaten hiçbir problem yoktur. Ama bir problem varsa doktor seninle konuşur.” şeklinde bir söylemle annenize yaklaşabilirsiniz.

Yaklaşımda etiketleyici ve eleştirel olmamak önemlidir.

İkinci bir yol olarak “Kendimle ilgili doktora gittim. Benim sıkıntılarım vardı. Mutsuzdum, üzgündüm, uykusuzdum vb. durumlar yaşıyordum. Seninle beraber yaşadığımız için, benim en yakınım sen olduğun için doktor bilgi almak için seni de çağırıyor.” gibi bir şey söyleyerek böyle bir yol da deneyebilirsiniz.

Empatik olup, yargılayıcı konuşmamak oldukça önemlidir.

“Sen çok öfkelisin, sinirlisin, sende öfke kontrol bozukluğu var.” şeklinde tanı koyar gibi konuşmak annenizi daha çok öfkelendirip, sizden uzaklaştırabilir.

Ya da “Kafana takma geçer.” deyip kişinin içinde bulunduğu durumu küçümseyici tavır kişiyi hem sizden uzaklaştırır hem de yardım alma şansını azaltabilir.

Annenize karşı nazik olup “Seni seviyorum. Sen benim için çok önemlisin ve çok özel birisin. Ve her şeyin yolunda olmadığından endişeliyim.” diyebilirsiniz.

Annenizi tedaviye götürmek için zorlama ya da baskı yapmayın. Ancak annenizi cesaretlendirici konuşmalar yapabilirsiniz.

Eğer sizin daha önceden bir deneyiminiz varsa “Ben de bu sorunları yaşamıştım ve destek almak bana iyi gelmişti.” diyerek empatik bir şekilde yaklaşabilirsiniz.

Anneniz hasta olduğunun ve hastalığın tedavi edilebilir olduğunun farkında olmayabilir.

Son zamanlarda annenizde gözlemlediğiniz olumsuz değişiklikleri dile getirebilirsiniz.

“Bir aydan fazladır arkadaşlarınla görüşmüyorsun.” ya da “Eskiden zevk aldığın şu aktiviteyi uzun bir zamandır yapmıyorsun.” şeklindeki bir konuşma annenizin içinde olduğu durumu fark etmesini sağlayabilir.

Annenizle bu durumu konuşurken utangaç ve gizleyici bir tavırla değil, net bir şekilde konuşmanız onun da bu durumu daha ciddiye almasını sağlayabilir.

Annenizle görüşmeyi yaparken doğru zaman ve doğru yerde olup olmadığınıza dikkat edin.

Anneniz başka bir işle meşgulken ya da o anda çok yorgunken onunla konuşmaya çalışmanız muhtemelen konuşmayı reddetmesiyle sonuçlanır.

Bu durum yerine annenizin kendini iyi hissettiği ve iletişime açık olduğu bir zamanı seçmeye dikkat edin.

Annenizle konuştuğunuz ortamın mahremiyet kurallarına uygun olmasına dikkat etmenizde fayda vardır.

Onunla olan ilişkinizin sizin için ne kadar değerli olduğunu hissettirin ve onun olumlu yönlerini dile getirin.

Doktor seçiminde emredici olmayın.

Yani “Sana randevu aldım. Yarın gideceksin.” demek yerine tüm süreçte beraber yürümeyi tercih edin.

Annenizin müsait olduğu bir zamanda ve onun da kabul ettiği bir doktorla sürece başlayın.

Gerekirse ilk görüşmede yanında olabileceğinizi dile getirin.

Son olarak ifade etmek gerekirse acı çeken bir yakınınızı görmek sizi endişelendiriyor olsa da kişi ciddi bir kendine zarar verme tehlikesi içinde değilse yapabileceğiniz tek şey cesaret verici olmak ve ona sevginizin ve desteğinizin koşulsuz olduğunu bildirmektir.

Sevgiler.

Psk. Sinem Temel

Yorumlar

Gizli Kullanıcı

Tavsiyeleriniz için çok teşekkür ederiz detaylı ve gayet açık yazdığınız için tekraradan teşekkürler 🙏🏻

22 Mayıs 2024 07:27
Psk. Sinem Temel

Rica ederim. Sağlıklı günler dilerim.

