Cesaretsiz hissediyorum
ben insan ilişkilerini normal şartlarda iyi yönettiğimi düşünen biriyim. ama söz konusu bazı durumlarda iletişim kuramıyor, panikliyor ve neredeyse kontrolsüz bir hale geliyorum.
Bu aşamaya gelmeden öncesi de sonrası da aslında önemli. gelmeden öncesi içime attıklarımdan kaynaklı oluyor. bu konuları içime atma sebebimse bu problemleri tam anlamıyla anlatabilecek cesareti kendimde bulamamam, yanlış düşünüyor, yanlış şeyler hissediyormuş gibi hissetmem, haksız çıkmaktan korkuyor oluşum gibi sebepler oluyor.
Bunun sonucunda yaşamaktan korktuğum problemi yaşayıp kontörlü kaybettiğimde ise her şey çok daha kötü bir duruma geliyor, benim açımdan. çünkü artık her şeyi berbat etmiş konumda oluyorum ve bu hatayla karşı karşıya gelmekten korkuyor bir daha benzer bir durumda kalmamak için ise tamamen insan ilişkilerinden uzaklaşmak istiyorum. ayrıca problemle kendi iradem dışında karşı karşıya geldiğimde ise tekrardan bocalıyor, aslında bildiğim ve üstüne düşündüğüm hatalarımdan ya da bahsetmek istediklerimden bahsedemiyor, sadece susuyor.
Sustukça düşünüyor, düşündükçe bataklığa çekiliyormuşcasına hissediyorum. ve en önemlisi bunların problemli olduğunu bilmeme ve aşmanın yolunun kontrollü davranarak, açık olarak, korkularımı yenerek ve bunun gibi yollarda olduğunu bilmeme rağmen hiçbir şey yapamıyor, engel olamıyorum. ne yapacağımı bilmeme rağmen bunları yapabileceğime karşı bir inanç hissedemiyorum.
Bu soru 3 Ağustos 2024 20:50 tarihinde Klinik Psikolog Pınar Özdemir tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Sevgili danışan,
Probleminizle ilgili daha detaylı derinlemesine incelemem, değerlendirmem gerekiyor.
-Hangi bazı durumlarda iletişim kuramıyorsunuz?
-Hangi bazı durumlarda panik oluyorsunuz?
-Hangi bazı durumlarda kontrolsüz bir hale geliyorsunuz?
-İçinize attığınız düşünceler neler? Cesaretinizin kırılmasına neden olan düşünceler neler?
Bunun gibi soruların detayını bildiğimde değerlendirme yapmak daha sağlıklı olacaktır. Anlattıklarınız çerçevesinde sorunuzu yanıtlandıracağım.
Sürecinizle ilgili iletişim kurarken olumsuz duygular, olumsuz düşünceler yaşıyorsunuz ve bununla birlikte davranışlarınız tetiklenir hale geliyor. Olumsuz düşünceler duygularımızı oluşturur, davranışlarımızı, fiziksel semptomlarımızı tetikler. Deneyimlerin temelini oluşturan olumsuz düşünceleri farkında olmak, tanımlamak yol haritanızı, başa çıkma becerinizi oluşturabilir.
‘’Haksız çıkmaktan korkuyor oluşum’’ bu düşüncenizi değerlendirerek ilerleyebiliriz.
-Haksız çıkarsanız en kötü ne olabilir?
-Haksız çıktığınızda yaşanacak en kötü senaryoya gerçekçi baktığınızda bu senaryonun gerçekleşmesini destekleyen kanıtlarınız var mı? Varsa bunlar neler?
-Haksız çıktığınızda gerçekleşecek kötü senaryonun gerçekleşme olasılığa gerçekçi baktığınızda hangi oranı verirsiniz? Bu orana verdiğiniz yüksekliği ya da düşüklüğünü gözden geçirip değerlendirin.
Bu olumsuz düşünceye yönelik değerlendirme soruları kapsamında gözfden geçirerek diğer fark ettiğiniz olumsuz inançları aynı şekilde değerlendirebilirsiniz.
‘’Her şeyi berbat etmiş konumda oluyorum’’ Sizce bu düşünceniz mükemmeliyetçi tutumunuzdan kaynaklanıyor olabilir mi? İletişimde ya da ilişkilerde beklentileriniz mükemmeliyetçi tutumunuzun üstünde olduğunu ve bu yüzden beklentileriniz karşılanmadığında aşırı bir tepki vermeye, olumsuz duyguları yoğun hissetmenize neden oluyor olabilir mi? Bu açıdan bakmayı deneyebilirsiniz.
