Psikoloji

Annenin kaderi kızının çeyizi midir?

Gizli Kullanıcı3 Temmuz 2024 21:28

Annelerimizden ya da diğer aile büyüklerimize aldığımız bazı genlerin olduğu inkar edilemez bir gerçek. Ancak psikolojik açıdan bu sözün doğruluğu nedir? Ve eğer böyle bir durum varsa bunu nasıl değiştirebiliriz? Örneğin benim annemle babamın arasının kötü olması benim de ileride eşimle aramın kötü olacağı anlamına mı gelir? Yahut annemle babamın boşanmış olması bir gün benim de eşimle boşanacağımı mı gösterir?

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, 


Genetik olarak bazı kişilik özelliklerini, duygusal tepkileri ve hatta bazı psikiyatrik bozukluklara yatkınlıkları ailemizden miras alabiliriz. Ancak genetik miras, doğrudan ve kaçınılmaz olarak ebeveynlerimizin yaşadığı sorunları bizim de yaşayacağımız anlamına gelmez. Çocuklukta aile içindeki ilişkileri gözlemleyerek öğreniriz. Ebeveynlerimizin iletişim tarzı, çatışma çözme yöntemleri ve duygusal ifadeleri üzerimizde derin etkiler bırakabilir. Bu gözlemler ve deneyimler, bizim ilişki kalıplarımızı ve duygusal tepkilerimizi şekillendirebilir. Ebeveynlerimizin arasındaki kötü ilişkiler veya boşanmaları, bizim ilişkilerimize ve evliliklerimize yansıyabileceğine dair bir düşüncemiz olabilir. İlk adım, aile geçmişinizin ve çocukluk deneyimlerinizin üzerinizdeki etkilerinin farkında olmaktır. Ebeveynlerinizin davranış kalıplarının sizde nasıl yansımaları olduğunu anlamak, bu kalıpları kırmanın ilk adımıdır diyebiliriz. 


Psikoterapi, bireylerin geçmiş travmalarını ve öğrenilmiş davranış kalıplarını keşfetmelerine yardımcı olabilir. Terapist, sağlıklı ilişki becerileri geliştirmenize, duygusal tepkilerinizi yönetmenize ve geçmişinizden gelen olumsuz etkileri yeniden çerçevelemenize destek olabilir.


Kendi değerlerinizi ve ne tür bir ilişki istediğinizi belirlemek önemlidir. Sağlıklı iletişim, saygı, empati ve destek gibi değerler, güçlü ve sağlıklı bir ilişki kurmanın temel taşlarıdır.


İyi iletişim kurma, empati geliştirme, duygusal düzenleme, problem çözme ve çatışma yönetimi gibi beceriler üzerinde çalışarak, ilişkilerinizde daha sağlıklı kalıplar oluşturabilirsiniz. Bu beceriler, terapi, eğitim ve bilinçli uygulamalarla geliştirilebilir.


Ebeveynlerinizin kendi ilişkilerindeki sorunlar ve boşanmalar, sizin de aynı sorunları yaşayacağınız anlamına gelmez. Genetik ve çevresel etkiler önemli olsa da, farkındalık, terapi ve bilinçli çabalarla bu döngüyü kırabilirsiniz. Sağlıklı ilişki kalıpları oluşturmak ve duygusal tepkilerinizi yönetmek için gerekli adımları atarak, kendi sağlıklı ve mutlu ilişkinizi inşa edebilirsiniz.


Sevgilerimle…

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

Hamilelik ve eşimle yaşadığım iletişim problemleri

Hamilelik sürecindeyim. Eşimle ailem arasında her ailede olan farklılıklar var. Eşim ailesiyle de çok samimi ilişkiler içinde değil. Benim ailem içinde böyle bir beklentim yok kendisinde. Ne zaman ailemin yanına gitsek huzursuz ya da tartışarak dönüyoruz. Eşim ailemin yanında sıkılıyor ya da evin kalabalık olması nedeniyle uyumsuz davranışlar gösteriyor. Ailemle oturmuyor, çok az konuşuyor, telefonuyla ilgileniyor ve mutsuz olduğu belli oluyor. Kafa dinlemeye ihtiyacım var diyerek benim ailemin yanında kalmamı istedi ama ailemin aramızdaki gerginliği hissetmesi üzerine benimle gelmek istersen gelebilirsin dedi ve bu olaydan sonra benimle konuşmuyor ve benimle uyumadı. Hamilelik hormonları nedeniyle ağladığımı ve abarttığımı düşünüyordum ama olan olay nedeniyle annem ve babam eşimin davranışı nedeniyle kavga etmişler ve ben aileme bir sorunumuz olmadığını düşünmeleri için sürekli bahane uydurmak zorunda kalıyorum. Bu süreçte evimden biraz uzaklaşmalı mıyım? Bunun bir çözüm olmadığının farkındayım ama ne yapmalıyım bilmiyorum. Eşimin sevgisinin, ilgisinin ve kaybetme korkusunun farkındayım ama bunu ifade etme şekli biraz farklı olduğu için bunları yaşıyoruz sanırım.Hamilelik hormonlarından olaylar gözümde büyüyordur. Ne yapmam gerektiğine karar veremiyorum.Her bireyin aile yapısının ve iletişiminin farklı olduğunu biliyorum. Eşimin ve benim ailelerimizle yaşadığımız geçmiş yaşantıların etkisiyle zaman zaman tepkiler verebildigimizin bilincindeyim. Ben ve eşim ailelerimizin tepkilerinden kendimizi ve ilişkimizi koruyabiliyoruz. Ama eşimin suskunluğu benim kaygılanmama ve olumsuz düşünmeme neden oluyor. Bu duygunun altında yatan nedenin de ailemle yaşadığım olumsuz bağlanma olduğunun farkındayım. Eşimin susmasının kötü amaçla olduğunu düşünmüyorum sadece duygusal olarak söylemek istediklerini söyleyemiyor mesela benim üzüldüğümü fark ettiğinde genelde böyle davranıyor. Sakinleşmem icin alan açıyor ve belirli bir süre sonra her şey eski haline dönüyor.Hamilelik nedeniyle her şeye duygusallaşıp ağlamaya başladım ve yaşanan bu süreçlerde ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.