Aile

Annem Narsist mi Yoksa Toksik mi?

Gizli Kullanıcı3 Kasım 2024 17:35

biz 3 kız kardeşiz. ben ortancayım. aramızda büyük olanla 1, küçük olanla 5 yaş var.

Annemin bazı davranışları

  • sürekli beddua eder
  • bizi sevmesi için dediklerinin hepsine uymalıyız, hayalindeki çocuk olmalıyız
  • sürekli ev işi yapar
  • arkadaşlarımızı bizden kıskanır
  • inanılmaz fazla küfürlüdür
  • bazen çok neşelidir ama çok kısa sürer
  • sürekli bize yaptığı fedakârlıkları anlatır ve karşılık beklediğini söyler
  • birşey anlattığında o konuda haksız olduğunu söylersek çok kızar küser ve bunu asla kabul etmez
  • eskiden beri babamla arasını bizim(çocukları) yapmamızı sağlar
  • ailece otururken birden babama derki çocuklar senden şikayetçidir çocuklar diyorki babam bizi sevmiyor, ilgisizdir(biz hiçbir zaman öyle birşey söylemedik o hep bize sordu baban ilgisiz demi? ayrılsak kimle gidersin? ben sizin için daha çok çabalıyorum. hep bunları sordu bizde her sorduğunda annemi seçerdik. 18 yaşımdayım şuan cevabım aynı değil) babamda sessizce oturmaya devam ederdi. hâlâda öyle
  • komşulara akrabalara hep hatalarımızı büyük küfürlerle alaycı bir şekilde dalga geçerek anlatır
  • onun için asla bir özelimiz olamaz
  • annemden habersiz banyoya bile giremeyiz. o hiçbir zaman bana sorun demedi ama biz(çoçuklar) nedense sorma, izin alma ihtiyacı duyuyoruz
  • teyzeme çok büyük ayıp etti ama teyzem yine onunla konuşuyor. anneme sordum dedimki teyzem sana küsmedi mi? oda dediki teyzen benden vazgeçemez

bu liste daha uzar ama bu kadar yeterlidir inşallah. bu yazdıklarım sebebiyle annemin narsist olmasından şüpheleniyorum. son zamanlarda artık onun sözlerini duymaya katlanamıyorum. çok ağlayasım var ama bir türlü gözyaşım akmıyor. eğer narsistse nasıl korunabilirim? eğer narsist değilse bu davranışların sebebi ne? ben mi abartıyorum bu normal bir annemi yoksa?

Bu soru 13 Kasım 2024 18:15 tarihinde Psikolog Betül Canbel tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili Danışan🌷

Annenizle yaşadığınız ilişkide hissettiğiniz duygular ve karşılaştığınız zorluklar çok anlaşılır. Anne-çocuk ilişkileri, kişiliğimizin gelişiminde büyük rol oynar ve zaman zaman karmaşık dinamiklere sahne olabilir. Paylaştığınız detaylardan anladığım kadarıyla, annenizin beklentileri ve davranışları sizin üzerinizde yoğun bir baskı yaratıyor olabilir. Bunun gibi deneyimler, birçok kişide duygusal yükler, huzursuzluk veya çaresizlik hislerini tetikleyebilir.


Öncelikle, bu tarz duygular hissetmenizin oldukça normal olduğunu belirtmek isterim. Aile içindeki ilişkilerde bireylerin kendi sınırlarını koruma ve kendi doğrularını ifade etme isteği oldukça doğaldır. Ancak bazen ebeveynlerin kendilerine göre idealize ettikleri bir “çocuk” beklentisi, onların gözünde evlatlarıyla aralarına sınırlar koyar. Bu durum, sizde uyum sağlama zorunluluğu hissettirebilir. Annenizle kurduğunuz bu dinamikteki bazı zorlayıcı yönlerin, sınırlarınızı oluşturmayı zorlaştırdığı anlaşılıyor.


