Anasayfa
Sorular
çekingenliğimi ve özgüvensizliğimi nasıl aşabilirim?

Psikoloji

çekingenliğimi ve özgüvensizliğimi nasıl aşabilirim?

Gizli Kullanıcı30 Kasım 2024 17:47

Okulda insanlarla konuşmaya utanıyorum ve çok özgüvensiz bir insanım dış görünüşüm pek güler yüzlü değilim sinirli duruyorum ama insanlar böyle düşünüp benle konuşmuyor sosyalleşemiyorum ama insanlarla konuşmayı çok istiyorum. birisiyle konuşamıyorum sohbet açamıyorum çok sessizim bu yüzden kimse de konuşmuyor benimle, derste parmak kaldıramıyorum girişken değilim bunları engellemek istiyorum ama olmuyor hep bi çekingenlik var bende yardım ederseniz sevinirim teşekkürler 😻

Bu soru 30 Kasım 2024 20:35 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

Cevaplandı

Paylaş:

Psk. Gönül Tanır Durmaz

Psikolog

Merhabalar,

Bahsetmiş olduğunuz durum kendinizi ifade etmekte zorlanmanız ve çekingen olmanız sosyal kaygıyı işaret edebilir.

Bu durum bir çok insanın yaşamış olduğu ve terapi desteği alarak kolaylıkla halledebileceği bir durumdur.

Bu konuda size yardımcı olabileceğini düşündüğüm bazı noktalardan bahsetmeye çalışabiliriz:

Sosyal kaygı genellikle kendinizle alakalı kurmuş olduğunuz olumsuz düşüncelere dayanabilir. Bu noktada kendinizle alakalı diğer insanların sizi nasıl gördüğüne dair olumsuz düşüncelere sahip olabilirsiniz bu da sizin daha çok geri çekilmeniz ve kendinizi ifade edememeniz neden olabilir. Bu noktada düşüncelerinizi fark edin ve bu düşüncelerinizi destekleyen ve desteklemeyen kanıtları bulmaya çalışın.

Örneğin;

“ insanlar benim sinirli olduğumu düşünüyor, kimse benimle konuşmak istemiyor.”

Bu düşüncenizi destekleyen kanıtlarınız neler ? Bu düşüncenin doğruluğuna ne kadar eminsiniz? Bunu kesinlikle biliyor musunuz ? Bu düşünce yerine daha gerçekçi ve alternatif bir düşünceye sahip olabilir misiniz?

Kendinizi daha sosyal kılabilmek adına küçük adımlar atarak sosyalliğe maruz kalmaya çalışabilirsiniz. Burada küçük adımlar atarak sürece başlamak sizin için önemli olacaktır. Mesela, haftada bir kere birine kafanızı sallayarak selam vermek. Daha sonra bu yapabildiğiniz bir durum haline geldiğinde insanlara sesli bir şekilde selam vermek gibi süreci kendiniz için kademeli bir şekilde maruziyet seviyesini artırarak devam ettirebilirsiniz.

Bu noktada sizin için önemli olan bir diğer noktayı ise sosyal kaygınızı fark etmekle birlikte bunu kabul etmektir. duygularınızla birlikte hareket etmeye odaklanabilirsiniz.

Sosyal ilişkilerde kurabileceğininiz bazı stratejileri öğrenebilir, beden dilinizi değiştirmeye çalışabilir ve iletişim becerilerinizi geliştirmeye çalışabilirsiniz.

Bu süreçte sizin için en önemli olan bir diğer nokta ise kendinizi motive etmektir. Siz kendi hayatınızda bir gözlemci değil bir katılımcısınız. Sizin de bu hayatta söyleyecekleriniz çok önemli ve kıymetli.

Unutmayınız ki sosyal beceri bizlerin doğuştan getirmiş olduğu bir durum değildir. Bu durum Zaman içerisinde öğrenilebilen, belki ailemizin maruz bırakmasıyla ya da öğrenmemizle birlikte geliştirebileceğimiz bir beceridir. Çocukluk zamanlarınızda yeterince sosyal hayata aileniz tarafından maruz bırakılmadıysanız bu da bu sürecin yaşanmasına neden olmuş olabilir.

Eğer bu durum sizi zorlamaya devam ederse ve yaşadığınız durumun temel kaynağını anlamak, iletişim becerilerinizi geliştirmek ve sosyal kaygınızı yenmek isterseniz bir terapist ile birlikte çalışabilirsiniz.

Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.

