Baskıcı aileyi nasıl aşarım?
18 yaşındayım ve ailem kendimi bildim bileli çok baskıcı hiç bir şekilde akşam dışarıya çıkamıyorum akşam değil gündüzde dışarıya çıkmama izin vermiyor babam bu arada babamın eski eşi ve babam ayrı babamla kalıyorum ablam var evli kardeşim var annesinin yanında kalıyor babamın eski eşiyle görüşmüyoruz 19 yaşına gireceğim hala bir kız arkadaşımla dışarıda vakit geçirmişliğim yok bu durum çok canımı sıkıyor çok baskı altında kalıyorum okul zamanında bazen okula gitmeyip dışarıda vakit geçiriyordum çok alıngan duygusal bir yapıya sahibim bu aileyle nasıl başa çıkabilirim psikolojik baskı oluyor resmen şu an çalışmıyorum üniversiteye gitmeme bile izin vermedi ev işi bana kaldı yemekleri temizliği ben yapıyorum çünkü evde babam ve benden başka kimse yok 6 yaşımdayken ayrıldılar ve 14 yaşımda akşama ne yemek yapacağım diye düşünüyordum hala düşünüyorum diğer kızlar gibi yarın nereye gitsem diyeceğim halde bu durum çocukluğumu kısıtlıyor çok rahatsız edici bir durum beni doğuran kişi öldü ama benim için öldü tüm bu yaşadığım şeylerin sorumlusu onu görüyorum hayatım boyunca nefret edicem ondan gerçek bir anne gibi olsaydı başımızda durur benim derslerimi düşünmem gereken yaşta akşama ne yemek yapsam diye düşünmek zorunda bırakmazdı alıştım bu duruma şu an 18 yaşındayım ama ben sadece evlendiğimde de ayni şeyleri yapacağım yemek yap temizlik yap bu hayat devam edecek böyle çok yoruldum sıkıldım bunaldım ağlama krizleri geçiriyorum çok hassas bir insanım bu duygularla nasıl başa çıkabilirim hiç bir fikrim yok psikoloğa gitmek istiyorum fakat gidemiyorum destek almak istiyorum. hayatım değişmez ama bakış açım değişebilir mental olarak çöküşteyim sivilce tedavisi görüyorum onun streside var 1 aydır yüzümün kötülüğünden dışarıya çıkamıyorum çıksamda makyaj yapmak zorunda kalıyorum bu durum çok canımı sıkıyor bir erkek arkadaşım oldu 2 senedir sevgiliydik ama bana 5 dk ayıracak vakti olmadığı için ilişkimi bitirdim hala onu özlüyorum ayrılalı 2-3 ay oluyor başkasını sevemiyorum bir şey hissedemiyorum bana yeterince vakit ayıramıyordu ilgilenemiyordu bir sevgili gibi değilde. normal arkadaş gibi konuşuyorduk resmen hatta günaydın yazarız napıyosun deriz akşam olur bir daha napıyosun diye mesaj atarız sonra iyi geceler ilerisi yoktu konuşma yeri bu kadardı toksik bir ilişkimiz vardı sağlıklı bir iletişim kuramıyorduk ama ondan başkasıyla da yapamıyorum ablam la sürekli kavga ederiz her şeye bir mana bulur çünkü sürekli onun yüzünden evlenmeden önce günde 10 kere ağlıyordum hala çok kavga ediyoruz anla kardeş gibi değiliz sanki bana çok ağır kelimeler kullanıyor zoruma gidiyor stres yapıyorum bu durumlarla nasıl başa çıkabilirim lütfen yardımcı olun
Bu soru 26 Kasım 2024 20:50 tarihinde Psikolog İrem Bor tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhabalar sevgili danışan, yaşadığın durumlar zorlayıcı ve duygusal olarak yıpratıcı görünüyor. Öncelikle, hissettiklerinin son derece doğal olduğunu bilmelisin. Böyle bir baskı altında olmak, aile içinde yalnız hissetmek ve sorumluluklarınla mücadele etmek duygusal olarak yorucu olabilir. Seni daha iyi anlamak ve yol göstermek adına birlikte birkaç konuya değinebiliriz:
Şu anda yaşadığın baskılar, sorumluluklar ve aile içindeki ilişkiler seni derinden etkiliyor. Duygularını bastırmaya ya da yok saymaya çalışma; bu sadece yükünü artırır. Onları kabul etmek, yaşadıklarını anlamak için önemli bir adım. Kendine şu soruları sorabilirsin:
“Hangi durumlar beni en çok rahatsız ediyor.” ya da “Bu duygularımı paylaşabileceğim güvenilir bir kişi var mı?”