Annenizin davranışlarını narsistik özellikler taşıyor olarak değerlendirdiğinizi belirtmişsiniz. Bu tür tanımlamaları tam anlamıyla doğrulamak ya da yanlışlamak doğru olmayabilir; çünkü insan davranışları karmaşık ve çeşitli nedenlere dayanabilir. Annenizin davranışlarında öne çıkan bazı unsurlar var: fedakarlıklarını sürekli vurgulaması, sizin üzerinizde kontrol sağlama çabası ve karşılık bekleme gibi davranışlar. Bu davranışlar, anneliğe dair bazı yanlış inanışlardan kaynaklanabileceği gibi, annenizin kendi çocukluk deneyimleri ya da kendi ebeveynleriyle kurduğu ilişkilerle de alakalı olabilir.


Bu tür durumlarda yapılabilecek en etkili adımlardan biri, bireysel sınırlarınızı fark edip korumaya çalışmaktır. Bunu sağlamak için küçük ve istikrarlı adımlar atmak, sizi kendi kararlarınızın arkasında durmaya ve annenizle sağlıklı bir iletişim kurmaya götürebilir. Örneğin, annenizin beklentilerini karşılamada zorlandığınızda, kibarca ancak kararlı bir şekilde kendi düşüncelerinizi ifade edebilirsiniz. Bu tür konuşmalarda “Ben böyle düşünüyorum” veya “Bu benim için daha doğru geliyor” gibi ifadelere yer vererek kendi düşüncelerinizi aktarmak hem kendinize güveninizi artırabilir hem de annenize kendi sınırlarınızı göstermeye yardımcı olabilir.


Sizden beklenenleri yerine getirme konusunda yaşadığınız baskı, kendi kimliğinizi ortaya koymakta zorlanmanıza sebep olabilir. Özellikle annenizin onayını kazanmak için duyduğunuz zorunluluk hisleri, aslında kimliğinizi özgürce ifade etmenizin önünde bir engel olabilir. Bu gibi durumlarda, annenizle olan iletişimde duygularınızı ve düşüncelerinizi ifade etmeniz, ilişkinize sağlıklı sınırlar koyma yönünde atılmış değerli bir adım olabilir.


Diğer yandan, annenizin başkalarına karşı sizinle ilgili bazı olumsuz şeyler söylemesi, sizi arkadaşlarınızla kıyaslaması ve bazen küfürlü ifadeler kullanması, kendinizi değersiz hissetmenize sebep olabilir. Bu tür davranışlarla karşı karşıya kaldığınızda, kendinize odaklanarak ve iç sesinize kulak vererek, annenizin söylediklerinin sizi tanımlamadığını hatırlatabilirsiniz. Kendi değerinizi, annenizin ya da başkalarının bakış açısından bağımsız olarak değerlendirmeye çalışmak özgüveninizi korumanız için önemlidir.


Bu süreçte, bir uzman desteği almanız size önemli katkılar sağlayabilir. Özellikle duygu durumunuzu anlamlandırmak, annenizle olan ilişkinizi daha iyi yönetebilmek ve kendinize sağlıklı sınırlar koyabilmek için terapi süreci oldukça destekleyici olabilir. Annenizle ilgili yaşadığınız bu zorlu ilişki dinamiklerinde, bir terapistin rehberliğinde kendinize alan açarak daha rahat bir süreç geçirebilirsiniz.


Unutmayın, kendi sınırlarınıza sahip çıkmak en doğal hakkınız. Kendinize zaman tanıyın ve küçük adımlarla bu süreçte ilerlemeye çalışın. İçsel huzurunuzu korumanız için sınır koymanın ne kadar önemli olduğunu fark ettikçe, annenizle olan ilişkinizde de sağlıklı bir denge kurmak mümkün olabilir.

Umarım cevabım faydalı olmuştur.💐

Değerlendirilmesini istediğiniz farklı bir sorun veya aklınıza takılanları sorabilirsiniz. 😊


Sevgiler,

Psikolog Betül Canbel



alinti

vaktinizi ayırdığınız için çok teşekkür ediyorum💖 cevabınız çok güzel ve yerinde. Dediklerinizi uygulamaya çalışacağım. İnsanlara ulaşmaya çalışan, yardım eli, kalbi, dili uzatan bütün insanlara sevgilerle🫂🫂🫂

Yorumlar

Psk. Betül Canbel

Merhaba 💐 Güzel yorumlarınız için teşekkür ederim. ☘️ Umarım uygulama aşamasında kendinizi daha iyi hissedersiniz. Tekrar yardıma ihtiyacınız veya aklınıza takılan olduğunda iletişime geçebilirsiniz. 🌺 Sevgilerimle

16 Kasım 2024 16:41

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Geçmişi her konuya dahil etmeden nasıl anda kalabilirim?