Sağlıklı günler dilerim.

Sevgiyle kalın.

Psikolog Gönül Tanır Durmaz

30 Kasım 2024 20:35Kalıcı Bağlantı

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Ölüm korkusunu nasıl aşabilirim?

2021 yılında babamı kaybettim. Babamın ölümünü kabullenmeme rağmen o günden beri en yakınım olan insanı kaybetmenin büyük üzüntüsü içindeyim ve sürekli kafamın içinde ölümle ilgili konular dönüyor. Ya bana bir şey olursa ya eşime, ya anneme, ablama bir şey olursa diye korku içindeyim. Sürekli yakınlarımı veya kendimi düşünüyorum. Geceleri çok zor uykuya dalıyorum. Sabahları sıçrayarak ve korkuyla uyanıyorum. Ölecek gibi hissediyorum. Zihnimi çok fazla kurcalıyor normal yaşantımı çok zorluyor. Dışarı çıkmak istemiyorum insan görmek istemiyorum. Sürekli iyi bir insan mıyım diye kendimi sorguluyorum. Öldükten sonra neler olacağını düşünüyorum. Resmen normal yaşantımdan kopmuş gibiyim.

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Psikoloji

Kendimi çok değersiz hissediyorum

İyi günler. .. Bende sürekli değersizlik duygusu var. . Girdiğim her ortamda ilgi odağı olmak istiyorum. İlgi odağı olmadığında kendimi çok değersiz ve yalnız hissediyorum. (Aslında tek çocukta değilim ve 6 kardeşiz. ) Evlilik hayatımdada aynı zamanda eşim azıcık ilgisiz olunca kendimi çok değersiz ve kötü hissediyorum. Bu neden böyle oluyor. Herkes mi böyle, Ben mi anormalim yada normal bir şey mi, ve bununla nasıl başa çıkabilirim?

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Psikoloji

Geçmişe takılı kalmamak için ne yapmalıyım?

