• Anasayfa
  • Sorular
  • DEHB bağımlılık, yemek içmek unutma sıkıntısı nasıl hallolur?
Psikoloji

DEHB bağımlılık, yemek içmek unutma sıkıntısı nasıl hallolur?

Gizli Kullanıcı23 Temmuz 2024 00:21

Sosyal medya bagimliligi oyle bir noktaya geldi ki artik gercekten kendimi durduramiyorum. Bir DEHB li olarak (8-9 yasimda tani almama ragmen sisteme gecilmedigi icin ve bir sure kirmizi receteli ilaci kullanmama ragmen) su anda ilac kullanmiyorum. Psikologlarin da parasi aldi basini gitti maddi durum acisindan ve takdir edersiniz ki zaman yonetimi sıkıntısından gidemiyorum. Bu sosyal medya bagimliligi + rastgele bagimliliklar (seker, kafein gibi) nasil kontrol altinda tutulur... Bir de nasil yemek yemeyi su icmeyi falan unutmayiz acaba... Yeri geldi 3 gun yemek, 3-4 gun su tuketmeyi unuttum. Tracker uygulamalari da garip... Su kadar sure icinde yapacaksin diyen bir uygulama buldum bu sefer de o kadar sure icinde nasil bitiricem kaygisi ile başlayamadim 😂 Bir ise basladim mi ya doyumsuz gibi devam eder ya da yarida birakip giderim. (Ayni bu yaziyi asiri uzun tutmam ve gecenin bu saatinde uyuyamayip yaziyi yazarken 45 takla atmam gibi😂😂)

Bu soru 23 Temmuz 2024 17:26 tarihinde Psikolog Ezgi Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,

Öncelikle bağımlılıklarınızdan bir anda değil, kademeli olarak uzaklaşmanız daha sağlıklı olacaktır.

İlk olarak sabah uyandığınızda sosyal medyaya bakmak üzere telefonunuzu elinize almadan yataktan kalkmaya deneyiniz. Güne nasıl başladığınız oldukça önemlidir.

Bu alışkanlığınızın yerine alternatifler üretin.

Örneğin, kalktığınızda bir kahve yapıp gün içerisinde unutmaktan şikayet ettiğiniz su içmek, yemek yemek gibi görevleri bir not kağıdına yazıp görebileceğiniz bir yere asabilirsiniz.

İkinci olarak;

Alarm kurun.

Sosyal medyayı kademeli olarak kısıtlayın. Her 2 günde bir bu süreyi birer saat azaltabilirsiniz.

Diğer alışkanlıklarınız için de hatırlatıcı olarak alarm kurunuz.

Baş ucunuzda su bulundurunuz.

Kafein ve şeker tüketiminize de değinecek olursam, yine benzer teknikler kullanınız.

Kademeli olarak azaltmak ve yerine daha sağlıklı alternatifler kullanmak şikayetleriniz için gerekli iki adımdır.

Günlük planlamalarınıza çok küçük görevler ile başlamalısınız. Bu görevleri geniş saat dilimlerine yaymalısınız. Aynı zamanda bu görevler uzun süren, sizi başlangıçta sıkmayacak şekilde olmalıdır. Örneğin ''gün içerisinde 20 dakika yürüyeceğim.'' ya da '' sabah odamı havalandırıp telefon ile güne başlamadan kendime bir kahve yapıp günümü planlamak üzere bir liste yapacağım.'' gibi.

Zaman içerisinde bu listeleri genişletin.

Elbette bu süreci istikrarlı bir şekilde yürütebilmek önemlidir. Unutkanlıklarınız için gün içerisinde birden fazla alarm kurabilirsiniz. Unutmamalısınız ki bu döngülerden kurtulabilmek elbette ki mümkündür. Öncelikle kendinize inanmalı ve harekete geçmelisiniz.

Ertelemek başarıya ulaşmanızı geciktirir, motivasyonunuzu günden güne azaltır. Kademeli olarak işe başlayarak motivasyonunuzu arttırın.

Çevrenizden destek almaktan da çekinmeyiniz lütfen.

