Psikoloji

Gereksiz stres olma hali

Gizli Kullanıcı30 Eylül 2024 19:20

Merhaba, ben gerekli gereksiz her şeyi stres etmeye başladım bu aralar mesela yarın okula ilk gidişim( üniversite) 1 saat önce muafiyet sınavı olacagını ögrendim modum düştü bi anda ve yavaştan midem agrımaya başladı önceden böyle değildi genel olarak kafaya takmazdım yani. Ama bu sıralar bu üniversiteye gelmeyi buraya gelmeden önce çok istemiş olmama rağmen bir türlü mutlu olamıyorum. Keyfim yok gibi bi içecek bulamadım diye üzülüyorum kafaya takıyorum bunların altında ne var pek bilmiyorum ama şöyle düşününce buraya gelmeden önce başarılı olacagım diye kendimi şartladım

Evet ders çalışırım ama olanın önüne ne geçer ki kendimi serbest bırakmam lazım. Bir de takıntılar var bir şeyi bir yere koyunca sürekli kontrol ediyorum nasıl önüne geçerim ( özellikle anahtar, cüzdan, telefon) şimdiden teşekkürler ☺

Bu soru 1 Ekim 2024 09:45 tarihinde Psikolog İlknur Yılmazgil tarafından cevaplandı.

  • Cevaplandı

  • Paylaş:

Merhabalar sevgili danışan,


Öncelikle bahsettiğiniz stres durumu hepimizde zaman zaman gözlemlenen bir durumdur ve bu oldukça normaldir. Örneğin önemli bir sınav öncesi her insan farklı düzeylerde stres olur. Bazı bireylerde bu durum bedenin farklı yerlerinde ağrı oluşması olarak dışa vurulabilir.


Bu tür ani stres ve kaygı artışları, özellikle hayatında büyük bir değişim dönemi yaşadığınız zaman ortaya çıkabilir. Sizin için bu değişim üniversiteye başlamış olmanız gibi görünüyor. Yeni bir ortam, yeni sorumluluklar ve beklentilerle karşı karşıya kalmak gibi durumlar, sizde daha önce yaşamadığınız türde bir baskı yaratıyor olabilir mi?


Başarılı olma konusunda kendinizi çok fazla şartlandırmak, bu baskının altında yatan bir başka temel neden olabilir. Kendinize sürekli başarılı olma zorunluluğunu hatırlatmak, farkında olmadan performans kaygısına yol açabilir ve bu da stres seviyenizi artırır. Düşüncelerinizi gözden geçirmenizi tavsiye ederim. Hangi değişiklikleri bulacaksınız? Bunları not alın ve inceleyin.


Anahtar, cüzdan ve telefon gibi günlük yaşamınızdaki objelere yönelik kontrol takıntılarınızın da stresle ilgisi olduğu düşünülebilir. Bu tür kontrol etme davranışları, zihninizin belirsizliği yönetme çabasının bir göstergesi olduğunu söyleyebiliriz. Belki de bu davranışlar, kontrol edebileceğiniz bir şey bulma arayışıdır. Kaygıyı azaltmak için kontrol edebildiğiniz şeylere daha fazla odaklanmak bir süre sonra bu alışkanlığınızı pekiştirecektir.


Bu döngüyü kırmak için düşüncelerinizi gözden geçirmeniz oldukça önemli. Kendinize karşı daha şefkatli ve esnek olmayı deneyebilirsiniz. Başarıya ulaşmanın sadece sonuçlarla ölçülmediğini, süreçlerin de önemli olduğunu kendinize hatırlatabilirsiniz. Ayrıca günlük rutininizin içine rahatlama teknikleri ekleyebilirsiniz. Örneğin; nefes egzersizleri, meditasyon, esneme veya yoga akışları gibi. Takıntılı kontrol etme davranışları için ise davranışsal olarak kendinize küçük hedefler koyarak, bu kontrollerin sıklığını yavaş yavaş azaltmaya çalışabilirsiniz. Örneğin; “Bugün anahtarımı sadece iki kez kontrol edeceğim" gibi bir hedef belirleyebilirsiniz.


Unutmayın ki hepimiz hayatımızda büyük değişiklikler yaşadığımızda veya önemli olaylar öncesinde stres halinde olabiliriz. Bu tepkilerinizde yalnız değilsiniz. Eğer ihtiyacınız olduğunu düşünüyorsanız bir uzmandan destek almak sizin için en iyisi olacaktır. Umarım yardımcı olabilmişimdir.


Sağlıklı günler dilerim.

Psikolog İlknur Yılmazgil

Cevaplanmış benzer sorular

Psikoloji

Gelecekten korkarak büyütüldüm

Her zaman algıları açık, yaşına göre fazlasıyla olgun bir iyi kız oldum. Kendimi ifade etmek için çok çaba harcadım ama hiçbir zaman doğru anlaşılmadım. Hep gelecekten korkarak büyütüldüm "bunu yapmazsam sevilmem, fakir kalırım, evimden olurum, iyi bir hayata kavuşamam" düşüncesiyle kendimi hep aslında istemediğim ama benden beklenen yöne doğru zorladım. Başka yeteneklerim, başka ilgi alanlarım olduğunu, mutsuz olacağımı bilmeme rağmen benim için iyi olduğunu düşündükleri alana yönelmek için çok kendimi zorladım. Bir bildikleri vardır belki dedim, bir an önce ayaklarım üzerinde durmam ve bağımsız olmam gerek dedim. Ben herkes için üzüldüm, herkesi korumaya herkesin işini kolaylaştırmaya çalıştım ama kimse benim için bunu yapmadı. Yaklaşık bir yıldır kazanması, okuması ve çalışması en zor meslek gruplarından olan bir mesleğe mensubum, okuldan mezun oldum. Çok önceden de tahmin ettiğim gibi nefret ederek okuyup bitirdim ama elbette her zaman yaptığım gibi bu çok başarılı bir öğrenci olmama engel değildi, onur öğrencisi olarak mezun oldum. Bu bir yılda özel sektörde 3 kez 3 ayrı yerde duvara tosladım, kura usülü atanıyoruz 3 kez adım kurada çıkmadı ve atanamadım. Ales ve dil sınavını geçtim doktora mülakatlarına başladım, kabul alır mıyım bilmiyorum, uzmanlık sınavına hazırlanıyorum kendi kendime ama artık hiçbir şey için emek veresim gelmiyor. Bu kadar emek vermiş belli bir noktaya gelmişken buradan dönebilir miyim, hayatımı böyle sürdürmeye devam edebilir miyim bilmiyorum. Aşırı bağımsız, risk almaktan korkan bir yapım var ve bunun nasıl üstesinden geleceğimi bilmiyorum. Özgüvenim her zaman dalgalı. Artık çabalamaktan çok yoruldum. Geride kalmış hissediyorum ve yardıma ihtiyacım var. Git gide tahammül seviyem düşüyor, zaman zaman sinir olarak yansıtıyorum veya neşeyle gizliyorum ama içimde büyük bir üzüntü var.