Evde tüm sorumlulukları üstlenmekten dolayı kendini kaybolmuş hissediyor olabilirsin. Ancak küçük de olsa kendi alanını yaratman önemlidir. Örneğin, Gün içinde sadece kendine ayırabileceğin bir zaman dilimi oluştur. Bu süre içinde yürüyüş yapabilir, bir kitap okuyabilir ya da hoşlandığın bir şeyle ilgilenebilirsin.
Günlük tutarak duygularını kağıda dökmek seni rahatlatabilir. Özellikle ifade edemediğin ya da içinde tuttuğun şeyleri yazıya dökmek biriken duygusal yükünü hafifletebilir.
Psikoloğa gitme imkanın olmadığını belirtmişsin. Ancak ücretsiz ya da düşük ücretli psikolojik destek sunan kuruluşlara başvurabilirsin. Örneğin, Belediyelerin ya da sosyal hizmet kurumlarının sunduğu psikolojik destek hizmetlerini araştırabilirsin. Çevrimiçi platformlar üzerinden gönüllü danışmanlık yapan yerler de olabilir. Okulunda rehberlik servisi varsa, oradan destek almayı da düşünebilirsin.
Babana, ablana ya da diğer aile üyelerine kendi hislerini anlatmak zor olabilir, ama bu çok önemlidir. Babana şu şekilde yaklaşabilirsin: “Evdeki sorumlulukları elimden geldiğince yerine getiriyorum, ama dışarı çıkmaya, kendime vakit ayırmaya da ihtiyacım var. Bu konuda bana biraz daha destek olmanı istiyorum.” Ablanla aranızdaki çatışmalar için ise sakin bir zamanda, öfkesiz bir şekilde şunu söylemeyi deneyebilirsin: “Seninle anlaşmak istiyorum, ama bana söylediklerin bazen beni çok üzüyor. Birbirimizi biraz daha anlamaya çalışabiliriz.”
Eğer bu konuşmalar sırasında dirençle karşılaşırsan, bu onların değil senin sınırlarını koruma çabanın bir sonucu. Pes etmemeyi denemelisin.
Üniversiteye gitmenin hayatında önemli bir fark yaratacağını düşünüyorsan, bu hedefinden vazgeçmemelisin. Babandan izin almak zor olabilir, ama alternatif yollar düşünebilirsin: Uzaktan eğitim veren programları araştırabilirsin. Açık öğretim fakülteleri, dışarı çıkmadan eğitim alabileceğin bir fırsat olabilir.
Eski sevgilini özlüyor olman, bir boşluk hissinden kaynaklanıyor olabilir. Ancak bu ilişkinin seni mutlu etmediğini ve toksik olduğunu fark etmişsin. Bu çok önemli bir farkındalık. Kendine şunları hatırlatmalısın, “Bu ilişki bana ne kazandırıyordu ve ne kaybettiriyordu?”, “Bana değer veren bir ilişkiyi hak ediyorum.” Bu dönemde kendine zaman tanı ve başkalarına ilgi duymakta acele etme. Kendinle olan ilişkin güçlü oldukça, yeni bir bağ kurmak da daha sağlıklı olur.
Sivilce tedavisi gibi fiziksel sorunlar seni özgüvensiz hissettirebilir. Ancak bu, geçici bir süreçtir. Kendine bu dönemde şunları hatırlatabilirsin: “Bu sadece bir süreç ve geçecek.” Cilt bakımını ihmal etmeden, stresten uzak durman önemlidir. Özellikle kendine stres kaynağı olan durumları fark edip, onları hafifletmenin yollarını aramak güzel bir adımdır.
Hayatının tamamen değişmesini beklemek yerine, küçük ama etkili adımlarla başlamaya çalış. Günlük bir rutin oluştur ve bu rutine küçük keyifli aktiviteler ekle. Yeni hobiler edin, internet üzerinden eğitimler ya da etkinliklere katılmayı düşünebilirsin. Daha önce yapmak isteyip de ertelediğin şeyler varsa, birini seç ve o konuda harekete geç.
Bu süreçte sana destek olacak yollar var. Duygularını ifade etmek için bir profesyonele ulaşamazsan bile güvenilir bir arkadaş, öğretmen ya da rehberlik öğretmeni ile paylaşımda bulunabilirsin. Unutma, küçük değişimler büyük sonuçlar doğurabilir.
Şimdilik hoşça kal..
Sevgiler, Psikolog İrem Bor.