Geçmişte yaşadığım olayların etkisini üzerimden atamıyorum. Haksız yere patlanan o kişi olup işler kötüye gitmesin diye susmayı tercih ederek yada mecbur kalarak iyi olacağını düşündüğüm şeylerin sonrasında da yapılan yanlışın görülmemesi ve aynı şekilde haksız konuşmaların devam etmesi sonucunda en ufak yaşanan olayda itham da bütün kötü hissettiğim anların duyguların içimi kaplaması ve bunu biriyle paylaştığım da bana karşı yargıların oluşması mesela senin ailende böyle davrandı gibi ama ortada öyle bişey yok sırf konuyu manipüle edilmesi için söylenen asıl konudan uzaklaşmaya sebebiyet verdiği için daha çok sinirlerim anlasilmadigimi ailesine karşı korunmadigimi düşündugum için yüksek sesle konuşmaya ve fiziksel olarak kendimi iyi hissetmemeye başlıyorum geçmişte içimden atamadigim soyleyemedigim iyi olacağını düşünürek yaptığım hiçbir şeyin karşılığını ilerleyen zamanda da görmemek kalbini kırıyor ve bu kirikliklar hiç beklemedigim bı anda aklıma gelip hem düşüncelerimi hem vaktini hem enerjimi bitiriyor ama ben anı yaşamak istiyorum o an veremedigim tepkinin sorumlulugunu yada suclulugunu yaşamak istemiyorum çünkü bu hem beni hemde eşimi çok yoruyor herşey guzelken bir anda ne olduğunu anlayamıyorumyaşanılanlar annesi yüzünden yaşanılanlar içime sığmıyor hak etmediğim halde bu muameleyi görmek devam ettirilmesi canımı çok yakıyor uzaklaşmak istemiyorum ama yakında olamıyorum değersizlik hissediyorum hakkım savunulmamis gibi mutluluğum bı anda hiç alakasız biri yüzünden elimden gidince içimdeki duygulara sahip cikamadigim için kendimi suçluyorum kimden ne bekliyorum bilmiyorum neden böyle tekrarlayan düşünceler sariyo bilmiyorum çözmek ve geçmişi kiriklarla dolduran birinin geleceğimife mahvetmesine izin vermek onların manipülasyonlarina gelmek istemiyorum beni ve ilişkimi yıpratıyor siradanlasmis gibi hissediyorum sevdiğim adamı içimdeki duygularla anksiyeteyle baş edemediğim için bırakıp gitmek istemiyorum herşeyi akışına bırakmak istiyorum her zaman biriyle iyi olmaya çalışmak yada biriyle kötü olmak fikri beni neden geriyo bilmiyorum bı kerede kaybeden onlar olsun kendimi varlığımı göstermeye ihtiyacım yok ama neden bunu davranışlarına yansitamiyorum. Bu düşüncelerle başa çıkamayip anımı da kaybediyorum düşünce silsilesinden çıkmak istiyorum kendime eşime çocuğuma odaklanmak ve akışında gelen duygularla iyi ya da kötü yaşamak istiyorum eşimle bir olup bu mücadeleyi vermek bu hayatı yaşamak istiyorum enerjimi sömüren insanlardan benim hakliligimi anlamalarını istiyorum ve bunun ne yapmam lazım üstüme düşen görev ne bilemiyorum düşüncelerim içinde kayboluyorum ve durgunlasiyorum bu ilişki dinamigine iyi gelmiyo hassas bı insan miyim birazcık ilgimi bekliyorum eşimin beni sevdiğini yanımda olduğunu biliyorum ama bazen de gönlüm hoş edilsin minik jestler bekliyorum bu karışık duygu durumunu anksiyetemle öfkemle nasıl baş edil anda kalıp anı yaşayıp anı değerlendirebilirim ?