Psikoloji

Birinden vazgeçebilmek için ne yapmam gerekiyor?

Gizli Kullanıcı14 Ağustos 2024 18:14

ciddi ilişkimden yeni çıktım. Süreç benim için çok zorlayıcı oluyor. İhanet etmesine rağmen hala onu bekleyen yanımla yaşıyorum. Kendime engel olamıyorum. Sürekli aklıma gelmesinden ve sürekli onu kontrol etmekten anımı yaşayamıyorum. Çektiğim acı çok ağır geliyor.

Zihnimdeki düşünceler beni çok rahatsız ediyor. Bir yanım kurtulmak istiyor, bir yanım ısrarla sevmeye devam ediyor. O olmayınca hayatımda hiçbir şey ilerlemeyecek gibi hissediyorum. Ağlama atakları geçiriyorum. Bazen öfke patlaması yaşayıp sevdiklerimi bile kırabiliyorum. Tahammül seviyem çok aza indi. Onsuz yoluma devam etmek istiyorum. Ama kurduğumuz hayallerin altında eziliyorum. Bir çıkış yolu arıyorum ama kendimi çok çaresiz hissediyorum.

Bu soru 15 Ağustos 2024 18:36 tarihinde Psikolog Sinem Temel tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba, ayrılık acısı hayatta insanın baş etmekte zorlandığı acıların başında geliyor.


Acıyı atlatmak istiyorsanız bu duruma acıyı kabul ederek başlayın. Güzel hislerin olduğu gibi acının da kalıcılığı yoktur.


Sevdiğiniz bir insanla yollarınızı belki istemeyerek belki de halen devam etmek isteyerek sonlandırdığınızda acıyı çekmeniz normaldir.


Acınızı kabullenip, duygularınızı yaşamaya izin verirseniz acınız yavaş yavaş azalacaktır.


Acınız yoğun bir şekilde sürmeyecek ve belki de birkaç hafta sonra gitgide azalacaktır.


İçinden çıktığımız ilişkiyi sorgulamak, neden böyle oldu, neden ayrıldık, neden terk edildim, ilişkilerim hep aynı nedenlerden dolayı mı bitiyor, bunlar neden başıma geliyor, daha önce benzer bir ayrılık yaşadım mı gibi sorular yoğun acılar içerisindeyken değil de acınız biraz hafiflediğinde kendinize sorabileceğiniz sorulardır.


Yaşadığınız acıları bir daha yaşamak istemiyorsanız içinden çıktığınız ilişkiyi iyi bir şekilde analiz etmelisiniz.


Bir insanın ayrılık acısı geçmiyorsa, bu durumun sebebi ayrılık yaşadığınız kişiyi çok sevmeniz ya da özlemenizden dolayı değildir. Bu ayrılık sizde bir kişilik krizine döndüğünden dolayı ayrılık acısını derin ve yoğun bir biçimde yaşıyorsunuzdur. Çünkü ayrılık yaşadığınızda kendi içinizdeki derin inançlar ortaya çıkacaktır. Değersiz, terk edilecek bir insan olmak, sevilmeye layık bir insan olmamaya yönelik inançlarınız gelişebilir.


Kriz dönemlerinde gerçeklerle yüzleşmek, acıyı atlatmak ve acının içerisinden çıkmak için oldukça faydalıdır.


Ayrılık sürecinde insan çevresinden çok, kendine karşı acımasız bir yaklaşımda bulunabilir. Kendinizi eleştirip, yetersiz ve değersiz hissedebilirsiniz. İç ses genellikle acımasızdır.


Acımasız iç sesinizle başa çıkmak için en kolay ve etkili yöntem meditasyon yapmaktır.


Yaşadığınız acılarda kabullenmek ve kendine karşı şefkatli olmak yaşanılan bu acıların daha kolay atlatılması demektir.


Siz ve karşınızdaki kişi ne kadar iyi insanlar olsanız bile, iki iyi insanın beraber olması demek iyi bir ilişki demek değildir.


İlişki sonrasında durum değerlendirmesi yaparken, "Belki şunu şunu yapsaydık daha mutlu olabilirdik." gibi bir söyleminiz olduğunda bilmeniz gereken bir şey var demektir. Karşınızdaki kişi zaten ayrılmadan önce sizinle sağlıklı iletişimde kalmak ve mutlu bir ilişki içerisinde olmak için çaba gösterebilirdi.


Ayrılık sonrası özellikle geceleri arayıp, sormak ve mesaj atmak isteyebilirsiniz. Bu gayet normaldir. Çünkü duygu yoğunluğunuz vardır. Eski partnerinizi aramak istediğinizde bir arkadaşınız ya da dostunuzu aramak, mesaj atmak ya da duygularınızı ifade eden bir yazı yazıp sizde kalmasını sağlamak acınızla başa çıkarken faydalı olabilir.


Ve son olarak bu yaşadığınız problemi bir arkadaşınız yaşamış olsaydı ona ne gibi önerilerde bulunurdunuz, neler söylerdiniz ve hangi konularda destek olurdunuz gibi sorularla yaşadığınız yoğun duyguları biçimlendirebilirsiniz.


Sevgiler.


Psk. Sinem Temel

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Artık derdimi anlatmak bile beni yoruyor

Eskiden her üzüldugumde kaygılı hissettiğimde çevremdekinlere belli eder ve arkadaş veya ailemden yardım alarak problemlerini anlatarak rahatlarfim fakat bı sure sonra etrafında dertlerimizi birbirimiz sayesinde astigim arkadaşım ile arama mesafe girdi daha sonra bir diğer arkadaşım sürekli depresif şeyler anlatmanın onu kötü etkiledihini söyledi haklı aslında o zamandan beri kimseye üzüntümü gireremiyorum ailem daha önce yaşadığım şeyler yüzünden beni üzgün görünce çok fazla panik yapıyorlar be bu beni daha fok üzüyor kaygıyla baş edemiyorum gerçekten çok zor zamanlar geçiriyorum ama eskiden olduğu gibi kimseye anlatamıyorum kendi kendime yok ölüyorum fakat insanlara her zaman mutlu rolü yapıp onları mutlu etmeye çalışıyorum çünkü artık mutsuz olursam benim yanımda olmayacaklarını biliyorum küçüklüğümden beri tip 1 diyabet hastasıyım ve san 3 ay içinde kanser riski atlattım ve karaciğer buyumem ortaya çıktı benim için çok zor bir dönem olmasına rağmen ailem üzülmesin diye hep dik durdum çevremde bana kötülük yapanları hep affediyorum en azından ilk başta affedebildigimi sanıyorum derslerinin en iyisi olmasını istiyorlar bunun için çabalıyorum ama kaygım beni engelliyor artık insanlardan çekiniyorum her sorundan kaçıyorum ve kacamayacagim bir durum ile karşı karşıya gelince panikliyorum hayatım bir anda tersine donuyo tüm psikolojim mahfoluyor ve duzeltemiyorum eskiden aşırı özgüven dolu bir insandım hatta biraz egi bile diyebilirim fakat artık insan içine çıkmak bile beni rahatsız ediyo