Geçmiş kaygılar yüzünden rahatlayamıyorum
Hocam ben 20 yaşındayım ve 3 yıldır sevgilim var. Sevgilimden önce yani 3-4 yıl öncesinde ergenliğin getirdiği hatalarla o zamanki çevremle şu an bana normal gelmeyen davranışlarım oldu ve bazı ilişkiler yaşadım. Bunları düşündüğüm zaman yaptığım şeylerden çok utanıyorum, çok pişman oluyorum, keşke geçmişi geri alabilsem ve bu hatalara hiç düşmesem. Ben sevgilimle sevgili olduğumuz ilk zamanlar üstün körü bir şekilde eski ilişkilerimden bahsetmiştim ama her şeyi detaylı bir şekilde anlatmamıştım. Yaklaşık 3 hafta önce ona her şeyi anlatmaya karar verdim ve bütün detaylarıyla her şeyi anlattım. Ama daha sonrasında içim asla rahat etmedi çünkü başka bir şey daha var, başka kişiler daha var diye düşünmeye başladım, hatta yakın arkadaşıma sordum “benim unutmuş olabileceğim bir kişi, bir olay var mı” diye ama o da olmadığını söyledi. Ben engellenenler listeme kadar baktım, söylemediğim başka birisi kaldı mı diye ve sonra biraz ikna oldum her şeyi anlattığıma dair. İçimde bir ses sürekli unuttuğum bir şeyler olduğunu, başka şeyler de yaşadığımı söylüyordu. Sonra bu konuyu sevgilimle konuştum, o da bu konuyu artık kapatmamız gerektiğini, ne yaşandıysa yaşandığını, sonuçta ilişkiye girmediğimi ve onun için önemli olanın bu olduğunu söyledi.
Hocam ben aslında böyle bir şey olmadığını biliyorum, böyle bir şey yaşamadığımı biliyorum, kendime kanıtlar buluyorum ama ben olmadığına dair kanıt buldukça beynim “olmuş gibi” senaryolar kurarak olduğuna dair bir şeyleri imgelemeye çalışıyor. Gerçekten olmadığına eminim çünkü her şeyin bu kadar detayını hatırlarken böyle bir şeyi unutmanın mümkün olmadığını biliyorum. Yine de beynim sürekli yeni bir kaygı oluşturuyor ve beni korkutuyor. Artık ben de acaba böyle bir şey yaşandı ve ben mi unuttum diye düşünmeye başladım, acaba içimdeki başka şeyler de oldu huzursuzluk hissi benim örtük belleğimin bana hatırlatmaya çalıştığı bir şey mi? Bu anlamda emin olamıyorum ama böyle bir şey yaşamadığımdan emin olabiliyorum.
Bunun haricinde yaklaşık 25 gündür yaşayıp da unuttuğum söylemediğim bir şey var mı diye düşünüyorum ve aklıma bir şey gelmiyor . Neden hala içim rahat değil neden bu konuyu kapatamıyorum . Neden anlatmadığım şeyler de varmış gibi içimde bi korkuyla yaşıyorum . Ben psikolojisi öğrencisiyim ve bir noktada kaygımın sesinin çok yüksek çıktığını fark edebiliyorum ama ne olursa olsun emin olamıyorum ve göğsümde bir huzursuzlukla yaşıyorum . Bir profesyonelin yorumuna ihtiyacım var şimdiden teşekkür ederim
Bu soru 5 Temmuz 2025 12:39 tarihinde Uzman Klinik Psikolog Elif Kızılkaya tarafından cevaplandı.
- Paylaş:
Merhaba Sevgili Danışan,
Öncelikle yaşadığın bu içsel çelişki ve huzursuzluk hissini bu kadar net ve derinlemesine ifade ettiğin için teşekkür ederim. Psikoloji öğrencisi olman, kendi ruhsal süreçlerini anlamaya yönelik çabanı gösteriyor ve bu süreçte hissettiklerinle baş etmek ne yazık ki her zaman kolay olmuyor.
