Çocuğumun paylaşımcı olması ve kendi hakkından gelebilmesi için ne yapabilirim?
Tek çocuk olduğu için midir bilmiyorum ama kuzenleriyle oyun oynadığı zaman her şey onun olsun istiyor, onlardan bişey istemeyi bilmiyor, istediği zaman ise ağlıyor bağırıyor bağırarak ağlayarak değil konuşarak istersen sana verir veya seninle oynar diyoruz ama yine aynı hep ağlıyor ne yapacağımı bilmiyorum artık .etrafımdaki herkes benden kaynaklı olduğunu düşünüyor ama çocuğumun oyun oynamasını veya onlarla anlaşmasını ben daha çok istiyorum çocuğum 3 yaşında aynı yaşta bı kuzeni var onun ablası var bizimki tek çocuk. Her istediğini yapıyor veya alıyor musunuz derseniz, hayır. Tek isteğim derdini ağlayarak değil konuşarak halletmesi ve her şeyde beni cagirmamasi, yanlış mı dusunuyorum veya yanlış mı dusundurtuyorlar anlamış değilim, umarım kendimi ve sorunumu ifade edebilmisimdir, şimdiden teşekkürler.
- Paylaş:
Merhabalar, 3 yaşındaki bir çocuk; benmerkezci bir tutumun sergilendiği egosantrik dönem içerisindedir. Çocuk her şeyde öncelik olarak kendini esas alır, diğerlerinin düşüncesinin farklı olabileceğini düşünemez. (Bu oyuncak benim, başka çocuk ağlasada ona vermem gerekmiyor, çünkü şu an onu ben istiyorum). Bu durum çocuk gelişiminin kaçınılmaz bir parçasıdır. Bu dönemde sıklıkla inatlaşma görülür. İnatlaşma durumu çocuğun bireyselleşmesi için gereklidir. Bu inatlaşmalar sonucu ebeveynlerle yaşanan çatışmalar sonucunda çocuk, ebeveynlerinden aldığı geri dönüşler sonucunda nasıl davranması gerektiğine karar verir. Bu noktada sizlerin yapabileceği davranışlara gelirsek; öncelikle çocuğunuzun benmerkezci düşüncelerini anlayabildiğinizi gösteren konuşmalarla onu sakinleştirmektir.
Oyuncağın sürekli sende kalsın istiyorsun, anlayabiliyorum, oyuncağı seviyorsun onunla oynamak istiyorsun……. Çocuğunuz da bu sayede duygularının sizin tarafından anlaşıldığını algılayabilir, diğer türlü bunu muhtemelen yalnızca ağlayarak gösterecektir, çünkü ağladığında mutlaka bir pekiştirme alacağını bilir (oyuncağın ona geri verilmesi, ağlamasının durdurulması).
Bir diğer yöntem beraber duygular üzerine konuşmanız, hangi durumlarda mutlu oluruz, hangi durumlarda üzgün oluruz, öfkeli oluruz, mutsuz olduğumuzda ne yaparız ? bunu oyuncaklarla ifade edebilirsiniz…. örneğin 2 arkadaş fili konuşturarak, bir tanesi diğerinden yemek istiyor olsun… yemeğini benimle paylaşır mısın ?…… Paylaşırım çünkü yeterince yemeğim var ve seninle beraber yemek eğlenceli olur…..Hadi birlikte yemek yiyelim…. gibi
Son olarak çevreden gelen söylemlerle birlikte kendinizi sorguladığınız bir dönemdesiniz. Bu çok olası. Buradaki sorgulamalarınızda ben yeterince iyi bir ebeveyn miyim ? diye düşünmenizi dilerim. Hiçbir ebeveyn mükemmel değildir ve çocuğu için %100 doğru olanı yapamaz, burada önemli olan çocuğun ihtiyaçlarını anlayıp ona gerekli ilgiyi verdikten sonra sorunlarıyla başa çıkmayı öğrenebilmesi için çocuğa gerekli alan açmaktır. Bu süreç de çocuğunuz geçmesi gereken bir süreçtir.
Dr. Bahar Eriş’in de dediği gibi her çocuk kendi hızında ilerler, çocuklarınızı arkadan ittirmeyin :)
iyi günler dilerim.
