Kaygı

Evden dışarı çıkamıyorum

Gizli Kullanıcı1 Temmuz 2025 23:25

Merhaba ben 23 yaşındayım. 1ise bittiğinden beri sürekli evdeyim. Mecburi durumlar dışında dışarı çıkmiyorum. Çıksam da ailemle çıkıyorum. Ailemle dışarı çıkmak beni güvende hissettiriyor. Tek çıkamiyorum. Herkes gibi tek basina disari cikip, arkadaşlarla eğlenmek vakit geçirmek isterdim. Ama yapamiyorum Sosyal hayatım yok. Arkadaşım yok. Lise bitti arkadaşlık bitti. Dışarı çıkınca kendimi kötü hissediyorum. Korkuyorum. Sanki her an başıma bir şey gelecek gibi. Ailem bu durumumdan şikayetçi. Artık hayata atılmamı bir şeyleri değiştirmem için harekete geçmemi istiyorlar ve kızıyorlar. Her gün işe gir bir yerde çalış özgüvenin yerine gelsin deyip duruyolar. Annem Artık çevreden komşuların çocuklarıyla beni kıyaslamaya başladı. Onun kızları çalışıyor. Sen neden işe girip çalışmıyorsun? Bak senden küçük kızıda işe girmiş. vallaha maşallah elin çocuklarına deyip duruyor her gün. Çok üzülüyorum. Ama yapamiyorum. İşe gir cümlesi bile beni korkutuyor.Bazen kendime senden yaşça küçükler her şeyi başarıyor, üniversiteyi kazanıyor, eline mesleğini alıyor, işe girip ayaklarinin üstünde duruyor. Fakat sen se yapiyorsun diyorum. Ama bir çözüm bulamiyorum

Bu soru 2 Temmuz 2025 07:56 tarihinde Psikolog İrem Gülsün Zengin tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Sevgili Danışanım,

Lise bittikten sonra sosyal çevrenin daralması ve evde daha fazla zaman geçirmeye başlaman aslında birçok kişi için tanıdık bir süreçtir. Özellikle kendini güvende hissettiğin tek alanın aile ortamı olduğunu belirttiğin için, dış dünya sana doğal olarak belirsiz, tehdit edici ve baş edilmesi zor bir yer gibi görünüyor olabilir. Bu tür durumlar, zamanla “dışarı çıkma korkusu” gibi tanımlayabileceğimiz bir duruma dönüşebilir ve tek başına dışarı çıkmak bile büyük bir stres kaynağı haline gelebilir.

Liseden sonra arkadaşlıkların kesilmiş olması, seni sosyal açıdan daha yalnız ve dış dünyaya karşı daha yabancı hissettirmiş olabilir. Sosyal hayatın eksikliği sadece eğlence ya da dışarı çıkma isteğiyle ilgili değil; aynı zamanda kabul edilme, anlaşılma ve ait olma ihtiyaçlarının da eksik kalmasına yol açar. Bu durum seni zamanla içe kapanık ve toplumdan uzak biri gibi hissettirmiş olabilir, ama bu “senin kişiliğin” değil; şu anki koşulların doğal bir yansımasıdır.

Ailenin sana sürekli “çalış, dışarı çık, hayata karış” demesi ve seni çevrendeki insanlarla kıyaslaması iyi niyetli olsa da oldukça yıpratıcı olabilir. Bu tür söylemler kişide yetersizlik, suçluluk ve baskı duygusu yaratır. Yapmakta zorlandığın şeyler için eleştirilmek, seni motive etmek yerine daha da içine çekilmene neden olabilir. Şu an yaşadığın zorlukların kökeni bir tembellik ya da isteksizlik değil; daha çok özgüven, güvenlik ve belki de kaygı gibi daha derin duygularla ilgilidir.

Kendini başkalarıyla kıyaslaman, “onlar yapıyor, ben neden yapamıyorum?” gibi sorularla kendini yargılaman oldukça anlaşılır. Ancak bu içsel sertlik, seni çözüm bulmaya değil, daha da tıkanmaya sürüklüyor gibi görünüyor. Unutma, her bireyin hayat temposu ve gelişim yolu farklıdır. Sadece şu anda bulunduğun yerde sıkışmış olman, hep böyle kalacağın anlamına gelmez.

Şu anda sana önerilecek ilk şey, her şeyi bir anda yapmak ya da başarmak değil. Küçük ve düzenli adımlar çok daha sürdürülebilir olur. Örneğin:

  1. Her gün belirli bir saatte kısa süreli yürüyüş yapmak.
  2. Online topluluklara katılarak sosyal pratik yapmak.
  3. Gönüllülük temelli bir etkinlikte yer almak.
  4. Aile dışındaki güvenli bir kişiyle (bir rehber öğretmen, danışman ya da psikolog) konuşmak.

Bu adımlar yavaş yavaş dış dünyaya karşı duyduğun kaygıyı azaltır, “başarabildim” hissini yaşatır ve kendi iç gücünü keşfetmene alan açar.

Yaşadığın bu durum bir tür sosyal kaygı, agorafobi ya da kaçıngan kişilik yapısı ile bağlantılı olabilir. Kendine dair yaşadığın zorlanmaların bir adı olabileceğini ve senin gibi hisseden çok insan olduğunu bilmen önemli. İçinde bulunduğun durumun ismini koyabilmek için öncelikle bir psikiyatr ile görüşmeni öneririm. Daha sonrasında ise psikiyatrın yönlendirmesine göre ilaçlı tedaviye ek ya da yalnız olarak psikolojik destek alman yardımcı olabilir.

Dilediğin zaman tekrar yazıp sorularını iletebilirsin.

Sevgilerimle💗

Psikolog İrem Gülsün Zengin

Cevaplanmış benzer sorular