Ben kötü bir insan mıyım?
Meraba hocam. Ben 13 yaşında iken daha önce televizyondan gördüğüm (sevişme) kelimesini telefon elime geçince internetten bakmıştım ondan sonra karşıma karşıma erotik sahneler çıkmıştı . Ben de dayım larda kalıyordum o ara kız kuzenimin üstüne oturursam onun vajinası ile benim ki değerse ne olur diye merak etmiştim . İnançlı bir ailenin çocuğu olduğum için hep namaz kılan biriydim böyle bir şey yaparsam günah işlerim diye hafızama kazınmıştı daha sonra zaten sadece bir kere yapcam ne okucakki diye kendimi teselli etmiştim ve de sen daha küçüksün bu yaşta günah yazılmıyor diye kendimi teselli etmiştim ondan sonra kuzenim 4 yaşında onunla oyun oynardık hep bu sefer de kim daha ağır diye oyun oynayalım mı dedim oda onayladı ben kuzenimin üzerine oturdum hiç bir şey olmadı ve ben günah işledim diye kendimi azarladım sonra da içim bi kötü oldu kendi kendime oda oturursa bu sefer günah işlememiş olacaktım diye düşündüm kız kuzenime sıra sende demiştim oda yapınca içim rahatlamıştı .Aradan 1 yıl sonra kardeşimin boynunu ıslak ıslak opmustum . Televizyondakiler böyle opuyorlardi. Kardeşim zaten öpsem ne olacakki demiştim kendime . Sonra hiçbir şey olmadığını fark etttim .
Bu sefer de kendimi azarlama ihtiyacı duydum . Sonra abartma ebru kardeşin zaten diye geçiştirdim . Daha sonra aradan 3 yıl sonra vajinamin içinin sürekli kasindigini fark ettim ben de sürekli kasiyıp bir sıvı geldiğini fark ettim meğersem mastürbasyon yapıyormuşum . Bunu intternetten araştırdım . YouTube deki kişi erotik bir şeyler izleyip kasimamiz gerektiğini söyledi . bende öyle yapıyordum . Ama bu bende vicdan azabı oluşturuyordu bir gün banyoda mastürbasyon yaparken aynayı opmustum nasıl oluyor diye . Sonuçta kendi kendime yapıyordum aynada canlı bir şey değildi bunun günahı yoktu diye düşünüyordum böylece vicdanımı rahatlatiyirdum belkide 18 yaşıma gelince artık elimden geldiğince bırakmaya çalışıyordum . Sonra üniversiteye geldiğimde hocam mastürbasyon tıpta normal deyince benimdeVicdanım rahatlamıştı artık .
Yapıyordum sürekli . Bir gün banyodan yine mastürbasyon yaparken neden bilmiyorum kolumu emiştim ve bu çok kötü bir şey olmuştu midem bulanmış tı . Sonra bir videoya denk geldim . Mastürbasyon haramdır diye orda bir durup düşünmeye başladım ve vicdan azabı yaşadım . Bu sefer bütün geçmişim kafamda canlanmaya başladı . Ve tam altı aydır depresyondayım ben niye böyle yapmışım diye . İnsanları çok açık görünce o videolar geliyor aklıma sonra ben böyle pis bir insan mıyım diye kendimi azarlıyorum . Kardeşimi görünce vicdan azabı yaşıyorum . geçen televizyonda Diyarbakır daki narin olayını görünce ben de böyle birimiyim diye kendimi azarladım o küçük çocuğun üstüne nasıl kalktın diye kendimi azarladım . O cinsel içerikli videolar kafamdan çıkmıyor kendimi affedemiyorum.
Ya başka gözle bakıp öyle bir şey yaptıysam diye kendimi sucluyorum . Yazın böyle depresyonda iken her kes beni dışlıyordu ben de 7 yaşında kız kardeşimi dünyalar kadar çok seviyorum onaO ara sürekli internetten bu günah mı şu günah mı diye sürekli araştırmaya başladım o ara şey karşıma çıkmıştı annenin kız çocuğunu dudaktan öpmesi günah değil diye bir yazı görmüştüm ebru bak bu bile günah değilmiş yeter uzatma diye kendimi teselli etmiştim. Daha sonra Twitter da bir kız erkek kardeşinin dudağını opmustu Linclenmisti bu sefer de kendimi sucladim anneme söyledim annem nasıl konuşuyorsun sen niyetini bilmiyormusun diye beni azarladı bir psikologa git dedi . Bu sefer daha kötü oldum bütün 6 ay boyunca depresyondayım ben nasıl bir insanım diye kendimi sucladim o erotik sahneler kafamdan çıkmıyor çok açık birini görünce onlar geliyor aklıma ben böyle bir insan değilim biliyorum kendimi karıncayı bile incitmem ben ne yapacağımı bilmiyorum düşünmekten çok yoruldum odaklanamiyorum hiç bir şeye. Size yalvarıyorum bana yardımcı olun ben uyuyamıyorum lütfen ben artık uyumak istiyorum
Aynaya bakınca kendimden nefret dahi ediyorum aynaya bakamıyorum ben kendimle barışmak istiyorum.
