Babamın vefatı ile gelen pişmanlıklarımı nasıl yenerim?
Babam 11 Ay önce vefat etti biz onunla yaklaşık 2 yildir konuşmuyorduk çünkü ben hastaydım 4 yildir benimle ilgilenmedi kavga etti hep sürekli kavga ederdik o yüzden konuşmuyorduk annemle de benle de konusmuyordu babama baba demeyi o yaşarken özlemistim annemi de beni de üzdüğü için kizgindim ona kuah hastasiydi her zamanki gibi her yıl hastaneye yatardı iyi olup eve gelirdi bu sefer hastaneye döndükten 13gun sonra vefat etti 10. Günde doktor kontrolüne gitti çok iyiydi birden hasta oldu yine bizimle konusmadi uyurdu hep makineye bağlıydı normalde nefes almayınca makine öterdi onu kullanirdi ötmeyen makineye baglanmis ve makine calisiyordu o vefat edincede kendi odasinda vucudu buz gibi olmustu biz onu bulana kadar onun için çok üzüluyorum çok pismanim keşke yillardir yaptığım gibi herseye katlandım her şeye sustum hastalandım bunu yapamadım keşke o zamanda da sussaydim hep onun yanında olsaydim annemle babamı arasını yapsaydim yine her şeye rağmen babamin yanında olsaydim yine hergun ağlıyorum kendimi aglamaktan durduramiyorum çok pismanim kendi hastaligimdan dolayı zaten acı çekiyorum birde kendimi affedemiyorum babamı çok seviyordum ama kizgindim sadece bunları yazarken bile ağlıyorum sadece yapabildigim tek şey bu 5 senedir evdeyim hastayim yataktan çıkmıyorum çok ağrılarım var uyku saatlerim çok kötü sürekli kabuslar görüyorum babam vefat etmeden önce de kabuslar görürdüm 2019 da falan çalışıyordum o zamanlar sonra durmuştu kabuslarim yine başladı yeni değil babam vefatindan sonra artti geceleri uyuyamiyorum yatmaya calissamda en az 4 kere uyaniyorum gündüz uyuyorum genellikle annemle birlikte yasiyoruz 2 ablam var evliler çok korkuyorum karanliktan tek kalmaktan annemle aynı odada kalıyorum korkuyorum geceleri hep onu izliyorum ona da bisey olucak diye uzun zamandır dışarı cikmiyorum ciktimmida sadece hastaneye gidiyorum gücüm zaten yok ağrılarım da buna izin vermiyor kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum hep yatmak istiyorum ama bu durumdan çok sıkıldım kendim için birsey yapmaya gücüm yok hep halsizim değerlerim hep düşük takviyeli haplar içiyorum nafile kendimi Bi döngünün içindeymisiz gibi hissediyorum annemde bende çok üzülüyoruz ben daha çok psikiyatri gittim daha önce ilaç verip yolluyor verdigi ilaçlar ya uyutuyor yada kilo aldırıyor kimse dinlemiyor doğru düzgün ondan birdaha gitmek istemiyorum napicagimi bilmiyorum
Bu soru 31 Ekim 2024 21:17 tarihinde Psikolog Özgür Sarımaden tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Sevgili danışan, öncelikle, yaşadığınız acıyı ve pişmanlığı derin bir şekilde hissediyorum. Aile bireyleri, özellikle birinci derece akrabaları kaybetmek her insan için zor bir deneyimdir, hele ki aranızda çözülmemiş duygusal bir bağ kalmışsa bu his daha da karmaşık hale gelir. Ancak unutmayın ki, yaşadığınız bu duygular yas sürecinin çok doğal parçalarıdır.
Yas süreci, sevdiğiniz birini kaybettiğinizde yaşadığınız karmaşık duygusal bir yolculuktur ve bu yolculuk kişiden kişiye değişiklik gösterebilir. Bu süreçte sıkça karşılaşılan, uyku problemleri, kaygı, endişe gibi dile getirilebilen duygu ve rahatsızlıklar bahsettiğimiz yas sürecinin bir parçasıdır.
Yine bu süreçte en önemli adım, kendinize karşı nazik olmanız ve hislerinizi yargılamamanızdır. Yas süreçleri de diğer tüm yaşadığımız duygu süreçleri normal süreçlerdir. Ancak hatırlatmalıyım ki yaşamsal faaliyetlerinizi etkileyen zorluklar sürecin uzaması ile içinden çıkılamaz bir hal alıyor ise yüksek şiddetle terapiye başlamanızı öneririm. Anlattıklarınızdan yola çıkarak söyleyebilirim ki yaşadığınız fizyolojik, uyku ve duygusal süreçler babanızın vefatından öncesinde ortaya çıkan, belki de daha eski geçmişe sahip bağlantılar içerebilir. Bu sebeple bu noktada profesyonel bir terapi sürecine, kendinizi hazır hissettiğinizde yine atılabilecek en önemli adımlardan biridir.
Unutmayınız ki özellikle fiziksel ve duygusal olarak zorlayıcı bir dönemden geçerken, bu kadar yoğun duygularla başa çıkmaya çalışıyorsunuz. Bu noktada destek almak sizi aciz değil üstün kılacaktır. Psikolojik destek almak, yas sürecinde oldukça faydalıdır ve bir terapistle konuşmak, içinizde biriktirdiğiniz bu duyguları sağlıklı bir şekilde açığa çıkarmanıza yardımcı olabilir.
Bahsettiğiniz üzere psikiyatriden alınan ilaçlar bazen yan etkilere yol açabilir; ruh sağlığı alanında çalışan her meslektaşım gibi bilin ki ortaya konan tedavi yöntemleri geliştirdiğiniz semptomlarla orantılı ilerler ancak bu tedavi yöntemleri, yan etkileri ile sizi zorlayacak düzeydeyse, başka bir uzmandan farklı bir ilaç ya da tedavi alternatifi konusunda destek almak isteyebilirsiniz.
Son olarak kişisel deneyimlerimden yola çıkarak verebileceğim en önemli bilgi, hangi tedavi türüne yönelmeyi tercih ederseniz edin, önemli olan sizin özünüzü bulabilmenizdir.
Unutmayın ki her ne kadar zorlayıcı da olsa, bu süreçte toparlanmak için ihtiyaç duyduğunuz güç aslında sizin içinizde mevcut. Hepimiz içsel kaynaklara sahibiz ve farklı başa çıkma yöntemleri ile kuşatılmış vaziyetteyiz. Ancak bazen yaşadığımız yoğun duygular geçmişten gelen başa çıkma stratejilerimizi sorgulamamıza, geliştirmemize ve hatta terapi süreçleri ile değiştirmemize olanak ve gereklilik sunar.
Yaşadığınız her duygu, sizin içinizdeki gerçekleri açığa çıkarma potansiyeline sahip, siz yeter ki adım atın.
Sağlıcakla kalın…
