Annemin psikolojik sıkıntıları
Merhaba daha önce yazmıştım annemin psikolojik sıkıntıları olduğunu düşünüyorum. Nabacagımı bilmiyorum artık çok bunaldım. Tedaviyi reddediyor. Kabul etmiyor. Değişik birsürü takıntısı var. Bıçak takıntısı aynı yerde durmasını istiyor bize bıçak kullandırmıyor, biz bıçak kullanınca bagırmaya başlıyor.
Ben artık çok üzülüyorum her yolu denedim anlattım, psikologlara sorarak sormadan önce de doğru şekilde annemi ikna etmeye çalıştığımı farkettim, yardım almak kötü değil dene lütfen herkes bu sorunlarıbyasıyor gidip çözebiliriz gibi yaklaştım. Artık benimde sinirlerim dayanmıyor insanı gerçekten çok zorluyor ona sinirlenip artık git hastasın tedavi ol dediğim oluyor çünkü ne desem de anlamıyor artık başka yol bırakmıyor çok bunaldım bu durumdan.
Anneme karşı sevgi besleyemiyorum çünkü hiç normal davranmıyor. Sabah uyanıyor değişik ritüellere sahip masanın önünden değil hep arkasından dolanıp geçiyor , göbek deliğine dokunup birkaç defa sürekli dua okuyor amin yapıyor, kuşumuza saçma sapan kelimeler “rahmet” diyor .yani annem 70 yaşında gibi davranıyor bunama hareketleri gibi bu beni çok korkutuyor. Daha sonra yardım almayı teklif ediyorum yardıma ihtiyacım yok diyor sen annene güvenmiyor musun, annen çok iyi gibi cümleler kuruyor. çok düzgün davrandığım zamanlar da oldu ama o hiçbir şekilde tamamen kendisini kapatmış asla karşıdaki kişiyi dinlemiyor sadece kendi doğruları var ve konuştuğun zaman beni o kadar zorluyor ki gerçekten bir psikoloğa gitse psikoloğu da delirtecek cinsten sorular soruyor.
Tüm gün bana nasihat veriyor kafamı patlatıyor en sonunda bağırıyorum çünkü ben artık onu. Boş inançlarını boş takıntılarını dinlemek istemiyorum bu bana zarar veriyor anlatma diyorum anlamıyor, ben ölünce gidince anlarsın diyor tehditkâr konuşmalar yapıyor gidecem az kaldı kurtulacaksınız gibi. Bende dedim ki senin normal bir psikolojiye sahip olmadığın çocuğuna bu cümleleri söylemenden gayet belli bana ne kadar zarar verdiğinin farkında değilsin diyorum sonra küsüp gidiyor.. obsesif kompulsif bozukluk belirtileri gösterdiğini düşünüyorum. Ben de sosyal hizmet okuyan biri olarak az çok onun nasıl ve neden böyle davrandığının farkındayım, psikoloji dersleri de aldık fakat ona yardım edemiyorum çünkü istemiyor.
Bir uzmana gitmek onun içşn imkansız. Bu noktada ne yapabiliriz artık gerçekten ben de çok umutsuzum ve çok korkuyorum. Teyzemlerin yanında da böyle hareketler yaptığı için insanlar da farketmeye başladı. Ben de o kadar çaresizim ki onlara da anlattım ve onları da dinlemedi. Kuzenim bana çok üzüldüğünü söyledi anneme kızın için üzülüyorum onu hiç mi düşünmüyorsun dedi fakat şunu gördüm ki bu ağır cümle karşısında bile annem hiçbir şey anlamadı. Bu da bana durumun ne kadar vahim olduğunu daha çok gösterdi.
Bu soru 11 Ocak 2025 19:17 tarihinde Psikolog Esra Yıldız tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Bu soruyu öncelikle benimle paylaştığınız için teşekkür ederim. Yaşamış olduğunuz durumun ne kadar zor olduğunu anlayabiliyorum. Anneniniz yaşadığı sıkıntıları, sizin hissettiklerinizi ve yaşadığınız içsel mücadeleyi gerçekten hissedebiliyorum. Size birkaç noktada yardımcı olabilmek istiyorum. Her soruyu ayrı ayrı ele alarak, sizin için biraz daha açıklayıcı ve rahatlatıcı olabilmeyi umuyorum.
Annenizin tedaviye direnmesi çok zor bir durum olsa gerek. Bu, sizin için çok yıpratıcı olabilir. Özelikle de annenize yardım etmeye çalışırken, bu yaklaşımınızın ve çabanızın karşılık bulmaması büyük bir hayal kırıklığı yaratacaktır. Zihinsel sağlık, çok karmaşık ve kırılgan bir meseledir, ve bazen insanlar hastalıklarının farkına bile varamayabiliyorlar. Bu, annenize karşı öfkenizi daha da arttırabilir çünkü ne kadar yardım etmeye çalışsanız da olumlu bir değişim göremiyorsunuz. Bu noktada en önemli şey, sizin duygusal olarak tükenmemeniz için sınırlarınızı korumaya çalışmanız yönünde olacaktır.. Yardım edemediğiniz bir durumu kabullenmek zor olsa da, buna karşın sağlıklı bir mesafe koymak sizin için çok önemli olacaktır.
