Bazen durduk yere modum düşüyor

Öncelikle merhaba,

Şunu söyleyerek başlamalıyım ki: hissettiğimiz hiçbir duygu bize nedensizce gelmez. Hepsinin bir anlamı ve de bizde bir karşılığı vardır. Bahsettiğiniz sıkılma duygusunu es geçmeden, hangi zaman diliminde geldiğini, siz neyle meşgulken geldiğini ve de ne zamandan beri bu duyguyla beraber olduğunuzu dikkate almanızı söyleyebilirim. Dilerseniz bu soruları yanıtlamış bir şekilde sorunuzu detaylandırarak yeniden sorabilirsiniz.

Sorunuzun mükemmellikle ilgili olan kısmına gelecek olursak: Sizce neden her şey dört dörtlük olmak zorunda? bu soru sizi herhangi bir geçmiş anıya götürüyor mu? Burası detaylı bir psikoterapi hizmeti olmadığından ötürü (yani sizi tanımıyor ve de nasıl bir aile geçmişiniz olduğunu bilmediğimi belirterek) bu soruya sizin yanıt vermeniz çok daha kıymetli olacaktır elbette ancak ben neden böyle hissettiğiniz konusundaki varsayımlarımı açıklayacağım. Sizde size uyup uymadığını belirtebilirsiniz :)

Kendimize ilişkin olan algımızın tohumları (ister zihinsel olsun isterse bedensel) ilk olarak erken çocukluk yaşantımızda(0-6 yaş) atılır. Yani bir çocuk bu dönemde hangi koşulda olursa olsun ebeveyni tarafından görülmek ve de onaylanmak ister. (yeni yürümeye başlayan bir çocuğun ebeveyni ona bakıyor mu diye arkasına dönüp baktığını görebilirsin :), bu görülme arzusudur. ) Ebeveyni tarafından görülmüş ve de onaylanmış olarak bu dönemlerden çıkan çocuğun kendisine ilişkin algısı olumlu olacaktır. Kendisini olumlu ve olumsuz yanlarıyla kabul eden bir bireye dönüşecektir, yetişkinlik döneminde. Mükemmel olmuyor oluşu ve bazı kusurlarının oluyor oluşu onda yıpratıcı bir etki bırakmayacaktır. Fakat kabul edilmiş hissetmeyen çocuk, o kabul edilmişlik duygusunu almak için, (çünkü her çocuk gibi bu duyguya ihtiyacı vardır) hep daha fazlası olmak için çaba gösterecek ve de öyle olmadığında duygusal olarak olumsuz hissedecektir.

Elbette şu an 20'li yaşlarınızın başında olabilirsiniz ve de o dönem geride kalmış olabilir fakat bahsettiğim ilk tohumun hangi duygularla atıldığı çok önemlidir. Burada çocuğun algısının yetişkinin algısından farklı olduğunu belirtmek isterim. Çalıştığı için çok yorgun olan bir anneyi ve görülme duygusunu almak isteyen bir çocuğu düşünelim. Bu duyguyu anneden her almak istediğinde anne yoğun ve işiyle meşgul olduğunda çocuk bunu "annem yorgun olduğu için beni görmüyor" olarak algılamaz. "Annem beni görmüyor o halde ben eksik ve de kusurluyum" şeklinde algılar.

O halde size düşecek olan "mükemmellik" kavramının tohumlarının ilk nerede atıldığını bulmak olacaktır.

Sevgiyle kalın...

Psikolog Elif Mutlu