Annemin psikolojik sıkıntıları var ve ben bundan çok kötü etkileniyorum
Merhaba. Yıllardır annemin sıkıntıları var ve ben artık gerçekten çok korkuyorum. Bu katlanarak artıyor gibi. Psikoloğa gitmeyi asla kabul etmiyor her yolu denedim anlattım anne lütfen git bak takıntıların var bunları çözelim dedim ama onun dediği tek şey ben kendi bedenimi psikoloğa veremem onlar insanları uyuşturuyor falan gibi saçma sapan inançlara mitlere sahip ve ben bu mitleri kırmasına yardım etmeye çalıştım fakat asla yola gelmiyor. Bir psikolog psikiyatrist desteği alsa belki düzelecek ama ikna edemiyoruz. Evde sürekli bağırıyor eskiden böyle başladı daha sonra masanın etrafından 3 defa dolaşma , işte ayakkabıları 7 defa elinde döndürüp öyle eve sokma gibi değişik takıntılara sahip. Bu takıntıların farklı farklı şekillerde dua tekrarlama, göbeğine birkaç defa dokunup dua okuma gibi değişik şekillerde katlanarak arttığını görmek beni çok korkutuyor. Geçenlerde de bıçağa olan takıntısını keşfettim. Bize evde bıçak kullandırmıyor bıçak kullanınca herkese bağırıyor beni bir kere saygı duysanız bıçak kullanmasanız ne olur diyor bunu ciddi ciddi bağıra bağıra anlatıyor “üniversiten bitince sana herşeyi anlatıcam” diyor bunun bile saçma sapan bir şey olduğunu düşünüyorum üniversiteyle ne alakası var tamamen kendi uydurması bence. Bir bıçağı var sadece onu kullanmaya izin veriyor ve onu aynı yönde ve aynı yere koymamızı istiyor. Unutursak yapmazsak bağırıyor yemek yemiyor ve tüm gün uyuyor.. ben deli değilim normalim diyor annene güven falan diyor gerçekten psikolojik olarak çok yıpranıyorum. Babam için de kendim için de korkuyorum. Sizce bunun çözümü nedir ? Eve psikolog çağırmayı da düşündük… annemin obsesif kompulsif bozukluğa sahip olduğunu düşünüyorum ama hiçbir şekilde gitmediği için emin de değiliz doğrusu….
Bu soru 7 Ocak 2025 17:30 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar Sevgili Danışan,
Yaşadığınız durumun, sizi ve ailenizi ne kadar yıprattığını anlayabiliyorum. Annenizin tekrarlayıcı davranışları ve kontrol edilemeyen düşünceleri, obsesif kompulsif bozukluk belirtileri gibi görünüyor, ancak kesin bir tanı ancak bir uzman değerlendirmesiyle konulabilir. Psikolojik destek almaya direniş göstermesi ise bu süreci daha da zorlaştıran bir durum olmuş. Neler yapabileceğinizi ve annenizi desteklemek için hangi adımları atabileceğinize birlikte bakalım isterim.
Anneniz psikolojik destek almayı reddetmesinin altında büyük olasılıkla yanlış inançları var. “Psikologlar insanları uyuşturuyor” gibi düşünceleri, ruh sağlığına dair tedavilere yönelik yanlış bilgiden veya önceden duymuş olduğu olumsuz fikirlerden kaynaklanabilir. Bu durumda annenize, şu şekilde yaklaşmak iyi olabilir:
Psikolojik destekle ilgili doğru bilgileri sade ve güven verici bir dille açıklayın.
Örneğin: “Psikologlar sadece konuşarak yardımcı olur, seni sakinleştirir ve daha iyi hissetmeni sağlar. İlaç yazan kişiler psikiyatristlerdir, ama onlar da insanları uyutmaz aksine tedavi eder.”
Psikiyatrist veya psikolog yerine farklı bir terim kullanmakta işe yarayabilir. Anneniz bu kavramlara ön yargılı olabilir. Onunla konuşurken “danışman” veya “uzman” gibi daha nötr kelimeler kullanmayı da deneyebilirsiniz, bu daha rahat hissetmesini sağlayabilir.
Psikolojik yardım alma fikrini reddetmenin en büyük nedenlerinden biri damgalanmaktan korkmaktır. “Deli değilim” demesi, kendini savunma biçimi olarak gözüküyor. Bu durumda, onun yaşadığı bu durumu normalleştirmeye çalışın. Şu cümleleri kullanmak faydalı olabilir.
“Bu tür durumlar birçok insanda olabiliyor ve çoğu kişi çok kısa sürede çözüm buluyor.”
“Bu, kontrol etmesi zor bir durum olabilir ama yardım alındığında düzeliyor.”
Eğer anneniz dışarı çıkmak istemiyor veya terapiye gitmeyi reddediyorsa, bazı psikolojik danışmanlar ve psikiyatristler evde danışmanlık hizmeti sunuyor. Bölgenizde böyle bir hizmet olup olmadığını araştırın.
Online terapi seçeneğini birçok psikolog yapıyor. Bu seçeneği kullanmak yüz yüze psikologla görüşmeye nazaran daha rahat olabilir.
Annenizin bıçak kullanımı veya dua tekrarı gibi ritüelleri kaygısını yönetme yolları olabilir. Bunları tamamen engellemeye çalışmak yerine ona güvenli bir alan tanıyın. Bıçağı belirli bir yere koymak onun için önemliyse, bu düzene mümkün olduğunca uyun ama bunu bir konuşma fırsatına çevirin.
Yaptığı ritüellerin anlamını keşfetmeye çalışın. Ona sorular sorun. “Bu yaptığın seni nasıl rahatlatıyor?” Sizi anlarsa ve onu anladığınızı hissederse daha açık olmaya başlayabilir.
Bu süreçte siz de yıprandığınız için kendi duygusal dayanıklılığınıza oldukça önem vermelisiniz. Bu anlamda babanızla iş birliği yapın. Düzenli olarak iletişim halinde olun.
Kendi sınırlarınız burada önemlidir, sınırlarınızı belirleyin. Annenizin bağırma veya ritüellerine tepki vermeden önce kendinize nefes alacacağınız bir alan yaratın.
Annenizin söylediği “Üniversiten bitince her şeyi anlatacağım” ifadesi, size bir şeyleri anlatmaktan çekindiğini ve belki de şu an sizin anlayamayacağınızı düşündüğünü gösteriyor. Annenize, onun yanında olduğunuzu ve yargılamadığınızı hissettirmek, bu güveni güçlendirecektir.
“Annem, sana değer veriyorum ve senin iyi hissetmen benim için çok önemli. Ne anlatmak istersen her zaman dinlemeye hazırım.” gibi cümleleri kullanmak iyi olabilir.
Annenizin yaşadığı zorluklar sizi korkutuyor ve yıpratıyorsa bu tamamen anlaşılır bir durum. Unutmayın ki bu sadece sizin omzunuzda taşınması gereken bir yük değil. Annenizi zorlamadan, küçük adımlarla profesyonel bir desteğe yönlendirmek en etkili çözüm olacaktır. Eğer anneniz hiçbir şekilde desteği kabul etmiyorsa, siz ve babanız bir uzmana danışarak, ona nasıl daha etkili destek olabileceğinizi daha detaylı anlatımla öğrenebilirsiniz.
Hoşça kalın…
Sevgiyle,
Psikolog İrem Bor
