Aile

Deprem Korkumu Nasıl Yenerim?

Gizli Kullanıcı24 Temmuz 2024 00:01

29 yaşındayım. 26 yaşında evlendim. Ve 26 yaşıma kadar ailemden asla ayrı kalmadım. Kuzenimde, arkadaşımda ve hatta amca teyze vs hiçbirinde kalmadım annemler olmadan. 2023 Kahramanmaraş depremini Elazığ’da yaşadım. 3 yıllık evliyim. Annemler bana 15 dk mesafede oturuyorlar. Ben 1.5 senedir geceleri deprem korkusundan uyuyamıyorum. Ve sürekli aileme bir şey olacak korkusu var. Sürekli büyük bir deprem olacağını ve ailemin enkaz altında kalacağını düşünmekten artık uyku düzenim kalmadı. İlk defa annemler olmadan böyle büyük bir deprem yaşadım. Kocam o şoka girip beni teselli edemediği için üstümde çok büyük bir korku kaldı.

Aslında 2020 Elazığ depremini de yaşadım ama o zaman annemlerle beraber olduğum için annem babam bana sarılarak korkumu yendirdiler. Şimdi en ufacık sarsıntıda bile kitleniyorum. 2 yaşında bir oğlum var ve o ufacık sarsıntıda bile onla ne yapacağımı bilemiyorum. Depremi kendi evimde yaşadığım için evimde bile durmak istemiyorum. Ama artık uyumak istiyorum. Annemlere bir şey olacağına inanmak istemiyorum. En ufacık şeyde korkmak oğlumu o şokla tek bırakmak istemiyorum. Lütfen bana yardımcı olun.

Bu soru 24 Temmuz 2024 12:04 tarihinde Klinik Psikolog Şevval Aydın tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar, yaşadığınız olay bir “travma”dır. Travmalar; kişinin kendi başına gelen veya bir başkasının başına gelmesine şahit olunduğu durumlarda, yaşamı örseleyici, hayati risk taşıyan olaylardır. Travmalar insan hayatının kaçınılmaz bir parçasıdır, bununla birlikte travma sonrasında kişide ortaya çıkan duygusal, fiziksel sıkıntılar herkeste oluşmaz. Yaşadığınız durumun Travma Sonrası Stres Bozukluğu (TSSB) ile ilişkili olduğunu söyleyebilirim ancak buradan tanı koymam elbette mümkün değildir. Kişinin TSSB geliştirmesinde travmadan önceki psikolojik durumu, psikiyatrik geçmişinin bulunup bulunmaması, olaylarla başa çıkma kapasitesi önemlidir. Buralarda kendini sorgulayabilir misin? Başına istemediğin bir olay geldiğinde veya bir zorlukla karşılaştığında nasıl baş edersin ? Baş etme becerilerini küçümsüyor olabilir misin ? Sence deprem sonrası insanlar bu durumla nasıl başa çıkıyor ? Sürekli deprem olabileceğine dair inancınla tetikte olduğunu söylüyorsun “tetikte olmak “ seni bir şeylerden koruyor mu ? Travma sonrasında kişiler kendilerine veya dışarıdaki insanlara karşı “öfke” ve “suçluluk” hissederler. Bu öfke ve suçluluk hissi ise travmanın etkisini sürdürmesine neden olur: burayı sorgulamanı isterim, kendine veya başkasına karşı öfkeli misin ? örneğin seni sakinleştiremeyen eşine, savaş ya da kaç tepkisi yerine “don” tepkisi verdiğin için kendine, ya da suçluluk hisseder misin, çocuğunun yanında daha güçlü durman gerektiğine dair ya da başka bir konuda.. Senden isteğim buraları sorgulayıp bu duyguları kabullenmen olur. TSSB terapide yüzleştirmelerle kısa sürede tedavi edilir, burada senin travma anılarını hatırlayıp zihninde yeniden canlandırıp tekrar tekrar yaşantılayarak kaygı durumunun giderek azaltılması amaçlanır, artık travmatik olay senin için aynı anlamı ifade etmez, başa çıkmakta oldukça zorlanıyorsan terapi almanı tavsiye ederim, yaşanılan olay için oldukça üzgün olduğumu ve birdaha yaşanmamasını dilediğimi iletmek isterim, geçmiş olsun.

iyi günler dilerim.

Cevaplanmış benzer sorular

Aile

ailemle sorunlarımı nasıl aşarım?

Ben 14 yaşındayım ve artık kendime bir yol çözmem gerekiyor sanırım çünkü annemler beni zorluyorlar. liseye yeni geçtim ama annem ve babam her zaman kötü bir suç işlemişim gibi davranıyorlar ama ben okuldan eve evden okula giden bir kızım. sevgilim olduğunu düşünüyorlar ama hiç öyle seylerle ilgilenmiyorum. bende bilmiyorum ama her zaman bana bir yol seç okumak mı yoksa meslek mi diye zorluyorlar ben anadolu da arkadaslarımla guzel vakit gecirmek istiyorum. çıraklıkta gencligimi oldurmek degil. arkadas ortamımın kötü olduğunu beni degistirdiklerini düşünüyorlar. ama ben etrafımdaki kötü insanlari secebilirim. gorebilirim ve arkadaslarim aslinda bana cok iyi geliyorlar her derdimde her seyimde yanımda oluyorlar. hayata karsi bakis acim bile degisti ailem yuzunden artik yasamak cok sacma geliyor doğ yaşa öl hep bu üçlü ile yaşıyoruz. benim tek istegim ailemin bana guvenmesi ama nasil olacak bilmiyorum ne yapacagimi. durmadan ağlıyorum kendimi cok caresiz hissediyorum uzulunce kolum kasiniyor ve durmadan aglamaya basliyorum onlar yuzunden. artik kendimi hic bir yere ait hissedemiyorum. sanki kökten koparılmış gibi solmaya baslayan bir çiçek gibiyim ama solmak istemiyorum ait oldugum toprağa ait oldugum o sicakliga geri donmek istiyorum ama olmuyor kendim kalkıp dikemiyorum baştan yada ne biliyim o topraga geri gecemiyorum tek basima. ailem herdeyde yanimda ama bana cok baski uyguluyorlar ne yapacam bilmiyorum ben sadece eski ben olmak istiyorum eski ben küçük ben hayata pozitif bakan ben negatifligi kendi hayal dunyamda öldüren ben hala eskisi gibi olmak varken neden simdi hergun aglayan negatifligiyle pozitifliğini öldüren ben olayim ki . sizden sadece bana biraz yol gostermenizi istiyorum mutlu olmak istiyorum