Sosyal Hayat

Geç kalmışlık hissi ile baş etme

Gizli Kullanıcı6 Şubat 2025 08:03

Kendimi hiç iyi hissetmiyorum herşeye geç kalms gibi hissediyorum ve bu beni çok üzüyor. Nasıl bu hissten kurtulurum bilmiyorum hayatımın en önemli yıllarında hep ailevi sorunlar ile uğraştım ve atamadım sanki bir benim hayatım yolunda değil ben hep kaldım gibi hissediyorum. Hep en önemli zamanlar bir sorun çıktı ve ben o stresi o anı bir türlü yonetemedim yenik düştüm hislerime ne yapmalıyım

Bu soru 9 Şubat 2025 11:17 tarihinde Psikolog Fatma Gizem Bitgen tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,

Öncelikle kendinizi dürüstlükle ifade etme etme cesareti gösterdiğiniz için sizi tebrik ediyorum.

Kendinizi her şeye karşı geç kalmış hissettiğinizi, hayatınızın önemli yıllarında ailevi sorunlarla uğraştığınızı, kendinizi iyi hissetmediğinizi ve bu durumu yönetemediğinizi belirtmişsiniz.

Yaşadığınız duruma ve bu durumda neler yapabileceğinize birlikte bakalım.

Sevgili danışan öncelikle belirtmeliyim ki bu durumu yaşayan tek kişi siz değilsiniz. Zaman zaman herkes böyle hissedebilir. Özellikle sosyal medya aracılığıyla birçok farklı hayatı görüyor, takip ediyor olmamız kendimizi başkalarıyla sürekli bir kıyaslama haline sokuyor. Ancak belirtmeliyim ki kimsenin hayatı mükemmel değil ve herkesin yaşanmışlıkları ve yolculuğu birbirinden farklı.

Bu yolda hayatınızı değiştirecek tek kişi sizsiniz.

Kendinize; "Ben şu anda zorlanıyorum, bu süreç zorlayıcı ve beni yoruyor. Ancak dünyada bunu tek yaşayan ben değilim. Kendim için ne yapabilirim." diyebilmelisiniz.

Peki ne yapabilirsiniz?

İlk önerim yukarıda da belirttiğim gibi eğer geç kalmışlık hissinizi kendinizi başkalarıyla kıyaslamanız da besliyorsa bundan vazgeçmeye çalışmanız olacak. Hiç kimsenin hayatı dışarıdan göründüğü gibi değil ve o kişiler dışarıdan gördüğümüz noktaya gelebilmek için birçok farklı yoldan geçiyor. Bu noktada kendimizi başkalarıyla kıyasladığımızda bunun sonu gelmeyecektir. Ve o kişiye yetişmek için hep bir tık fazlasına ihtiyacımız olacaktır. Artık insan ömürleri uzadı 40- 50'li yaşlar orta yaşlara denk geliyor ve bu yaşlarda bireyler hayatındaki birçok şeyi yerlerine oturtmuş oluyor. Yani önünüzde koca bir ömür var.

İkinci önerim kendinize gerçekçi ve yapılabilir hedefler koymanız olacak. Bir anda büyük hedefler koymanız ulaşılması zor olduğu için motivasyonunuzu düşürebilir

Üçüncü önerim bu hedefler için harekete geçmeniz olacak. Örneğin dil öğrenmek istiyorsanız, bir kursa gitmekle başlayabilirsiniz. Bunun için internetten videolar izlemeniz bile hedefleriniz uğruna atacağınız önemli bir adımdır. Bu yolda attığınız her adımdan keyif almaya çalışın. Başarıya giden yol minik adımlarla başlar.

Son olarak kendinize öz şefkatle yaklaşıyor olmanız da psikolojik sağlamlığınızı olumlu anlamda etkileyecektir.

Bu yolda hayatınızın geçmişteki şartları ne getirdiyse onu yaşadınız, durumu olduğu gibi kabul edip hayatınızın iplerinin elinizde olduğu bilinciyle hareket etmeniz sizi aktif tutabilir.

Cevabımın faydalı olmasını umuyor, sağlıklı günler diliyorum.

Değerlendirilmesini istediklerinizi veya aklınıza takılanları bizlere her zaman sorabilirsiniz.

Psikolog Fatma Gizem Bitgen

Cevaplanmış benzer sorular

Sosyal Hayat

Başarılıyım ama neyi yanlış yapıyorum?

23 yaşımdayım. Akademik anlamında oldukça başarılıyım. Atamamın yapılmasımı bekliyorum. Atama yapılana kadar en az 1 sene evdeyim. Akademik anlamda başarılı olsam da sosyal anlamda bir o kadar başarısızım. En azından ben böyle düşünüyorum. Çünkü aile huzurumuz yok. Annem, beni hiç dinlemiyor. Babamsa konuşmak istediğimde beni tersleyip gönderiyor. Konuşacak birini çok arıyorum. Üniversiteden sonra memlekete geldiğim için burada arkadaşlarım, yok. Arkadaşlarımın çoğu taşınıp gitti. Bana destek olacak bir kız arkadaşım, yok. Düzenim, yok. Şu an için işim yok. İş bulabilmek için her gün vitrinlere baka baka 8-10 km yürüyorum. Her gün iş ilanlarına bakıp mağazalara, her türlü işe başvuruyorum ama olmuyor. 50-60 yere başvurdum. Kimi geçici işçi almıyor kimi de tecrüben yok deyip çeviriyor. Düzen kuramıyorum. Cebimde param da kalmadı. Hâliyle hevesim de umudum da yok. Bazen banka oturup gelen giden insanlara bakıyorum. Onlara çok özeniyorum. Ne kadar mutlular, birliktelikleri var, huzurları ve onları anlayacak birileri var. Bazen onları kıskanıyorum. Benim de çevremde insanlar olsun istiyorum. Beraber eğlenelim. Gezelim, gülelim, dertleşelim ama olmuyor. Böyle olunca ben daha da sessizleşiyorum. Düzen kuramıyorum, beni anlayacak biri zaten yok. Bazen mutlu oluyorum ama öyle üzücü şeylerle karşılaşıyorum ki dünyam yıkılıyor. Mecburen kendi kabuğumda zaman öldürüyorum. Ben, nerede yanlış yapıyorum ki? Ben, neden diğer insanlar gibi olamıyorum ?