Psikoloji

Değersizlik hissi nasıl aşılır?

Gizli Kullanıcı18 Eylül 2024 06:18

Ben 18 yıl evli kaldım ve 3 ay önce boşandım. Ben ona göre yeterli bi eş değildim yeterli bi anne değildim hiç bir işi başaramayan biriydim. O kadar manipüle edildim ki bu duyguyu aşamıyorum ondan ayrı olduğum için mutluyum ama o suçlamaları aşağılanmaları o kadar alışmışım ki nefes alırken bile yanlış alıyormuşum gibi hissediyorum 3 oğlum var onlara da yansıtıyorum ister istemez bu duygudan kurtulmak istiyorum ne yaparsam yapayım ne düşünürsem düşüneyim herşeyi yanlış yapacakmışım gibi. Beni kendine o kadar bağımlı hale getirdi ki bu dıyguyu atamıyorum. O yanımdayken onunla evliyken ben hep tek başıma hallediyordum herşeyi hiç bir konuda yardımcı olmazdı hatta eleştirirdi buna rağmen sanki o yokken ben nefes alamıyorum.beni hiç bir iş elinden gelmemesine rağmen kendine bağımlı hale getirip eleştiren aşağılayan adamdan kurtuldum artık çocuklarımla beraber yaşıyorum. Bunların farkında olup neden bu değersizlik duygusundan kurtulamıyorum?

Bu soru 18 Eylül 2024 20:27 tarihinde Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, Yaşamda çok yakınımızdan gelen ve bizi sürekli eleştiren, kusurlu olduğumuzu söyleyen bir ses varsa o sese kulak vermemiz çok olası ve anlaşılırdır. Çünkü bu kişi çok tanıdıktır ve tanıdıklık hissi genelde güven verir, bu kişilerin söylediklerini istemsizce içselleştiririz, söylenilenlerin doğru olmadığını düşünsek bile o kişiyi doğrulayan bir olayın içinde buluruz kendimizi, bu bir yaşam tuzağıdır, düşüncelerimiz neyse ona dönüşürüz.

Size şunu söyleyebilirim ki yetersizlik hissinizin gerçekten yetersiz bir insan olmanızla bir ilgisi yok. Gerek iş hayatında gerek özel hayatında kendini çok iyi bir konuma getirmiş insanların bile kendilerini yetersiz, beceriksiz olarak tasvir ettiklerini gördüm. Peki öyle olmadığımızı düşündüğümüz halde neden kendimizi sıklıkla yetersiz, değersiz görürüz?

Eski eşinizin sizi sıklıkla eksik hissettiren biri olduğunu söylüyorsunuz, sizi böyle hissettiren başka kişiler var mıydı ? Örneğin ailenizde anneniz veya babanız ? Çocuklukta sıklıkla eleştirilen ve görmezden gelinen çocuklar yetişkin yaşamlarında da kendilerine aynı hissi yaşatan partner seçerler, değersizlik hissi pekiştirilir. bu hisle uğraşırken belki de çok geriye gitmeniz gerekebilir, çocukluğunuzu hatırlamaya çalışın ve böyle bir durum söz konusuysa kendinize o zamanlar çocuk olduğunuzu ve herkes kadar koşulsuz kabul edilmeye ve ilgiye muhtaç olduğunuzu hatırlatın.

Eski eşinizin söylemleri gerçekte sizi yansıtıyor mu ?

Örneğin sizin yetersiz bir anne olduğunuzu söylüyor. Bu düşüncenin kanıtları neler ? Karşı kanıtları neler ? Anneliğinizde neleri iyi yaparsınız ? Anneliğinizde eksik olarak gördüğünüz özelliklerin listesini yapın ve değişmesi mümkün olan eksiklikleri kapatmaya çalışın, elinizden geleni yapıp “yeterince iyi anne” olmanız yeterli.

Siz başka biriyleyken tek olmayı deneyimlemiş birisiniz, her şeyle tek başınıza mücadele etmek zorunda değilsiniz, sizi anlayan, size destek olan, hiçbir şey söylemese dahi sizi yargılamadan dinleyen insanlara ihtiyacınız var, destekleyicilerinizi fark edin, herkes kadar yanlış yapmaya hakkınız var, hatalarınızla kendinizi kabullenin, başkalarına verdiğiniz şefkati kendinize de verin, kendinizi iyileştirin.

Söylediğim gibi tek başınıza mücadele etmek zorunda değilsiniz, bu sorun sizin günlük yaşamınızda işlevselliğinizi etkiliyor ve uzun süredir depresif duygularla uğraşıyorsanız terapi yolunuza ışık tutacaktır, uzman desteği almanızı öneririm.

sevgiler.

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kimseye Hayır Diyememek

Merhaba , insanlara çok hayır diyemiyorum çok fazla manipüle ediliyorum ne kadar çabalasamda o an kimseye hayır diyemiyorum. Birinin yalan söylediğini bile bile kendim zarar gördüğümü bilsemde sessiz kalıyorum. Birini veya bir şeyleri fazla sahiplenip bağımlı oluyorum vazgeçemiyorum. yeni şeylere açık olamıyorum konfor alanımdan çıkmak istemiyorum ki zaten çıkamıyorumda kendimde çok fazla yapmadığımı düşünsemde konuları aslında takıyorum ve bir süre sonra bu durum sağlığımı etkiliyor kusmaya başlıyorum. Her konuda çok güçlü olduğumu düşünüp herkesin her şeyine koşup kendim kötü hissettiğimde yada yardıma ihtiyacım olduğunda kimseden isteyemiyorum yada zaten genelde kimse olmuyor tek oluyorum. Bazen sanki dursam olacak yorulduğumu anlayacamki bu yüzden durmak kendimi dinlemek istemiyorum. Bazen de aynada bakım yaparken vs kendime bakıp varlığımı sorguluyorum bu istemsizce bilinç dışı yaptığım bir şey oluyor normal mi bilmiyorum açıkçası kendime bakıp gözlerime ben gerçekten varım adım Tuğçe gibi şeyler söylüyorum. Anlık etrafımdaki insanlara ailemde dahil olmak üzere bazen çok yükselebiliyorum aslında tepki gösterecek olmayan konularda öfkeli davranabiliyorum sonra pişman oluyorum tabi kırdığım için bilinçsizce yapıyorum sanki bunu. Aslında dışarıdan bakınca aşırı mutlu dünyayı umursamaz hiç bişeyi takmaz sürekli gülen bir kız duruyorum ama gerçek ben asla böyle biri değil biriyle bir dertleşmeye başlasam ben bile kendimi durduramayacam gibi. .