Psikoloji

Endişelerim için ne yapabilirim?

Gizli Kullanıcı7 Ocak 2025 21:18

Merhaba 8 yıllık evliliğim bitti saygısızlık ve aldatma yüzünden 2 tane evladım var. Şimdi kendime yeni bir hayat kurma peşindeyim. Boşanma dan sonra bir kişi oldu hayatımda kendisi hiç evlenmemiş hâlâ devam ediyoruz fakat benim güvensizlik ve endişelerim kaygılarım yüzünden git gide kötü davranmaya başladım kafamda kurup olmayan bir şeyi varmış gibi sergiliyorum haddini aşan kelimeler kullanmaya başladım kendimi tanıyamaz hâle geldim bu konuda nasıl bir yol izlemeliyim yardımcı olur musunuz 🙏

Bu soru 8 Ocak 2025 11:17 tarihinde Psikolog Melda Kaya tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhaba Sevgili Danışan,

İlk olarak bu yaşadığınız yaşadığınız duygusal yükleri ve zorlukları fark ediyorum. Hem boşanma süreci, hem de sonrasında yeni bir ilişkinin başlangıcı, çok derin ve karmaşık duygusal yükler yükleyebilir. Evliliğinizde yaşadığınız travmalar ve duygusal yükler, şu anki ilişkinize ve kişisel ruh halinize etki ediyor olabilir. Yeni bir ilişkiye güven duymak gerçekten de zorlayıcı olabilir ve kaygılar, değersizlik hissi ve güvensizlik duygusu bir süre sonra davranışlarınızı yönetmek konusunda sizin icin cok zor bir hal alabilir. Burada sizlere hayatta başınıza gelen olaylar karşısında vereceğiniz tepkilerin sizlerin elinde olduğunu hatırlatmak isterim. Yani hayatınızın kontrolünü ne kadar zaman zaman kaybetmiş gibi hissetsek de yeniden kontrolü elimize almamız mümkün. Bu sağlayabilmek adına ; Kaygı ve korkularınız arttığında, bunları daha derinlemesine incelemek faydalı olabilir. Örneğin, partnerinizin bir davranışını ya da bir sözünü duyduğunuzda hissettiğiniz ilk duygulara odaklanın. Bu duygular hangi travmalardan kaynaklanıyor olabilir? Bu duyguyu daha önce ne olduğunda hissetmiştiniz, size tanıdık geliyor mu? Önceki ilişki deneyimleriniz, sizi şu anki ilişkinizde daha temkinli olmaya mı itiyor? Bu soruların yanıtlarına bakmak, duygusal tepkilerinizi anlamanızı sağlar.

Her an aslında yeni bir başlangıclar demek bizim icin yani her bitiş bir başlangıctır aslında. Bunu hatırlatmak isterim. Boşanma sonrası yaşadığınız hayal kırıklığı ve güvensizlik duyguları, şu anki ilişkiye taşınmış olabilir. Bu çok yaygın bir durumdur, ancak geçmişin etkileriyle şu anı karıştırmak, yeni ilişkinize zarar verebilir. Her insan farklıdır, her ilişki de farklıdır. Geçmişte yaşadığınız sürec şu anki partnerinizin de aynı şekilde davranacağı anlamına gelmez. Geçmişin travmalarından özgürleşmek, mevcut ilişkinizin sağlıklı bir şekilde ilerlemesini sağlar.

Partnerinizle acık iletişim kurmayı deneyebilirsiniz. İlişkilere dair korkularınızı partnerinizle paylaşmak, ilişkinin sağlıklı bir şekilde devam etmesine yardımcı olabilir. Ancak bunu yaparken, suçlayıcı veya saldırgan bir dil kullanmamaya özen gösterin. Duygularınızı açıkça ifade etmek ve "Ben" dili kullanmak çok kıymetlidir, ama bunu "Böyle olduğunda ben böyle hissediyorum ?" gibi bir yaklaşımla dile getirmek daha yapıcı olacaktır. Bu yaklaşım, hem karşı tarafın sizin duygularınızı anlamalarına yardımcı olur hem de partnerinizin savunma mekanizmalarını harekete geçirmez.