Annenizin takıntılı davranışları, obsesif-kompulsif bozukluğun belirtileri gibi görünüyor ve bu tür bozukluklar çok karmaşık ve kişiye özel olabiliyor. Sizin gözlemleriniz doğru olabilir, ancak profesyonel bir değerlendirme olmadan kesin bir şey söylemek zordur. Bıçak kullanmayı yasaklama gibi davranışlar, kontrol etme ihtiyacının ve aşırı endişenin bir işareti olabilir. Onun da belki korkuları ve takıntıları olabilir, ancak bunları konuşmak ve açıklığa kavuşturmak, onun için bile zorlayıcı olabilir. O yüzden böyle bir durumda, sabırlı ve empatik olmak önemli. Ancak sizin sağlığınız da çok önemli. Bu tür bir durumda sizin de kendini korumanız, annenize daha fazla zarar görmeden yaklaşmanız gerekiyor.
Sinirlendiğinizden bahsetmiştiniz. Bu tür durumlarda, karşıdaki kişiyi ikna etmeye çalışmak zamanla tükenmeye yol açabilir. Sizin de belirttiğiniz gibi, her yolun denenmesine rağmen hiçbir şey değişmediğinde, bu çok yorucu olabilir. Annenizin davranışları, belki de onun kontrol edemediği bir şey haline gelmiş durumda. Ancak sizin sinirlenmeniz, hem sizin için hem de anneniz için sağlıklı olmayabilir. Bu, stresin artmasına, yanlış anlaşılmalara ve kötü hissetmenize yol açar. Sabırlı ve sakin kalmaya çalışmak, bazen tüm yargılayıcı veya düzeltici yaklaşımlardan bir adım geri durmak yardımcı olabilir. Yine de bazen sınır koymak, net bir şekilde "bu konuda sana yardımcı olamam" demek, kendi sınırlarınızı korumak çok önemlidir.
Annenizin kendi doğrularından başka doğruları kabul etmediğinden de bahsetmiştiniz. Bu da annenize yardımcı olma çabalarınızı daha da zorlaştıran bir başka durum. Birçok ruhsal sorun, kişinin algı dünyasını, düşünce biçimini ve gerçeği nasıl algıladığını etkiler. Annenizin kendi doğrularında sıkışıp kalması, ona dışarıdan biri gibi yaklaşmak ve onu değiştirmeye çalışmak sizin için süreci daha da zorlaştırabilir. Bunu yapmak yerine, belki onun dünyasını anlamaya çalışarak, sakin ve empatik bir şekilde iletişim kurmak bir yol olabilir. Ancak yine de, sizi sürekli olarak manipüle eden ve moralinizi bozan bir durum söz konusuysa, bu durumda sınırları belirlemek zor olabilir.
Annenizin ölümle ilgili söylediği sözler ve sizi korkutacak şekilde tehditkar bir dil kullanması, çok ağır ve karmaşık bir durum olabiliyor. Bu, onun psikolojik durumunun ne kadar derin bir şekilde bozulduğunu gösterebilir. O sözcükler, belki de onun kendi korku ve kaygılarını dışa vurma şeklidir, ancak sizin üzerinizde büyük bir duygusal yük oluşturuyor. Bu noktada, annenizin duygusal yükünü kendinize almamanız çok önemli. Siz de bir insan olarak çok yoruldunuz ve sizi anlıyorum, ve bu yükü taşımak sizin sorumluluğunuz olmamalı. Onun duygusal yükünü taşımak, hem sizin sağlığını hem de sizin psikolojik dengenizi olumsuz etkileyebilir.
Teyzenizin ve kuzeninizin endişeleri, durumu daha da netleştiren bir faktör olabilir. Aile içindeki diğer insanlar da bu durumu fark ediyorsa, bu, tek başına başa çıkmanın çok zor olduğunu gösteriyor. Bu tür bir durumda, belki de annenizi ikna etmek için tek başınıza değil, daha büyük bir desteği ve yönlendirmeyi birlikte aramak faydalı olabilir.
Tüm bunların arasında en çok sizi düşünüyorum çünkü sizin de bir insan olarak sınırlarınız var ve sizin de kendinize odaklanmanız gerek. Kendini kaybetmemeniz çok önemli. Bunu yaparken, belki de profesyonel bir yardım almak sizin için faydalı olabilir. Hem duygusal olarak sizin sağlığınız için hem de annenize yaklaşımınızı daha sağlıklı bir hale getirebilmek için, belki bir psikolojik destek alabilirsiniz. Bunun için yalnızca anneninizin sağlığı değil, sizin de sağlığınız önemlidir. Bu süreçte, başka bir uzmandan da destek almak sizi rahatlatabilir ve bu zor süreçte yol almanızı kolaylaştırabilir.
Annenizin tedaviye yönlendirilmesi, bazen onun onayı olmadan imkansız olabilir. Ancak, zaman zaman destekleyici bir çevre yaratmak, annenizin bu durumu fark etmesine yardımcı olabilir. Kendinize iyi bak, sınırlarınızı belirle ve gerektiğinde yardım almalısınız. Kendinizi bu kadar yalnız hissetmemeniz gerektiğini unutmamalısınız. Bu süreçte yanınızda olduğumu bilmenizi isterim.
Hoşça kalın,
Sevgiler
Psikolog Esra Yıldız
