Bir işe girme düşüncesi bile beni çok geriyor

Öncelikle Merhabalar,

Yazdıklarınızı okurken, içten içe hem bir yere ait olma arzusunu hem de uzun süredir içinde bulunduğunuz belirsizliğin yorgunluğunu çok net hissedebiliyorum. Sanki hem zihnen hem de duygusal olarak “artık yerleşmek, tutunmak” isteyen bir yanınız var, ama diğer yandan geçmiş deneyimlerin yarattığı güvensizlik ve hayal kırıklığı bu adımı atmanızı zorlaştırıyor olabilir.

İşsizliğin yalnızca maddi değil, aynı zamanda duygusal boyutu da oldukça ağırdır. Hele ki çevrede “bir işi olanın hayatı rayına oturur” gibi söylemler yaygınken, sizinkine benzer bir süreç yaşamak, kişide değersizlik ve dışlanmışlık duygularını derinleştirebilir. Bu oldukça insani ve anlaşılır bir durum.

Daha önce çalıştığınız depo tarzı işler size geçici bir güvenlik sunsa da, orada kendinizi “tam olarak ait hissetmemek” çok tanıdık bir duygu gibi görünüyor. Üstelik iş ortamındaki sosyal ilişkilerin eksikliği, sizin gibi paylaşım arayan biri için motivasyonu iyice zorlayabilir. Diğerlerinin yakın arkadaşlıkları ya da ilişkileri olurken sizin yalnız hissetmeniz, işin ağırlığını iki katına çıkarabilir.

Ve bir süre sonra, bu yalnızlık hissiyle birlikte, işin kendisi de anlamsızlaşabiliyor. Sanki orada sadece çalışıyor değil, bir boşluğu doldurmaya da çalışıyor gibisiniz. Bu da sizi hem işte hem de işsizken huzursuz eden o “arada kalmışlık” haline sürüklemiş olabilir.

İş aramak, görüşmelere gitmek ya da yeni bir işe başlamak bile kaygı verici hale gelmiş gibi görünüyor. İçinizden geçen “ya yine aynı şey olursa, yine kısa süreli olursa?” gibi düşünceler, çok büyük olasılıkla geçmiş deneyimlerinizin oluşturduğu bir savunma biçimi. Kendinizi tekrar hayal kırıklığına uğratmamak için zihniniz sizi korumaya çalışıyor. Fakat bu koruma çabası bazen hareketsizliğe de neden olabiliyor.

Belki de sorun, çalıştığınız alanlarda değil; bu alanların sizin duygusal ve sosyal ihtiyaçlarınıza cevap verememesinde. Kendinizi daha iyi tanımaya başladığınızda, hangi ortamda daha mutlu, daha üretken ve daha uzun soluklu kalabileceğinizi de netleştirebilirsiniz.

Küçük bir öneri: Geçmişte bulunduğunuz işleri, kısa kısa notlar alarak bir yere yazabilirsiniz. Hangi ortamlarda kendinizi rahat hissettiniz? Hangi durumlarda içsel sıkışma yaşadınız? Bu değerlendirme, aslında sizin neye ihtiyaç duyduğunuza dair farkındalığınızı artırabilir.

Bu yolculukta sizi zorlayan en temel şeyin, “hep aynı döngüde kalacağım” korkusu olduğunu görüyorum. Oysa döngüleri kırmak bazen küçük, yavaş ama bilinçli adımlarla mümkün olabilir. Kendinize bir çıkış haritası çizerken, sizi yargılamayan insanlarla konuşmak, benzer yollardan geçmiş kişilerin deneyimlerini duymak da size iyi gelebilir.

Unutmayın, yaşadığınız bu durum bir başarısızlık değil. Sadece şu an yolunuzu arıyorsunuz. Bu arayış da başlı başına değerli bir süreç. Kendinize karşı biraz daha yumuşak ve anlayışlı olabildiğinizde, kaygılarınızın da yavaş yavaş hafiflediğini fark edebilirsiniz.

İçinizde bu satırları yazma gücünü bulmuş olmanız bile, içinizde bir şeylerin değişmeye hazır olduğunu gösteriyor. Ne zaman yeniden konuşmak isterseniz, ben buradayım.

Sevgiyle Kalın,

Uzman Klinik Psikolog Aslı Soylu