Bir diğer tavsiyem ise; kendinize ve duygularınıza alan acmak. Yani kendinizi anlamak ve sakinleşmek için biraz zamana ihtiyacınız olabilir. Duygusal tepkiler bazen bizi, hiç olmadığımız birine dönüştürebilir. Hayalkırıklığı, korku, kaygı ve güvensizlik duyguları, bazen hem kendi kendimize hem cevremizdeki insanlara zarar vermemize neden olur. Bu duyguları kabul edin ama onlara teslim olmayın. Kendinizi rahatlatacak aktiviteler bulmak bu sürecte size iyi gelecektir, bir süre için duygusal mesafe yaratmak faydalı olabilir. Örneğin, yürüyüş yapmak, meditasyon, yoga veya günlük tutmak gibi yöntemler kendinizi daha sakin ve net bir şekilde hissetmenizi sağlayabilir.

Bütün bu duygusal yükler ve endişeler zamanla daha yönetilebilir hale gelebilir, ancak bir terapist ile çalışmak, bu duyguların üstesinden gelmek için çok önemli bir adım olabilir. Bazen profesyonel bir destek almak, duygusal olarak iyileşme sürecinizi hızlandırabilir ve daha sağlıklı bir yaklaşım geliştirebilirsiniz.


Sevgilerimle,

Psikolog Melda Kaya








alinti

Teşekkür ederim

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Giderek yalnızlaştığımı ve kendimi bu yola sürüklediğimi hissediyorum, neden ?

Gün geçtikçe daha çok yalnızlaştığımı hissediyorum. Üniversite 2. sınıfım. ilk seneye nazaran belirgin bir şekilde daha az aktiviteye katılma ve sosyalleşme hususunda gerilemem oluyor. bunun sebebi iletişimimdeki insan sayısının azalması değil kendi içimden gelen bir şeyler. Daha çok içime dönüyorum. insanlara karşı fikirlerimi veya arkadaşlarımla aramızdaki ilişkiye dair düşüncelerimi söyleyemez ve sessiz kalma eğilimi gösteriyorum, nasıl düzelteceğimi de bilmiyorum. bahsetmek istediğim bir diğer nokta, etrafımdaki çoğu dostumun ilişkileri var. ben 20 yaşındayım daha hiç karşı cinsle duygusal bir ilişkim olmadı ve bu durumu da kendi üzerimde eksiklik ve kendime karşı baskıcı bi duruma sokuyor. kesin tanı konulmasa da anksiyetemin olduğunu düşünüyorum. Bunun en büyük sebebi de kilo problemleri. küçüklükten beri bir sorun olan bu kilo sıkıntılarını ne yaparsam yapayım üzerimden atamıyorum ve sürekli kendimi düşük ve yetersiz görme eğilimine sokuyor. Şunu da belirtmek isterim normal sağlıklı düşününce abartılacak bir kilo problemimin olmadığını biliyorum ama konu özellikle sosyalleşme noktasına gelince bu bende inanılmaz bir baskı ve gerilime sebebiyet veriyor. Sürekli üzerimi düzeltiyorum sürekli gözleri bende mi acaba duruşum, görünüşüm hakkında ne düşünüyorlar fikri kafamda dönüyor ve onların düşüncelerini kendi üzerime olumsuz olarak yansıtıyorum. Şöyle anlarda yaşadığım oluyor. yolda ilerlerken bir grup kendi içinde gülse bile bunu kendi üzerime alınıp gereksiz strese sebebiyet verebiliyor. Yani en başında kendime olan saygımı gerek kilo problemlerim olsun gerek yalnızlaşma hissiyatı olsun gün geçtikçe kendime saygımı yitirdiğimi ve yetersizleştiğimi düşünüyorum. Şu detayı da vermek isterim diş hekimliği bölümünde okuyorum sosyal statü olarak kendimi yeterli görüyorum ama gerek kendimle olan ilişkimde olsun gerek insanlarla. Bu noktalarda yetersiz olduğum kanaatimdeyim.

