Psikoloji

Fazla düşünme

Gizli Kullanıcı26 Şubat 2025 19:38

Arkadaşlarımla konuşurken konuştuğum her cümleye gereğinden fazla dikkat etmeye çalışıyorum. Ne konuşursam konuşuyum sustuktan hemen sonra acaba beni yanlış mı anladılar ben doğru mu dedim nerede yanlış yaptım ya da yaptım mı diye teker teker cümleleri aklımdan geçiriyorum. Yeterki alınmasınlar beni yanlış anlamasınlar diye 100 düşünüp 1 söylememe rağmen sustuktan sonra tekrar düşünüyorum ve bu kafamda sürekli kendimle doğru mu dedim diye konuşmak beni çok yoruyor bu konu hakkında ne yapabilirim?

Bu soru 10 Mart 2025 19:39 tarihinde Psikolog Gönül Tanır Durmaz tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar,


Anladığım kadarıyla, arkadaşlarınla iletişim kurarken söylediklerinin yanlış anlaşılmasından endişe ediyorsun ve bu durum seni oldukça yoruyor. Bu yaşadığın durum, sosyal kaygı ile ilişkili olabilir ve Bilişsel Davranışçı Terapi (BDT) çerçevesinde olumsuz otomatik düşünceler ve mükemmeliyetçi iletişim kaygısı olarak ele alınabilir. Sürekli olarak konuşmalarını analiz etmen, olası hataları büyütmene ve gereksiz yere kendini yormanı sağlayabilir. Bunun üstesinden gelmek için adım adım ilerleyelim.


Öncelikle, bu durumun senin için ne kadar zorlayıcı olabileceğini tahmin edebiliyorum. Kendini sürekli sorgulamak, hem zihinsel hem de duygusal olarak yorucu olabilir. Arkadaşların seni gerçekten tanıyorsa ve sana değer veriyorsa, niyetini anlayacaklardır.İletişimde en önemli şeylerden biri, samimi ve içten olmaktır. Bunu başarabildiğin sürece, karşı tarafın seni yanlış anlamaması için elinden geleni yapıyorsun demektir.


Kendini sürekli sorgulamak yerine, her konuşmanın ardından biraz sakinleşip rahatlamaya çalışabilirsin. Belki de bir nefes alıp, kendine "Elimden gelenin en iyisini yaptım" demek iyi gelebilir. Zihninde sürekli bir monolog oluşturmaktansa, kendine biraz daha nazik ve anlayışlı olmayı deneyebilirsin. Bu tür endişeler genellikle mükemmeliyetçilikten kaynaklanır ve herkesi memnun edemeyeceğimizi hatırlamak önemlidir.


Bazen düşüncelerimizi test etmek, onların ne kadar gerçekçi olduğunu anlamamıza yardımcı olur. Aşağıdaki egzersizleri deneyebilirsin:


Hata Yapma Egzersizi:Bilerek küçük bir hata yap (örneğin, bir kelimeyi yanlış söyle) ve insanların tepkisini gözlemle. Gerçekten beklediğin gibi aşırı tepki mi veriyorlar?


Mükemmel Konuşmayı Bırak Egzersizi:Bir konuşma yaparken içinden geleni olduğu gibi söyle ve sonrasında konuşmayı analiz etmemeye çalış.


Zihinsel Filtreyi Bırak:Kendini sadece eleştirmek yerine, konuşmanın olumlu yönlerini de düşün.


Konuşmalarını analiz etmeyi bırakmak için bazı davranış değişiklikleri yapabilirsin:

“Dur ve Devam Et” Tekniği: Konuşmayı analiz ettiğini fark ettiğinde kendine “Dur!” de ve dikkati başka bir şeye yönlendir.

Sosyal Etkileşimden Kaçınma Yerine Daha Fazla Deneme: Konuştukça ve analiz etmedikçe bu kaygının azaldığını görebilirsin.

Kendini Nazik Ama Sert Bir Dille Uyar: Örneğin, “Tamam, bunu düşündüm ama artık bırakıyorum.”



Ayrıca, endişelendiğin durumları ve hangi durumlarda bu hislerin daha yoğun olduğunu not alabilirsin. Böylece, seni tetikleyen faktörleri daha iyi anlayabilir ve bu durumlarla nasıl başa çıkabileceğin üzerine düşünebilirsin. Mesela, kendini çok eleştirdiğin anlarda bu durumu fark edip başka bir düşünceye odaklanmayı deneyebilirsin.

Empati yapmayı ve karşındaki kişilerin perspektifinden bakmayı denemek de iyi bir yöntem olabilir.


Bununla birlikte, bu durumu çözmek zaman alabilir. Ancak bu teknikleri düzenli uygularsan, konuşma sonrası kendini daha az sorguladığını fark edebilirsin.


Eğer bu döngü çok yoğun hale gelirse ve günlük hayatını ciddi şekilde etkiliyorsa, bir BDT terapisti ile çalışmak daha etkili olabilir.


Sorunuz sizin için bir cevap olabildiyse, puanlayabilir ve görüşünüzü bizimle paylaşabilirsiniz. Bizlere sorularını yöneltmek isteyen başka arkadaşlarınız varsa onların da yararlanmasını sağlayabilirsiniz.


Sağlıklı günler dilerim.


Sevgiyle kalın.


Psikolog Gönül Tanır Durmaz



Geri bildirimlerin bizim için çok değerli! Deneyimlerin doğrultusunda görüşlerini paylaşarak uygulamamızı daha iyi hale getirmemize yardımcı olabilirsin. Anketi doldurmak için buraya tıklayabilirsin.Teşekkür ederiz!”

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Aşırıya kaçan hayal kurma sorun mudur?