Senin anlattıklarından, geçmişte ergenlik döneminde yaşadığın deneyimlerle ilgili pişmanlık, utanç ve kendine karşı eleştirel bir tavır geliştirdiğin anlaşılıyor. Bu duygular oldukça yaygın ve normal; çoğumuz gençlik döneminde bazı kararlarımızdan ya da davranışlarımızdan ötürü benzer şekilde hissedebiliriz. Ancak önemli olan, bu deneyimlerin şu anki benliğini ve ilişkini gölgelemesine izin vermemek.
Sevgiline geçmişte yaşadığın ilişkilerden bahsetmen ve bunu detaylıca anlatmaya karar vermen, dürüstlük ve açık iletişim açısından çok değerli bir adım. Bu, hem senin hem de ilişkinizin sağlığı için olumlu bir gelişmedir. Ancak içindeki "unutmuş olabileceğin bir şeyler var mı?" kaygısı, sana sürekli huzursuzluk veren ve zihnini meşgul eden bir durum haline gelmiş.
Burada yaşadığın durum, “obsesif kaygı” ya da “takıntılı düşünceler” olarak değerlendirilebilir. Beynin, geçmişle ilgili belirsizlikleri ya da eksik bilgileri tamamlamak için “olmuş gibi” senaryolar üretmesi, anksiyetenin ve güvenlik arayışının bir parçası olabilir. Hatta bu durum “unutulmuş bir travmanın” ya da “gizli kalmış bir bilginin” varlığına dair bir içsel inanç yaratır ki bu da gerçeğin tam tersidir. Senin durumunda ise, anladığım kadarıyla, hatırladığın ve bilincinde olduğun her şey açık ve net; başka bir şeyin varlığına dair somut bir delil yok.
Psikoloji bilginle de fark etmişsin ki, bu tür kaygılar mantıksal olarak çelişkiye düşer: kanıtların yokluğuna rağmen beyin bu durumun olabileceğine dair korkular üretiyor. Bu, bilişsel çarpıtmaların (örneğin felaketleştirme, kesinlik yanılgısı) bir örneği olabilir ve anksiyetenin tipik belirtisidir.
Bunu yönetmek için bazı önerilerim olabilir:
Farkındalık ve kabul: Kaygının ve endişelerinin varlığını kabul et. Onlarla savaşmak ya da bastırmak yerine, “Evet, şu anda böyle hissediyorum ama bu hislerin mutlaka gerçekliği yansıttığını düşünmüyorum” şeklinde farkındalık geliştirmek faydalı olur.
Duygularını ayrıştırmak: Geçmişteki utanç ve pişmanlık duygularını, şu anki ilişkinle ve bu kaygılarınla ayrı ayrı ele al. Eski deneyimlerin geçmişte kaldığını ve şimdi tamamen farklı bir aşamada olduğunu kendine hatırlat.
Bilişsel yeniden yapılandırma: Kaygılı düşüncelerin mantıkla çeliştiğini fark ettiğinde, bunları yeniden değerlendirmeye çalış. Örneğin “Unuttuğum bir şey mutlaka var” düşüncesi yerine, “Şu ana kadar her şeyi detaylıca hatırlıyor ve paylaşıyorum, başka bir şeyin olması olasılığı çok düşük” diyebilirsin.
Duygusal güvence: Sevgilinle olan açık iletişimi sürdürmek, bu kaygıların azalmasına destek olabilir. Zaman zaman duygu durumunu paylaşmak, ilişkinizdeki güveni güçlendirecektir.
Kaygı yönetimi teknikleri: Nefes egzersizleri, mindfulness, beden farkındalığı gibi uygulamalar, göğsündeki huzursuzluk hissini azaltmaya yardımcı olabilir.
Gerekirse profesyonel destek: Bu kaygıların günlük hayatını ve ruh halini belirgin şekilde etkiliyorsa, bir klinik psikologdan destek almak faydalı olabilir. Terapi, takıntılı düşüncelerle başa çıkmayı, kaygıyı yönetmeyi ve kendinle barışmayı kolaylaştırabilir.
Unutma, geçmiş deneyimlerin seni tanımlamaz; önemli olan şu anki kendin ve bugünkü kararların. Kendine karşı nazik ve sabırlı olmanı, duygularını fark etmeni ve gerektiğinde yardım istemekten çekinmemen gerektiğini söylemek isterim.
Uzm. Klinik Psk. Elif Kızılkaya
çok teşekkürler çok yardımcı oldunuz