Psikoloji

Değersizlik hissi ile nasıl başa çıkılır?

Merhabalar, ben 18 yaşındayım. Kendimi pek sevmiyorum, beğenmiyorum. Çocukluğum boyunca zorbalığa maruz kaldım. Öğretmenler ve öğrenciler tarafından. Çocukluğum öğretmenlerin ve sınıf arkadaşlarımın beni sürekli aşağılaması ve beni görmezden gelmesi ile geçti. Çocukken notlarım pek kötüydü. Aramızda iki yaş fark olan ağabeyimin notları çok iyiydi okulda başarılıydı. Bu nedenle annem bana çok kızardı. Neden başaramıyorsun? Bak ağabeyin yapıyor sen neden yapamıyorsun? Genelde evde ağabeyim daha çok dikkat çekerdi (en azından misafirler geldiğinde) hep ağabeyimi överlerdi her konuda. Bende bir köşede dururdum. Aslında annemde babamda ikimizi eşit severler, fakat yinede notlarımın düşük olması annemin hoşuma gitmezdi. Çok kızardı. Okulda öğretmenler bana salak muamelesi yapardı benimle ilgilenmezlerdi. Hatta bana hakaret eden (henüz 9 yaşımdayken ölmemi istediğini söyleyen bir öğretmen) bir öğretmenim vardı bana vurmuştu fakat korkumdan kimseye söyleyememiştim. Sınıf arkadaşlarım beni sürekli zorbalardı aralarına almaz ve bana kötü davranırdı (7yıl aynı sınıfta, aynı öğrencilerle okumak zorunda kaldım). Derslerim yüzünden zaten başarısız hissederdim. Birde dış görünüşüm ve karakterimle sürekli alay ederlerdi. Bu durum benim öz güvenimi hatta öz saygımı zedeledi daha doğru söylemek gerekirse yerle bir etti. Öyle sorunlu bir öğrenci değildim. Utangaç hafif geveze bir çocuktum o kadar. Okula her sabah gittiğimde aynaya bakarken ağlardım. Çirkin hissederdim (hala öyle). Okulda çok sayıda kötü şey yaşadım. Bu benim sosyal anksiyeteye sahip olamama neden oldu. Neredeyse hiç dışarı çıkmam sosyalleşmem, insanlarla tanışmaktan fazlasıyla korkan biri haline geldim. Kalabalık ortamlarda fazla kaygı, mide bulantısı çok sık yaşıyorum. Ve kendimi çok değersiz, başarısız hissediyorum. Sanki hiç bir şeye laik değilmişim. Hiç bir haltı başaramazmışım gibi geliyor. Ayrıca son zamanlarda yaşadığım önemli bir şeyi daha anlatmak istiyorum. Aileme karşı çok öfkeliyim fakat nedenini asla bilmiyorum. Sürekli onlara öfkeli davranıyorum. Onlar bu durumdan artık sıkıldıklarını ve benim bir “sinir hastası” olduğumu düşündüklerini söylediler. Yola çıktık, arabada normal bir tepki verdiğimde annem yine sinirlendiğimi düşündü fakat böyle bir durum yoktu fakat anlatamadım evet o zaman dışında sinirli olabiliyordum dediğim gibi ama o an gerçekten değildim. Birden ağlamaya başladım. Annem başta bana “sen sinirlisin” dediği için ağladığımı düşünmüştü. Fakat durum hiç te öyle değildi. Sosyal anksiyete, kaygı, değersizlik hissi vs, vs şeylerden dolayı çok dolup taşmıştım. Fakat onlar hiç bana gelipte sormadılar “iyi misin?” Diye. Derdimi hiç kimseye anlatamıyorum. Okulda sürekli kaygılanıyorum. Değersizlik hissiyle mücadele ediyorum. Ve daha bir çok şey.