Ben açıkçası çocukluğumdan beri hayal kuran ve hayal kurmaktan hoşlanan bir insanım fakat son olaylardan sonra hayal kurmalarım çok olmaya başladı bazen bir sorundan veya herhangi bir şeyden kaçmak için hayal dünyama sığınıyorum ama bu benim ders hayatım ve aile içi hayatımı çok fazla etkilemeye başladı ders çalışmaya başladığında hayal kurma okula gittiğimde hayal kurma gibi çok fazla sorun oldu ve bu beni çok fazla rahatsız ediyor bazen mutfakta ayakta sürekli yürürken hayal kuruyorum ve odanın etrafında dönüp dolaşıyorum ve tüpü sürekli açıp kapatıyorum fakat bunu pek bilinçli yapmıyorum bazen annem uyarıyor bazen ailedekiler uyarıyor ama bu hayal kurmam beni rahatsız etmeye başladı bazen ders esnasında hocanın ödediğini duymuyor ve hayal dünyama kaçıyorum böyle sürekli sürekli düşünce içerisindeyim pek bilinçli yaptığım bir şey dedim bazen böyle dalıp gidiyorum işte ne olduğu pek belli olmuyor hatta bazen birisiyle konuşuyorum konunun ne kadar ciddi olduğunu pek önemli değil bir anda hayal dünyamı dalıp gidiyorum ve cidden hem ben hem ailem hem arkadaşlarım çok rahatsız olmaya başladı bunun etrafındakileri anlattığım zaman da bunun belli bir hastalık olmadığını kendi kafanda olduğu bir şey olarak ifade ediyorlar internetten araştırdığım kadarıyla da evet böyle bir hastalık yok ama bir hastalık değilse ve ben bunu bilinçsiz yapıyorsam bir çaresini bulmam lazım o yüzden bir psikoloğa danışmak istedim ama bir rahatsızlık değilse eğer neden bir psikoloğa gideyim

Psikoloji

Değersizlik hissi ile nasıl başa çıkılır?

Merhabalar, ben 18 yaşındayım. Kendimi pek sevmiyorum, beğenmiyorum. Çocukluğum boyunca zorbalığa maruz kaldım. Öğretmenler ve öğrenciler tarafından. Çocukluğum öğretmenlerin ve sınıf arkadaşlarımın beni sürekli aşağılaması ve beni görmezden gelmesi ile geçti. Çocukken notlarım pek kötüydü. Aramızda iki yaş fark olan ağabeyimin notları çok iyiydi okulda başarılıydı. Bu nedenle annem bana çok kızardı. Neden başaramıyorsun? Bak ağabeyin yapıyor sen neden yapamıyorsun? Genelde evde ağabeyim daha çok dikkat çekerdi (en azından misafirler geldiğinde) hep ağabeyimi överlerdi her konuda. Bende bir köşede dururdum. Aslında annemde babamda ikimizi eşit severler, fakat yinede notlarımın düşük olması annemin hoşuma gitmezdi. Çok kızardı. Okulda öğretmenler bana salak muamelesi yapardı benimle ilgilenmezlerdi. Hatta bana hakaret eden (henüz 9 yaşımdayken ölmemi istediğini söyleyen bir öğretmen) bir öğretmenim vardı bana vurmuştu fakat korkumdan kimseye söyleyememiştim. Sınıf arkadaşlarım beni sürekli zorbalardı aralarına almaz ve bana kötü davranırdı (7yıl aynı sınıfta, aynı öğrencilerle okumak zorunda kaldım). Derslerim yüzünden zaten başarısız hissederdim. Birde dış görünüşüm ve karakterimle sürekli alay ederlerdi. Bu durum benim öz güvenimi hatta öz saygımı zedeledi daha doğru söylemek gerekirse yerle bir etti. Öyle sorunlu bir öğrenci değildim. Utangaç hafif geveze bir çocuktum o kadar. Okula her sabah gittiğimde aynaya bakarken ağlardım. Çirkin hissederdim (hala öyle). Okulda çok sayıda kötü şey yaşadım. Bu benim sosyal anksiyeteye sahip olamama neden oldu. Neredeyse hiç dışarı çıkmam sosyalleşmem, insanlarla tanışmaktan fazlasıyla korkan biri haline geldim. Kalabalık ortamlarda fazla kaygı, mide bulantısı çok sık yaşıyorum. Ve kendimi çok değersiz, başarısız hissediyorum. Sanki hiç bir şeye laik değilmişim. Hiç bir haltı başaramazmışım gibi geliyor. Ayrıca son zamanlarda yaşadığım önemli bir şeyi daha anlatmak istiyorum. Aileme karşı çok öfkeliyim fakat nedenini asla bilmiyorum. Sürekli onlara öfkeli davranıyorum. Onlar bu durumdan artık sıkıldıklarını ve benim bir “sinir hastası” olduğumu düşündüklerini söylediler. Yola çıktık, arabada normal bir tepki verdiğimde annem yine sinirlendiğimi düşündü fakat böyle bir durum yoktu fakat anlatamadım evet o zaman dışında sinirli olabiliyordum dediğim gibi ama o an gerçekten değildim. Birden ağlamaya başladım. Annem başta bana “sen sinirlisin” dediği için ağladığımı düşünmüştü. Fakat durum hiç te öyle değildi. Sosyal anksiyete, kaygı, değersizlik hissi vs, vs şeylerden dolayı çok dolup taşmıştım. Fakat onlar hiç bana gelipte sormadılar “iyi misin?” Diye. Derdimi hiç kimseye anlatamıyorum. Okulda sürekli kaygılanıyorum. Değersizlik hissiyle mücadele ediyorum. Ve daha bir çok şey.