Nereden başlamalıyım bilmiyorum ama son zamanlarda terapiye başlamak istiyorum çünkü son bir yıldır zor bir süreçten geçiyorum aslında daha zor zamanlarımda olmuştu ama artık kendimi daha iyi hissetmek hayatımı daha da güzelleştirmek istiyorum kendim için bir şey yapmak istiyorum. Geçen sene bu zamanlarda bir ayrılık sürecim oldu 1 yıla yakın bir ilişkim vardı bu ilişkiye başlamak benim için zor bir karardı çünkü daha önce kimseyi hayatıma almamıştım insanlara karşı bir güven problemim vardı kendimce örülmüş duvarlarım vardı ve bunu yıkmak hiç kolay olmadı insanlara çizdiğim bir sınır vardı. 2 yıl önce daha önce de tanıdığım kişi bana duygularını açtığında hisselerini paylaştığında şaşırdım çünkü aklımın ucundan bile geçmezdi benim için mümkün değildi olmayacağını söylemiştim ama kendisi pes etmeyip mücadele edip emek veriyordu ben konuşmayı kestikçe o hep bi şekilde hayatıma dahil oluyordu ümit vermek de istemiyordum çünkü o zaman hiçbir duygum yoktu onu kırmak üzmek hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum bunu ona da güzel bir şekilde belirtmiştim. Zaten aynı şehirde yaşamadığımız için telefonla mesajla konuşmuştuk. Ama hiç ümidini kesmedi bana yazmaya devam etti konuşuyorduk ama benim tavrım netti ona da söylüyordum. konuştukça zamanla ortak noktalarımızın olduğunu düşünce yapısı olarak hayata bakış açımızın benzediğini anlaştığımızı gördüm onunda bana olan ilgisi hissi gün geçtikçe daha da artıyordu aslında korktuğum şeyde buydu çünkü konuştukça bana bağlanacağını hissediyordum. Onun çabasını emeğini görünce bende o kadar keskin olmayıp ona farklı gözle bakma fikrine kapıldım aylarca konuştuk birbirimizi yakından tanıdık uzakta olmamıza rağmen iletişim eksikliği hiç olmadığını gördüm benimde içimde zamanla hisler olumlu yönde değişti ama hep temkinliydim sınırlarımın olduğunu bir ilişkideki beklentilerimi açıkça ifade ediyordum benim için saygı çok önemliydi sadakatte keza öyle ona şeffaf bir şekilde yaklaştım net oldum ne istediğimi biliyordum. Ve ilişkimiz başladı gayette güzeldi uzak ilişki ilk başlarda çok zorlamıyordu ama zamanla sevgi artıkça bağlılık olunca özlem duygusu da ağır basıyordu ama bu aramızda sorun olmuyordu ilişkimizin 4. Ayında beni görmeye geldi birkaç gün beraber vakit geçirdik her şey çok güzeldi sonrasıda öyle aramızdaki sevgi giderek artıyordu gelecek planları kuruyorduk yıllar sonrası için çünkü her şeyin oturması gerekiyordu evlilik için ikimizde erken olduğunu biliyorduk zamana bırakıp ilişkimizi yaşadık hiçbir problemimiz yoktu her şey çok güzeldi. .Aradan aylar geçti zaman zaman böyle çatırdamalar başladı küçük şeyleri büyütmeler tripler oldu ki hiç hoşlanmadığım şeylerden biri trip atıp tavır yapmak bir problem varsa onu konuşup halletme taraftarıydım ama araya bir şekilde soğukluk girdi aramalar azaldı soğuk konuşmalar oldu bir kaç gün ne ben onu aradım ne de o beni aradı sonra ben dayanamadım aradım neden bu duruma geldiğimizi sordum bir problem varsa konuşarak üstesinden geliriz dedim ama kaçtı ikilemde gibiydi iyi olmadığını hissediyordum ama bana ilişkinin artık bittiğini araya soğukluk girdiğini falan söyledi o dönem ikimizinde sağlık problemleri vardı beni yalnız bıraktığı için onu suçluyordum o da bana sen benim neler yaşadığımı biliyor musun diye konuştu söyle dedim anlat yanında olayım beraber üstesinden gelelim ne olursa olsun senin yanındayım dedim ama sanki o tamamen bitirmişti kötü bişey olduğu şüphesini içime düşürdü ama sorunun bu olduğunu da dile getirmiyordu her şeyin bittiğini söyledi bir kaç gün tartıştık ama bir yere varamadık bitti asla inanamıyordum olanlara beni o kadar seven değer veren adama ne oldu nasıl vazgeçer diye günlerce kahroldum çok ağladım üzüldüm günlerce haftalarca kendime gelemedim içimdeki boşluk dolmadı çok kötü hissediyordum acaba başına kötü bir şey mi geldi bir hastalığa mı yakalandı diyerek kendimi çok yıprattım aradan aylar geçti bir gün denk geldik buraya gelmişti numarası kayıtlıydı silmemiştim engelleme falanda yoktu bana mesaj attı beni özlediği pişmanlığını dile getirdi o süre zarfı boyunca çok kötü bir dönem geçirdiğini beni hep sevdiğini unutamadığını söyledi benden şans istedi ama güven bir kere kırılmıştı ben hayatımda ilk defa bir erkeği hayatıma alıp o kadar güvenmiş sevmişken hiç böyle hayal etmemiştim sevgim bitmemişti evet ama güven duygum yıkılmıştı kendini affettirmek istediğini her şeyi düzeleceğini söylüyordu öyle bir iki hafta geçti sonra bir gün telefonum çaldı ve bir kız beni aradı sevgilisi olduğunu söyledi aynı yerde çalıştıklarını