Sürecinizle ilgili yoğun duyguları ve düşüncelere maruz kaldığınızı görüyorum. Bu sebeple içinize attığınız, bastırdığınız tüm bunları baş etmek için rahatlamak için duygularınızı düşüncelerinizi yazdığınız bir günlük tutmayı deneyebilirsiniz. Yazarak somut bir şekilde görmeniz baş etmenizi, olumsuz inançlarınızı gerçekçi bir şekilde görmenizi sağlayacaktır.
Sevgili danışan, süreç içerisinde baş etmekte zorlandığınız ve daha derinlemesine değerlendirmek için bir psikoloağa başvurarak psikolojik destek alabilirsiniz.
Sevgiler.
Klinik Psikolog Pınar Özdemir.
<3<3<3
Yorumlar
sorduğunuz sorulara sırasıyla cevap vermek istiyorum; 1- duygularımın benliğime en yoğun şekilde nüksettiği durumlarda iletişim kurmakta zorlanmaya başlıyor ve sürecin ilerleyen dakikalarında ise iletişim kuramamaya başlıyorum. bu duyguları örneklemek gerekirse; öfke, hüzün, hayal kırıklığı veya kaygı gibi olumsuz hissettiren duygular oluyor. 2- Bazen hatalı olduğumu fark ettiğimde ya da fark etmeye başladığımda, aslında söylemek istemediğim & gerçekliği yansıtmayan şeyleri anlık yoğun hissettiğim öfke ile yanlış bir şekilde aktardığımda, yargılandığımı ya da ciddiye alınmadığımı hissettiğmde 3- ben böyle dönemlerimde daha yoğun bir şekilde tutarsız davranmaya başlıyorum. örneğin 9 yaşımda babamı kaybettim ve bu yas sürecini belli bir noktaya kadar atlattığımı düşünüyorum ve insanlara da bunu aynen bu şekilde aktarıyorum. ayrıca bu konuyu atlatmam nedeniyle de önemsemiyormuş gibi bir tavır takındığım da oluyor. ancak bazı dönemlerde duyduğum hüzün, özlem, yaşanmamışlıkların verdiği öfkeyi çok yoğun bir şekilde hissediyorum, ama ilk söylediğim nedenden ve başka bir çok nedenden dolayı bundan bahsetmiyorum. ayrıca ben çok hassas ve hayatındaki insanlarla karşıda çok duygusaş bir yapıya sahibim. çoğu kişiye karşı kolayca sevgi duyabiliyorum. beni en rahatsız hissettiren kısmı ise bana zarar vermiş ya da hâlâ vermekte olan ya da sevgimi hak etmeyen kişilere karşı hâlâ duyduğum sevgi, merhamet ve bazende özlem duyuyor olmam ve bu yaptığımın kendime saygısızlık olduğunu bildiğimden kimseye bahsetmiyorum ve bunlar gibi daha nicesi. 4- içten içe zayıf biri olduğumu düşünüyorum çünkü duygularım çok çabuk inciniyor, direncim çok çabuk kırılıyor. duygularımın incinmesi ve insanların bu denli zayıf olduğumu görebilmesi ihtimali, haksız çıkabilme olasılığım benim cesaretimi kırıyor. 5- haksız çıkarsam yaşanacak en kötü senaryo muhtemelen sık sık bu konu üzerinden iğnelemelere, laf sokmalara ve tavırlara maruz kalmam olur bunun gerçekleşme olasılığı artık oldukça düşük çünkü bana bunu ailem yapıyordu. Ama artık onlara bu konuda fırsat vermiyor, olabildiğince hata yapmamaya çalışıyor, hata yaptığımda ise onlarda saklıyorum. ve sanırım bu tepki zamanla asıl işlevini ve vasfını kaybederek mükemmelliyetçiliğe büründü. bu en kötü senaryonun gerçekleşmesi ile ilgili bir kanıtım var; yaklaşık 3 sene önce,karantina döneminde, ailemin yaptığım bir hata dolayısıyla ilk 3 ayında markete bile çıkma yasağı ve yaklaşık 1 yıl boyunca da bütün sosyal hayatımı kısıtlayarak bana verdikleri ceza. bu olayın etkisini kaybetmesi ise onların beni affetmesiyle değil benim dışarıya çıkmak için yalan söylemeye başlamamla oluştu. ve bu olayın tamamen etkisini kaybedebilmesi ise 8-9 ay öncesine tekabül ediyor. benim açımdan korkunç bir dönemdi çünkü ben 2 yaşımdan beri sosyal becerileri yüksek ve sosyal ilişkileri çok seven, insanlarla sohbet edip eğlenme isteğiyle yanıp tutuşan biriydim. ve onların beni buradan vurması beni çok acı dolu bir sürece mahkum etmişti. bir psikologla görüşme tavsiyenizi de dikkate alacağım :) ilginiz için çok teşekkür ediyorum ve iyi geceler diliyorum <3