Bu soru 7 Kasım 2024 20:43 tarihinde Psikolog Betül Canbel tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan🌱
Yaşadığınız bu yoğun duyguları ve geçmişteki deneyimlerinizi düşünerek kendinizi suçladığınızı görüyorum; bu süreçte oldukça zorlandığınızı anlıyorum. Çocukluk ve ergenlik dönemleri, insanın kendini ve dünyayı tanımaya başladığı, merak ve keşif duygularının yoğun olduğu dönemlerdir. Bu dönemde karşılaşılan görüntüler ya da duyulan ifadeler, insanda derin bir merak uyandırabilir ve çevresindeki dünyayı daha iyi anlamaya çalışma isteği yaratabilir. Özellikle cinselliğe dair bu merakın, insan gelişiminin doğal bir parçası olduğunu bilmek önemli. Ancak bazı değer yargıları ve inançlarla bu keşif süreci içsel çatışmalara neden olabilir.
Kuzeninizle yaşadığınız o anları ya da kardeşinizi öpmek gibi deneyimlerinizi düşündüğünüzde, içsel olarak bu durumları yanlış olarak değerlendirdiğiniz için kendinizi suçlamış olmanız oldukça anlaşılır. Çocukluk ve ergenlik döneminde, gelişimsel olarak dünyayı taklit ve deneyimleyerek öğreniriz. Bu dönemlerde cinselliğe dair bilgi eksikliğinizin olması ve keşif sürecini yönetmeye çalışmanız tamamen doğaldır. İnsan, büyüdükçe geçmişini bugünkü bilgi ve bakış açısıyla değerlendirir; bu da çoğu zaman kişinin kendini eleştirmesine yol açabilir. Ancak çocukluk döneminde yaşanan deneyimleri bugün yetişkin gözünden değerlendirmenin, olayların özünü anlamayı zorlaştırabileceğini hatırlatmak isterim. Kendi kendinize yüklenmek yerine, o yaşınızdaki bilgi düzeyinizle elinizden geleni yaptığınızı kabul etmek, bu süreci daha sağlıklı geçirmenizi sağlayabilir.
Ergenlik döneminde cinsellik üzerine internetten bilgi edinmeye çalışmanız da çoğu gençte görülen bir davranıştır ve gelişimin doğal bir parçasıdır. Kendinizi bu konuda yargılamak, o dönemki merak ve keşif sürecini sağlıklı bir biçimde sindirmenizi zorlaştırabilir. Zihninizde bazı anılar canlandığında ve kendinizi suçlu hissettiğinizde, bu durumun geçmişte kaldığını, bugünkü sizle doğrudan ilgisi olmadığını kendinize hatırlatmaya çalışabilirsiniz. Bugün kendinizi yargılayarak yaşadığınız anları değerlendirmek yerine, geçmişteki hâlinize daha anlayışlı yaklaşarak o dönemi kabullenmek, üzerinizdeki bu suçluluk duygusunu hafifletebilir.
Bu süreçte aynaya bakmakta zorlandığınızı, kendinizi suçlamaktan yorulduğunuzu ifade ediyorsunuz. Bu gibi durumlarda, geçmişinize karşı şefkatli yaklaşarak, bu deneyimlerin sağlıklı bir gelişim sürecinin parçaları olduğunu hatırlamak size iyi gelebilir. Unutmayın ki geçmişte yaşanan her şey gelişiminize katkı sağlayan deneyimlerdir ve kendinizi affetmek, geçmişinize daha yumuşak bir bakış açısıyla yaklaşmakla mümkün olabilir. Günümüzde kendinize daha merhametli yaklaşmak, kendinizi suçlamadan yaşadıklarınızı kabul etmenize yardımcı olacaktır.
Eğer bu yoğun düşüncelerle baş etmekte zorlanıyorsanız, bir uzmandan destek almak sizin için rahatlatıcı olabilir. Psikolog desteği, bu duygularınızı daha objektif ve yargılayıcı olmayan bir bakış açısıyla ele almanıza, kendinize karşı olan öfkenizi ve suçluluk duygunuzu hafifletmenize yardımcı olabilir. Böylece bu süreçte daha sağlıklı bir ilerleme kaydedebilir ve geçmişinizle barışmanız kolaylaşabilir. Zaman içinde bu tür desteklerle kendi duygularınız üzerinde daha fazla kontrol sağlayabilir ve iç huzurunuzu yeniden kazanabilirsiniz.
Kendinizi zorlamadan, süreç içinde yavaş yavaş ilerleyerek ve gerektiğinde destek almaktan çekinmeden bu zorlu duygularla baş etmeye çalışabilirsiniz. Kendinize şefkatle yaklaştığınızda, geçmişteki yaşantılarınızı daha sağlıklı bir biçimde değerlendirme imkânı bulabilirsiniz. Unutmayın, yalnız değilsiniz ve bu süreci destekle atlatmak, daha sağlıklı bir ruh hali kazanmanıza yardımcı olacaktır.
Cevabım umarım faydalı olmuştur. ✨
Değerlendirilmesini istediğiniz farklı bir sorun veya aklınıza takılan kısımları tekrar sorabilirsiniz.🌺
Sevgiler,
Psikolog Betül Canbel