Hayatınızda değişimleri başardığınız ,döngüleri kırabildiğiniz sağlıklı günler diliyorum.


Sevgiler,

Psikolog Ezgi Aydın

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Kendimi tanıyamıyorum

Ben her zaman istediğini alan ve ne isterse yapan hayatının sonuna kadar da böyle olacağını sanan biriydim. Şimdi ise üniversite okumamış evden çıkmaya korkan bir mesleği olan ama onu yapmaya bile özgüveni el vermeyen istemediği şeyleri yapmama hayır deme durumu kalmamış ev işleri ile boğuşan(evli değilim) biri oldum. Aynaya baktığımda gördüğüm o özgür mutlu kızı tanıyamıyorum. Çok fazla hayale sahibim. Ancak artık gerçekleştirecek motivasyon ve inanca sahip değilim. Hayat cemberinin en dışına itilmiş hissediyorum. Sıfırdan başlamaya korkmuyorum yanlış anlaşılmasın(çünkü sürekli sıfırdan başlamak zorunda kalıyorum hiçbir piskoloji yada işte tutunamıyorum) ama yolun yarısında boşa kürek cekiyormusum gibi geliyor. İnsanların düşündükleri ve benim düşündüklerim çok farklı. Psikolojik olarak yıprandım. Tiyatro, keman, resim gibi sanatsal şeylerle ilgilenmek istedim hep sadece resimle ilgilenebildim. Durum o kadar vahim ki kimse beni kısıtlamaya bile çalışmıyor herkes beni bir şeyler yapmam için itekliyor ama yapamıyorum işte. Normalde aile olsun sevgili olsun herkes bir dur der yani benim böyle bir sorunum da yok çünkü bana acıyorlar gibi geliyor. Beni mutlu edecek en ufak saçmalığa razı geliyorlar. Sanırım mutsuzluğumun da farkında oldukları için bu. Sekiz dokuz senedir kendimi geri kazanmaya çalışıyor gibiyim. Sanki bir yerden sonra birileri ile kaderim değişti. Sanki bu benim hayatım değil. Ama itiraz ederken de yüzsüz buluyorum kendimi. Soncuta yediğim önümde yemedigim arkamda ne derdim var ki! Ama olmuyor işte. Ben ilk telefonumu bile harçlığımdan biriktirip almıştım. Gizliden gizliye inatciyim. Kararlıyım. Düşünün okulda aç kalmayı tercih etmiştim ve buna dayanmıştım daha 5. Sınıfa giderken. . şimdi de yapmıyorum değil çabalıyorum ama çabam hiçbir isteğimi karsilamiyor. Örnek vereyim daha açıklayıcı olsun: mesela ben tiyatro ile ilgilenmek istiyorum ama İstanbul'un kötü bir semtinde oturuyorum burada bunun eğitimi alabileceğim bir kurum bile bulamıyorum hadi buldum saatleri uyuşmuyor. İş arıyorum ama benim isimle ilgili yakın semtlerde dahi ilan bulamıyorum. Ya istediğim bir iş yapacağım ya da iki vasıta gideceğim. Kendimi oldukça baskılanmış hissediyorum ama işte bunu hissederken bile utanıyorum bunlar da dert mi diye. Ne yapayım ben istediğim bir hayatı yasadigimi dusunuyorum sürekli çabalıyorum kurslar alıyorum falan(internetten) ancak olmadığını görüyorum. Mesela beni iş için sitelerden arıyorlar. Çok güzel işler çıkıyor ama İstanbul'un diğer ucunda. Bir iş için o kadar yol yapmak bana mantıklı ve güvenli gelmiyor. Aynaya baktığımda eski beni görmeyi istiyorum artık. Ben gün gectikce daha da ezikleştigimi hissediyorum sadece. Çevrem de kalmadı. Uzuldugumde anlatabilecegim kimsem yok. Bir erkek arkadaşım var bir kardesim o da erkek🙄 dediğim gibi hayat cemberinin dışında içeriye doğru kulaç atıyorum da dalga beni her seferinde daha da uzaklastiyor gibi. Sevgili mevzularina zaten hiç girmiyorum. .