Psikoloji

Annenin kaderi kızının çeyizi midir?

Gizli Kullanıcı3 Temmuz 2024 21:28

Annelerimizden ya da diğer aile büyüklerimize aldığımız bazı genlerin olduğu inkar edilemez bir gerçek. Ancak psikolojik açıdan bu sözün doğruluğu nedir? Ve eğer böyle bir durum varsa bunu nasıl değiştirebiliriz? Örneğin benim annemle babamın arasının kötü olması benim de ileride eşimle aramın kötü olacağı anlamına mı gelir? Yahut annemle babamın boşanmış olması bir gün benim de eşimle boşanacağımı mı gösterir?

Bu soru 4 Temmuz 2024 13:46 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Nihal Sena Çetin tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, 


Genetik olarak bazı kişilik özelliklerini, duygusal tepkileri ve hatta bazı psikiyatrik bozukluklara yatkınlıkları ailemizden miras alabiliriz. Ancak genetik miras, doğrudan ve kaçınılmaz olarak ebeveynlerimizin yaşadığı sorunları bizim de yaşayacağımız anlamına gelmez. Çocuklukta aile içindeki ilişkileri gözlemleyerek öğreniriz. Ebeveynlerimizin iletişim tarzı, çatışma çözme yöntemleri ve duygusal ifadeleri üzerimizde derin etkiler bırakabilir. Bu gözlemler ve deneyimler, bizim ilişki kalıplarımızı ve duygusal tepkilerimizi şekillendirebilir. Ebeveynlerimizin arasındaki kötü ilişkiler veya boşanmaları, bizim ilişkilerimize ve evliliklerimize yansıyabileceğine dair bir düşüncemiz olabilir. İlk adım, aile geçmişinizin ve çocukluk deneyimlerinizin üzerinizdeki etkilerinin farkında olmaktır. Ebeveynlerinizin davranış kalıplarının sizde nasıl yansımaları olduğunu anlamak, bu kalıpları kırmanın ilk adımıdır diyebiliriz. 


Psikoterapi, bireylerin geçmiş travmalarını ve öğrenilmiş davranış kalıplarını keşfetmelerine yardımcı olabilir. Terapist, sağlıklı ilişki becerileri geliştirmenize, duygusal tepkilerinizi yönetmenize ve geçmişinizden gelen olumsuz etkileri yeniden çerçevelemenize destek olabilir.


Kendi değerlerinizi ve ne tür bir ilişki istediğinizi belirlemek önemlidir. Sağlıklı iletişim, saygı, empati ve destek gibi değerler, güçlü ve sağlıklı bir ilişki kurmanın temel taşlarıdır.


İyi iletişim kurma, empati geliştirme, duygusal düzenleme, problem çözme ve çatışma yönetimi gibi beceriler üzerinde çalışarak, ilişkilerinizde daha sağlıklı kalıplar oluşturabilirsiniz. Bu beceriler, terapi, eğitim ve bilinçli uygulamalarla geliştirilebilir.


Ebeveynlerinizin kendi ilişkilerindeki sorunlar ve boşanmalar, sizin de aynı sorunları yaşayacağınız anlamına gelmez. Genetik ve çevresel etkiler önemli olsa da, farkındalık, terapi ve bilinçli çabalarla bu döngüyü kırabilirsiniz. Sağlıklı ilişki kalıpları oluşturmak ve duygusal tepkilerinizi yönetmek için gerekli adımları atarak, kendi sağlıklı ve mutlu ilişkinizi inşa edebilirsiniz.


Sevgilerimle…

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Tükenmiş hissediyorum, bir hayat nasıl yaşanır?

30 yaşındayım ve evdeyim kaygı problemi yaşıyorum öğürüyorum bir şeye başlarken veya stresli bir durum yaşadığımda. Şu an aile evinde yaşıyorum yakın arkadaşımın biri taşındı diğeri kendi içime kapandım dedi 5 aydır konuşmuyoruz çok tükendim 8 ay önce sevgilim, eski sevgilisini unutamadığını öğrendiğim için ilişkim bitti iş bulamıyorum tükendim. Kaygı problemi yüzünden işe başlayamıyorum. Hiçbir şey ilgimi çekmiyor o kadar yorgunum ki bu sene çok yoruldum. Aile evinde özellikle şu an işim yok diye her şey benim görevim oldu. Herkes evi otel gibi kullanıyor kardeşlerim özellikle asla destek olmuyorlar benim görevim yemek temizlik yapmak oldu. Annem bu durumu asla yadırgamıyor günah keçisi gibiyim evde benimle tartışıyor sürekli asla sevgisini göstermez kızım bir şeyin mi var demez. Eve yardımcı olduğum halde bana söylenir durur. İşe giremediğim için sürekli canımı acıtan iğneleyici laflar söyler. Ama diğerlerine canım kuzum tarzında. Ben bu hayattan o kadar yoruldum ki. Ne kimseyle tanışasım var ne hayata karşı bir isteğim kaldı. Arkadaşlarım ailem eski sevgilim beni öylesine yaraladılar ki benden geriye hiçbir şey kalmadı. Eski sevgilim o kadar yalanlar söyledi ki insanlara güvenim bitti. Arkadaşım desen en ihtiyaç duyduğum zamanlar da ortada yok. O kadar yalnızım ki. O kadar tükendim ki. Aylardır kendimi güçlü tutmaya çalışıyorum. Ama kimse benim ne halde olduğumu umursamıyor. İnsanların işine yaradığım kadar varım bu hayatta. Beni kandırabildikleri kadar varım hayatlarında. Onların ihtiyaçları söz konusu olduğunda en iyi arkadaşım. Duygusal ve fiziksel olarak ağır bir yükün altındayım. Bedenim kusmak istiyor. Öğürüyor altında yatan sebebi bulamıyorum. Keşke kendi elimden tutup bu ailenin bu hayatın içinden çıkarsam kendimi ama biliyorum yalnız olmayacak. Kimseye de inancım kalmadı. Bir hayat nasıl yaşanır unuttum.