ayrıldığımız dönemden beri konuştuğunu ilişkisi olduğu ama benim yaşadığım şehire gelip gittikten sonra değiştiğini söyledi yıllardır tanışıyorlarmış ve benim bundan haberim dahi yoktu beni de biliyordu ama nasıl olduysa konuşmuşlar yeniden ondan asla böyle bir şey beklemiyordum başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. .günlerdi bensiz olduğu zaman ayrılık acısı çektiği pişman olduğunu söyleyen adamdan böyle bir ihanet asla beklemiyordum ve ihanet asla kabul edemeyeceğim şeydi kendi de bunu çok iyi biliyordu ben ona benden bir şey sakladığını defalarca söyledim hissettim çünkü bir şey var dedim ama bunu asla beklemiyordum sonra onu aradım hesap sordum kavga ettik bana zamanı gelince anlatacağını söyledi lafı çevirdi bir öyle bir böyle söyledi tutarlı konuşmadı bir kaç gün konuştuk ona kendini ifade etmesi için zaman bile tanıdım ya ben ayrı olduğumuz süre boyunca değil başkasıyla olmak böyle biseyi aklımın ucundan bile geçirmedim ilişki bitse bile duygularım bitmemişti kendime, yaşamış olduğum ilişkiye saygım vardı ya açıklama bekledim ya elle tutulur bir açıklama karşındaki kızı tanımıyordum sonuçta böyle bir şey dese bile yargısız infaz yapmadım ona da söz hakkı verdim ama bunu değerlendiremedi kızın dediklerini yalanlandı hayatımda sadece sen varsın gibi şeyler söyledi inandırıcı gelmiyordu kızı engelledi bana hesabının şifresini vermişti ki şuana kadar asla böyle bir şey ondan istemedim o da benden kendini inandırmak ya da güven tazelemek için hesabı verdi bence o kızıda engellemişti birkaç gün sonra engelin kalktığını gördüm işte o zaman daha başlamadan tamamen bitti artık benim için onu aradım sordum bilmiyorum haberim yok diye kaçtı konuşmadı ona güvenimin tamamen kalmadığı söyledim bunları kaldıramam benim her şeyden önce kendime bir saygım var sonuçta ben çaba beklerken bana her şeyi anlatmasını beklerken böyle bişey yaşandı konuştuğumuzda bana ben seni taşıyamadım ben seni hak etmiyordum senin sevginin altında ezildim yapamadım falan dedi sen daha iyilerine layıksın gibi konuştu ama benim için artık bitmişti son kez telefonla konuşup bu işin tamamen bittiğini ve bir daha ne sesimi ne de yüzümü göremeyeceğini söyledim yine hayal kırıklığı yarattığını bittiğini yazıklar olsun sana diyerek telefonu kapattım her yerden engelledim kafamda bitti dedim bir kaç gün sonra iş yerime bir çiçek geldi isimsiz bir papatya o olduğunu anladım çünkü daha öncede almıştı sevdiğimi de biliyordu not bırakmıştı özür dilerim. .diye ama benim için artık hiç Bir şey ifade etmiyordu tamamen bitmişti. Sonra aylar geçti ve bir gün ortak bir arkadaşımızdan gördüm ki sevgilisi ile fotoğraf paylaşmış işte o gün bir kez daha ne kadar doğru bir karar verdiğimi anladım. Ve artık bende olan neyi varsa aldığı hediyeler fotoğraflar her şeyi yakıp sildim o güne kadar da karışmamıştım ama o gün geçmişe dair hiç bir şey bırakmadım bana hep çok güçlü olduğumu söylüyordu her şeyin üstesinden gelebileceğimi söylüyordu. Evet çok güçlüyüm ama bu noktaya da kolay gelmedim güçlü olmak zorunda kaldım çoğu zamano gün olduğu gibi. Kendi kendimi ayağa kaldırdım yoluma devam ettim aklıma gelmiyor değildi geliyordu ama eskisi gibi canım acımıyordu fark ediyorum ki evet kafamda bitti ona karşı beslediğim iyi olan ne varsa bitti peki o zaman halen neden aklımdan kalbimden tamamen çıkmıyor aklıma geliyor yaşadıklarımızı düşünüyorum geçmişe gidiyor aklım bir şekilde oysa her şeyi yaktım sildim bitirdim bir şey kalmadıysa niye aklımın bir köşesinde hep var ? Niye tamamen kurtulamıyorum bitmeyen kalan şey ne bence yok yani öyle söylüyorum hep kendimezihnimi meşgul etsin istemiyorum aklımdan çıksın istiyorum tamamen unutmak istiyorum bunun için ne yapmam gerekiyor?

Gizli Kullanıcı

Cevaplandı

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Psikoloğa Soru Sor! Ana Sayfa Sorular Blog Hakkımızda İletişim S.S.S

Zihninizi Özgürleştirin; Birebir psikolog cevaplarıyla zihinsel sağlığınıza kavuşun

Popüler Yazılar

Hakkımızda

Gizlilik

Dikkat: Online psikolojik hizmetlerimiz her duruma uygun olmayabilir

Online hizmetlerimiz, pek çok psikolojik sorun ve ihtiyaç için çözüm sunmayı amaçlamaktadır. Ancak, kendinize zarar verme düşünceleri, şiddet eğilimleri veya intihar gibi ciddi riskler içeren durumlar söz konusu olduğunda, bu platformun sunduğu hizmetler yeterli olmayabilir. Bu tip acil ve ciddi durumlar için, doğrudan profesyonel ve yüz yüze müdahale gerekebilir.

Acil Durum Hattı: 112Polis Yardım Hattı: 155Aile ve Sosyal Hizmetler Yardım Hattı: 183Madde Bağımlılığı Danışma ve Destek Hattı: 191