22 Mayıs 2024 11:39

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Ailem sürekli darlıyor beni ne yapmalıyım?

Aileme karşı kendimi fazla sorumluluk sahibi hissediyorum. Ve öyle olmasa bile bazen benden kendilerini utandıracak bir şey yapmamı bekliyorlarmış gibi hissediyorum. Ne zaman dışarı çıksam sürekli eve gelmem için darlıyorlar denilen saatten birazcık daha geç gelsem azarlanıyorum. Ama bunu ablam ya da küçük kardeşim yapsa hiçbir şey denmiyor. Bunu annemle babama belirttiğimde onların nerde kimle ne yaptığını bildiklerini ama benim ne yaptığımı bilmediklerini söylüyorlar. Oysaki ne yapacağımı söylüyorum, kimle olduğumu biliyorlar. Ablama göre daha sosyal biriyim, giyimime daha çok dikkat ederim, makyajı ailemde büyüklerimden kimse sevmese de ben sevip yaparım ve bu durum çok gözlerine batıyor. Sanki ben kendimi birilerine beğendirmeye çalışıyorum, kendilerinin uygun bulmayacağı hareketleri yapacakmışım gibi tepki alıyor gibi hissediyorum. Bir başka durum ise babamın bana karşı tavırları. Belki ben kafamda büyütüyorumdur bilemiyorum. Ama ablamın benim yaşımdaki halinin babamla iletişimiyle benim şuanki iletişimimi kıyasladığımda ortada bi iletişim yok gibi görüyorum. Babamın hatrı için istediği birçok şeyi yapıp onun gözüne girmeye çalışsam da asla ona yetemiyorum. Mesela babamın annesi hastalık hastası bir kadın olduğu için sürekli hastayım hastayım diye geziyor. Babamın babası da benim onların evinde kalmamı, yemeklerini yapmamı, temizliklerini yapmamı istiyor. Bunu da ben istemiyorum. Tamam bazı zamanlar gidip yemeklerini hazırlayıp temizliklerini yapıyorum ama bunu sürekli hale getirmek istemiyorum. Babam istemediğimi bildiği için fazla ısrar etmiyor ama içten içe bunu istediğini de biliyorum. Çünkü mesela ben gezmeye gidiyorum dediğimde kendi anne babasının yanına gitmemi orda takılmamı istiyor. Bana iş yaptırmak isteyen adamların yanında ne kadar rahat olabilirim, ne kadar mutlu olabilirim?Bunu ona tam olarak anlatamıyorum ve bu da beni sinirlendiriyor. Şu an babamın annesi dediğim gibi hastayım diyip durduğu için yaklaşık bir haftadır bizde kalıyor ve onunla ilgilenmemizi bekliyor sürekli olarak. Benim de özellikle son üç gündür geçmeyen bir baş ağrım var. Ağrı kesici alınca biraz azalıyor ama sürekli olarak da ağrı kesici içmek istemiyorum. Bunu anneme dediğimde beni babamın annesine benzetti. Ben de aşk olsun dedim buna karşılık ne var işte onun gibi sürekli başım ağrıyo karnım ağrıyo diyip duruyosun dedi. Ben de tamam daha da söylemem dedim. Ben öyle sürekli hastaneye gideyim ilaç içeyim tarzında biri değilim, çoğu zaman son raddeye kadar kendim iyileşmeye çalışırım, dinlenirim çay çorba içerim. Ona rağmen birkaç şikayetlenmem bile sorun çıkartıyomuşum gibi tepki almama sebep oluyor. Bu tarz durumlar yüzünden anne babama sinirleniyor, babamın annesiyle babasına kinleniyorum ister istemez. Çünkü onlar yüzünden kendi çocuklarının problemlerini gözardı ediyorlar, abartıyomuşuz gibi tepki veriyorlar. Ben de bu durumlara karşı olan kırgınlığımı öfkeyle sinirle dışarı vuruyorum bu da sadece bana zarar oluyor. Ailemin bu hallerini nasıl görmezden gelebilirim? Ya da nasıl anlayışla karşılayabilirim?